Morgunblaðið - 29.08.1978, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 29. AGUST 1978
35
Kristján Hannesson
lœknir — Minning
Fæddur 2. september 1904.
Dáinn 17. ágúst 1978.
Nú þegar vinur minn og starfs-
bróðir Kristján Hannesson er
horfinn af sviðinu og samveru
okkar hér á jörð er lokið, er margs
að minnast. Ég kynntist honum
fyrst fyrir nær 47 árum þegar ég
hóf nám í læknadeild, en hann var
um það bil að ljúka námi þar.
Við höfðum kynnst lítillega áður
en hann lauk prófi frá deildinni.
Ég hændist fljótt að Kristjáni, því
hann var jafnan glaður í bragði,
ræðinn og skemmtilegur. Þegar
hann var orðinn kandidat hitt-
umst við eitt sinn og bauð hann
mér þá ýmsar námsbóka sinna við
vægu verði, og eignaðist ég þá
margar þeirra bóka, sem ég þurfti
að nota, svo við höfum lært á sömu
bókina, ef svo má segja.
Eftir að ég kom frá sérnámi
erlendis 1945 hittumst við öðru
hvoru, er hann starfaði að gigtar-
lækningum í nágrenni við mig í
Þingholtunum alllengi, og var
orðinn enn fjörugri og skemmti-
legri með árunum.
Dag nokkurn árið 1954 hitti ég
hann á götu og kallaði hann þá til
mín og spurði, hvort ég vissi ekki
um hentugt húsnæði fyrir lækn-
ingastofu. Ég kvað svo vera en of
stórt nema við gætum sameinast
um það báðir. Málalok urðu þau að
við keyptum hæð að Miklubraut 50
og skiptum henni milli okkar.
Þannig atvikaðist það að við
hófum „sambúð", sem reynst hefur
mjög farsæl um aldarfjórðungs-
skeið, svo góð að aldrei hefur borið
þar skugga á.
Betri og ánægjulegri félaga en
Kristján er vart hægt að óska sér.
Hann var hvers manns hugljúfi,
góður og samviskusamur læknir,
sem öllum vildi hjálpa, enda
leitaði fádæma fjöldi sjúklinga til
hans. Hann var sístarfandi og
hlífði sér lítt.
Kristján var ljóðelskur mjög og
hagyrtur vel, kunni feikn af vísum
og ljóðum.
Oft mátti heyra hann kveða
vísur og syngja meðan hann var að
meðhöndla sjúklinga sína. Margir
þeirra hafa tjáð mér, hve gaman
þeir hefðu haft af kveðskap hans,
og lært af honum skemmtilegar
vísur. Margar smellnar vísur hefi
ég einnig numið af honum.
I vinahópi og samkvæmum var
hann jafnan hrókur alls fagnaðar,
hélt ágætar ræður og flutti oft
frumsamin ljóð, ort við hin ýmsu
tækifæri.
Kristján var vinmargur og verða
þeir margir, sem sakna hans.
Hann var virkur félagi í reglu
Oddfellowa um langt árabil og
munu félagar hans þar minnast
hans með hlýhug og söknuði.
Aldrei hefi ég heyrt hans getið
nema að öllu góðu og óvini hefur
hann ekki átt svo mér sé kunnugt.
Um ætti hans, uppruna og önnur
ævisöguatriði fjölyrði ég ekki, það
munu sjálfsagt aðrir gera. Þessi
fáu fátæklegu orð mín eiga aðeins
að vera innileg hinsta vinarkveðja
til eins þeirra bestu og ljúfustu
drengja, sem ég hefi kynnst á
lífsleiðinni og ávallt hefur reynst
mér hinn traustasti og tryggasti
félagi.
Ég kveð hann með miklum
trega, og hér á við hið fornkveðna:
„Þá minnist ég hans, er ég heyri
góðs manns getið."
Þórdís kona mín og fjölskylda
okkar á margar góðar og ánægju-
legar minningar frá samveru-
stundum með honum og Önnu
konu hans, sem reynst hefur
honum frábær förunautur og
okkur indæl vinkona.
Við vottum henni, börnum
þeirra og fjölskyldu innilega
samúð okkar við fráfall hans.
Að lokum óska ég honum alls
góðs og Guðsblessunar á þeirri
vegferð, sem hann nú á fyrir
höndum.
Erlingur Þorsteinsson.
Með Kristján Hannessyni lækni
er genginn góður drengur, sem
stundaði lækningar hér í bæ með
miklum dugnaði og samviskusemi
um árabil.
Kristján fæddist í Grunna-
sundsnesi við Stykkishólm hinn 2.
september 1904. Faðir hans var
Hannes Guðmundur Kristjánsson,
smiður og bóndi, Jónssonar hrepp-
stjóra í Snóksdal og fyrri konu
hans Valgerðar Jónsdóttur, hrepp-
stjóra Ögmundssonar í
Stóra-Langadal á Skógarströnd.
En móðir hans var Einbjörg
Þorsteinsdóttir bónda að Hrafna-
björgum í Hörðudal og konu hans
Guðbjargar.
Kristján átti fimm systkin og
einn fósturbróður: Ingibjörg fyrr-
um húsfreyja að Hörðubóli í
Dalasýslu, nú í Reykjavík;
Kristjana fyrrverandi skólastjóri,
búsett í Stykkishólmi; Matthildur'
fyrrverandi ljósmóðir í Reykholti,
nú í Hveragerði; Guðbjörg hús-
freyja og ljósmóðir að Jörfa í
Kolbeinsstaðahreppi og Þorsteinn
málari og kaupmaður í Reykjavík.
Fóstbróðir Kristjáns var Guðlaug-
ur Bjarnason, látinn. Kristján var
næst yngstur systkina sinna.
Kristján heitinn lauk stúdents-
prófi frá Menntaskólanum í
Reykjavík 1927 og cand. med. varð
hann 1935. Síðan heldur hann til
frekara náms í Danmörku 1936 og
dvelur þar einnig við lækningar
þar til hann kemur heim um vorið
1940. Síðan stundaði hann heimil-
is- og nuddlækningar þar til hann
féll frá.
Kristján kvæntist fyrri konu
sinni Guðrúnu Sigurðardóttur 29.
júní 1935. Hún var dóttir Sigurðar
Helga kaupmanns á Blönduósi
Sigurðssonar og eignuðust þau
eina dóttur, Guðrúnu Hönnu, sem
gift er Magnúsi Guðjónssyni
rafvirkjameistara. Guðrúnu konu
sína missti Kristján 1938. Seinni
kona hans er Anna Sigurðardóttir
(alsystir Guðrúnar) sem lifir
mann sinn og eignuðust þau tvö
börn: Margréti sem gift er Jóni
Friðjónssyni verkfræðingi og Sig-
urð Örn tæknifræðing.
Kristján læknir var einkar
laginn og farsæll í sínum læknis-
störfum. Séð hef ég margan
manninn koma lotinn til hans með
uppgjafar svip, en fara frá honum
kátan og upplitsdjarfan. Ég nefni
þetta sem dæmi. En mörg eru
bréfin, vísurnar og kveðjurnar,
sem hann fékk frá sjúklingum
sínum, sem sýndu honum þakklæti
sitt á ýmsan hátt, ekki bara
Reykvíkingar heldur einnig fólk
utan af landi. Enda gaf hann sér
oft góðan tíma til að tala við fólk,
ekki bara um líkamlega heilsu,
heldur einnig um andlega heilsu
og andleg mál almennt.
Hann átti gott með að tjá sig
stundum í bundnu máli, því hann
var ljóðelskur og átti gott með að
setja saman vísur og gat verið
skemmtinn í vinahópi, enda vin-
margur og trygglyndur. Hann
kunni fjöldann allan af vísum og
heila kvæðaflokka enda minni
gott, sem kom vel fram, jafnt á
alvöru- sem og gleðistundum.
Kristján var félagslyndur og
starfaði í mörgum félögum, þar á
meðal í Oddfelloreglunni. Kenn-
ingar hennar áttu hug hans allan.
Enda starfaði hann að málefnum
hennar af ötulleik, eins og öðru er
hann tók sér fyrir hendur. Er hans
sárt saknað af reglubræðrum.
Ég kynntist drengskaparmann-
inum Kristjáni Hannessyni fyrir
tuttugu og fimm árum og sakna
vinar í stað. Naut ég gestrisni á
því fallega heimili, sem Anna bjó
manni sínum. Og af sömu alúð og
natni hlúði hún að Kristjáni í
veikindum hans, þar til yfir lauk.
Við hjónin minnumst að leiðar-
lokum margra ánægjustunda, með
Kristjáni og konu hans Önnu, um
leið og við vottum henni, börnum
og barnabörnum okkar innilegustu
samúð. Lifi minningin um góðan
dreng.
Garðar Sigurðsson.
Kristján Hannesson var fæddur
2. september 1904 í Grunnasunds-
nesi við Stykkishólm. Foreldrar
hans voru Hannes póstur
Kristjánsson járnsmiður og bóndi
þar og kona hans Einbjörg
Þorsteinsdóttir bónda að Fremri
Hrafnabjörgum Kristjánssonar.
Þorsteinn fluttist 1878 til Nýja
íslands í Vesturheimi og bjó þar í
Mikley. Stóðu að Kristjáni góðir
stofnar í Dölum vestur, hraust
fólk og dugmikið.
Kristján lauk stúdentsprófi 24.
júní 1927, hóf þá nám í læknis-
fræði við háskólann og lauk
læknaprófi 21. júní 1935. Gerðist
því næst staðgöngumaður héraðs-
læknanna í Seyðisfjarðar- og
Dalahéraði til vors 1936, er hann
sigldi til framhaldsnáms í Dan-
mörku. Var hann námskandídat
við Vejle Amts og Bys Sygehus á
Jótlandi apríl 1936 — marz 1937,
en hóf þá nám í sérgrein sinni við
Dánsk Röde Kors'Folkekuranstalt
ved Hald hjá Vilborg á Jótlandi og
stundaði það tvö næstu ár, til 1.
nóv. 1939. Starfaði við Ortopædisk
Hospital í Árósum nóv. 1939 —
jan. 1940 og loks febrúarmánuð
1940 við fæðingardeild ríkisspítal-
ans danska í Kaupmannahöfn. Að
svo búnu snéri Kristján heim.
Heimstyrjöldin síðari var þá
skollin á og mun það með öðru
hafa ýtt undir hann til heimferð-
ar, kom hann heim með síðasta
íslenzka skipinu, sem hingað kom
frá Danmörku fyrir hernám.
Kristján hóf lækningar í Reykja-
vík í aprílmánuði 1940. Hlaut hann
almennt lækningaleyfi 12. þess
mánaðar og var sama dag viður-
kenndur sérfræðingur í gigtar- og
liðsjúkdómum. Kristján stundaði
hér lækningar til æviloka. Hann
rak fyrst lækningastofu sína í
Miðstræti 3A, en frá 1955 að
Miklubraut 50. Hann fylgdist alla
tíð vel með í starfsgrein sinni,
sigldi margsinnis og sat m.a.
fjölmörg þing gigtarlækna, bæði
norræn þing og alþjóðleg. Hann
stundaði ávallt almennar lækning-
ar jafnhliða lækningum í sérgrein
sinni, og var og jafnframt um
skeið læknir hegningarhússins í
Reykjavík og félagssamtakanna
Verndar. Kristján andaðist 17.
ágúst síðastliðinn, átti hann við
vanheilsu að stríða síðustu æviár-
in, en gekk þó að störfum og lét
engan bilbug á sér finna.
Kristján Hannesson var skyn-
samur og röskur læknir og einkar
laginn í umgengni við sjúklinga
sína. Hann var karlmenni, glaður
og reifur og hafði jafnan spaugs-
yrði á vörum, næmur á skáldskap
og bar gott skyn á, kunni ógrynni
lausavísna og raulaði oft fyrir
munni sér. Sjálfur var hann
hagmæltur, en flíkaði því lítt.
Kristján var drengur góður,
hreinn og hollur í skiptum, traust-
ur og tryggur vinum sínum,
raungóður og greiðvikinn.
Kristján var tvíkvæntur og voru
konur hans systur, Guðrún og
Anna, dætur Sigurðar Helga
kaupmanns á Blöndósi og konu
hans Margrétar Pétursdóttur
kaupmanns og bónda á Gunn-
steinsstöðum í Langadal Péturs-
sonar, systur Magnúsar alþingis-
manns og héraðslæknis í Reykja-
vík. Guðrúnu fyrri konu sinni
missti Kristján eftir tæpra þriggja
ára sambúð, er hann dvaldist við
nám á Jótlandi, hún lézt 8. febrúar
1938. Var það honum mikið áfall.
Þau Guðrún eignuðust eina dóttur,
Guðrúnu Hönnu, sem gift er
Magnúsi Guðjónssyni rafvirkja-
meistara hér í bæ. Anna og
Kristján giftust 11. okt. 1940.
Reyndist hún Kristjáni hin ágæt-
asta eiginkona og bjó honum
fagurt og friðsælt heimili. Börn
hennar og Kristjáns eru tvö,
Margrét gift Jóni S. Friðjónssyni
verkfræðingi og Sigurður Örn
tæknifræðingur, ókvæntur. Við
bekkjarbræður Kristjáns og konur
okkar sendum frú Önnu, syst-
kinunum og þeirra fólki einlægar
samúðarkveðjur.
Lárus Blöndal.
I dag er til moldar borinn
Kristján Hannesson læknir. Hann
starfrækti í mörg ár endurhæf-
ingarstofu, fyrst í Miðstræti 3 og
síðar að Miklubraut 50. Það má
segja, að með honum lé lokið
sérstökum þætti innan sögu þess-
arar borgar, svo sérstæður per-
sónuleiki var hann. Enginn, sem
komst í kynni við hann, mun
nokkurn tímann gleyma honum.
Sannarlega var hann ólíkur þeim
settlegu mönnum, sem vinna
samkvæmt vissum uppskriftum.
Andrúmsloftið á læknastofunni
var alltaf létt. Ósjaldan heyrðist
hann kveða rímur við raust og
gamanyrði fuku. Hann hafði gam-
an af góðum frásögnum og gaf sig
gjarnan á tal við þá, sem höfðu frá
einhverju að segja. Ekki voru þeir
allir höfðingjar eða úr mennta-
stétt. Þeir komu alltént vinnu-
klæddir beint úr vinnu. Skyldi
þeim ekki hafa hlýnað um hjarta-
rætur, þegar hann heilsaði þeim
og sagði: „Komdu sigursæll og
síblessaður, hvort sem er á nótt
eða degi.“?
Hjá Kristjáni vann um mörg ár
sama fólkið og segir það sína sögu
um góðan húsbónda. Ég hefi verið
þar stytzt og hefi ég þó unnið hjá
honum í 30 ár og aldrei hefur
hvarflað að mér að skipta um
vinnustað.
Síðustu 6 árin átti Kristján við
mikið heilsuleysi að stríða. Oft
dvaldi hann löngum á sjúkrahúsi.
En jafnharðan og kleift var, sneri
hann aftur til vinnu og kunni ekki
að hlífa sér. Hann var sannkölluð
hetja, segja má, að hann hafi
staðið meðan stætt var og — miklu
lengur.
Ég veit, að ég tala fyrir munn
allra hans sjúklinga, þegar ég segí,
að þeir muni aldrei fá annan eins
lækni, sem verður eins natinn við
þá, eins glöggur, athugull og
persónulegur. Missir þeirra verður
óbætandi. Og við, sem starfað
höfum með honum öll árin,
söknum hans sárt og innilega.
Ég vil votta konu hans og
ástvinum öllum dýpstu samúð
okkar hjóna með þökk fyrir
vináttu um liðin ár.
Vivan Svavarsson.
Vinarkveðja:
Sigurður Jónsson
Fæddur 12. marz 1939.
Dáinn 17. ágúst 1978.
Nokkrar minningar sem komu
upp í hugann, þegar mér barst sú
harmafregn, að Siggi væri dáinn.
Við Siggi vorum sex ára gamlir
þegar viö hittumst fyrst. Foreldr-
ar okkar bjuggu þá í Laugarásn-
um, þannig að leikvangur okkar
varð að mestu leyti fjaran inn við
Sundin; veiðar bátsferðir og aðrir
þeir leikir, sem fylgja fjörunni og
sjónum. Það kom sér oft vel fyrir
okkur leikfélagana, að Siggi hafði
alla tíð mikinn áhuga á dýralífi og
náttúrunni og var flestum fróðari
um þá hluti, ef úr einhverju þurfti
að ráða. Þessi áhugi hélzt fram á
fullorðinsárin. Þennan áhuga og
uppfræðslu hafði Siggi fengið frá
föður sínum Jóni Pálssyni sund-
kennara, sem hefur alla tíð verið
athugull náttúruskoðari.
Áhugi Sigga hneigðist snemma
að skákíþróttinni og reyndist hann
hafa óvenju góða hæfileika á því
sviði, sem hann sannaði á fjöl-
mörgum skákmótum.
En því miður, hvorki nýtti né
vann, hann með þessa hæfileika,
sem skyldi. Undanfarin ár vann
Siggi mest til sjós, en ég hef verið
húsettur erlendis, þannig að leiðir
okkar hafa ekki legið saman um
tíma.
En ég geymi minninguna um
greindan, góðan og skemmtilegan
dreng.
Fjölskyldu hans votta ég samúð
mína.
Afmœlis- og
minningargreinar
AF GEFNU tilefni skal það enn ítrekað, að
minningargreinar, sem birtast skulu í Mbl., og
greinarhöfundar óska að birtist í blaðinu útfarardag,
verða að berast með nægum fyrirvara og eigi síðar en
árdegis tveim dögum fyrir birtingardag.
Kári Eiríksson.