Morgunblaðið - 16.01.1979, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 16. JANÚAR 1979
31
+
Eiginkona mín,
ANNA S. JÓNSDÓTTIR,
andaðist í Hafnarbúðum aö kvöldi 12. janúar.
Þorgila Guömundsson.
Faöir okkar,
MAGNÚS ÞORVARDSSON
Bjarnarstíg 5,
andaöist í Landspítalanum aö kvöldi 12. janúar.
Áslaug Magnúsdóttir,
Anna Magnúsdóttir,
Þorvaröur Magnússon.
+
Faöir okkar,
KRISTINN FILIPPUSSON,
Grsnumýri v. Nesvsg,
lézt aö heimili sínu, laugardaginn 13. janúar sl.
Guömundur Kristinsson,
Siguröur Kristinsson.
+
Maöurinn minn, faöir okkar og tengdafaöir,
Séra ÞORGEIR JÓNSSON,
fyrrverandi prófastur,
Stigahlíö 4,
andaöist í Borgarspítalanum aö kvöldi 14. janúar.
Jónína Guömundsdóttir,
Ævar Þorgeirsson, Ingibjörg Hákonardóttir,
Snorri Þorgeirsson, Unnur Pétursdóttir,
Gyöa Þorgeirsdóttir, Siguröur Guöbjartsson.
+
Faöir minn
SIGURÐUR ÁRNASON
fré Rautarhöfn,
lést á Sólvangi mánudaginn 15. janúar.
Fyrir hönd vandamanna
Margrét Anna Siguröardóttir.
+
Móðir okkar og tengdamóöir
GUÐNÝ GÍSLADÓTTIR
fré Fróöholtshjáleigu
andaöist í Sólvangi fimmtudaginn 11. janúar
Böm og tengdabörn.
+
Eiginmaöur minn og faðir okkar,
GILS SIGURÐSSON,
fyrrverandi kaupmaöur,
andaöist aö Elliheimilinu Grund, laugardaglnn 13. janúar.
Ólaffa Jónsdóttir og dsetur.
+
Eiginmaöur minn, faðir, tengdafaölr og afi,
ÁRNI RUNÓLFSSON,
Sunnubraut 21,
Akranesi,
veröur jarösunginn frá Akraneskirkju miðvikudaginn 17. janúar kl. 13.30.
Þeir sem vilja minnast hins látna er bent á sjúkrahús Akraness.
Gróa Gunnarsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
+
Eiginmaöur minn og faöir,
MARTEINN Þ. GÍSLASON,
yfirverkstjóri,
Kirkjuhvoli Fossvogi,
veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju miövikudaginn 17. janúar kl. 13.30.
F.h. vandamanna,
Elsa Siguröardóttir
Magnús Marteinsson
Arinbjöm Magnússon
Borgarnesi - Minning
Þann 30. desember s.l. fór fram
frá Borgarneskirkju, jarðarför
Arinbjarnar Magnússonar.
Við athöfnina í kirkjunni söng
Eyvindur Asmundsson einsöng, en
heiðursvörð stóðu félagar úr
Ungmennafélaginu Skallagrími.
Kirkjan var þétt skipuð.
Arinbjörn var fæddur 16.
september 1897 (d. 22. des. 1978),
að Hofstöðum í Álftaneshreppi.
Foreldrar: Herdís Sigurðardótt-
ir og Magnús Arinbjarnarson, er
þá bjuggu þar.
Arinbjörn naut barnafræðslu
hjá farkennurum sem þar kenndu,
en síðar fór hann í unglingaskóla
að Hesti, hjá sr. Eiríki Albertssyni
og stundaði þar nám í tvo vetur.
Að öðru leyti var hann sjálfmennt-
aður. Hann hóf snemma að starfa í
ungmennafélagi sveitarinnar, og í
nokkur ár var hann barnakennari
í Álftaneshreppi. Hann hafði yndi
af að kenna, og hefði víst gjarnan
kosið að gera það að aðalstarfi.
Árið 1931 urðu þáttaskil í lífi
hans. Hann gekk þá að eiga konu
sína Guðnýju Guðnadóttur, og
fluttu þau þá í Borgarnes. Bjuggu
þau fyrst í leiguhúsnæði, en árið
1939 reistu þau hús við Gunn-
laugsgötu 5 og bjuggu þar æ síðan.
Þegar þau hjón voru komin í
Borgarnes, hóf hann aðalstarf sitt,
sem var húsamálun. Hann var
fyrstu árin félagsmaður í Verka-
lýðsfélagi Borgarness, eða þar til
hann og fleiri iðnaðarmenn stofn-
uðu Iðnaðarmannafélag Borgar-
ness. Hafði hann verið i stjórn
Verkalýðsfélagsins árum saman
og var gerður að heiðursfélaga
þess, er hann hvarf úr því félagi.
Þegar, er þau hjón flutti í
Borgarnes, gengu þau í Ung-
mennafélagið Skallagrím, og var
Arinbjörn formaður þess svo árum
skipti. Voru þau hjón bæði kjörin
heiðursfélagar þess, og einnig var
Arinbjörn kjörinn heiðursfélagi í
Iðnaðarmannafélagi Borgarness.
Munu þess fá dæmi að sami maður
sé kjörinn heiðursfélagi í þremur
félögum.
Þá var Arinbjörn formaður
sóknarnefndar Borgarness um tvo
áratugi, og munu þær stundir
ótaldar er hann og kona hans unnu
fyrir Borgarneskirkju.
Arinbjörn var eftirsóttur til
vinnu. Afköstin voru mikil og
kappið svo af bar. Sem dæmi um
vinnukapp hans má nefna, að þótt
hann væri kaffimaður og þætti
gott að fá sér sopa er hann var að
mála innanhúss, gaf hann sér
sjaldan tíma til að setjast meðan
hann renndi úr bollanum. Hann
var greiðvikinn og brá oft skjótt
við er til' hans var leitað, og loforð
hans stóðu.
Þegar aldur færðist yfir hann,
tók honum að daprast sýn og háði
það honum við vinnu ef birta var
ekki góð. Árið 1968 varð hann fyrir
því slysi að falla ofan af vinnupalli
og hlaut hann höfuðkúpubrot. Var
talið að hann væri í mikilli hættu,
og læknir vildi ekki láta flytja
hann til Reykjavíkur nema í
flugvél. Veður var hvasst, en samt
tókst að fá litla flugvél til að sækja
sjúklinginn. Flugmaðurinn var
einn og þurfti að fá aðstoðarmann.
Haukur sonur Arinbjarnar ætlaði
að fara, en þá gekk fram Guðný
kona hans og kvaðst vilja fylgja
bónda sínum, vitandi vel að þetta
var hin mesta hættuför. Mér koma
í hug orð Njálu, er Bergþóru var
boðið að ganga út úr Njálsbrennu,
„Ég var ung gefin Njáli" o.s.frv.
Arinbjörn var ekki sami maður
eftir þetta áfall, hann tapaði
heyrn á öðru eyra og hætti til
svima.
Hann lagði samt ekki hendur í
skaut. Ungur hafði hann lært að
binda inn bækur. Nú tók hann að
binda bækur fyrir vini og kunn-
ingja, og varð ekki á bókunum séð,
að um þær fjallaði sjónskertur
maður.
Sjaldan er ein báran ..„k. Aftur
varð hann fyrir því að detta, og í
það sinn braut hann hægri lær-
legg. Lá hann lengi á sjúkrahúsi
en komst á fætur aftur en studdist
við tvo stafi. Þannig hóf hann
aftur að binda bækur sínar.
Sjóninni hrakaði, en Kristján
Sveinsson gaf vonir um að geta
eitthvað hjálpað honum með
uppskurði. Árinbjörn treysti eng-
um sem Kristjáni, og lagði
óhræddur í þá raun. Fékk hann
mikla bót og gat nú lesið a.m.k.
stærra letur og horft nokkuð á
sjónvarp.
En þriðja og síðasta fallið kom
2. desember s.l... Brotnaði þá
vinstri fótur. Var gert við það brot
og leit vel út með bata.
Þann 11. des. leit ég inn til hans
og var hann þá hinn hressasti. Var
búist við að hann kæmi heim fyrir
jól, en það fór á annan veg.
Síðasti áratugurinn var honum
erfiður, en þá kom þrek hans og
kjarkur vel í ljós. Hann var
studdur af góðri eiginkonu, börn-
um og tengdabörnum. Barnabörn-
in vöktu einnig bros á andliti afa.
Oft komum við hjónin til Guðnýj-
ar og Arinbjarnar, og var alltaf
jafnvel fagnað. Alltaf sama hlýja
og glaða viðmótið.
Þess er gott að minnast. Börn
Guðnýjar og Arinbjarnar:
Haukur, rafvirkjameistari, kvænt-
ur Ragnheiði Brynjólfsdóttur,
Ásdís, gift Gunnlaugi Péturssyni
verkstjóra..
Barnabörnin eru 6.
Innilegar samúðarkveðjur send-
um við hjónin Guðnýju, börnum
hennar, tengdabörnum og barna-
börnum, svo og vinum hins látna.
I guðs friði.
Hermann Búason.
SVAR MITT
EFTIR BILLY GRAHAM
Eg er vígður prestur, en lenti í alvarlegum
erfiðleikum í hjónabandi mínu og er skilinn við
konuna. Eg sakna prestsstarfsins, og eg á kost á að
snúa aftur til embættisins. Spurningin, sem mig langar
til að bera fram, er þessi. Ætti prestur, sem er
fráskilinn, að veita forystu í kristilegu starfi?
Það er hörmulegt, þegar þjónn fagnaðarerindisins
lendir í hjónabandserfiðleikum. En þar sem „vér
höfum þennan fjársjóð í leirkerum", verður ekki með
öllu fram hjá slíku komizt. — Þó sýna tölur, að
skilnaður meðal presta er ekki nema einn á móti
hverjum rúmlega þúsund hjónaböndum, en í heild fer
fjórða hvert hjónaband út um þúfur meðal
þjóðarinnar.
Ekkert ætti að vera því til fyrirstöðu, að þér
þjónuðuð Drottni sem kristinn leikmaður, ef þér hafið
leitað fyrirgefningar Guðs og veitt henni viðtöku. En
mér virðist kenning Biblíunnar skýr í þá átt, að
fráskildir prestar eða þeir, sem hafa kvænzt að nýju,
ættu aldrei að verða prestar aftur. Prestur á vera
„óaðfinnanlegur, einnar konu eiginmaður" (Tít.
1,5—9). í sumum þýðingum stendur biskup í staðinn
fyrir prestur, en biskup hefur sömu merkingu og
prestur, umsjónarmaður um andleg mál.
Þó að Biblían banni yður að þjóna sem prestur, þarf
það ekki að hamla kristilegri þjónustu yðar, enda þótt
hún verði með öðrum hætti en áður. Kirkjan þarfnast
mjög þjálfaðra leikmanna. Eg þekki söfnuði, þar sem
leikmenn vinna Kristi mikilvægt verk eins og prestar.
Helgið yður Kristi og þjónustu hans með nýjum þrótti.
„Hver, sem snýr syndara frá villu vegar hans, mun...
hylja fjölda sýnda" (Jak. 5,20).
Afmœlis- og
minningargreinar
ATHYGLI skal vakin á því, að afmælis- og
minningargreinar verða að berast blaðinu með
góðum fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast
á í miðvikudagsblaði, að berast í síðasta lagi fyrir
hádegi á mánudag og hliðstætt með greinar aðra
daga. Greinar mega ekki vera í sendibréfsformi eða
bundnu máli. Þær þurfa að vera vélritaðar og með
góðu línubili.