Morgunblaðið - 07.04.1979, Blaðsíða 15

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 7. APRÍL 1979
15
HLÍÐARFJALLHHHHHI^HHI
Andrés önd kom
með skíðafœrið
• STARFSFÓLKIÐ í Skíðahótel-
inu í Hlíðarfjalli talar um að
Andrés önd hafi komið með skíða-
snjóinn til þeirra í fjallið. — Við
höfum nú haft á orði, að í vetur
hafi ekkert snjóað hérna fyrir
norðan, en upp á síðkastið hefur þó
rætzt úr og síðan við héldum
unglingamót, kennt við þann
ágæta Andrés önd, hefur ástandið
verið gott og nú er hér mjög gott
skíðafæri, sagði Ivar Sigmundsson
hótelstjóri í Hlíðarfjalli í samtali
við Morgunblaðið í vikunni.
Framan af vetri var lítill skíða-
snjór í Hlíðarfjalli og eftir hláku
fyrri hluta febrúar var ekki hægt
að tala um skíðafæri í fjallinu fyrr
en um miðjan síðasta mánuð. Þá
hafði snjóað talsvert og Norðlend-
ingar voru ekki lengi að bregða
undir sig betri fætinum og skíðun-
um og bruna niður brekkurnar í
fjallinu. Nýr snjótroðari hefur
óspart verið notaður, til að troða,
eða til að rífa upp brautir þar sem
komið var harðfenni eða þá til að
leggja brautir fyrir göngufólk.
Eins og sunnan fjalla fjölgar þeim
með hverjum deginum, sem leggja
stund á skíðagöngu, og virðist fólk
loks vera að læra að meta þá
skemmtilegu íþrótt.
— Starfsemin hrr í fjallinu var
í doða lengi vel, segir Ivar. — Við
þurftum að fella niður námskeið
og þó reyndum við m.a. að ýta snjó
i kennslubrautina. Þá hjálpaði það
ekki til að enginn snjór var á
götum í bænum og fólk gaf sér
einfaldlega, að þá væri enginn
snjór heldur í skíðabrekkunum.
Veturinn var afgreiddur, þetta var
enginn skíðavetur og skíðin voru
læst inni.
— Nú er þetta þó allt komið í
eðlilegt horf og núna þurfum við
frekar að vísa hópnum frá vegna
aðsóknar, en ekki eins og fyrr í
vetur vegna snjóleysis. Enn er þó
hægt að komast að í hótelinu um
páskana og einhverjir dagar eru
lausir Jsangað til við lokum 1. maí,
sagði Ivar Sigmundsson að lokum.
SKIPSSKALDMH^^MHHHHHB
„Létt verða í vasa
launin manns... ”
• VIÐ virðulegar hirðar fyrr á
tímum voru sérstök hirðskáld og
þau ekki af verri endanum. I
skólum ýmsum hafa verið mörg og
merk skáld, sem gjarnan hafa þá
verið kölluð skólaskáld. Hins veg-
ar mun það ekki vera algengt að
einstök skip hafi sín sérstöku
skáld, en það þykir þó tilhlýðilegt
á því mikla aflaskipi Berki frá
Neskaupstað. Þar um borð er
meðal háseta Tryggvi Vilmundar-
son, sem reyndar er nettagerðar-
meistari.
Tryggvi er hagyrðingur góður og
hafa vísur hans flogið víða. Magni
Kristjánsson skipstjóri á Berki er
sérstakur umboðsmaður Tryggva
og þegar þá á Berki vantaði nýja
nót á nýliðinni loðnuvertíð sendu
■ 4%,
þeir umsóknina meðal annars í
ljóðaformi og að sjálfsögðu var
það Tryggvi Vilmundarson, sem
ljóðaði á „peningavaldið" á skrif-
stofu útgerðarinnar. Þar var þó
ekki komið að tómum kofanum,
því Guðmundur Bjarnason svaraði
beiðninni um hæl með bálki mikl-
um.
Það voru þó ekki þessar vísur,
sem ætlunin var að birta hér í
Hlaðvarpanum, heldur litilræði
frá Tryggva af loðnu- og kol-
munnaveiðum á síðasta ári. Þykir
okkur viðeigandi að birta loðnuvís-
una fyrst og ef farið verður að
ráðum fiskifræðinga um helmings
niðurskurð á loðnuveiðunum, þá
hlýtur síðasta línan í þessari vísu
að eiga vel við. Vísan varð til á
loðnuveiðunum í fyrrasumar litið
var að hafa:
„Fyllist um hafið bárufans,
bölvaðar lægðirnar stfga dans.
Létt verða f vasa launin manns,
ef loðnan er farin til andskotans.“
Börkur heldur í byrjun næstu
viku til Noregs, þar sem skipt
verður um vél í skipinu, en það
hefur einmitt verið helzti ljóður-
inn á annars góðu skipi, hve vél
skipsins hefur verið máttlaus. Ef
vel tekst til með viðgerð og allar
áætlanir standast verður skipið
komið til landsins í júnímánuði og
þá verður tekið til við kolmunna-
veiðarnar úti af Austfjörðum, en
ef seinkun verður á vélaskiptunum
fer Börkur trúlega beint til loðnu-
veiðanna.
í fyrravor var Börkur á kol-
munnaveiðum við Færeyjar og
einn dag þegar búið var að vera
afspyrnutregt var ákveðið að
halda inn til Leirvíkur. Þar sem
þetta var síðasti túr fyrir sjó-
mannadag var leyfilegur tollur
tekinn og settur í geymslur um
borð í skipinu áður en haldið var á
miðin aftur. Skipshöfnina skipuðu
bæði karlpeningur og kvenfólk, en
kona var kokkur um borð. Ekki var
veiðilegra um að litast þegar
komið var á miðin á ný og
Tryggva, sem á ættir að rekja til
Bólu-Hjálmars, varð að orði:
„Raunaieg fleyta rifar um sjá
og reynir á bleiðunum flestum.
Trollinu draslar hún til og frá,
en tómahljóð glymur f lestum.
Það er bullandl straumur og lélegt lóð
og leiðindaþoka á kolmunnaslóð.
Þó vfrðist, sem okkar vandi sé stór,
það veldur ei nokkrum kvfða.
Þvf nóg er af vfnl og nægur bjór
og núna er bara að bfða.
Hvar þarf að hugsa um gróða og gull,
ef getum við bráðlega orðið full.“
HELGARVIÐTALH)!
Jón Ásgeirsson hefur nú um tveggja ára skeið starfað í Kanada sem
ritstjóri Lögberg-Heimskringlu. Að auki hefur Jón unniö dyggilega að
landkynningu í samráði viö Feröamálaráö og samhliða þessum störfum
haft á hendi upplýsingastarfsemi fyrir íslendinga í Vesturheimi og einnig
hér á landi og hafa fyrirspurnir um ólíklegustu mál komiö inn á hans
borð. Jón ætlaði upphaflega að vera í Kanada í eitt ár, en teygst hefur úr
tímanum. Hann segist pó ákveðinn í að koma heim næsta haust, en hins
vegar ekki hafa hugmyndum hvað hann tekur sár fyrir hendur, en áöur
en Jón hélt utan var hann ípróttafréttamaöur útvarps.
Jekur aðeins klukku-
tíma að aka hringinn?"
Þaö var kalt í veöri í
Winnipeg daginn, sem viö
slógum á þráðinn til Jóns
og 26 stiga gaddur um
morguninn. Jón sagöi aö
mörgum fyndist þessi vetur
þegar oröinn óhemjulangur
og mesta frost, sem mælst
heföi í borginni, heföi verið
38,9 stig. Um helgina verö-
ur í nógu aö snúast hjá
íslendingum í Vesturheimi,
því þá halda þjóðræknis-
félögin árlegt þing sitt.
— Þetta þing, sem nú er
haldiö, er hiö 60. í röðinni,
en Þjóöræknisfélag íslend-
inga í Vesturheimi var
stofnaö áriö 1919, segir Jón
Ásgeirsson. — Fyrsti for-
maöur þess var séra Rögn-
vaidur Pétursson, en núver-'
andi formaöur er Stefán J.
Stefánsson „sheriff" í
Winnipeg. Aðalræðumaöur
á þinginu veröur ívar
Guömundsson aöalræöis-
maöur í New York, en gestir
aö heiman veröa þeir Árni
Bjarnason formaöur Þjóö-
ræknisfélagsins á Akureyri,
Jónas Thórdarson einnig
frá Akureyri og Gísli Guö-
mundsson ritari Þjóö-
ræknisfélagsins í Reykjavík.
— Situr' ritstjóri Lög-
berg-Heimskringlu slíkt
Þing?
— Á þessu þingi gef ég
skýrslu um útgáfustarfsem-
ina síöastliöiö ár og ýmis
mál tengd blaöinu verða
örugglega rædd á þinginu.
— Hvaó fer Lög-
berg-Heimskringla víöa?
— Blaðiö fer í öll fylki
Kanada aö tveimur undan-
skildum, mjög víöa um
Bandaríkin og til íslands.
Heima hefur áskrifendum
fjölgaö talsvert á síöustu
árum, en þaö veldur okkur
töluveröum erfiöleikum hve
seint blaöiö berst til kaup-
enda á íslandi. Viö kunnum
enga skýringu á því, en
þrátt fyrir aö blaðið sé sent
héöan á hverjum fimmtu-
degi til Chicago og sam-
göngur séu tíðar þaöan og
til íslands, þá tekur þaö oft
meira en viku aö blaðiö
berist lesendum.
— Hversu lengi hefur
Lögberg-Heimskringla
komiö út?
— í ár eru 20 ár liöin' frá
því aö blööin voru samein-
uö, en Lögberg kom fyrst út
1888 og Heimskringla
1886. Þetta íslendingablað
er elzta blað sinnar tegund-
ar í Vesturheimi, en alls eru
gefin út um 250 „þjóö-
rækniblöö" hér vestra.
Blaöaútgáfa íslendinga í
Vesturheimi er þó meira en
100 ára, því Framfari kom
út áriö 1877.
— Nú hefur páttur ís-
lenzkunnar í blaöinu orö-
iö minni á síöustu árum.
— Lesendur blaðsins
hér vestanhafs eru gamalt
fólk aö miklum meirihluta
og þeim fer fækkandi, sem
enn geta lesið íslenzku, þó
aö þeir geti eitthvaö talað á
málinu. Hér áöur fyrr var
allt efni í blaöinu á ísienzku,
en nú reikna ég meö að
hlutföllin séu orðin þannig
aö helmingurinn er á ís-
lenzku, en jafn mikiö á
ensku.
— Hvernig efni er
helzt í blaöinu?
— Ég hef reynt aö safna
efninu eins mikiö og ég hef
getað á feröalögum um
Islendingabyggöirnar og í
heimsóknum til íslendinga-
félaganna. Síðan 1977 hef-
Jón Ásgeirsson.
ur verið sérstök síða í blaö-
inu helguð íslendingafélög-
unum og hefur þaö mælst
vel fyrir. Á feröalögum mín-
um og á fundum hef ég
einnig reynt aö kynna land-
iö í samvinnu viö Feröa-
málaráö.
— í raun er þetta starf
mitt hér meira en aö gefa út
blaö einu sinni í viku. í því
felst alls konar milliganga
og upplýsingadreifing. Fólk
á íslandi leitar m.a. til mín
meö fyrirspurnir um atvinnu
í Kanada og margt annaö.
Héöan fæ ég svo beiönir
um aö aöstoöa viö aö finna
ættingja á íslandi, ég hef
verið spuröur um hvort þaö
taki bara klukkutíma aö aka
hringveginn. Þaö er mjög
algengt aö ég sé spurður
hvernig eigi aö stafa
einstök orð á íslenzku eöa
skrifa heilu setningarnar.
— Og hvernig hefur
útvarpsfréttamanninum
svo líkaö aö gefa út blaö í
Kanada?
— Jú, þakka þér fyrir,
þetta hefur verið mjög
ánægjulegur tími, enda hef-
ur teygst úr honum. Þetta
hefur verið merkileg reynsia
fyrir mig, ýmislegt hefur
komiö mér á óvart, ég hef
lært mikið, en í heildina hef
haft mjög gaman af dvölinni
hér.
— Er börf á auknu
landkynningarstarfi í
byggöum íslendinga í
Vesturheimi?
— Ég held aö viö þurfum
alls staöar aö gera meira í
því aö kynna land og þjóö,
en ekki sízt meöal afkom
enda íslendinga hér
Kanada. Hér er vaxin úr
grasi ný kynslóð, sem veit
ekkert um ísland nema þaö
sem afi og amma hafa sagt
þeim. En margt hefur
breytzt á íslandi síöan þau
fóru frá íslandi upp úr alda-
mótunum, en um þær
breytingar veit unga fólkiö
sáralítið. Þá er ekkert
sendiráö hér og ekki heldur
Flugleiöaskrífstofa, þannig
aö upplýsingar um íslanc
eru mjög af skornum
skammti. Ur þessu þarf aö
bæta til aö auka meg
tengslin á milli fandanna,
sagöi Jón Ásgeirsson aö
lokum.