Morgunblaðið - 18.04.1979, Blaðsíða 36

44
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 18. APRÍL 1979
KArriNU i i r
I Qsfl yí______
GRANI GÖSLARI
ffí \> 'C--'
Staía ég oí fljótt, fröken?
Ætlar þú sjálfur að sleikja súkkulaðipottana?
Hefur þú aldrei séð
skýjakljúf fyrr?
Til ærinnar
minnkunnar
Kæri Velvakandi.
Málefni aldraðra hefur
nokkuð borið á góma í dagblöðum
undanfarið, einkum þeirra, er
vistunar þarfnast utan einka-
heimila.
Vistun aldraðra er flokkuð
eftir umhyggjuþörf þeirra, annars
vegar á dvalarheimilum fyrir
aldraða og hins vegar á sjúkra-
stofnunum. Samkvæmt íslenskum
lögum er faglærðum heilbrigðis-
stéttum ætlað að stýra og bera
ábyrgð á daglegum rekstri sjúkra-
stofnana, af því fólki er vænst í
senn áhuga og kunnáttu. A grund-
velli fagkunnáttu hjúkrunar-
fræðinga hefur nýlega sá háttur
verið upp tekinn að flokka þarfir
sjúkra og skrá með svonefndum
hjúkrunarstigum. Þeim mun fleiri
sem slík hjúkrunarstig teljast,
þeim mun þyngri eru húkrunar-
þarfirnar taldar hverju sinni. Slík
skráning á þörfum er ekki hið
sama og trygging þess að
þörfunum sé eða verði sinnt,
einungis er um vísbendingu að
ræða, sem styðjast má við, þegar
þjónustan er áætluð og skipulögð.
I annan stað verður að meta
framkvæmd veittrar þjónustu með
því að kanna, hvort fyrrnefndum
þörfum er sinnt svo viðunandi
telst, og einnig hvaða kostnað sú
þjónusta hefur í för með sér. Mat
af þessu tagi hlýtur öðru fremur
að ákvarða daggjaldaupphæðir til
hjúkrunarheimila (hjúkrunar-
deilda) og ætti að ráða miklu um
hvaða leiðir skulu valdar í fram-
tíðinni á þeim vettvangi, sem hér
um ræðir.
Svo virðist sem þarfir þeirra
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Næstu daga förum við yfir
lausnir páskaþrautanna. í þeirri
fyrstu var norður gjafari, aust-
ur-vestur á hættu.
COSPER
Norður S. ÁKD10 H. D2 T. ÁDG73 L. 43
Vestur Austur
S. 7632 S. G954
H 1086 H. Á4
T. 952 T. 108
L. G105 Suður S. 8 H. KG9753 T. K64 L. D92 L. ÁK876
COSPER 2=,rjx
Ef við verðum enn gift eftir hálfan annan mánuð, getum við
haldið silfurbrúðkaupsveizlu!
Vestur spilaði út laufgosa í
hjartasamningi. Austur tók á ás
og kóng, spilaði þriðja laufi og
spurt var hvort suður gæti fengið
tíu slagi gegn bestu hugsanlegum
brögðum varnarspilaranna.
Eftir þetta upphaf virðist vörnin
geta náð fjórum slögum með því,
að austur spili fjórða laufi sínu
þegar hann tekur á trompásinn en
þá verður tromptían stórveldi.
Þetta er hægt að koma í veg
fyrir. Við látum tígul frá borðinu í
laufdrottninguna, tökum þá ás og
kóng í spaða og látum tígul af
hendinni. Spaðadrottninguna
trompum við, spilum tígli á gos-
ann, trompum spaðatíuna og tígul-
kónginn tökum við með ásnum í
borðinu. Þá eru eftir fjögur spil á
hendi.
Norður Vestur Austur Suður
H. D2 H. 1086 H. Á4 H. KG97
T. D7 T. 9 L. 76
Eftir allar þessar tilfæringar er
orðið auðvelt að ljúka spilinu. Við
trompum tígul með sjöinu og
austur ræður ekki lengur við
okkúr. Hann fær aðeins slag á
hjartaásinn.
Hverfi skelfingarinnar
22
ekkert mælir með því að íjar-
vistarsannanir þeirra séu
ósannar. En hinir liggja undir
grun og sérstaklega verðum
við að einbeita okkur að þess-
um fimm.“ Hann rétti honum
blað með nöfnum á og sfðan
skundaði hann á braut að sinni.
Mortensen var sammála yfir-
manni sfnum f þvf að morðingj-
ans var naumast annars staðar
að leita en meðal fbúa f Bakka-
bæjarhverfi. Eftir að seinna
morðið var framið lék ekki á
því nokkur vafi lengur. Eigin-
maður hinnar myrtu hafði sagt
að bæði hann og kona hans
hefðu orðið illilega skelkuð
þegar Inger Abilgaard hefði
verið drepin og þeim samdist
svo um að Janne opnaði ekki
dyrnar undir neinum kringum-
stæðum fyrir ókunnugum. Því
var óhugsandi annað en Janne
hefði kannast vel við morðingja
sinn og opnað fyrir honum
fúslega.
Klukkuna vantaði tfu mfnút-
ur í eitt, þegar Mortensen
lögregluforingi taldi sig nú
hafa lokið störfum og gat úr-
vinda af þreytu haldið til síns
heima.
Varðmaðurinn gekk rúntinn
sem honum var fyrirlagður og
út að Primulavegi. Trop
kveikti sér f sígarettu og neri
saman kaldar hendurnar. Svo
barði hann sér til hita og sneri
svo við og gekk aftur sömu leið
eftir dimmum veginum. Það
var aðeins ljós í stöku húsi.
í húsinu á horninu á Beyki-
vegi og Bakkabæjarvegi hrökk
Kirstcn Elmer upp með andfæl-
um og uppgötvaði að ljósið í
forstofunni var kveikt. Hún
steig upp úr rúminu. gekk
berfætt fram og slökkti Ijósið
og fálmaði sig svo aftur inn í
svefnherbergiö. Þegar hún
hafði lagzt út af sneri hún
höfðinu að opnum dyrunum og
sá sér til skelfingar að enn
logaði ljós f forstofunni. Ilún
settist upp með rykk, vaknaði
og hugsaði f sömu mund:
— Já, auðvitað — þessi
venjulegi draumur. Svo stirðn-
aði hún upp af skelfingu. Ljós-
ið logaði í raun og veru í
forstofunni. Iljartað barðist ótt
og títt í brjósti hcnnar er hún
læddist gætilega fram að dyr-
unum og lagði við hlustir. Loks
herti hún upp hugann, rétti
fram höndina og slökkti ljósið í
auðum ganginum. Eftir að hafa
hreiðrað um sig í rúminu á ný
sneri hún andlitinu hægt f
áttina að dyrunum.
Hún hrópaði upp yfir sig
þegar hún sá að ljósið var
kveikt.
Hún vaknaði við hrópið í
sjálfri sér. Hún settist upp í
rúminu og nötraði og sk:df.
— Hvað í ósköpunum er að?
heyrði hún Bo hvfsla úr rúmi
sfnu.
Eftir Ellen og Bent Hendel
Jóhanna Kristjónsdóttir
snéri á islenzku.
Hún andvarpaði titrandi.
— Það er þessi viðurstyggi-
legi draumur eina ferðina enn,
hvíslaði hún. — Og nú dreymdi
mig tvisvar að... Hún brast í
sáran grát.
7. KAFLI
Hún var einsömul f þessu
stóra húsi. Úti heyrði hún
vindinn gnauða. í opnum arn-
inum datt birkikubbur niður
og hún hrökk í kút. Hún leit
þangað og hrukkaði ennið og
ietilega lét hún náttsloppinn
falla niður f sófann. í bjarman-
um frá snarkandi arineldi tók
Ifkami hcnnar á sig gullinn lit.
llún geispaði og reis á fætur og
gekk yfir gólfið og vaggaði sér
í mjöðmunum. Framandlegt
hljóð barst að eyrum hennar og
hún nam staðar andartak og
hlustaði, en svo komst hún að
þeirri niðurstöðu að þetta hefði
verið veðurhljóð. Hún gekk að
stóra speglinum í gyllta ramm-