Morgunblaðið - 21.04.1979, Blaðsíða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 21. APRÍL 1979
BLÓM
VIKUNNAR
UMSJÓN: ÁB. ®
Sumar-
Snæstjarna
grandað þá gleðjumst við
svo sannarlega ef við sjá-
um lífsmark með ein-
hverju sem við gátum al-
veg eins búist við að farist
hefði í vetrarhörkunum.
Ekki er örgrannt um að
sumsstaðar sé farið að
bregða fyrir skærum lit-
um „vetrarbarnanna“ sem
eru að vakna af dvala og
lífga upp frostgráa mold-
ina: vorliljur, snæstjörn-
ur, vetrargosar og vorboð-
ar og sitthvað fleira er
farið að brosa við okkur
og síðan tekur hvað við af
öðru því nú fer tími ævin-
týranna í hönd og við
vitum að það eru sannindi
sem hann Ingólfur
Kristjánsson segir í Vor-
ljóði sínu:
Bráðum blómin spretta
blundi vetrar létta
hlýir dropar detta
dúnmjúkt jarðar til.
Sólin fer á fætur
fyrir miðjar nætur
skfna ljós sitt lætur
og Ijúfan gefur yl.
GLEÐILEGT SUMAR!
Ums.
I dag kl. 16:00
„Áventyr meö runstenar." Sven B.F. Jansson
fyrrum þjóðminjavöröur Svía flytur fyrirlestur um
rúnir. A(|jr velkomnir.
NORRÍNÁ HÖSIO POHJOLAN TAIO NORDENS HUS
mál
Loksins hefur nú langur
og strangur vetur kvatt —
a.m.k. að nafninu til — og
blessað sumarið heilsað,
öllum til hugarléttis, ekki
hvað síst eftirvæntingar-
fullu ræktunarfólki, sem
þreyð hefur þorrann og
góuna með þrotlausan
fiðring í puttunum. Er því
ekki ástæða að halda
lengur að sér höndum
heldur hefja vorverkin af
fullum krafti, þ.e.a.s. þar
sem því verður við komið
fyrir fannfergi og naum-
ast er hægt að segja að
andi hlýju enn sem komið
er. Vonandi hafið þið
verið dugleg við það í
vetur að halda saman öll-
um dollum krúsum og
baukum sem til hafa fallið
til þess að sá í á vordögum
því ekki er FRÆDREIF-
INGIN á hjarni stödd,
býður félagsmönnum að
velja úr hvorki meira né
minna en 777 tegundum.
Svo eru það laukarnir,
þeir sem ekki eru komnir í
mold nú þegar þurfa að
gera það sem allra fyrst.
Og nú er Ólafur Björn
búinn að leggja undir sig
Ríkisútvarpið til þess að
leiðbeina ykkur svo þið
gerið ekki einhverja bann-
setta vitleysu.
Vafalaust eruð þið búin
að fara í gönguferð um
garðinn og kanna hvað
komið er undan snjó og
þótt ekki sé útséð enn
hverju vetur gamli hefur
Vel heppnaður skipti- og
sölumarkaður safnara 14. apríl
Frímerki
Markaður sá, sem kynntur var
í síðasta þætti og halda átti 14.
þ.m., er nú að baki. Ég sagði, að
þetta væri skemmtileg nýjung,
og gat þess jafnframt, að slíkur
skipti- og sölumarkaður yrði
vafalítið árlegur viðburður í lífi
safnara, ef vel tækist til. Ég
held ég þurfi ékki að taka þessi
orð aftur, því að viðtökur þær,
sem markaðurinn fékk síðastlið-
inn laugardag, munu hafa farið
fram úr vonum flestra þeirra, er
að honum stóðu, — og voru þeir
þó bjartsýnir mjög.
Markaðurinn hófst kl. 14, og
kom ég þar litlu síðar. Var
Gyllti salurinn á Borginni þá
þegar orðinn þéttskipaður fólki
og það svo, að erfitt var jafnvel
að komast að þeim tæplega 40
borðum, er komið hafði verið
fyrir meðfram veggjum og á
miðju gólfi. Má segja, að þröng
hafi verið á þingi fyrstu tvær
klukkustundirnar, en úr því
fækkaði mönnum nokkuð. En þá
var líka auðveldara að komast
að borðum til þess að virða fyrir
sér það, seln á boðstólum var,
bæði frímerkjaefni, mynt og
minnispeninga, kort og barm-
merki og vafalaust margt fleira,
sem ég hef ekki komið auga á.
Höfðu einstaklingar tekið 30
borð á leigu, og sátu við þau þeir
menn, sem allir eru vel þekktir í
frímerkja- og myntheiminum,
og buðu falt margvíslegt efni,
annaðhvort til beinna kaupa
eða í skiptum fyrir annað efni.
Eins sýndi þekktur frímerkja-
safnari margs konar afbrigði í
frímerkjum frá lýðveldistíman-
um, bæði prent- og tökkunar-
galla, einungis til að vekja at-
hygli á, að hann safnaði þessu
sérstaklega og vildi gjarnan
kaupa, ef einhverjir ættu þess
konar efni í fórum sínum. Þá
auglýsti annar eftir þýzkum
frímerkjum og Evrópumerkjum
og svo hinn þriðji eftir efni,
tengdu frímerkjaútgáfunni frá
1937 í tilefni 25 ára ríkisstjórn-
arafmælis Kristjáns konungs X.
Þannig mætti lengi telja, en ég
nefni *þessi dæmi einungis til
þess að benda lesendum þáttar-
ins á, hvernig menn geta not-
fært sér slíkan skipti- og sölu-
markað. Ég sá sjálfur í hendi
mér, að þarna gæti ég eins og
aðrir losað mig við umframefni
af mörgum toga og um leið
fengið strax annað efni í stað-
inn, sem ég vildi gjarnan eign-
ast, eða þá komizt í samband við
menn, sem ættu eitthvað áhuga-
vert handa mér og hægt væri að
ræða um síðar. Og vafalaust
hefur mörgum öðrum, sem
heimsóttu markaðinn, dottið hið
sama í hug og mér.
Björgúlfur Lúðvíksson, sem
hafði allan veg og vanda af
þessu fyrirtæki fyrir hönd Fé-
lags frímerkjasafnara, tjáði
mér, að hann væri hæstánægður
með undirtektir manna. Var það
stefna undirbúningsnefndar að
hafa alla framkvæmd fremur
lausa í sniðum, svo að læra
mætti af þeim mistökum, sem
fram kynnu að koma í fyrsta
skipti, og koma í veg fyrir þau á
næsta markaði. Enda þótt ýmsir
gallar hefðu vissulega komið í
ljós, væru kostirnir tvímæla-
laust svo margir, sagði Björgúlf-
ur, að slíkur skipti- og sölu-
markaður yrði hiklaust endur-
tekinn, en þá mjög sennilega á
öðrum stað. Gyllti salurinn á
Hótel Borg reyndist of iítill,
enda er nauðsynlegt að hafa vel
rúmt um sig, ef nokkur kostur
er á, því að þá er auðveldara
fyrir menn að finna það, sem
leitað er að, og hina að selja eða
skipta. Hinu verður svo ekki
neitað, að það er mjög þægilegt
— eins og var á Borginni — að
geta brugðið sér í næsta sal og
fengið sér einhverja hressingu
og rabbað við safnara um mark-
aðinn og „markaðshorfur" og
síðan haldið aftur að borðunum
í leit að einhverju áhugaverðu.
Þetta þurfa forsjármenn mark-
aðarins að hafa í huga við
staðarvalið.
Hér er svo ein ábending frá
gesti, sem ég rabbaði einmitt við
yfir smáhressingu. Hann benti
á, að hentugt væri að hafa töflu
við innganginn, þar sem lesa
mætti nákvæma skrá yfir borð-
in og hvar þar væri að sjá og fá.
Þar sem mér fannst þetta rétt
athugað, kem ég þessu á fram-
færi til íhugunar fyrir næsta
markað.
Sérstök borð höfðu þau félög,
sem stóðu að markaðinum, þar
sem bæði var hægt að kaupa
ýmislegt, sem þau hafa til sölu
til ágóða fyrir starfsemi sína, og
eins fá upplýsingar um frímerki
eða mynt. Sjálfur er ég leikmað-
ur um mynt og seðla, og not-
færði mér því þjónustu fulltrúa
Myntsafnarafélags íslands um
nokkur atriði. Fór ég vissulega
miklu fróðari af þeirra fundi og
færi þeim hér þakkir fyrir veitta
aðstoð. Eins vonast ég til, að
einhverjir hafi haft svipaða
reynslu við borð Félags frí-
merkjasafnara.
Þessi stutta frásögn af skipti-
og sölumarkaðinum verður að
nægja, en aðstandendur hans
geta verið mjög ánægðir með
undirtektir manna. Verða þær
áreiðanlega til þess að flýta
fyrir enn stærri og fjölbreyttari
markaði næst og þá vonandi
með þátttöku safnara utan af
landi.
Evrópufrímerki
30. apríl
Póst- og símamálastofnunin
sendi loks fyrir tveim vikum út
nákvæma tilkynningu um fyrstu
frímerki sín á þessu ári og mátti
tæplega seinna vera, þar sem
merkin eiga að koma út 30. þ.m.
— eða nú eftir hálfa aðra viku.
Verðgildin eru tvö: 110 kr. með
mynd af gömlu símatæki og 190
kr. með póstlúðri og pósttösku.
Hefur Þröstur Magnússon aug-
lýsingateiknari teiknað frímerk-
in, en þau eru prentuð í Sviss
með sólprentunaraðferð svokall-
aðri. Hér hefði ég álitið stál-
stunguna eiga betur við mynd-
efnið. Er það valið í samræmi
við þá ákvörðun Evrópusamráðs
pósts og síma, CEPT, að hvert
aðildarland minnist nú 20 ára
afmælis samráðsis með útgáfu
frímerkja úr sögu póst- og síma-
þjónustunnar. Ég hef átt þess
eftir JÓN AÐAL-
STEIN JÓNSSON
kost að virða þessi nýju frímerki
fyrir mér, og ekki varð ég svo
sem stórhrifinn. Einkum finnst
mér 110 kr. merkið rislítið, og
einhver benti mér á, að símtólið
gamla væri ætlað örvhentum,
sbr. sveifina.
Upplag síðustu
merkja ársins 1978
Um leið og póststjórnin sendi
út tilkynningu sína, greindi hún
frá upplagi 1000 kr. merkisins í
nóvember með mynd af Hraun-
teigi, en það er 1 milljón. Slysa-
varnafélagsmerkið (60 kr.) kom
út í 2 milljónum eintaka,
Reykjanesviti (90 kr.) í jafn-
stóru upplagi og Halldór Her-
mannsson (150 kr.) í 1 milljón
eintaka. Verður ekki annað séð
en póststjórnin hafi hér farið
nokkuð hóflega í sakirnar.
Kílóvara póst-
stjórnarinnar
Þá hefur hin eftirsótta kíló-
vara verið auglýst til sölu. Enda
þótt bæði ég og margir aðrir
hafi talið hagnað af þessum
kaupum næsta hæpinn, þegar á
allt er litið, hefur reyndin orðið
sú, að boðin hafa hækkað veru-
lega milli ára. Sýnir það
óvefengjanlega, að menn sækj-
ast mjög eftir þessum afklipp-
ingum, enda verður því ekki
neitað að nokkuð er af háum
verðgildum inn á milli venju-
legra merkja. í fyrra var lægsta
tilboð, sem tekið var, 22.100 kr.
fyrir 250 gramma pakka. Varð
hækkunin frá 1977 nær 50% —
eða mun meiri en næstu ár á
undan, og þátti mörgum nóg um.
Miðað við þessa þróun, ætti því
lægsta tilboð nú ekki að vera
undir 33 þús. kr. — eða nær 40
þús. með söluskattinum al-
ræmda, sem íslenzkir kaupend-
ur verða að borga. Kílóið verður
þá 160 þús kr. eða um 480 þús.
fyrir þá 12 pakka (3 kg), sem
hver einstaklingur má bjóða í
hið mesta. Dálaglegur skilding-
ur það fyrir póst og ríki! Og
þetta eru allt lágmarkstölur, því
að margur hefur farið töluvert
upp fyrir lægstu boðin á ári
hverju, en um það fást engar
upplýsingar frá póstmönnum og
er kannski skiljanlegt.
Ekki má svo gleyma því, að
þeir, sem áhuga hafa á, verða að
senda tilboð sín til Frímerkja-
sölunnar, Pósthólf 1445, 121
Reykjavík, fyrir 1. maí nk. og
merkja umslagið með orðunum:
„Tilboð í kílóvöru."
í síðasta þætti voru til gamans birtar í ljósriti tvær elztu
auglýsingar, sem ég hef rekizt á um kaup íslenzkra frímerkja.
Var tekið fram, að þau vœru keypt við háu verði í Kaupmanna-
höfn, en það ekki tekið fram sérstaklega. En 22. sept. 1875 birtist
eftirfarandi auglýsing í ísafold, og nú er tekið skýrt fram, að
þrjár krónur séu borgaðar fyrir hundraðið. Um leið er
auglýsingin prentuð með mun stærra letri en áður, svo að þetta
ágæta tilboð fari síður íram hjá lcsendum blaðsins!