Morgunblaðið - 11.08.1979, Page 45

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 11. ÁGÚST 1979
45
VELVAKANDI
SVARAR í SÍMA
10100 KL. 10—11
FRÁ MANUDEGI
‘f w í/JArnp\~uH'ij it
• Úrelt
forðagæsla
Ágæti Velvakandi
Núverandi fyrirkomulag
„forðagæslunnar" er úrelt og hef-
ur aldrei verið gott. Athugun á
fóðurforða er framkvæmd að
nafninu til, en eftirlit með hirð-
ingu og húsavist sauðfjár er engin,
nema í örfáum undantekningum.
í nafni Sauðfjárverndarinnar
hefi ég verið að vinna að því
nokkur undanfarin ár að fá þessu
fyrirkomulagi breytt. Það er ekki
hægt að ætlast til þess að bændur
séu með aðfinnslur við vini og
vandamenn.
Fyrrverandi forðagæslumaður,
orðvar og hæggerður maður, sagði
við mig: „Eg fann að við bónda og
þæð greri aldrei um heilt á milli
okkar." Ég hef talað við æði
marga bændur og fleiri og fengið
ágætar undirtektir. Fyrrverandi
húsfreyja í sveit sagði: „Það yrðu
allir fegnir ef þessi breyting kæm-
ist á.“
Ég segi: gróðinn af breytingunni
er menningarauki og milljónir. Ég
sendi Morgunblaðinu „Vinsamlega
orðsendingu“ sem ég bið blaðið að
gjöra svo vel og koma fyrir
almenningssjónir.
Virðingarfyllst,
Jón Konráðsson,
Selfossi.
• Vinsamleg
orðsending
Hér á eftir fylgir orðsending
sú sem Jón Konráðsson bað Morg-
unblaðið að koma fyrir sjónir
almennings:
íslendingar, búfjáreigendur!
Sauðfjárverndin óskar þess að
forðagæsla og eftirlit með hirð-
ingu búfjár sé þannig, að einn
maður sé fyrir hverja sýslu, hann
sé búfræðingur. Hans starf að
öðru leyti, sérstaklega á sumrin,
sé að sjá um veiðar á tófu,
villiminki og vargfugli. Starfs-
maðurinn mætti teljast til lög-
reglu sýslunnar.
Sauðfjárverndin
• Afgreiðslustörf
og kurteisi
Mig langar til að minnast á
eitt atriði sem löngum hefur vakið
eftirtekt mína. Þegar fólk verslar
hér í búðum er ákaflega misjafnt
hvers konar afgreiðslu það fær í
hinum ýmsu búðum borgarinnar.
í sumum búðum er afgreiðslu-
fólkið eins og dregið upp úr
síldartunnu, með fýlusvip og
ólund. Annars staðar er við-
skiptavinurinn borinn á örmum
starfsfólksins ef svo má segja. Það
er líka misjafnt hvaða augum
maður lítur þessar búðir eftir
þeirri afgreiðslu sem maður fær.
Þar sem manni mætir kurteisi
og góðvild vill maður líta inn aftur
en þar sem viðmót afgreiðslu-
fólksins einkennist af leti, hroka
eða ólund, þangað kemur maður
ekki aftur nema tilneyddur. Ég
hef oft hugleitt það hvort búðar-
eigendur geri sér grein fyrir því
hversu kurteisi í viðskiptum er
mikilvæg. Góð vara selst ekki ef
hún er borin fram fyrir viðskipta-
vininn á rangan hátt.
Lipurð starfsfólks getur einnig
verið áfátt í mörgu. Það getur
verið mjög erfitt fyrir viðskipta-
vininn að þurfa að draga upplýs-
ingar upp úr verslunarfólkinu. Þar
getur hæfileg sölumennska verið
vel þegin af viðskiptavininum.
Sölumennska þar sem viðskipta-
vininum er boðið að kynna sér
vöruna og sjá í stað þess að þurfa
að hafa allt frumkvæði sjálfur.
Þetta er bara stutt ábending til
verslunarfólks séð með augum
viðskiptavinar. Það væri allra
hagur að verslunarfólk tileinkaði
sér góða framkomu.
Guðný.
RÓSAKOLLUR
sanguisorba obtusa
ROSAKOLLUR er af rósaætt og á heimkynni í Japan.
Hartn er afbragðs garðjurt ef hann er á réttum stað en
nokkur atriði þarf að hafa í huga ef vel á til að takast
um ræktun hans. Fyrst og fremst er það staðurinn.
Hann þarf mjög djúpan jarðveg og nógan raka og þar að
auki frjósama mold, séu slík kjör ekki fyrir hendi má
búast við að hann verði lítið augnayndi. Og svo er það
hvernig hægt er að hafa mesta ánægju af honum í
garðinum. í mjög litlum garði er helst að setja hann í
horn, hann þarf feiki mikið pláss með tímanum. í stóru
blómabeði getur hann notið sín vel en þá þarf að hugsa
fyrir því að næstu nágrannar hans í beðinu blómgist
helst snemma vors t.d. gullhnappur, hjartafífill eða
jafnvel laukar.
Rósakollurinn er ekkert að flýta sér á vorin. Um það
leyti sem gullhnappur stendur í blóma eru blöð hans
RÓSAKOLLUR
Sanguisorba obtusa
rétt að byrja að teygja úr sér, en hann sígur á og þegar
gullhnappurinn hefur fellt blóm sín fer fyrst að kveða
að rósakollinum og þá hylur hann næsta nágrenni með
sínum stóru fögru blöðum.
Hann blómgast ekki fyrr en í ágúst/sept. Þá skýtur
hann upp grönnum stönglum sem greinast mikið og
koma þá feiki mörg blómöx, Ijósrauð og drjúpandi. Til
eru fleiri tegundir sumar með uppstætt ax bæði
ljósrautt og hvítt og svo er það BLÓÐKOLLURINN sem
vex villtur á suðvestur-landi. Hann er með smærra ax
sem myndar dumbrauða þétta kolla.
Ég eignaðist litla plöntu af rósakolli 1938 og síðan
hefur hann vaxið hér með ágætum. Oft fölna blóm hans
í ágústfrostunum sem hér eru nærri árviss, en mér
þykir jafn vænt um hann fyrir því. Fá blóm hef ég séð
fegurri en döggvaðan rósakoll í morgunsól. Rósakollur
er ein þeirra plantna sem þolir illa flutning, er það
vegna þess hve rætur hans standa djúpt. Hann er því
lengi að ná sér á strik en það borgar sig að bíða eftir
honum. Það er því mjög áríðandi að velja honum strax
heppilegan stað og láta hann síðan standa þar
óhreyfðan árum saman. Vel þarf að gæta þess að fjölært
illgresi svo sem fíflar og húsapuntur nái ekki fótfestu
inni á milli rótanna því það má heita ómögulegt að
hreinsa það burt nema með því að stinga hnausinn upp
og rífa í sundur en það er vandaverk.
Rósakolli má fjölga með skiptingu. Gæta verður þess
að planta honum nógu djúpt, það má vera 4—5 sm.
moldarflag ofan á rótarstokkunum sem blöðin vaxa upp
af.