Morgunblaðið - 14.09.1979, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 14. SEPTEMBER 1979
VI £9 "ÆttV
KAWNO 1 R
(0
GRANI GÖSLARI
_______r
v , W W .'»1
•' 654 fl
Þvo upp! — Upp þvotturinn!

Dj... ódráttur þetta!
Ánægjulegt að hafa krakkana,
svona til þess að sameina fjöl-
skylduna.
H venær er mæl-
irinn f ullur?
Ég hefi undanfarið skrifað
nokkrar greinar í blöðin til að
reyna að gera mitt til að vekja
menn til umhugsunar og víst er
það að dropinn er lengi að hola
steininn. Og það er ekki nóg að
segja sannleikann tvisvar heldur
verður að síendurtaka hann. Það
er rætt um fræðslu, en er það ekki
einkennilegt að hin daglega
fræðsla sem alltaf er fyrir augum
okkar er ekki virt. Hvers vegna
vilja menn hafa alla þessa eitrun
og vímugjafa í þjóðfélaginu, þegar
reynslan sem talin er ólygnust er
alltaf og oft á svo hryllilegan hátt
að vara okkur við. Er nema von að
menn spyrji? I blöðunum er sagt
frá slysum og milli línanna lesum
við að óskaplega oft hefir Bakkus
verið í förinni og séð fyrir ljótum
afleiðingum. Og samt er haldið
áfram. Eg les líka auglýsingarnar.
Það er auglýst eftir húsnæði og
svo kemur: Algerri reglusemi heit-
ið. Hvað þýðir þetta? Og ef hús-
næði er auglýst til leigu þá kemur:
Aðeins algert reglufólk kemur til
greina. Hvers vegna eru menn að
taka þetta fram. Er þetta ekki svo
sjálfsagt? Og hvers vegna eru
menn þá hræddir við vímugjaf-
ana.
Það er vegna þess að þjóðfélagið
er sýkt. Það þykir engin goðgá í
dag þótt óreglumenn haldi virðu-
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Sé litið á allar hendurnar í
spilinu hér að neðan virðast þrjú
grönd. spiluð í suður, auðveldur
samningur. En varnarspilararn-
ir voru klókir og gerðu það, sem
þeir gátu.
Suður gaf, allir utan hættu.
Norður
S. G72
H. Á86
T. ÁK1093
L‘ K9 Suður
Vestur
S. K986
H. D42
T. G4
L. 7653
S. AD105
H. K103
T. 65
L. G842
Austur
S. 43
H. G975
T. D872
L. ÁDIO
Suður hafði sagt frá spaðalit
sínum og þess vegna spilaði vestur
út laufsjöu en hann og félagi hans
notuðu þá ágætu reglu að spila út
hæsta frá lágum spilum.
Austur fékk fyrsta slaginn á
drottningu og hann sá strax, að
sjöið var ekki fjórða hæsta og því
tilgangslaust að spila laufum
strax aftur. Og varla var spaðinn
líklegri til arangurs úr því suður
hafði sagt þann lit og ennfremur
var ljóst, að sagnhafi gat búið til
fjóra slagi á tígul og því nauðsyn-
legt, að vörnin byggi sér til slagi
sem fyrst.
Þannig varð hjartað að gefa
vörninni slagina og austur fann og
spilaði eina spilinu, sem gerði
sagnhafa erfitt fyrir. Hann spilaði
hjartaníu. Suður lét tíuna og
drottningin kostaði ásinn og þá
spilaði sagnhafi laufkóng. Aftur
var austur í vanda. Tæki hann á
ásinn ynni suður spilið auðveld-
lega með þremur slögum á spaða
og tveim á hvern hinna litanna.
Og ekki gat austur spilað aftur
hjarta því þá yrði áttan í blindum
óumflýjanlega slagur.
Austur gaf því laufkónginn og
þá spilaði sagnhafi spaða og tók á
ásinn því ekki mátti svína og gefa
vörninni færi á að fría hjartað of
snemma. Næsta slag fékk austur á
laufásinn og þar með var spilið í
höfn. Austur gat ekki spilað
hjarta fremur en áður, spilaði því
tígli og sagnhafi hafði tíma til að
ná þeim spaðaslögum, sem nauð-
synlegir voru.
Lausnargjald í Persíu
Eftir Evelyn Anthony
Jóhanna Kristjónsdóttir
sneri á fslenzku

61
kallaði sig Saiid Homsi. Hann
kvaðst vera verzlunarfulltrúi
við sýrlenzka sendiráðið.
— Ég hef heyrt nafnið, sagði
Ardalan vinalega. — Hvað vildi
hann.
— Hann vildi koma hingað
og tala við hr. Field. Undir
fjögur augu. Hann sagðist hafa
fréttir að færa honum. Field
fannst rétt að hann talaði við
manninn og kæmist að því hvað
væri um að vera, en við vildum
að þér vissuð þetta.
— Ég met það við yður, sagði
hershöfðingin. — Ég vildi óska
að fleiri Evrópubúar sem hér
eru sýndu svo mikla skynsemi.
Og góðviija.
Hann brosti til James.
— Það er í mínum verka-
hring að vernda rfkið, hr.
KELLY.
Mér er líka að því mikil
ánægja að vernda vini okkar.
hverjir sem þeir eru. Sýrlend-
ingar cru hættuleg þjóð. Látið
hr. Field tala við þennan mann
og síðan fyndist mér hyggileg-
ast ef þér segðuð mér hvert
erindi hans var.
— Við munum gera það,
sagði James.
Ardalan hershöfðingi lagði
höndina andartak á öxi hans.
— Ég heyri orðróm, sagði
hann — um að samningavið-
ræður yðar um Imshan miði
ekki nógu vel. Ég vona þið
missið ekki kjarkinn. Það er á
allra vitorði að Hans keisara-
lega tign vill að brezkt fyrir-
tæki taki þetta að sér.
— Það gieður mig að heyra,
svaraði James. — Khorvan ráð-
herra er harðskeyttur
samningamaður. Við erum að
reyna að uppfyiia skiimála
hans.
- Ég vona að það takist,
sagði Ardalan. — Ég sé að
hann er þarna, að taia við
konuna f græna kjólnum.
— Já, sagði James. — Hún
er aðstoðarmaður formannsins.
— Ég hef ekki komið auga á
frú Field.
— Hún er í Englandi. James
gekk af stað og hershöfðinginn
á eftir.
— Jafnskjótt og þessi Homsi
gefur sig fram mun ég fara með
hann til Fields. Sfðan læt ég
yður vita hvað gerist.
- Ég er yður Takklátur.
sagði hershöfðinginn. Hann fór
aftur til konu sinnar. Sam-
kvæmið var í fuilum gangi og
það úði og grúði af fólki og
einkennisklæddir þjónar þutu
um með bakka fulla af
drykkjarföngum og smáréttum.
James stóð ögn til hliðar og
horfði á. Þetta ætlaði allt að
ganga eins og f sögu.
Logan var að tala við
Khorvan ásamt nokkrum hóp
æðstu manna fyrirtækisins.
Hann sá að ráðherrann skelli-
hló. Fyrsta kiukkustund f svona
veizlu var sú mikilvægasta. Ef
frönu leiddist fóru þeir í snatri
heim. Ef þeir stoppuðu þar til
kalda borðið var borið fram
þýddi það að þeir skemmtu sér
og myndu ifklega verða í gleð-
inni fram undir morgun. Hann
sá að þó nokkrir frönsku em-
bættismannanna höfðu tekið
konur sfnar með sér og það
glóði á skartið, nýríka stéttin
hafði unun af þvf að auglýsa
auð sinn, og sumar konurnar
voru eins og jólatré.
Aftur á móti voru sumar
kvennanna ur brezka sendiráð-
inu lítt þokkalegar og James
fór að hugsa um hvað Eileen
myndi hafa af öðrum borið
hefði hún verið þarna. Hinn
kaldi stíll sem var yfir Janet
Armstrong var ekki honum að
skapi.
— Hr. Keily. Gott kvöld.
Grannvaxinn maður, dökkur
yfirlitum með svört augu stóð
við hlið honum.
— Ég er Saiid Homsi.
James haföi veit fyrir sér
hvernig ætti að leiða hann á
fund Logans. Hann gat ekki
haft aðra viðstadda. Hann sagði
manninum að koma á eftir sér
og þeir gengu saman inn í húsið