Morgunblaðið - 20.11.1979, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 20. NÓVEMBER 1979
vt»
MORödKí
KAFP/NU
Það cr ekki alltaf skemmtileKt
skal éK segja þér að búa fyrir
ofan bjórstofuna hér.
Ék sa>?ði þér að halda í stigann,
drenjfur.
Yerðmætasóun
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Hjónin Jim og Norma Borin
frá Ástraliu hafa tvisvar spilað
fyrir land sitt í heimsmeistara-
keppnum og reyndar er hún eina
konan, sem hefur tvisvar keppt
um hinn eftirsótta heimstitil. í
keppninni i Rio De Janeiro í
síðasta mánuði munaði minnstu,
að sveit Ástralíu kæmist í úrslita-
keppnina en þau urðu að láta sér
nægja þriðja sæti.
í leik Brasilíu náðu hjónin
laglegri slemmu og á hinu borðinu
þurfti landi þeirra, Seres að nafni,
að taka ákvörðun í viðkvæmri
stöðu. Suður gaf, allir utan.
Norður
S. KD9865
H. 8
T. KG2
L. ÁG2
COSPER
COSPER
Vestur
S. G42
H. 109532
T. 8
L. 8763
Austur
S. 103
H. KDG64
T. ÁD1064
L. 4
En látið þið ekki fullmikið með hann?
Maður nokkur hafði samband
við Velvakanda og hafði meðferðis
meðfylgjandi mynd. Sagðist hann
hafa einn daginn keyrt eftir Sólar-
lagsbraut á Seltjarnarnesi. Er
hann kom nálægt Eiði kom hann
auga á vinnuvel sem ruddi mold í
sjó fram. Þarna munu standa yfir
einhverjar byggingaframkvæmdir
og eru framkvæmdaaðilar með
þessu að losa sig við óæskilega
mold. Benti maðurinn á það
hversu gífurleg sóun þetta er á
verðmætum og raunar fyrir neðan
allar hellur að ryðja gróðurmold
út í sjó í stað þess að keyra hana
bUrtu þangað sem hún getur orðið
að gagni.
• Nú bullar SF.
Þann 13.—11. skrifar SF
Velvakanda og ætlar að fræða mig
um eiginleika segldúks, vegna þess
að ég benti á firru hr. Búkovskis,
sem segir að segldúkur herpist
saman við að þorna. SF er haldinn
sömu firrunni og rökin eru:
Pappírsblað skreppur saman við
Suður
S. Á7
H. Á7
T. 9753
L. KD1095
Sagnir Borin hjónanna með spil
n-s voru skemmtilegar.
SuAur
1 Grand
3 Grönd
5 Lauí
pass
NorAur
3 Spadar
4 SpaÖar
6 Spaóar
Opnunin var veikt grand og
sagnir frúarinnar með spil norð-
urs lýstu áhuga á slemmu. Bónd-
inn hafði ekkert á móti því og
sagði 5 lauf. En þar sem þau höfðu
ekki rætt þessa sagnstöðu sér-
staklega varð frúin að finna út
merkingu sagnarinnar. Hún
ákvað, að karlinn væri með lauflit
og skellti sér í slemmuna, fékk út
hjartakóng og tólf slagir voru
auðveldir.
Á hinu borðinu leysti Seres með
spil austur, erfiðan vanda. Eftir
einkennilegar sagnir var norður
allt í einu kominn í sex lauf en a-v
höfðu báðir sagt hjörtu og ákveða
þurfti hvort fórna ætti eða ekki.
Ætti makker meir en einn tígul
gat fórnin kostað meir en gameið
og Seres fann út, að vestur ætti
einspilið, sagði pass, tók fyrsta
slaginn á tígulás og lét makker
trompa næsta tígul — einn niður.
(_Lausnargjald í Persíu
Eftir Evelyn Anthony
Jóhanna Kristjónsdóttir
sneri á íslenzku
I
118
— Mér þætti fróðlegt að vita
hvort suiturinn er ekki farinn
að sverfa að truntunni þarna
niðri.
Hann yppti öxlum.
— Ef hún er þyrst — opnar
hún bara flösku. Þau hlógu
bæði dátt.
— Þú stóðst þig vel i dag,
sagði hann.
— Sömuleiðis, Madeleine
lyfti glasi við honum. — Hvað
var sagt í stjórnstöðinni i Dam-
askus.
— Allir föðurlandsvinir ara-
biskir munu harma þessi ógn-
artiðindi. Resnais gerði sér upp
kveinandi rödd.
Hann var hetja — ólán —'
ólán. Ég sagði að þú lægir
hljóðandi í myrku herbergi og
syrgðir.
Hann leit á hana og glotti og
sá þá að hún var hætt að hlæja.
— Hann var stilltur, sagði
hún. — En þú þekktir hann
ekki áður fyrri. Hann var eins
og tígrisdýr. En hún cyðilagði
hann.
— Svona nú. Resnais yppti
öxlum. — Hann er búinn að
gjalda fyrir það. Vertu nú
einhvern tíma ánægð.
Madeleine ýtti stólnum frá
borðinu. Hún var drukkin en
styrk á fótum.
— Ég ætla að fara niður og
heimsækja hana, sagði hún.
Resnais greip um úlnlið
hennar.
— Nei, sagði hann.
Hún reyndi æðisleg á svip að
losa sig.
— Þú sagðist ekki myndu
skipta þér af neinu! Þú lofaðir
mér því!
— Ég sagði aldrei að ég
myndi leyfa að þú berðir hana
til bana, sagði hann — þú ert i
þannig skapi núna, mín elsku-
lega. Ég skal gera samning við
þig. Þegar stundin kemur skal
ég leyfa þér að skjóta hana. Þvi
heiti ég. En ég læt þig ekki
komast upp mcð neitt annað.
Hún horfði á hann hatursfull.
— Þú vilt hana fyrir sjálfan
þig! Nú þegar þú ert búinn að
drepa Peters þá girnistu hana
sjáifur!
Hún æpti og hljóðaði og
reyndi með öllum ráðum að
losna úr greipum hans.
— Við drápum hann bæði,
sagði hann. Ilann ýtti henni
niður í stólinn. — Þú varst mér
ekki siðri. Þú lagðir fyrir hann
gildruna. Þú skalt ekki dirfast
að segja framar að ÉG hafi
drepið hann. Skilurðu það.
Aldrei!
Hún hreytti út úr sér skamm-
aryrði á arabisku. Hann sló
hana duglega utan undir.
— Reyndu að hegða þér eins
og manneskja, sagði Resnais.
— Ég er auðvitað cnginn Pet-
ers. Og þú ferð ekkert með mig.
Nú stjórna ég hér og þú gerir
nákvæmlega það sem ég segi
þér — ella skaltu hafa verra af.
Skilurðu hvað ég á við.
Hann hafði ekki misst stjórn
á skapi sinu. Hann var rólegur í
hvivetna. Honum hafði aldrei
geðjast að henni — og tengsl
þeirra voru aðeins vegna gagn-
kvæmra áhugamála. Hún fór i
taugarnar á honum og honum
fannst hún ógeðsleg drukkin.
En nú þegar hann hafði gert
hana hrædda og skynjaði vald
sitt fann hann að úr viðbjóðin-
um dró. Hann dró hana að sér.
— Mig langar ekki i hana,
sagði hann. — Eiginlega langar
mig i þig. Hypjaðu þig upp.
Ahmed þjónn faldi sig bak
við eldhúsdyrnar þegar þau
fóru upp. Honum hafði verið
sagt frá dauða Bandarikja-
mannsins og hann skildi ckki
gjörla að það virtist eins og þau
hefðu verið að halda upp á
eitthvað við kvöldverðinn.
Hann sá Frakkann og konuna
fara upp og inn i herbergi
Frakkans. Honum hafði verið
sagt að láta fangann i kjaliar-
anum hvorki fá vott né þurrt og
skeyta þvi i engu þótt hún
kallaði. Hann gat sér þess til,
að Frakkinn og líbanska stúlk-
an bæru ábyrgð afdauða Banda-
ríkjamannsins. Vesturlanda-
pakk sem ailtaf var að rifast og
þvarga innbyrðis var ekki hans