Morgunblaðið - 04.09.1980, Page 13
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 4. SEPTEMBER 1980
13
Eftir helgar er hér
allt glerbrotum stráð
- rætt við Manuelu Wiesler og Snorra Snorrason
„SÍÐASTA helgi hér í Grjóta-
þorpinu var sú versta sem við
höfum upplifað. Fólk var gjör-
samlega búið að morgni dags —
enginn svefnfriður föstudags-
nóttina vegna hávaðans. Það var
stöðugt flaut alla nóttina. Það er
rétt eins og fólk átti sig ekki á. að
hér i Grjótaþorpinu búi íólk.“
sögðu þau Snorri Snorrason, Mjó-
stræti 10 og mágkona hans.
Manuela Wiesler, að Mjóstræti 10
b. þegar blaðamaður hitti þau að
máli.
Síðastliðið föstudagskvöld var
ástandið sérstaklega slaemt og
börnin vöknuðu við lætin. Grind-
verkið var skemmt og læsing á
hliðinu brotin — ekki í fyrsta sinn
að slíkt kemur fyrir," sögðu þau.
Manuela hefur búið í Mjóstræt-
inu í um ár. Og um ástandið nú
sagði hún: „Það hefur versnað
mjög upp á síðkastið. Okkur hér
þykir vænt um Grjótaþorpið og
ætlum okkur ekki að flytja héðan.
Erum staðráðin í því að þrauka.
En eftir helgar er hér allt gler-
brotum stráð. Smábörnin hér í
hverfinu hafa jafnvel komið heim
með hálffullar brennivínsflöskur,
sem þau hafa fundið, að loknu
bríeríi. A laugardaginn var
Mjóstrætinu lokað að beiðni okkar
til að koma í veg fyrir þá stöðugu
umferð, sem hefur verið í gegn um
hverfið með öllum þeim hávaða,
sem fylgir þegar stórum bíldrek-
um er gefið í.“
Snorri er nýfluttur í hverfið og
hann sagði: „Við vitum auðvitað
að orsakir þess, að unglingar
safnast saman á Hallærisplaninu
eru, að þeir hafa í engan stað að
venda. Þetta vandamál verður
ekki leyst frá degi til dags. Ég skil
vel, að krakkarnir þurfa útrás, —
þau vantar stað. Það er ekki
gæfuleg sjón að sjá þau hírast í
kulda niðurfrá að vetri til. Mér
dettur í hug tillaga sem Hrafn
Gunnlaugsson kom með á sínum
tíma, — ágæt tillaga en hún gekk
úl á það, að breyta sænska
frystihúsinu í æskulýðshöll.
Astandið er gjörsamlega óvið-
unandi eins og það er nú og
yfirvöld hafa sýnt þessu máli allt
of mikið tómlæti. Krakkarnir
ganga hér um hverfið, brjóta,
skemma og kasta af sér þvagi. Það
er hreint rosalegt að sjá Aðal-
strætið eftir slíkar samkomur —
það er glerbrotum stráð sem ekki
eru hreinsuð fyrr en á mánudegi.
Krakkarnir hafa raðað upp kók-
flöskum og síðan farið í keiluspil
— eftir liggja glerbrotin eins og
hráviði, smábörnum og öðrum til
stórhættu," sagði Snorri.
Snorri Snorrason. Manuela Wiesler og Camilla Söderberg, eiginkona Snorra ásamt barni þeirra.
Kristin ásamt syni sinum. Tómasi. og vinkonu hans, sem við ekki
kunnum að nafngreina. við hlið trésins sem var hrotið um helgina.
Grjótaþorpið not-
að sem salerni
- rætt við Kristínu Unnsteinsdóttur
„UNGLINGARNIR nota Grjóta
þorpið sem salerni — drykkju-
lætin og óspektirnar um helgar
halda vöku fyrir ibúum. í gegn
um þorpið er stanslaust rennerí
háværra bíla — ástandið er
vægast sagt óþolandi,“ sagði
Kristín Unnsteinsdóttir, en hún
býr að Bröttugötu 3a.
„Síðustu misserin hefur börnum
fjölgað hér mjög og það er ugg-
vænlegt, að ekki skuli vera svefn-
friður fyrir þau hér um helgar.
Ónæðið er svo mikið, að stórhætta
er af. Fyrir skömmu var stærðar
grjóthnullung kastað inn um
svefnherbergisgluggann — möl-
braut rúðuna — ófögur heimsókn
það og stórhættuleg.
Við hjónin höfum búið hér í sex
ár og undanfarið hefur ástandið
mjög farið versnandi. Helst hægt
að líkja því við múgæsingu. Það er
hreint með ólíkindum, hve um-
gengni fólks er lágkúruleg. Grind-
verkið hefur margoft verið brotið.
Tréð í garðinum var brotið um
helgina. Hér er vaðið inn í garðinn
og fólk gengur örna sinna.
Að lokinni hverri helgi er það
okkar fyrsta verk að hreinsa
garðinn, — fjarlægja brotnar
brennivínsflöskur og klósettpapp-
ír og svo framvegis.
Ástandið er ekki hægt að þola
öllu lengur — borgaryfirvöld
verða að grípa til einhverra að-
gerða til að stemma stigu við
þessum ófögnuði. Til að mynda að
stöðva alla umferð að Hallæris-
planinu.
Grjótaþorpið nýtur nokkurrar
sérstöðu meðal íslenzkra íbúðar-
hverfa. Ekki er öllum húsum vel
við haldið. Unglingarnir myndu
aldrei haga sér svona í eigin
hverfum — þau virðast líta á
Grjótaþorpið sem eitthvert
„slöm“.
Þrátt fyrir það sem undan er
gengið, ætlum við ekki að gefa
okkur — erum staðráðin í því að
búa hér áfram,“ sagði Kristín.
hefur fengið nóg af ofbeldi á
stríðsárunum, ráðleggur konu
sinni að skipta sér ekki af því
sem er að gerast, en án árangurs
og taugar hans bresta. Gabriele
er sjálf að því komin að falla
saman. Hana dreymir lauflaust
tré og í því hanga nakin lík eins
og þungir ávextir. Tréð er án
róta.
Gestern war Heute er vitnis-
burður konu sem lifað hefur
mikla ólgutíma og kemur ekki
auga á að þeim linni þrátt fyrir
breytt viðhorf margra. í heiðar-
leik sínum tekst Ingeborg Drew-
itz að segja okkur margt sem
fáum tekst án öfga. Bók hennar
er heimild sem er ekki síst merk
fyrir þann vilja að skilja hin illu
öfl sem búa í manninum og von
um að unnt sé að halda þeim í
skefjum. Ef flokka á bók hennar
með svokölluðum kvennabók-
menntum felast lykilorðin í eft-
irfarandi:
„Allar konur eru um leið Ég
og Við.“
Gestern war Heute er meðal
trúverðugri bóka um þýska sam-
tíð — ekki síst þann óróleik sem
einkennt hefur Þýskaland eftir-
stríðsáranna. En bókin er fyrst
og fremst persónusaga Evrópu-
búa sem skynjar samhengið í
þjáningum allra manna.
Við erum f lutt!!
med auglýsingastof u og skrif stof u okkar
ad Bolholtí 6.
Breytt símanúmer 36777 og 37035
I...
—
Offsetmyndagerð og prentmyndagerð
eru áfram að Aðalstrœti 6,
óbreytt simanúmer
MYNDAMÓT HF