Morgunblaðið - 23.09.1980, Blaðsíða 30

38
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 23. SEPTEMBER 1980
+
Móðir okkar,
SIGRÍDUR EINARSDOTTIR,
Skarði, Landmannahreppi,
andaðist að heimili sínu, sunnudaginn 21. sept.
Bðrnin.
t
Eiginkona mín,
ELÍN ANNA SIGURÐARDOTTIR,
heilsuverndarhjúkrunarkona,
Logalandi 16,
lést í Landspítalanum laugardaginn 20. september.
Ólafur H. Óskarsson.
+
Hjartkær sonur minn,
OLGEIR VICTOR EINARSSON
lézt á gjörgæsludeild Borgarspítalans mánudaginn 22. september.
F.h. aöstandenda
Lára M. Lárusdóttir.
+ Faöir okkar, ÞÓRÐUR GÍSLASON, Meöalholti 10, andaöist í Borgarspítalanum 20. p.m. Börnin.

+ Faöir okkar, ELÍS R. GUOJÓNSSON, Garöabraut 13, Akranesi, andaöist á heimili sínu 20. september. Börnin.
+
Eiginmaður minn, faöir, tengdafaöir og afi okkar,
JONAS ÓLAFSSON,
Freyjugötu 49,
lézt að heimili sínu sunnudaginn 21. september.
Björg Bjarnadóttir,
Edda Bergljót Jónasdóttir, Guðmundur Jóhannsson,
Jónas GuAmundsson, Björg Guómundsdóttir.
+
Faöir minn,
ÓLAFURHELGASON,
fyrrv. kaupm. Eyrarbakka,
andaöist 19. þessa mánaðar.
Jóhann Ólafsson.
+
INGIBJÖRG GUDJÓNSDOTTIR
frá Eyri, Ingólfsfiröi,
sem lést á Elliheimilinu Grund, 15. september, veröur jarösungin
frá Fossvogskirkju, miövikudaginn 24. september kl. 1.30 e.h.
Vandamenn.
+
Hjartans pakkir færum viö öllum þeim sem sýndu okkur velvild og
samúö við andlát fööur okkar og bróöur,
ÞORVALDAR STEFÁNSSONAR
stýrímanns frá Grindavík,
til heimilis aö Gnoðarvogi 14.
Sérstakar pakkir færum viö útgeröarmanni og skipverjum b/v
Karlsefnis.
Kristján Þorvaldsson,
Stefán Þorvaldsson,
Sveinn Þorvaldsson,
Halldór Þorvaldsson,
Þorvaldur Þorvaldsson
og systkini.
Jón Bjarnason frá
Þingeyri —- Minning
Jón Bjarnason frá Þingeyri er
nú látinn. Með Jóni er genginn
einn þeirra dæmigerðu manna,
sem með hörðum höndum hafa
lagt fram sinn ómælda skerf til
þeirrar framþóunar, sem fært
hefir þjóðina á þessari öld frá
fátækt til bjargálna. Það gerði
hann með lífi sínu og starfi.
Jón var fæddur á Marðareyri í
Jökulfjörðum 12. júní 1894. For-
eldrar hans voru hjónin Kristjana
Jónsdóttir og Bjarni Gíslason, sem
þar bjuggu þá. Jón ólst upp við
lítil efni sem þá var ekki ótítt. Á
unglingsárum flutti hann með
foreldrum sínum til Hnífsdals.
Hann varð ungur að bjarga sér
sjálfur og sjálfsbjargarviðleitni
var honum í blóð borin. I Hnífsdal
byrjaði hann sjóróðra og var þar í
nokkur ár. Þá lá leiðin til ísafjarð-
ar og þar stundaði hann sjó-
mennsku um skeið. Síðan var
haldið vestur á bóginn með dvöl á
Flateyri en svo hafnað á Þingeyri,
þar sem Jón bjó meðan starfsork-
an leyfði. Þar lagði hann gjörva
hönd á margt. Hann vann almenn
verkamannastörf, stundaði sjóinn
á vélbátum heima og fór á vetr-
arvertíðum suður á togara. Síðar
var hann verkstjóri hraðfrysti-
hússins hjá hinum kunna athafn-
amanni Ánton Proppé. Þá var
hann vélstjóri við frystihúsið og
vann í Vélsmiðju Guðmundar J.
Sigurðssonar svo að eitthvað sé
nefnt.
Jón var eftirsóttur starfsmaður,
því að þar fór saman dugnaður,
verklagni og samvizkusemi.
Mannaforráð fóru honum vel úr
hendi. Hann gerði kröfur jafnt til
atvinnurekandans sem til verka-
mannsins en eigi minnstar til sín
sjálfs.
En þó að lífsbaráttan væri hörð
+
Faöir okkar,
AÐALSTEINN BALDVINSSON,
frá Brautarholti,
Álfhólsvegi 82, Kópavogi,
lést í Borgarspítalanum hinn 21. september.
Börnin.
+
Útför konu minnar, móöur, tengdamóöur, ömmu og langömmu,
HANSÍNU Á. MAGNÚSDÓTTUR
frá Vesturhúsum, Vestmannaeyjum,
veröur gerö frá Þjóökirkjunni, Hafnarfiröi, miövikudaginn 24.
september kl. 2 e.h.
Ársæll Grímsson,
Grímur Ársælsson,
Maggý Ársælsdóttír, Guömundur Stefánsson,
Margrét Ársælsdóttir, Ragnar Gíslason,
Erla Arsælsdóttir, Gunnar Björnsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Minningarathöfn um móöur okkar,
GUÐBJÖRGU JÓNSDÓTTUR,
sem lést 13. sept. sl. fer fram frá Fossvogskirkju miövikud. 24.
sept. kl. 10.30 f.h.
Jarösett veröur frá Landakirkju í Vestmannaeyjum föstud. 26.
sept. kl. 2.00 e.h.
Fyrir hönd vandamanna. Guðfinna S. Wium,
Óskar Steindórsson.
+
BJÖRN JÓNSSON
frá Felli,
er andaöist 18. september verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju
föstudaginn 26. september kl. 15.00.
Sigurbjörg Tómasdóttir
og aörir vandamenn.
+
Faöir minn og tengdafaöir,
SIGMUNDUR KORNILÍUSSON,
Rauðalæk 29,
andaöist aö heimili sínu 18. þ.m. Jaröarförin fer fram frá
Fossvogskirkju kl. 13.30 þriöjudaginn 30. þ.m.
Kornilfus Sigmundsson, Inga Hersteinsdóttir.
+
Bróðir okkar,
RAGNAR GUÐMUNDSSON
frá Karlsá,
síöast til heimilis aö Hátúni 12, Reykjavík,
lézt þriöjudaginn 16. sept.
jarðsett veröur aö Dalvíkurkirkju, fimmtudaginn 25. sept. kl. 2.
Systkini hins látna.
og stundum óvægin var Jóni lífið
miklu meira en brauðstritið eitt.
Jón átti gott með að gleðjast með
glöðum, var spilamaður góður og
hafði ánægju af að fara í veiðiá.
Hann var bókhneigður maður, og
las sér til gagns og ánægju.
Sá þáttur í lyndiseinkunn Jóns
Bjarnasonar, sem ég kynntist
bezt, var lifandi áhugi hans á
þjóðmálum. Við vorum samherjar
í stjórnmálunum og ég átti alltaf
hauk í horni þar sem Jón var. Það
var alltaf gagn og gaman að eiga
viðræður við hann um stjórnmál.
Hann var vel að sér í þeim efnum
og fylgdist vel með. Hann hafði
ákveðnar skoðanir á mönnum og
málefnum. Hann kunni vel að
meta það sem vel var gert. En
hann gat líka verið harður í
dómum þegar honum þótti miður
gert. Gat það átt við samflokks-
menn jafnt sem andstæðinga, ef
svo bar undir. Hreinskilni og
dómgreind mörkuðu allt hans tal
sem reist var á traustri lífsskoðun
og gildismati.
Jón var maður hinna fornu
dyggða. Hann vildi halda í það
sem gott var en hafði jafnframt
sívakandi áhuga fyrir hvers konar
nýjungum og athöfnum sem til
framfara horfðu. Hann mat menn
eftir verkum sínum, en gaf ekkert
fyrir skrum og og sýndarmennsku.
Athafnamaðurinn skyldi njóta
framtaks síns og fyrirhyggju og
verður var verkamaðurinn laun-
anna. En ónytjungsháttur skyldi
ekki í hávegum hafður hver sem í
hlut átti. Svo væri þjóðarheill bezt
borgið. Þannig var Jón Bjarnason.
Jón kvæntist 8. marz 1919 Maríu
Hjartar, glæsilegri konu, sem allt-
af hefir verið hugljúfi allra, sem
henni hafa kynnzt. Það var gæfa
Jóns að hafa slíkan lífsförunaut
sér við hlið og njóta þess svo lengi
sem raun varð á. María bjó manni
sínum gott heimili af þeim mynd-
arskap, sem henni var svo eigin-
legur. Menn fundu sig velkomna
og leið vel á þessu aðlaðandi
heimili þar sem gleðin og gestrisn-
in réðu húsum. Ég er einn þeirra
mörgu þakklátu, sem gistivináttu
þeirra hjóna hafa notið.
Þeim hjónum varð ekki barna
auðið, en þau komu örðum til
hjálpar, þegar þörfin kallaði að.
Þau ólu upp Hans Bjarnason,
bróðurson Jóns og tóku í fóstur
Svövu Proppé systurdóttur Maríu
og Ólafíu Ágústsdóttur náfrænku
hennar. Fósturbörnin nutu um-
hyggju og ástúðar svo sem bezt
má verða og það hafa þau kunnað
vel að meta.
Fyrir tæpum 10 árum fluttust
þau hjón til Reykjavíkur og sett-
ust að á Hrafnistu í vistlegri íbúð
að Jökulgrunni 1. Þar ríkti sami
andinn á heimilinu sem fyrr. Enn
var Jón samur við sig. Hann brá
fyrir sig þeirri kímni og glettni í
viðræðum, sem honum var svo
eiginleg.
Á síðari árum hafði gengið á
ýmsu um heilsufar Jóns. Hann
hafði legið erfiðar sjúkdómslegur
svo að stundum hafði honum ekki
verið hugað líf. En alltaf reis Jón
upp aftur hress og kátur. En
enginn má sköpum renna. Jón
andaðist á Borgarsjúkrahúsinu
eftir stutta legu 14. þ.m., 86 ára að
aldri.
Minningin um mætan mann
lifir. Sendar eru samúðarkveðjur
til Maríu frænku minnar og ann-
arra nánustu.
Þorv. Garðar Kristjánsson.