Morgunblaðið - 27.10.1981, Side 16

16 ________________MORGUNBLADIÐ, ÞRIDJUDAGUR 27, OKTÓBER 1981__
Ólafur G. Einarsson, formaður þingflokks sjálfstæðismanna:
Komum ekkí frá Miinchen
í sporum
— Midað við hinar háværu kröfur ýmissa hópa um þaó, aó einhliða
falli lýdræðisríkin frá öilum þeim ráðstöfunum, sem taldar eru nauðsyn-
legar til að tryggja öryggi þeirra og frelsi, hafði fundur Þingmannasam-
taka NATO í Miinchen táknrænt gildi. 1938 hittust þeir á fundi í Miin-
chen Adolf Hitler og Neville Chamberlain, forsætisráðherra Breta.
('hamberlain sneri heim og mælti gegn öllum viðbúnaði á móti einræðis-
herranum, taldi sig hafa það fest á pappír með undirskrift Hitlers, að nú
yrði „friður um vora daga“. Lýðræðisríkin eru nú ríkari reynslunni og við
þingmennirnir, sem hittumst í Miinchen, snúum ekki heim af þeim fundi
þeirrar skoðunar, að við tryggjum „frið um vora daga“ með því að gefast
upp og treysta á orð einræðisherranna án eigin viðbúnaðar, sagði Olafur
G. Einarsson, formaður þingflokks sjálfstæðismanna á dögunum, þegar
Morgunblaðið ræddi við hann.
Ólafur G. Einarsson er for-
maður sendinefndar Alþingis
hjá Þingmannasamtökum
NATO, sem stofnuð voru 1955. A
fundum samtakanna eiga 170
þingmenn frá öllum aðildarlönd-
um Atlantshafsbandalagsins
sæti. Samtökin starfa sjálfstætt,
óháð bæði ríkisstjórnum og
aðalstöðvum NATO í Brússel.
Auk Ólafs sátu þeir Lárus Jóns-
son, Jóhann Einvarðsson og Sig-
hvatur Björgvinsson fundinn í
Munchen.
— Á fundinum fluttu margir
þekktir menn ræður og var að
ýmsu leyti fróðlegast að heyra
sjónarmið þeirra, sem best hafa
kynnst svonefndum „friðar-
hreyfingum" í Evrópu, sagði
Ólafur G. Einarsson. Franz Josef
Strauss er forsætisráðherra í
Bæjaralandi og flutti því setn-
ingarræðu á fundinum. Hann
minnti á, að íbúar í Bæjaralandi
ættu 800 kílómetra löng landa-
mæri að löndum Varsjárbanda-
lagsins. Með því að líta austur
fyrir landamærin gætu menn
fengið daglega staðfestingu á
ásýnd kommúnismans, þar væru
blóðhundar, vélbyssuhreiður, og
varðturnar handan gaddavírs og
jarðsprengjubelta — allt þetta
teldu valdhafar kommúnistar-
íkjanna nauðsynlegt til að halda
fólkinu, alþýðunni, innan al-
þýðulýðveldanna. Bæjarar
styddu að miklum meirihluta
starf Atlantshafsbandalagsins
og aðild að því, sagði Strauss.
Hann komst einnig þannig að
orði, að þeir, sem vildu ekki læra
af reynslu sögunnar, yrðu þá að
reka sig á það sjálfir, hve
hörmuleg hún gæti verið.
— Fulltrúi stjórnarinnar í
Bonn, ráðherrann Peter Corteri-
er úr flokki Helmut Schmidts,
jafnaðarmannaflokknum, flutti
ekki síður athyglisverða ræðu.
Hnn vék að þeim siðferðilegu
rökum, sem sjónarmið friðar-
sinnans styðjast við og sagði, að
allir menn þráðu frið og enginn
gæti verið andvígur grundvall-
arhugsjón friðarsinnans, að
beita ekki valdi, þegar á málið
væri litið frá sjónarhóli ein-
staklingsins. Annað yrði hins
vegar uppi á teningnum, þegar
málið væri skoðað frá sjónarhóli
þjóðfélagsheildar, það er að
segja, þegar öryggi og trygging
þess ræðst ekki einungis af
ákvörðun einstaklings heldur
byggist á því, að unnt sé að leysa
deilur með stjórnmálaúrræðum.
En frá þeim sjónarhóli yrðu
ábyrgar ríkisstjórnir að líta á
málið, ekki síst nú á kjarnorku-
tímum.
— Peter Corterier sagði, að
auðvitað væri skiljanlegt, að
menn óttuðust kjarnorkuvopn og
eyðingarmátt þeirra. Þennan
ótta yrði að virða og meta og
bregðast af viti og sannfæringu
við þeim spurningum, sem fram
kæmu. Hins vegar mætti óttinn
ekki ráða ferðinni við töku
ákvarðana. í því efni mættu
menn ekki gleyma óttanum við
hitt, að þeir týndu frelsi sínu.
Sagðist Corterier sannfærður
um það, að þeir, sem nú óttast
mest um velferð sína vegna til-
komu nýrra kjarnorkuvopna í
Evrópu og vilja einhliða hafna
slíkum vopnum frá Bandaríkj-
unum, yrðu ennþá hræddari, ef
óskir þeirra rættust að þessu
leyti, heldur en þeir eru nú.
— Eins og á þessum orðum
sést, sagði Ólafur G. Einarsson,
rökræða menn við hina
svonefndu „friðarsinna" og
leggja sig fram um að leiða þeim
fyrir sjónir, að þeir hafi rangt
fyrir sér. Það er vissulega
áhyggjuefni, að á sama tíma og
Sovétmenn magna herbúnað
sinn skuli þeir hafa slævt ýmsa
aðila á Vesturlöndum svo, að
þeir krefjast nú einhliða afvopn-
unar og dirfast að kenna sig við
friðinn. Það fer ekki á milli
mála, enda margsinnis komið
fram hjá Sovétmönnum sjálfum,
meðal annars nýlega í Morgun-
blaðinu, að þeir standa í nánu
sambandi við þessar „friðar-
hreyfingar". Á hinum fjölmenna
Bonn-fundi sást, að þar voru
menn að öllum toga og ungt fólk
lagði land undir fót frá öðrum
löndum til þátttöku. Hver borg-
ar kostnaðinn við þessar ferðir
og dvöl fólksins í Bonn? Er það
tilviljun, að Sovétmenn leggi á
það höfuðáherslu, í áróðri sínum
að fólkið sjalft borgi þetta?
— Jú, það var minnst á hug-
myndirnar um kjarnorkuvopna-
laus Norðurlönd. Lasse Budtz,
jafnaðarmaður frá Danmörku,
gerði þessar hugmyndir að um-
talsefni í ræðu sinni. Hann ít-
rekaði þá staðreynd, að engin
kjarnorkuvopn væru á Norður-
löndum, hins vegar kæmi ekki til
álita að lýsa þau einhliða kjarn-
orkuvopnalaust svæði meðal
annars vegna kjarnorkuvopna í
skipum á Norður-Atlantshafi.
Þá kæmi ekki heldur til álita, að
Norðurlöndin efndu til tvíhliða
viðræðna um þessi mál við Sov-
étríkin, kæmi til viðræðna yrðu
þær að vera innan ramma Atl-
antshafssamstarfsins og með
fullu samráði við aðildarþjóðirn-
ar í því.
— Þá talaði fulltrúi jafnað-
armanna frá Frakklandi ekki
neina tæpitungu, þegar hann
lýsti því yfir, að hin nýja stjórn
þar í landi ætlaði ekki að breyta
um afstöðu til Atlantshafs-
bandalagsins. Sem kunnugt er
tekur Frakkland ekki þátt í
hernaðarsamstarfinu innan
NATO, Frakkar treysta á sinn
eigin kjarnorkuher. Franskur
þingmaður kommúnista sat í
fyrsta sinn fund samtakanna og
tók hann þátt í störfum efna-
hagsnefndarinnar.
— Nei, það hefur ekki komið
til tals, að Alþýðubandalagið
ætti fulltrúa í nefnd Alþingis í
þingmannasamtökunum, enda
fælist í þátttöku þess viðurkenn-
ing á aðild okkar að Atlants-
hafsbandalaginu og varnarsam-
starfinu við Bandaríkin. Það
skref hefur þingflokkur Alþýðu-
bandalagsins ekki þorað að
stíga, honum er það sérstakt
kappsmál að halda í þessa sér-
stöðu sína. Raunar hafa þing-
menn Alþýðubandalagsins oft
mælst til þess, að hætt verði að
veita fé á fjárlögum til þátttöku
í störfum Þingmannasamtaka
NATO.
— Á fundinum í Munchen
lýstu menn sérstakri ánægju yf-
Ólafur G. Einarsson
ir því, ef Spánverjar tækju
ákvörðun um að gerast aðilar að
Atlantshafsbandalaginu, en það
mál kemur til úrlausnar spánska
þingsins innan skamms. Síðan
lýðræði tók að blómgast á Spáni
hafa áheyrnarfulltrúar þaðan
setið fundi þingmannasamtak-
anna.
— Um málefni Tyrklands var
rætt á fundinum og stöðu þing-
manna þaðan, eftir að herfor-
ingjar tóku þar völd. Var sam-
þykkt, að við svo búið gætu þeir
tekið þátt í starfi samtakanna
sem áheyrnarfulltrúar.
— Eins og fram kemur í
ályktunum fundarins lýstu þing-
mennirnir stuðningi við þau
áform, að koma fyrir í Evrópu
meðaldrægum kjarnorkueld-
flaugum til að svara Sovét-
mönnum og hvöttu jafnframt til
viðræðna um afvopnunarmál.
Hollendingar vildu milda þessa
ályktun en voru einir á báti og
veldur sérstaða þeirra æ meiri
undrun.
— Þegar við metum þessi mál
öll, sagði Ólafur G. Einarsson að
lokum, skulum við hafa það
hugfast, að á síðasta áratug
fjölguðu Sovétmenn hermönnum
sínum um þriðjung, þeir hafa nú
4,8 milljónir manna undir vopn-
um, meira en tvöfalt fleiri en
Bandaríkjamenn. Þeir hafa auk-
ið raunveruleg hernaðarútgjöld
sín um meira en 50%, langt um-
fram það, sem gerst hefur á
Vesturlöndum. Til dæmis keppa
NATO-ríkin að því marki, að
auka útgjöld sín á ári um 3%
umfram verðbólgu, og geta fæst
staðið við það markmið. Á síð-
ustu 10 árum hafa Sovétmenn
fjölgað skriðdrekum sínum í um
50 þúsund en Bandaríkjamenn
eiga 11 þúsund skriðdreka. Sov-
étmenn hafa hætt að beita flota
sínum til strandvarna og sækja
nú út á heimshöfin með öllum
gerðum skipa, stórum ofansjáv-
arskipum í flota þeirra hefur
fjölgað um 40%, en í flota
Bandaríkjanna hefur þeim á
sama tíma fækkað um 40%. Á
síðasta áratug hafa Sovétmenn
tekið nýja meðaldræga kjarn-
orkueldflaug í notkun, SS-20 eld-
flaugina og í þeim eru nú meira
en 750 kjarnorkusprengjur, sem
bent er gegn Evrópuríkjum og
öðrum nágrannaríkjum Sovét-
ríkjanna.
— Þetta eru ógnvekjandi töl-
ur og segja sína sögu eins og sú
staðreynd, að í Suðaustur-Asíu
hafa Sovétmenn beitt Víetnöm-
um fyrir sig við stríðsaðgerðir í
Kambódíu og Laos og í Afríku og
Suður-Ameríku eru Kúbumenn
útsendarar Sovétríkjanna. Sjálf-
ur Rauði herinn réðst svo inn í
Afganistan. Það er engin furða,
að menn verði hræddir á Vestur-
löndum, en hræðslan má ekki
verða til þess að menn gefist
upp, heldur þarf að bregðast við
henni af raunsæi og festu og
leita allra skynsamlegra ráða til
að fá Sovétmenn ofan af hernað-
arbrölti sínu. Enn er sú stefna
ráðandi í Atlantshafsbandalag-
inu, að samið skuli við Sovét-
menn af styrk, það er þessi
stefna, sem svonefndir „friðar-
sinnar" eru andvígir, en við
þingmennirnir lýstum stuðningi
við á fundinum í Múnchen, þess
vegna komum við ekki þaðan í
sömu sporum og Neville Chamb-
erlain forðum, sagði Ólafur G.
Einarsson.
Dubliners aftur á Islandi
IIINIR kunnu írsku þjóðlagasöngv-
arar „The I)ubliners“ eru væntan-
legir hingað til lands á næstunni, og
munu halda hér tvenna hljómleika í
lláskólabíói 30. og 31. október.
Þetta er ekki í fyrsta sinn sem þeir
félagar leika hér á landi, því flestir
muna eflaust eftir hljómlcikum
þeirra á listahátíð fyrir nokkrum ár
um, en þá spiluðu þeir fyrir troðfullu
húsi.
Dubliners eru meðal þekktústu
þjóðlagasöngvara í dag, og sam-
anstóð fyrst af þeim félögum
Barney McKenna, Ronnie Drew,
Ciaron Brouke og Luke Kelly. Fé-
lagarnir komu fyrst fram á krá í
Dublin, sem ber nafnið O’Don-
oghues, en það er þekktur sam-
komustaður þjóðlagaspilara og
söngvara. Það var þó ekki fyrr en
þeir höfðu tekið þátt í tónlistar-
hátíð í Edinborg 1963, að þeir urðu
þekktir og eftir útgáfu fyrstu plöt-
unnar, sem hét „The Dubliners”,
fóru þeir um tónlistarheiminn
eins og stormsveipur, og eru nú
frægir víða um heim.
Á hljómsveitinni hafa orðið
nokkrar breytingar á síðustu ár-
um og núna spila með “The Dubl-
iners" þrír hinna upprunalegu, en
í stað Ciaron Bourke hefur komið
John Sheahan.
Á síðastliðnum árum hafa þeir
haldið tónleika vítt og breitt um
heiminn. Á þessu ári hafa þeir
m.a. heimsótt Bretland, Ástralíu,
Þýskaland, Sviss, Holland og hafa
að- undanförnu verið á ferðalagi
um Norðurlönd og ljúka þeirri
ferð með umræddum tónleikum á
íslandi.
Eélagarnir „The Dubliners" en þeir hafa fengið það orð á sig að vera miklir
tónlistarmcnn, miklir söngmenn og miklir bjórdrykkjumenn, og eins og sjá
má á myndinni er hárvöxtur þeirra einnig mikill.
Þann 26. september útskrifaði Ljósmæðraskóli fslands eftirtaldar Ijósmæð-
ur: Fremri röð frá hægri: Sigríður Pálsdóttir, Guðlaug Björnsdóttir, Guð-
mundur Jóhannesson, læknir, Kristín Tómasdóttir, yfirljósmóðir, Sigurður S.
Magnússon, prófessor, Eva Einarsdóttir, kennari og Sigríður Ilaraldsdóttir.
Aftari röð frá hægri: Guðrún Ólöf Jónsdóttir, Ólöf G. Björnsdóttir, Rún
Torfadóttir, Elísabet Erlendsdóttir, Sumarlína Pétursdóttir, Katjana
Edvardsdóttir, Hrefna Einarsdóttir, Sigríður Jónsdóttir og Katrín Edda
Magnúsdóttir.