Morgunblaðið - 24.07.1982, Blaðsíða 15

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 24. JÚLÍ1982
15
Rut Ingólfsdóttir konsertmeistari gefur eiginhandaráritanir í hófi, sem borgarstjórn Nerja hélt
Pólýfónkórnum eftir tónleikana þar.
Nerja
Og þá var kominn sunnudagur,
þriðji dagur þessa söngferðalags.
Um kvöldið átti að syngja í Nerja.
Það var að vanda hvíld fram að
hádegi, en stundvísiega kl. 14.00
mættu rúturnar á hótelin og hald-
ið var sem leið lá meðfram strönd-
inni til austurs um dæmigert
spænskt landslag og þorp. Bíl-
stjórarnir voru snillingar. Þeir
þræddu þröngar göturnar á þess-
um stóru rútum og oft munaði
sentímetrum ef ekki millímetrum
að þeir rækju bílana utan í. Okkur
þótti þeir full kærulausir en það
voru þeir ekki. Ef það hefði komið
rispa á rúturnar hefðu þeir verið
reknir á stundinni því nóg var af
góðum bílstjórum til að taka við
af þeim. Antonio hét sá, sem var
með okkar rútu og honum förlað-
ist hvergi, jafnvel við verstu að-
stæður þar sem hann þurfti að
bakka heillangan spöl upp þrönga
götu með bíla á báðar hendur og
að framan og aftan upp að hótel
E1 Remo. Það var eins og hann
væri að keyra hjólbörur. Samt var
starfið í veði.
Nerja er dæmigerð andalúsísk
borg, frægust fyrir stærstu
kalksteinshella veraldar. Hljóm-
leikarnir áttu í fyrstu að vera
haldnir í þessum hellum, en ekk-
ert varð af því. Þess í stað voru
þeir skoðaðir fyrir tónleikana,
sem haldnir voru í kirkju í miðbæ
Nerja. Það voru fimm strákar,
sem fundu hellana. Það var árið
1959. Þeir voru að leika sér í hlíð-
unum fyrir ofan bæinn, sem þá
var ekki stór, átta til tíu þúsund
manna bær. Strákarnir voru að
veiða leðurblökur og eltu þær upp
í kletta þar sem þær hurfu inn.
Það varð fyrir þeim kalksteins-
veggur, sem þeir brutu gat á en
það var kolniðamyrkur og þeir sáu
ekki neitt. Þeir náðu því í kennar-
Juan Domingo Moyano.
Hann fór tvisvar á tónleika
Pólýfónkórsins og vildi gjarna
fara í þriðja skiptið en hann
gat þaö ekki. Hann var stór-
hrifin af kórnum.
ann sinn, sem fór með þeim þarna
upp og hann komst að raun um að
þetta væri gríðarstór hellir, sem
þeir höfðu fundið. Þetta fór eins
og eldur í sinu um Nerja en engum
datt í hug hvar inngangurinn í
hellana gæti verið þangað til ein-
hver fann það ráð að grafa í gaml-
ar skriður í hlíðinni og þar var
inngangurinn.
Það var þegar kallað á allra
handa sérfræðinga, sem mættu á
staðinn og gerðu sínar athuganir,
sem enn standa yfir. Hellarnir
voru opnaðir almenningi 1960 eða
ári eftir fund þeirra og þá höfðu
verið gerðir gangstígar um þá alla,
en þeir eru þrír, sem opnir eru
almenningi. Fleiri eru innar, sem
enn er verið að rannsaka. Ef
marka má bein þau og leirkera-
brot, sem fundist hafa í hellunum
hefur verið búið í þeim fyrir um
3000 árum, en síðan hafa þeir
gleymst. Talið er að Cromagnon-
maðurinn hafi lifað í þeim og
segja sumir að þeir nái undir
Miðjarðarhafið yfir til Afríku.
Gerðar hafa verið bergmálsmæl-
ingar í hellunum en ekkert kom
fram á mælunum, sem draga 20
kílómetra. Sagt er að hellarnir
hafi myndast þegar ísöld rann. Þá
leystist upp kalksteinsjarðvegur-
inn á þessu svæði og þegar þiðnaði
aftur urðu eftir þykk kalksteins-
lög eins og risastór grýlukerti í
hellunum.
Það er endalaust hægt að virða
fyrir sér kynjamyndir sem hægt
er að sjá úr kalksteininum í hell-
unum. Grýlukertin hafa brotnað á
alla vegu og ljós, sem komið hefur
verið fyrir auka enn á margbreyti-
leika kalksteinsins.
Kórinn skipti um föt á lögreglu-
stöðinni í Nerja en hún er stutt
frá kirkjunni. Ekki mátti selja að-
gang í kirkjuna eins og fleiri
kirkjum á Spáni og er farið eftir
eldgömlum lögum í því sambandi.
Kirkjan fylltist fljótlega af fólki,
óbrotnum þorpsbúum, sem komu
til þess eins að hlýða á kirkjutón-
listina, sem kórinn hafði að bjóða.
Dauðaþögn ríkti í kirkjunni á
meðan á tónleikunum stóð en eftir
þá reis fólk úr sætum og dynjandi
lófatakið fyllti kirkjuna. Því ætl-
aði seint að linna. Sérstaklega var
Þórhalli Birgissyni einleikara
klappað lof í lófa en hann hafði
leikið einleik í verki G. Tartini,
onsert fyrir fiðlu og strengi í d-
moll.
Borgarstjórn Nerja hélt Pólý-
fónkórnum hóf á hótel Balcon de
Europa og eftir það var haldið til
Malaga. Var mikið rætt um hve
yndislegur hljómburðurinn hafi
verið í kirkjunni. Eins og áður
vakti það mikla athygli þegar hóp-
ur tónlistarfólksins gekk úr kirkj-
unni og í rúturnar sem biðu. Um-
ferð stöðvaðist og menn fengu
hálsríg og tak í bakið.
Höröur Áskelsson organisti viö annaö af tveimur orgelum í
dómkirkjunni í Granada.
John Snyders frá Belgíu
sagði þegar hann var spuröur
álits á tónleikum Pólýfón-
kórsins í Nerja: „It’s fant-
astic."
Vildi fara á tónleik-
ana í þriðja sinn
Eg ræddi við nokkra áheyrend-
ur að loknum tónleikunum í Nerja.
Sá fyrsti var Belgi, Jan Snyders að
nafni. Hann kom frá Antwerpen.
„It’s fantastic," sagði hann um
tónleikana. „Mér þótti mjög gam-
an á þeim. Efnisskráin er mjög
góð og vel valin. í henni er alls
konar tónlist, sem mér féll mjög
vel í geð. Einleikararnir og ein-
söngvararnir voru mjög góðir, sér-
staklega Nancy Argenta sópran-
söngkonan og þá var Þórhallur
Birgisson fiðluleikari hreint
stórkostlegur," sagði Snyders.
Juan Domingo Moyano hitti ég
næstan að máli. Hann hafði
greinilega mjög gaman af að hlýða
á Pólýfónkórinn því hann hafði
farið á tónleikana í Malaga og síð-
an ekið 50 kílómetra leið yfir til
Nerja að hlýða aftur á kórinn.
Hann sagði. „Ég fann streyma um
mig kulda og fegurð norðursins
þegar kórinn flutti kaflana úr
verki Jóns Leifs, Eddu-oratoríuna.
Það var stórkostlegt að heyra það,
eins og reyndar allt annað á efn-
SJÁ BLAÐSÍÐU 28.
Þórhallur Birgisson einleikari geröi mikla lukku í Nerja í verki
G. Tartini, konsert fyrir fiölu og strengi í d-moll.
Ibúar Neria voru sérstaklega áhugasamir um tónleikana. Þessir vildu vita hvort María Inqólfs-
dóttir yröi líka eftir hlé.