Morgunblaðið - 17.08.1982, Blaðsíða 19

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 17. ÁGÚST 1982
27
• fyrir
i stór skriða
iu þar sem fyrsta skriðan féll
Stefánsson bæjarverkstjóri sagðist hundruð rúmmetrar af aur og
áætla að á götunni væru eitt til tvö grjóti.
rvo ég þurfi
i 1982:
átttaka
æppni
Hjónin Andrés og Marta með syni sína tvo í Reykjavík-
urmótinu.
og
Á SUNNUDAGINN er leið var Reykja-
víkurmót barnanna haldið í Hljómskála-
garðinum. Þar voru mættir krakkar til
keppni í hinum margvíslegustu íþrótt-
agreinum. Þó ekki hinum hefðbundnu,
sem við þekkjum frá keppni hinna eldri.
Þarna var keppt í kassabílarallý, skalla-
bolta á milli, ganga á grindverki, sippa,
hitta bolta í mark, kvartmíla á reiðhjól-
um, halda bolta á lofti með fótunum,
snú-snú, húla, o.s.frv.
Ekki leit vel út með veður til að byrja
með. Skúraleiðingar voru í upphafi. En
sönghópurinn „Ilálfl í öðru hvoru“ byrj-
aði á söngnum „Ó blessuð vertu sumar-
sól“ og þá var eins og við manninn mælt.
Það stytti upp og hélzt gott frá því að
búið var að skrá þátttakendur um hálf
þrjú og þar til mótinu lauk.
Keppt var í tveimur aldursflokkum og
mátti sjá að sumar íþróttagreinarnar
nutu meiri vinsælda hjá stelpum en
strákum. Þannig voru mun fleiri stelpur
í snú-snú og sippi heldur en strákar. Eins
með boltaíþróttirnar. Það voru mest
strákar, sem þar kepptu.
Sigrún, 12 ára, stóð sig bezt í að húla í
fyrsta keppnishópnum. Gat hún haldið
hringnum lengst á lofti og mátti hætta,
þótt hún hefði ekki misst hann niður. Við
spurðum Sigrúnu, hvort hún æfði sig
mikið í þessu.
— Já, ég gerði mikið að því að húla
þegar ég var 8—9 ára. Þá var það í tísku
að allir væru að húla. En síðan gerði ég
ekki mikið af því.
— Er auðvelt að halda hringnum uppi?
— Það er auðvelt, nema þegar það
kemur vindhviða. Þá þarf maður að auka
hraðann til þess að hringurinn falli ekki
niður.
— Hefurðu talið einhvern tímann,
hvað þú hefur húlað marga hringi?
— Já. Einu sinni komst ég upp í 2950
hringi. En þá kom strákur og stoppaði
hringinn.
— Hvers vegna húla strákar ekki?
— Þeir nenna ekki «ð æfa sig. Þeir eru
alltaf í fótbolta. Annars er auðveldara
fyrir stelpur að húla, þar sem þær eru
með stærri mjaðmir og mjórra mitti. Þá
situr hringurinn betur á þeim.
— Vildirðu hafa þetta oftar hérna í
Hljómskálagarðinum?
— Svona mánaðarlega yfir sumartím-
ann. Þá gæti maður æft sig á milli.
Jafnframt keppninni voru léttbátar á
Tjörninni og var löng biðröð í að komast
í þá. Þá viðraði vel fyrir flugdrekaflug,
þar sem dálítil gola var. En hún kom ekki
Einbeitnin lýsir sér vel hjá Sigrúnu og eins gott að hafa jafnvægið í lagi.
að sök fyrir fólkið, þar sem trén í Hljóm-
skálagarðinum mynduðu gott skjól, og
keppnin fór fram á auðu svæðunum á
milli þeirra.
Að lokum hittum við hjónin Andrés og
Mörtu með tvo syni sína, Magnús og Sig-
urgeir. Spurðum þau fyrst, hvernig þeim
litist á þetta.
— Mjög vel. Það er góð skipulagning á
þessu hjá skátunum.
Mætti þetta vera oftar yfir sumarið?
— Já, svona tvisvar á sumri væri gott.
Það þarf að nýta Hljómskálagarðinn bet-
ur en gert er og þetta er þarft framtak í
þá áttina.
Hlakkaði eldri strákurinn til þessa?
— Síðan hann vissi af þessu fyrir
tveimur dögum, þá er hann búinn að bíða
eftir þessu stöðugt.