Morgunblaðið - 29.01.1983, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 29. JANÚAR 1983
45
\/ÍL?AtOkNDI
SVARAR j SÍMA
10100 KL. 10—12
FRÁ MANUDEGI
nvmmápivnrmvi
Eitt skipa Hafskips hf.
Svo einfalt var það!
— Saga af viðskiptum við Hafskip hf.
andverkamaður (malari). Hann
kvæntist árið 1842 og var kona
hans, eins og fram kom í Mbl.,
María Anna Schickgruder. Hún
hafði hinn 7. júní 1837, fimm árum
áður en hún giftist, alið óskilget-
inn son, sem hún skírði Alois, og
bar hann ættarnafn móðurinnar.
W.L. Shirer er nokkuð viss um,
að Jhann Georg Hiedler hafi verið
faðir Alois. Anna dó 1847. Maður
hennar, Jóhann, hvarf þá af sjón-
arsviðinu í 30 ár, en kom í leitirn-
ar, þegar hann var 84 ára gamall
og hafði þá breytt ættarnafni sínu
í Hitler. Hann viðurkenndi fyrir
borgarlögmanni og þremur vitn-
um, að hann væri faðir Alois
Schicklgruder. Alois sagði vinum
sínum seinna, að gamli maðurinn
hefði gert þetta til þess að hann
(Alois) fengi arf eftir frænda sinn.
Frá þessum tíma 1876, hætti
hinn fertugi Alois að bera ættar-
nafn móður sinnar, Schicklgruder,
en nefndist hér eftir Alois Hitler.
Það er margt ótrúlegt um ævi
Adolfs Hitlers, en einkennilegast-
ur finnst mér þó þessi atburður,
sem varð 13 árum fyrir fæðingu
hans. Hefði farandverkamaðurinn
gamli ekki komið fram t dagsljósið
til að gangast við fertugum syni
sínum, tæpum 30 árum eftir lát
móðurinnar, hefði Adolf Hitler
heitið Adolf Schicklgruder. Þjóð-
verjar hafa að sjálfsögðu velt því
fyrir sér, hvort hann hefði orðið sá
sem hann varð, hefði faðir hans
haldið ættarnafni móður sinnar,
Önnu Schicklgruder.
Suður-Þjóðverjar rúlla errið
nokkuð í framburði og vekur nafn-
ið Schicklgruder jafnan kátínu hjá
fólki, þegar það er borið fram. Því
spyrja menn sig, hvort hinn tryllti
lýður í Núrnberg hefði á sínum
tíma geta hrópað „Heil
Schicklgruder".
„Breiðhyltingur“ skrifar:
„Velvakandi!
Oftast er lesendadálkar dag-
blaðanna fullir af efni, þar sem
fólk er að bera fram kvartanir, eða
þá að benda á það sem betur má
fara í þjóðfélaginu. Vissulega er
gott að menn hafi vakandi auga
fyrir slíku, en hér langar mig þó
til að gera undantekningu, og
þakka það sem vel er gert:
Svo er málið vaxið, að fyrir
skömmu þurfti ég að fá send heim
til ísiands gömul húsgögn frá
Norður-Þýskalandi, gamla muni
tilheyrandi fjölskyldu minni. Ekki
virtist einfalt að koma því í kring
héðan að heiman, að þetta gæti
komið hingað, vel inn pakkað og
áfallalaust, án þess að ég færi
sjálfur utan. Mér datt þó í hug að
hafa samband við flutningafyrir-
tæki, og hringdi í Hafskip til að
kanna málið. Þar var mér tjáð að
ekkert væri einfaldara en að koma
þessu í kring. Úti í Hamborg væri
skrifstofa með starfsmönnum
Hafskips, íslenskum, og myndu
þeir glaðir annast málið. Er ekki
að orðlengja það, að ég hringdi í
íslenskan starfsmann félagsins
úti, skýrði málið fyrir honum og
verðmæti varningsins. Hann tók
öllu vel, sagðist myndu senda
þetta um hæl, og ég skyldi ekki
hafa frekari áhyggjur.
Ahyggjur hafði ég að vísu
nokkrar, en þær hurfu eins og
dögg fyrir sólu er ég fékk hús-
gögnin heim nú í vikunni, heil og
óskemmd, þannig frá gengin að ég
hefði ekki getað gert betur.
Hafið þökk fyrir, starfsmenn
Hafskips!"
Óska eftir
pennavinum
Þættinum hefur borist eftirfar-
andi beiðni um pennavini:
„Dr. Marian Milkowski, 49 ára
gamall verkfræðingur og 23 ára
gömul dóttir hans, Joanna, sem er
á fimmta ári í tækniháskóla í
Wroclaw í Póllandi, óska eftir því
að skrifast á við Islending. Dóttir-
in talar frönsku, dálitla ensku og
rússnesku, en faðir hennar aðal-
lega frönsku.
Marian segir, að þau hafi mikið
ferðast um heiminn og haft áhuga
á öðrum þjóðum, þekki nokkuð öll
Evrópulönd utan Norðurlanda,
m.a. Grikkland, Albaníu, svo og
Mongólíu og Marokkó, af ferðum
sínum, og faðir hennar hafi verið
efnahagsráðunautur á vegum
Sameinuðu þjóðanna í Afríku og
séð þá 22 Afríkulönd.
ísland þekkja þau ekki, en áhug-
inn vaknaði við að lesa þýdda
grein um ísland úr vestur-evr-
ópsku blaði og viðtal við forset-
ann, Vigdísi Finnbogadóttur, í
blaðinu Forum.
Komi bréfavinurinn síðar til
Póllands er hann velkominn á
heimili þeirra. Eiginkona Milk-
owskis, Maryala, vinnur hjá stúd-
entasamvinnustofnun. Borgin
Wroclaw (framborið: Vro-slave),
er fjórða stærsta borg Póllands,
með 640 þúsund íbúa, og liggur við
ána Oder í suðvesturhluta Pól-
lands.
Skrifið til: Dr. ing. Marian Mil-
kowski, Oficerska 8/35, Pl.
53-331 Wroclaw 14.“
X i
í'
Þessir hringdu . . .

Fuglakorn helm-
ingi ódýrara í
sekkjum en
smærri pakkningum
I»orbjörg Sigurðardóttir hringdi
og hafði eftirfarandi að segja: —
Fyrir skömmu hafði samband
við þig fuglavinur í Grindavík og
kvaðst mikið hafa leitað að
fuglakorni í verslunum, en án
árangurs. Ég get bent fuglavini
þessum á að fuglakorn fæst í
Kötlu h/f Vatnagörðum 14, sem
sér um pökkun fyrir Sólskríkju-
sjóð, og einnig hefur Mjólkurfé-
lag Reykjavíkur á boðstólum
fuglafóður. Ef verslanir, hvar
sem þær eru staðsettar, hafa
ekki áhuga á að gera innkaup á
fuglakorni, verða þeir sem hafa
löngun og vilja að taka sig sam-
an og panta kornið í sekkjum,
sem er líka helmingi ódýrara en
í smærri pakkningum. Einnig vil
ég koma því á framfæri, að ekki
má gefa fuglunum haframjöl eða
hrísgrjón. Hvort tveggja er
hættulegt fuglunum. Hrísgrjón-
in bólgna í maganum og í hafra-
mjöli er lím. Það má gefa öllum
fuglum brauð og kjötsag og gott
er að útbúa stóra tólgarköku
með korni og brauðmylsnu í. Þá
er nauðsynlegt að minna fólk á
að loka vandlega skorsteinum
húsa, því að þeir reynast fuglun-
um oft dauðagildrur. Og loks er
það staðreynd, sem við verðum
að muna, að krummi þarf líka
mat.
ALLTAF Á SUNNUDÖGUM
Næturdrottningin
Rætt við Lydiu RCicklinger
Beethoven
og dansmærin
Hér átti að myrða
Honecker
Banatilræðið sem reynt er að þegja í hel
Ein þjóð, eitt ríki,
einn foringi
— Á sunnudag eru 50
ár frá valdatöku nazista
Hertir vel á hafi ströngu
Rætt við Aðalstein Th. Gíslason,
togarasjómann
Trevor Francis
— Knattspyrnumaðurinn frægi
Gulaþing og Glastonburg
Pottarím — Poppopna — Á
förnum vegi — Reykjavík-
urbréf — Á drottinsdegi —
Velvakandi — Hugvekja
Sunnudagurínn byrjará sídum Moggans