Morgunblaðið - 20.03.1983, Blaðsíða 44

92
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 20. MARZ 1983
_________________________________ 1982 Unmrm Pr..i SnndmH
v Grtur'bu skor'iZ fyr'ir mig stjömulaga glerbot
Sern passar í þetta gat ?"
ást er...
... að fara saman í
kvöldskóla.
TM Reo U.S Pat Off — aU rights resarved
•1982 Los Angeíes Tlmes Syndlcate
1‘es.si segir mér hvað klukkan er í
London, hinar í New York, Tókýó
og Moskvu.
Þeir eru að tala um að þú þurfír að
komast í frí til að fara til augn-
læknis?
HÖGNI HREKKVlSI
)} HÉR KEMOR SAMIÍJEL. RlKI FföeMO/.
SJÁ&U . ■ ■ ALPEILIS VEL SOKkAfJUK ■ '
„Mikilvægasta
mál í heimi“
Kjartan Jónsson, Vestmannaeyj-
um, skrifar:
„Helgi Vigfússon lætur okkur
vita, að spíritismi sé að hans áliti
mikilvægasta mál í heimi. Hann
lét þessa skoðun sína í ljósi í grein
í Velvakanda laugardaginn 5.
mars. Greinin er skrifuð til að
svara „G.M.“, og þar er hann
eitthvað ósáttur við það að „G.M“.
skuli ekki „þora“ að láta uppi nafn
sitt. Ég tel það ekki skipta öllu
máli hvort upphafsstafir manna
eru settir undir greinar eða hvort
menn rita undir fullu nafni, kjarni
málsins sé það að menn gefi þeim,
sem ábyrgir eru fyrir birtingunni,
fullt nafn. Ég get til dæmis sagt
Helga Vigfússyni það að ég er
engu nær hver hann er; mér er jú
reyndar nokkuð sama um það.
En snúum okkur þá að mikil-
vægasta máli í heimi.
Eg er ansi hræddur um það að
H.V. sé ekki alveg eins kunnugur
Heilagri Ritningu og hann vill
vera láta. Ég lýsi jafnframt furðu
minni á því að hann skuli voga sér
að nota Biblíuna spíritismanum
til framdráttar. Ritningin segir,
að þeir sem deyja, þeir geti ekki
haft samband við lifandi fólk eftir
dauða sinn. Job. 7:9—10 segir:
„Eins og skýið eyðist og hverfur,
svo kemur og sá eigi aftur, er
niður stígur til Heljar. Hann
hverfur aldrei aftur til húss síns,
og heimili hans þekkir hann eigi
framar.“ Job. 14:10-12, 18-22
segir: „En deyi maðurinn, þá ligg-
ur hann flatur, og gefi manneskj-
an upp andann — hvar er hún þá?
Eins og vatnið hverfur úr stöðu-
vatninu og fljótið grynnist og
þornar upp, þannig leggst maður-
inn til hvíldar og rís eigi aftur á
fætur. Hann rumskar ekki, meðan
himnarnir standa og vaknar ekki
af svefninum. En eins og fjallið
molnar sundur, er það hrynur, og
kletturinn færist úr stað sínum,
eins og vatnið holar steinana og
vatnsflóðin skola burt jarðarleirn-
um, svo hefir þú gjört von manns-
ins að engu. Þú ber hann ofurliði
að eilífu, og hann fer burt. Þú af-
myndar ásjónu hans og rekur
hann á brott. Komist börn hans til
virðingar, þá veit hann það ekki;
séu þau lítilsvirt, verður hann
þess ekki var. Aðeins kennir lík-
ami hans eigin sársauka, og sál
hans hryggist yfir sjálfum hon-
um.“ Sálm. 146:3—4: „Treystið eigi
tignarmennum, mönnum sem
enga hjálp geta veitt. Andi þeirra
líður burt, þeir verða aftur að
jörðu, á þeim degi verða áform
þeirra að engu.“ Préd. 9:4—10 seg-
ir: „Því að meðan maður er sam-
einaður öllum sem lifa, á meðan er
von, því að lifandi hundur er betri
en dautt ljón. Því að þeir sem lifa
vita að þeir eiga að deyja, en hinir
dauðu vita ekki neitt og hljóta
engin laun framar, því að minning
þeirra gleymist. Bæði elska þeirra
og hatur og öfund, það er fyrir
löngu farið, og þeir eiga aldrei
framar hlutdeild í neinu því sem
við ber undir sólinni. Far því og et
brauð þitt með ánægju og drekk
vín þitt með glöðu hjarta, því að
Guð hefir þegar lengi haft vel-
þóknun á verkum þínum. Klæði
þín séu ætíð hvít og höfuð þitt
skorti aldrei ilmsmyrsl. Njót þú
lífsins með þeirri konu, sem þú
elskar, alla daga þíns fánýta lífs,
sem Hann hefir gefið þér undir
sólinni, alla þína fánýtu daga, því
að það er hlutdeild þín í lífinu og
það sem þú fær fyrir strit þitt,
sem þú streitist við undir sólinni.
Allt sem hönd þín megnar að
gjöra með kröftum þínum, gjör þú
það, því að í dánarheimum, þang-
að sem þú fer, er hvorki starfsemi
né hyggindi né þekking né viska.“
Jes. 26:14: „Dauðir lifna ekki, vof-
ur rísa ekki upp. Þú vitjaðir þeirra
og eyddir þeim og afmáðir minn-
ingu um þá.“
Á þessu ætti að vera orðið ljóst
að það er vægast sagt hræsni að
spíritistar skuli dirfast að nota
Heilaga Ritningu máli sínu til
framdráttar, því að hún gerir ekki
aðeins að segja að það sé ekki
hægt að leita til iátinna manna.
heldur leggur hún líka blátt bann
við því að það sé reynt. Viðvaranir
Biblíunnar eru svo alvarlegar, að
það má furðulegt teljast, að starf-
andi prestar innan þjóðkirkjunnar
skuli vera meðal áköfustu fylg-
ismanna spíritismans, að maður
minnist nú ekki á að þeir skuli
beita sér fyrir því að miðilsfundir
séu haldnir í kirkjum þeirra. í 3.
Mós. 19:31 segir: „Leitið eigi til
særingaranda né spásagnaranda,
farið eigi til frétta við þá, svo að
þér saurgist ekki af þeim. Ég er
Drottinn Guð yðar.“ í næsta kafla
og 6. versi, segir: „Sá sem leitar til
særingaranda og spásagnaranda
til þess að taka fram hjá með
þeim, gegn honum vil ég snúa
augliti mínu og uppræta hann úr
þjóð sinni.“ í 27. versi f sama kafla
segir hvaða refsingu Guð ætlar
þvi fólki sem hefir slíkan anda. 5.
Mós. 18:10—14 segir: „Eigi skal
nokkur finnast hjá þér, sá er láti
son sinn eða dóttur ganga gegnum
eldinn, eða sá er fari með galdur
eða spár eða fjölkynngi, eða töfra-
maður eða gjörningamaður eða
særingamaður eða sá er leiti
frétta af framliðnum. Því að hver
sá er slíkt gjörir, er drottni and-
styggilegur, og fyrir slíkar svívirð-
ingar rekur Drottinn Guð þinn þá
burt undan þér. Þú skalt vera
grandvar gagnvart Drottni Guði
þínum. Því að þessar þjóðir, er þú
rekur nú burt, hlýða á spásagn-
armenn og galdramenn, en þér
hefir Drottinn Guð þinn eigi leyft
slíkt.“ Sjá einnig Jes. 8:19—20.
En hvers vegna er þetta bann-
að? Er ekki mótsögn í Biblíunni,
þegar á einum staðnum er sagt að
við megum ekki leita frétta af
framliðnum, en á öðrum stað er
fullyrt að það sé ekki hægt að ná
sambandi við þá? En svarið er ein-
mitt fólgið í banninu. Ég er þeirr-
ar skoðunar að það sé alls ekki
hægt að ná sambandi við látna
meðbræður okkar. Ég er þó ekki
að segja þar með að miðlar ljúgi
því að þeir nái sambandi; þeir ná
Nokkrar spurningar til
ferðamálayfirvalda
5026-7725 skrifar:
„Velvakandi.
Að fenginni reynslu af tilvist
Smyrils hljóta að vakna ýmsar
spurningar, einkum þar sem frést
hefur um stóraukna flutninga út-
lendinga hingað til lands með bíla
sína. Þó að margir vilji landbún-
aðinn feigan, er það áreiðanlega
ekki ósk meiri hluta þjóðarinnar
að illa fari. Því mætti byrja á að
spyrja: Hvernig er háttað eftirliti
með matvælum, sem útlendingar
flytja með sér til landsins?
í orði kveðnu að minnsta kosti
er það okkur íslendingum
kappsmál að farið sé með gát í
umgengni við landið og því spyr
ég: Hverjir fylgjast með aksturs-
leiðum sem útlendingar fara, t.d. á
hálendinu? Eru þessar leiðir nógu
vel merktar? Er þessum leiðum
lokað, þegar þær verða ófærar? Er
tilkynnt um það í útvarpi á er-
lendum málum, svo að útlendingar
viti einnig hvað um er að vera?
Gilda sömu þungatakmarkanir
fyrir bíla útlendinga og lands-
manna? Er haft eftirlit með ferð-
um stórra bíla áður en fjallvegir
verða færir?
Að lokum tvær samviskuspurn-
ingar: Eftir hverju erum við að
sækjast með auknum ferða-
mannaáróðri erlendis? Höfum við
beint móttöku þeirra í jákvæðan
farveg?
í þessu sem öðru er kapp best
með forsjá. Við, sem virðum þessi
mál fyrir okkur úr ákveðnum
fjarska, veltum þvi fyrir okkur,
hvort allt sé með felldu hjá mót-
tökunefndinni.
Ég vona að ferðamálayfirvöld
sjái sér fært að svara þessum
spurningum mínurn."