Morgunblaðið - 23.07.1983, Blaðsíða 20

20
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 23. JÚLÍ 1983
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 23. JÚLÍ 1983
21
flfetgtittlrlftMfe
Útgefandi
Framkvæmdastjóri
Ritstjórar
Fulltrúar ritstjóra
Fréttastjórar
Auglýsingastjóri
hf. Árvakur, Reykjavík.
Haraldur Sveinsson.
Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
Þorbjörn Guömundsson,
Björn Jóhannsson.
Freysteinn Jóhannsson,
Magnús Finnsson,
Sigtryggur Sigtryggsson.
Baldvin Jónsson.
Ritstjórn og skrifstofur: Aöalstræti 6, sími 10100. Auglýsingar: Að-
alstræti 6, sími 22480. Afgreiösla: Skeifunni 19, sími 83033. Áskrift-
argjald 230 kr. á mánuöi innanlands. í lausasölu 18 kr. eintakiö.
Leið til bættra lífskjara —
vörn gegn atvinnuleysi
jóðarframleiðsla dregst
saman um 12% á hvern
vinnandi mann á árunum 1982
og 1983, samkvæmt endurskoð-
aðri spá Þjóðhagsstofnunar.
Þetta er arfleifð þróunar, sem
varð í íslenzkum þjóðarbúskap á
næstliðnum árum, og kom fram
í samdrætti þjóðarframleiðslu
og þjóðartekna, lakari lífskjör-
um, viðskiptahalla út á við og
verulegri aukningu erlendra
skulda. Þessi þróun sagði og til
sín í meiri vexti verðbólgu en
dæmi vóru um áður, auknum
taprekstri atvinnuvega, eigin-
fjárrýrnun og skuldasöfnun
fyrirtækja, sem jók fjármagns-
kostnað þeirra. Hún vann gegn
vexti fyrirtækja, tæknivæðingu,
framleiðniaukningu og nauð-
synlegum rannsóknum í þágu
atvinnulífsins.
Staða fyrirtækja, atvinnuvega
og þjóðarbús var með þeim
hætti, að brýna nauðsyn bar til
að höggva á víxlgengi verðlags
og kaupgjalds, draga úr erlendri
skuldasöfnun, efla innlendan
sparnað og síðast en ekki sízt:
opna láns- og áhættufé greiðari
leið að arðsömum rekstri. Það er
eitt af lykilatriðum þess að
vinna þjóðfélagið út úr þeim
vanda, sem við er að stríða.
Hvernig á að draga úr er-
lendri skuldasöfnun, efla inn-
lendan sparnað og beina honum
til atvinnuvega; — til að fjölga
störfum og auka þjóðartekjur,
sem lífskjörum ráða?
Mikilvægasta skrefið í þá átt
er að gera áhættufé í atvinnu-
rekstri jafnrétthátt öðru sparifé
í skattalegu tilliti. Breyta þarf
lögum um tekju- og eignarskatt
á þann veg, að þau verði hvetj-
andi en ekki letjandi til sparn-
aðar og ráðstöfunar sparifjár til
atvinnulífsins.
Meginatriði slíkrar skattlaga-
breytingar þurfa að vera:
1) Réttur til útgáfu jöfnunar-
hlutabréfa verði miðaður við
árlega stöðu og breytingar á
hreinni eign fyrirtækis.
2) Almenn þátttaka í atvinnu-
rekstri verði örvuð með því
að veita takmarkaðan frá-
drátt frá tekjum vegna kaupa
á hlutabréfum.
3) Heimila þarf sérstakan frá-
drátt frá tekjum vegna
stofnkostnaðar og rannsókn-
ar- og þróunarstarfsemi.
4) Arður af hlutabréfum verði
að fullu frádráttarbær hjá
greiðanda eins og vextir, en
skattfrjáls hjá viðtakanda
eins og vaxtatekjur af öðru
sparifé.
5) Heimila þarf sérstakt fram- i
lag í fjárfestingarsjóði til að |
örva fjárfestingu í atvinnu-
rekstri.
6) Eignarhlutir í atvinnurekstri
(hlutafé, stofnfé o.s.frv.) í
eigu einstaklinga, svo og
skuldabréfalán, verði undan-
þegin eignarskatti eins og
annað sparifé.
7) Til að hvetja til eiginfjár-
aukningar í fyrirtækjum
verði skattaðila heimilt, með
bráðabirgðaákvæði í skatta-
lögum, að telja aukningu inn-
borgaðs hlutafjár, greiðslur í
stofnsjóð og aðra aukningu
innborgaðs eigin fjár með
eigin fé í byrjun nýs árs.
Breytingar í þessa átt myndu
skapa jafnræði með hlutabréf-
um og verðbréfum ríkissjóðs —
og gefa atvinnuvegunum mögu-
leika á því að bjóða út láns- og
áhættufé á almennum markaði.
Ákvæðum, sem hér um ræðir,
hefur verið beitt erlendis, og er
„þýzka efnahagsundrið" þekkt-
asta dæmi þar um. Þau myndu
treysta undirstöðu atvinnu, efla
samkeppnishæfni atvinnuvega,
auðvelda stækkun fyrirtækja og
stofnun nýrra — og þannig
treysta atvinnuöryggi, efnahag
og lífskjör þjóðarinnar. Þau efla
innlendan sparnað og draga úr
erlendri skuldasöfnun. Og þau
skapa almennan hvata til að
leggja fé í atvinnurekstur; skapa
fólki tækifæri til að hafa áhrif á
starfsumhverfi sitt og atvinnu.
Hver þjóðféiagsþegn þarf, ef vel
á að vera, að eiga, auk íbúðar,
einhvern hlut í arðbærum at-
vinnurekstri.
Eign
handa öllum
að er röng kenning að ríkis-
sjóður einn hafi burði til
eignar stærri fyrirtækja. Ríkis-
sjóður hefur ekki úr'öðrum fjár-
munum að spila en hann sækir
til fólks og fyrirtækja í skatt-
heimtu — eða tekur að láni, og
skattgreiðendur borga endan-
lega.
Heilbrigðara og farsælla væri
að þessir fjármunir, sem frá al-
menningi koma, berist atvinnu-
vegunum sem eign einstaklinga.
Pólitísk stjórnsýsla í landinu
getur skapað efnahagslegar og
lagalegar forsendur fyrir slíkri
þróun.
Borgaralega sinnað fólk vænt-
ir þess, að þeir stjórnmálamenn,
sem fara með umboð þess við
landsstjórn, höggvi á kerfis-
hnúta, sem vinstri menn hafa
knýtt, og gangi að því með rétt-
sýni og röggsemi.
Hvítingjar í náttúrunni:
Erfðagalli sem þekktur er
meðal flestra dýrategunda
FRÉTTIR í Mbl. fyrr í þessari viku
um hvíta sðarfugla, svokallaða hvít-
ingja eða albínóa, hafa vakið mikla
athygli. Ýmsir hafa haft samband við
blaðið og látið vita af hvítum æðar-
fuglum eða hvítum fuglum af öðrum
tegundum, sem þeir hafa séð, og er
þessi afbrigðilegi litarháttur æðar-
fugla greinilega algengari en haldið
var í fyrstu.
Hvítingjar eru þekktir hjá öllum
hryggdýrum, meðal annars meðal
manna, spendýra, fugla og froska og
einnig á meðal fiska. Þessi afbrigði-
legi litarháttur er erfðagalli, afleið-
ing af einni stökkbreytingu og er
því ríkjandi eiginleiki að sögn Sig-
ríðar Þorbjarnardóttur, líffræðings
hjá líffræðistofnun Háskóla Is-
lands.
Sigríður sagði að möguleikar á
hvítingjum meðal manna eru taldir
ein fæðing á móti tuttugu þúsund.
óbrigðult einkenni væri litleysið,
svo og rauð eða rauðleit augu, bæði
hjá mönnum og skepnum. Sagði hún
að dýrin væru alveg eðlileg að öðru
leyti, en mögulegt væri að þau ættu
erfiðara uppdráttar í náttúrunni
vegna litar síns.
Hvítingjar í jurtaríkinu:
Hvít krækiber á Rauðasandi
„JÚ, ÞAÐ er rétt. Hvít krækiber hafa
verið hér í Kirkjuhvammslandi að
minnsta kosti síðan 1920 því þá fann
ömmubróðir minn þessi ber við
Bjarngötudal á svokölluðum Hraun-
um,“ sagði Reynir ívarsson bóndi á
Móbergi á Rauðasandi í samtali við
Mbl. er hann var spurður hvort þar
fynndust hvít krækiber. í sambandi
við frásögn Mbl. af æðarfuglahvítingj-
um fyrr í vikunni hafði Páll Ágústsson
skólastjóri á Fáskrúðsfirði samband
við blaðið og sagði meðal annars frá
þessum bvítu berjum sem hann hafði
séð á Rauðasandi.
Reynir sagði að þessi ber væru
hvít með svolitlum rauðleitum
doppum og yxu þau á venjulegu
krækiberjalyngi að því er virtist.
Sagði hann að þau væru þarna á
smá bletti og virtust ekkert breiðast
út þrátt fyrir að þau væru lítið sem
ekkert tínd. Sagði hann að þau væru
svipuð á bragðið og venjuleg kræki-
ber en þó heldur daufari.
Reynir sagðist einnig hafa heyrt
um hvít krækiber í Dýrafirði en
ekki annars staðar en sagði að sagt
væri frá þessu í Flóru ísiands. Sagð-
ist hann ekki hleypa ókunnugum að
þessu en hann hefði sagt frá þessu
en engar skýringar fengið á fyrir-
brigðinu. Páll Ágústsson sagðist
heldur ekki vita aðra skýringu á
þessu en að þetta væri vöntun á lit-
arefnum, þetta væru því hvítingjar í
jurtaríkinu.
Til gamans má geta þess hér að í
Öldinni okkar 1963 er frásögn um
hvit krækiber. Fyrirsögnin er „Hvít
krækiber" og er frásögnin svohljóð-
andi: „6/10 Greint hefur verið frá
því, að í laut einni við Dýrafjörð
vaxi krækiber, sem séu að því leyti
frábrugðin öðrum krækiberjum, að
þau eru hvít að lit. Að sögn Ingólfs
Davíðssonar, grasafræðings, er
þetta fyrirbrigði sama eðlis og þeg-
ar fyrir koma í náttúrunni hvítir
hrafnar eða hvítt biágresi. Vex
þannig upp á mjög afmörkuðu svæði
lyng af hvítum berjum og verða ber-
in hvít. Hér á landi finnst slíkt lyng
á fjórum stöðum — í Hjarðardal í
Dýrafirði, í Flatatungu í Skagafirði,
á einum stað á Austurlandi og öðr-
um fyrir austan Hellisheiði."
Þannig hljóðaði frásögnin í Öld-
inni okkar 1963 en athygli vekur að
þá virðist ekki hafa verið vitað um
hvítu krækiberin á Rauðasandi.
Morgunblaðið/RAX.
Erling Óiafsson dýrafræðingur hjá Náttúrufræðistofnun með nokkra hvítingja
úr fuglasafninu. Lengst til vinstri á myndinni er hamur af landsfrægum hrafni,
alhvítum, sem skotinn var í Ólafsvík 1959. Var sá mikið í fjölmiðlum á sínum
tíma. Næst honum er langvía frá Húsavík sem skotin var 1937, hún er með
alhvítan haus en svarti liturinn er útþynntur. Aftast og til hægri eru tveir
lundahamir, annar með útþynntan svartan lit, en hinn hvítur með svarta flikra.
Þeir eru báðir úr Vestmannaeyjum. Fremst fyrir miðju eru síðan hamir af
sendlingi frá Akranesi sem skotinn var 1914 og svartþrastarflækingi, flekkótt-
um, úr Mýrdal.
Hvítflekkóttur tjaldur:
Pessi fallegi hviti lax er hvitingi og a heima í fiskeldisstödinni í Laxalóni ásamt 399 félögum sinum meó eðlilegu litarafti.
Hvítir laxar:
Morgunblaðið/RAX.
„Komdu og éttu mig “ litur
„VIÐ VORUM með hrogn í undaneldi
fyrir tveimur árum og komu þá þessi
400 hvítingjalaxaseiði fyrir tilviljun,
sennilega öll af sömu hrygnunni. Við
höfum síðan haldið þeim sér og ætlum
að reyna að rækta upp hvítingjalaxa-
stofn. Hann gengur á hærra verði til
manneldis en venjulegur lax, það er
að minnsta kosti reynslan erlendis frá
varðandi silung, þar sem tekist hefur
að rækta upp slíka stofna," sagði Ólaf-
ur Skúlason á Laxalóni í samtali við
blaðamann Mbl. er hann fór ásamt
Ijósmyndara til að skoða hvítingjalax-
ana sem þar eru ræktaðir í sérstakri
tjörn.
ólafur sagði að þetta afbrigði
væri þekkt hjá vatnafiskum en næði
aldrei að mynda stofn vegna litarins
sem væri nokkurskonar „komdu og
éttu mig litur" og ættu fiskarnir því
ekki möguleika á að lifa af úti í
náttúrunni. Sagði hann að þeir
gætu til dæmis ekki skipt litum eins
og aðrir laxar og gætu jafnvel sól-
brunnið í mikilli sól. Eru því útbún-
ir skuggar fyrir þá í eldistjörninni.
Hvítingjalaxarnir dafna vel í
tjörninni á Laxalóni og ekki síður
en félagar þeirra með eðlilegt litar-
aft. Þeir eru alhvítir að sjá þegar
litið er niður í tjörnina en þegar
þeir eru skoðaðir nánar eru þeir
gulleitir að ofan en ljósir að neðan,
„gull og silfur", sagði ólafur,
augun eru rauð. ólafur sagði að þeir
væru ekki blindir þó að augun væru
svona dökkrauð. Laxarnir eru orðn-
ir 2ja ára eins og áður segir,
350—400 grömm að þyngd, þeir
stærstu, og sagði Ólafur Skúlason
að þeir fyrstu gætu jafnvel orðið
kynþroska í haust og ætluðu þeir
Laxalónsbændur þá að taka úr þeim
hrogn, láta þá tímgast innbyrðis og
sjá síðan hvað út úr því kæmi.
Alltaf frek-
ar útundan
ÉG FYLGDIST með hvítflekkóttum
tjaldi sem var á Álftanesi í sex eða sjö
ár, í kringum 1970. Hann var ekki
algjör hvítingi, heldur hlutahvítingi,
eins og kallað er. Hann var alla tfð
frekar utangátta og ekki tekinn að
fullu gildur í hópnum. Til dæmis kom
það í Ijós þegar þeir hópuðust saman
Hvítur
svartfugl
„VIÐ sáum hann fyrst síðasta árið
sem ísinn kom, árið 1979, hann kom
með ísnura en fór aftur áður en við
náðum honum,“ sagöi Hilmar
Björnsson olíubifreiðarstjóri á Nes-
kaupstað í samtali við Mbl. en Hilmar
skaut alhvítan æðarfugi, blika, fyrir
Náttúrugripasafnið á Neskaupstað ár-
ið 1980.
Hilmar sagðist hafa séð blikann
aftur í mars 1980 og náð honum síð-
an í maí og gaf hann til Náttúru-
gripasafnsins á Neskaupstað þar
sem hann er nú til sýnis uppstopp-
aður. Hilmar sagðist hafa verið
fuglaskoðari í 25 til 30 ár og síðan
þegar Náttúrugripasafnið var stofn-
að þá hefði hann farið að skjóta
fugla fyrir það.
Morgunblaðið/Svanlaug Sigurðardóttir.
Þessi mynd er af hvftu æöarfuglunum sem Mbl. sagði frá síðastliðinn þriðjudag
og svo mikla athygli hefur vakið. Þeir fundust á Árneseyju á Ströndum og voru
aldir upp í Árnesi fram á vetur, þegar þeir fóru og hafa þeir ekki sést síðan.
við háflæði, þá var hann alltaf í út-
kantinum í hópnum. Það er eins og
þessi hvítingjar séu ekki vel liðnir og
verði þá gjarnan undir í lífsbarátt-
unni,“ sagði Erling Ólafsson, dýra-
fræðingur hjá Náttúrufræðistofnun, í
samtali við Mbl.
Erling sagðist ekki þekkja hvít-
ingafræði nægjanlega vel til að
skýra þetta, en sagði þó að miklu
algengara væri að fuglar væru
hlutahvítingjar. Sem dæmi nefndi
hann að hann hefði séð skógarþröst
með hvítan koll í Fossvogi fyrir um
15 árum, er verið var að veiða fugla
í net og merkja.
Einnig sagðist hann hafa séð
hvítflekkóttan hrafn við bæinn
Hamar í Borgarnesi árið 1967.
Sagðist hann fyrst hafa haldið að
hann væri með ullarlagð í gogginum
en síðar séð að hann var með alhvít-
an haus og útþynntan svartan lit að
öðru leyti, og hefði hann verið
brúnleitur að sjá. Sagði Erling að í
nokkur ár hefði mikið orðið vart við
slíka hrafna í Borgarfirði. Þeir
hefðu sennilega allir verið undan
sama parinu.
Erling lét þess getið að hægt væri
að rækta þetta afbrigði og væru
hvítar mýs og hamstrar dæmi um
slíkt, þessi dýr væru hvítingjar.
Einnig sagðist hann hafa heyrt um
hvítan górilluapa í dýragarði einum
á Spáni.
Orðabók Háskóla íslands:
Uppflettiorð seðla-
safns skráð á töivu
Morgunblaðið/ól.K.Mag.
Jörgen Pind að störfum við tölvu Orðabókar Háskóla Islands.
„VIÐ erum byrjuð á tölvuverkefni
sem felst í því að skrá á tölvu öll
uppflettiorð í seðlasafninu. í seðla-
safni Orðabókar Háskóla fslands
má ætla að nú séu um tvær og hálf
milljón seðla og mörg dæmi eru um
hvern seðil, en við ætlum að skrá
hvert einstakt uppflettiorð og reikn-
um með það þau verði kannski um
600.000. Við ætlum með öðrum orð-
um að skrá hvert orð ásamt ýmsum
málfræðilegum upplýsingum, Ld.
kyn, tölu, orðflokk og ennfremur
mun koma fram í upplýsingunum
hvort orðin eru forskeytt, viðskeytt,
samsett eða ósamsett. Aldur og
fjöldi dæma verður einnig skráður
og elsta heimild verður tilgreind,"
sagði Jón Friðjónsson, stjórnarfor-
maður Orðarbókar Háskóla íslands,
er hann var inntur eftir framgangi
mála þar.
„Þegar þessari vinnu er lokið er
hægt að láta tölvuna vinna úr
þessum upplýsingum á mjög
marga vegu. Það er t.d. hægt að
láta hana athuga dæmi frá ákveð-
inni öld, hvaða dæmi koma
kannski bara fyrir á sautjándu öld
og hægt er að láta hana finna út
t.d. stakyrði sem einhver rithöf-
undur notar. Möguleikar eru sem
sagt óþrjótandi varðandi það sem
hægt er að gera við þessa skrá.
Skráin sem slík er þannig bara
upphafið, en við höfum sett okkur
það markmið að ljúka þessu verk-
efni á tveimur til þremur árurn,"
sagði Jón. Hann sagði mikla vinnu
hafa farið í undirbúning og nú
væri vinna rétt hafin við að slá
upplýsingarnar inn, en aðaláfang-
inn væri sá að búið væri að ákveða
hvernig skráin á að vera.
Jón kvað vonir bundnar við að
úr þessu gæti öll frekari orðtaka
orðið markvissari og kerfisbundn-
ari vegna tilkomu tölvunnar.
Hann sagði rétt að taka það fram,
að þetta verkefni væri fjármagnað
með dálítið sérstökum hætti. „Við
fórum af stað með þetta verkefni í
vetur og þá voru engar fjárveit-
ingar fyrir hendi. Við fórum þá
leið að tala við ýmsa aðila sem
talið var að hefðu áhuga á þessu
verkefni og fara fram á styrki og
við höfum fengið þá úr Þjóðhátíð-
arsjóði, Vísindasjóði, Rannsókna-
sjóði Háskólans og frá Fram-
kvæmdastofnun fslands. Einnig
hefur fengist vilyrði fyrir styrk
frá IBM á ísiandi og Ragnhildur
Helgadóttir menntamálaráðherra
hefur sýnt þessu verkefni mikinn
skilning og velvilja," sagði Jón og
bætti því við að um þessar mundir
væru tveir menn í vinnu við þetta
verkefni, sem Jörgen Pind hefði
yfirumsjón með.
Jón Friðjónsson sagði að iokum
rétt að taka fram, að þetta verk-
efni væri nátengt meginverkefni
Orðabókar Háskóla íslands, þ.e.
að vinna að útgáfu sögulegrar
orðabókar frá upphafi prentaldar
á fslandi. Vonast væri til, að með
þessu verkefni væri hægt að flýta
útgáfu þessarar bókar jafnframt
því sem orðtaka yrði markvissari.
Jóhann Guðmundsson, forstjóri Framleiðslueftirlitsins:
Tölurnar gefa ekki til-
efni til ályktana um
samræmi eða ósamræmi
„ÞAÐ er náttúrlega dálítið erfitt
að bera þetta saman við niðurstöð-
ur okkar, gæðafiokkun er fengin
beint frá kaupendum og raðað
niður á dálítið annan hátt en við
höfum gert. Það er erfitt að átta
sig á því út frá tölum eingöngu
hvort um samræmi í mati er að
ræða. Maður getur ekki gefið sér
það að mat eigi alls staðar að vera
eins, það getur ekki verið kvarð-
inn. Ef svo væri þyrfti ekkert að
vera að meta, menn vissu þá hver
niðurstaðan væri. Ástæða þess er
einfaldlega sú, að fiskur er mis-
munandi," sagði Jóhann Guð-
mundsson, forstjóri Framleiðslu-
eftirlits sjávarafurða, er
Morgunblaðið innti hann álits á
skýrslu Fiskifélags íslands.
„Þá er það eitt, ekki í þessari
skýrslu, heldur í umræðunni,
sem orðið hefur um hana. Þar
hafa menn verið að bera saman
verstöðvar án þess að greina
afla eftir veiðarfærum. Það er
alveg út í hött vegna þess, að
fiskur er mismunandi eftir
veiðarfærum. Þarna hefur verið
fjallað um netafiskinn og þá
hefur meðaltalsútkoman verið á
milli 50% og 60% síðustu ár í
fyrsta flokk, þannig að þær töl-
ur, sem nú eru gefnar út, ættu
ekki að koma neinum á óvart.
Niðurstöðurnar úr helztu ver-
stöðvum á Suðurnesjum eru
nokkuð svipaðar. Á vetrarver-
tíðinni í fyrra var meðaltalið
57,2% í fyrsta flokk yfir landið.
Skýrslugerð í ár er ekki alveg
lokið, þannig að óverulegar
breytingar geta orðið frá þeim
niðurstöðum, sem við höfum nú.
Samkvæmt þeim er meðaltalið
58,5%.“
Ber mikið á milli niðurstaðna
ykkar og Fiskifélagsins?
„Það er erfitt að segja til um
það vegna þess hvernig þeir
setja þetta upp. Það virðist þó
misjafnt, sums staðar ber á
milli. Helzt þar sem fiskur hefur
ekki verið greiddur eftir mati og
eins vegna þess, að Fiskifélagið
miðar við vinnslustað fisksins
en ekki löndunarstað eins og við.
Þetta gerir allan samanburð
erfiðan. Ef litið er á netaaflann
er þess að geta, að oft er meiri
munur á einstökum bátum inn-
an sömu verstöðvar en milli
verstöðva. Ég held, að af þessum
töium sé ekki hægt að draga
neinar niðurstöður um ósam-
ræmi og kannski heldur ekki um
samræmi. Þá er rétt að geta
þess, að Garður er ekki löndun-
arstaður. Nær öllum fiski, sem
þar er unninn, er landað í Sand-
gerði og hann metinn þar af
sama manni. Sama má segja um
Stokkseyri og Eyrarbakka. Nær
öllum fiski, sem þar er unninn
er landað í Þorlákshöfn og hann
metinn þar af sama manni. Það
er því hæpið að tala um mis-
ræmi í mati á milli þessara
staða.
Mat getur aldrei orðið algjör-
lega samræmt, það er aldrei
hægt að hindra, að það verði
eitthvað persónubundið. En við
köllum matsmennina saman
einu sinni til tvisvar á ári og
ennfremur fara yfirmatsmenn-
irnir til matsmanna nokkrum
sinnum í mánuði. Ég held því
fram, að ekki sé um neitt stór-
kostlegt ósamræmi í mati okkar
að ræða.
Það, sem hefur háð Fram-
leiðslueftirlitinu, er það hve
fjárhagurinn hefur verið þröng-
ur. Á starfstíma okkar hefur
magn framleiddra matsskyldra
afurða vaxið um 50 til 60% en
mannaflinn um 6 til 7% og hef-
ur þetta sniðið okkur mjög
þröngan stakk. Ennfremur höf-
um við ekki fengið fjárveitingar
til tölvuvæðingar og er það orðið
meiriháttar vandamál. Við get-
um því ekki sent frá okkur
skýrslur í líkingu við þá, sem
Fiskifélagið hefur nú gert,“
sagði Jóhann Guðmundsson.