Morgunblaðið - 23.07.1983, Page 30

30
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 23. JÚLl 1983
t
Móöir okkar,
ÞÓRA SIGURJÓNSDÓTTIR
Irá Noröfirfti, Norfturbrún 1,
lést 21. júlí i Borgarspítalanum.
Bftrnin.
t
Eiginkona mín og móöir,
GUÐRÍDUR SIGURDARDÓTTIR,
andaöist i Landakotsspítala 15. júlí sl.
Báiförin ákveöin miövikudaginn 27. júlí kl. 13.30.
Árni Þorloifason,
Bjftrn Árnaaon.
t
Þökkum innllega auösýnda samúö og vlnarhug viö andlát og jarö-
arför eiginmanns míns, föður, tengdafööur og afa,
KRISTINS B. SUMARLIÐASONAR,
Háagerði 43, Reykjavík.
Guftlaug Guftlaugedóttir,
Guðríftur Kristinedóttir,
Kristinn GuAI. Kristinsson,
Lilja Kristinsdóttir,
SigríAur Kristinsdóttir, Birgir Björnsson,
Gíslína Lóa Kristinsdóttir, Gunnar GuAmundason,
GuArún Kristinsdóttir, Kristján G. Kristjánsson
og barnabftrn.
t
Þökkum innilega auösýnda samúö og vlnarhug viö andlát og útför
fööur okkar, tengdafööur, afa og langafa,
BRYNJÓLFS GÍSLASONAR,
fyrrverandi veitingamanns,
Tryggvagötu 16, Saifossi.
Bryndís Brynjólfsdóttir, Hafsteinn Már Matthíasson,
Árni Brynjólfsson, Ingibjörg GuAmundsdóttir,
GuArún Hulda Brynjólfsdóttir, Árni Sigurstainsson,
Þórunn Morgensen,
barnabftrn og barnabarnabftrn.
t
Sendum öllum sem sýndu okkur hlýhug og samúö viö fráfall
SÉRA ÞORGRÍMS V. SIGUROSSONAR,
innilega þakkir.
Sérstakar þakkir til starfsfólks lyfjadeildar Sjúkrahúss Akraness,
fyrir mikla alúö og umönnun.
Áslaug GuAmundsdóttir og bftrn.
t
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og
útför
LÁRUSARJÓNSSONAR,
háraAslasknis.
Fyrir hönd aðstandenda,
Bjarni Jónsson,
Haga, V-Húnavatnssýslu.
Verkamannasamband fslands.
Hjónaminning:
Sigríður Gísladóttir og
Jóhann Guðmundsson
Þann 13. þ.m. andaðist í Sjúkra-
húsinu í Siglufirði Jóhann Guð-
mundsson, fyrrverandi bóndi á
Þrasastöðum í Stíflu í Fljótum,
áttatíu og fimm ára að aldri.
Rúmum fimm árum áður, 4. des-
ember 1977, andaðist kona hans,
frú Sigríður Gísladóttir, einnig í
Sjúkrahúsi Siglufjarðar. Hún var
fædd að Ljótsstöðum í Hofshreppi
8. júlí 1896.
Mig langar nú á útfarardegi Jó-
hanns Guðmundssonar aö minn-
ast með nokkrum orðum þessara
ágætu hjóna, en hjá þeim á Þrasa-
stöðum dvaldi ég hluta úr nokkr-
um sumrum á árunum 1926—1930.
Þar naut ég einstakrar góðvildar
þeirra og umhyggju. Hef ég því
ríka ástæðu til að færa þeim að
leiðarlokum þökk mína og virð-
ingu.
Sigríður var eins og fyrr segir
fædd að Ljótsstöðum. Hún var
dóttir Gísla P. Sigmundssonar
bónda þar, sem fæddur var 23. júlí
1851 að Ljótsstöðum, hann dó 31.
mars 1927. Móðir Sigríðar var
Friðrikka Guðrún Friðriksdóttir,
fædd 12. janúar 1854 að Miklabæ í
óslandshlíð, dáin 25. maí 1939.
Hún var áður gift Páli bróður
Gísla, en hann lést 2. júní 1884.
Þau áttu eina dóttur, Pálínu Guð-
rúnu. Friðrikka Guðrún og Gísli
giftu sig 3. desember 1889. Hálf-
systurnar Pálína og Sigríður ólust
upp við mikið ástríki foreldra
sinna — heimilisbragur allur var
til fyrirmyndar, efnin þokkaleg og
Ljótsstaðahjónin nutu virðingar
nágranna sinna.
„Forfeðurnir höfðu gjört garð-
inn frægan a.m.k. héraðskunnan,"
segir Björn í Bæ í fallegri minn-
ingargrein í Morgunblaðinu þann
9. desember 1977, um frú Sigríði
og um föður hennar segir hann:
„Gísli P. Sigmundsson var lærð-
ur trésmiður frá Danmörku, hann
fann upp taðkvörnina sem þótti á
sínum tima mikil uppfinning
vegna landbúnaðarstarfa. Var
hann talinn á undan sinni samtíð
á mörgum sviðum. Ljótsstaða-
heimilið var einnig talið að nokkru
hálfgerður kvennaskóli fyrir verð-
andi húsmæður sem þangað var
komið."
Systurnar á Ljótsstöðum nutu
góðs uppeldis á heimaslóð og voru
mjög samrýndar alla tíð. Oft
heyrði ég Sigríði tala um Ljóts-
staði og lífið þar af sérstakri
ánægju og þakklæti og virtist rödd
hennar þá fá annan hreim. Hún
aflaði sér menntunar eftir því sem
tök voru á fyrir ungar stúlkur á
öðrum tug þessarar aldar. „Heim
að Hólum" hélt hún rúmlega tví-
tug, þó ekki til náms, heldur til
starfa við skólabúið. Skólastjóri
var þá Páll Zopaníasson. Á Hólum
kynntist hún ungum myndarleg-
um bóndasyni, Jóhanni frá Þrasa-
stöðum. Þau felldu hugi saman og
giftu sig 1923 og hófu búskap það
ár á Þrastastöðum, í félagi við föð-
ur Jóhannes, en stuttu síðar tóku
þau ein við búskapnum.
Jóhann Guðmundsson er í dag
kvaddur frá Siglufjarðarkirkju.
Hann var fæddur að Þrasastöðum
29. maí 1898. Foreldarar hans voru
hjónin sem þar bjuggu, Guðmund-
ur Bergsson, fæddur 11. janúar
1871 að Mjóafelli, Jónssonar, en
hann andaðist 7. apríl 1961 og
Guðný, fædd 8. desember 1876, dá-
in 22. mars 1917, Jóhannsdóttir
bónda á Sléttu Magnússonar. Guð-
ný og Guðmundur Bergsson tóku
við búsforráðum árið 1898 er
Bergur og kona hans, Katrín Þor-
finnsdóttir, létu af búskap. Dvöldu
þau hjá syni sínum og tengdadótt-
ur til dauðadags. Guðný og Guð-
mundur eignuðust tólf börn, fjög-
ur þeirra misstu þau í æsku, en
þessi komust til fullorðinsára auk
Jóhanns: 1. Þorvaldur, kvæntur
Kristjönu Magnúsdóttur frá Koti i
Svarfaðardal. Búsett í Siglufirði.
.2. Bergur, kennari, búsettur í Nes-
kaupstað, ókvæntur. 3. Jón, hann
kvæntist Guðrúnu Pétursdóttur,
þau skildu. Síðari kona Jóns var
Helga Guðmundsson, færeyskrar
ættar, hún er látin, en Jón býr í
Neskaupstað. 4. Jórunn Ingibjörg,
gift Vilhjálmi Einarssyni frá
Reykholti. Búsett á Selfossi. 5.
Eiríkur, byggingameistari í Siglu-
firði, hann andaðist 19. maí 1980.
Hann var kvæntur Herdísi ólöfu
Jónsdóttur frá Tungu, er hún bú-
sett í Kópavogi. 6. Hartmann
Kristinn, bóndi á Þrasastöðum,
kvæntur Kristínu Halldórsdóttur
frá Garðakoti, nú búsett á Akur-
eyri. 7. Sigríður Stefanía, hún var
gift Hrólfi J. Þórarinssyni frá ísa-
firði, hann lést 14. júní 1976, hún
er búsett í Reykjavík.
Guðmundur og Guðný voru eins
og flestir þeir er hófu búskap um
aldamótin, efnalítil en full af
bjartsýni og dugnaði. Þau juku
bústofn sinn ár frá ári svo afkom-
an varð sæmileg, þrátt fyrir mikla
ómegð. Jafnframt búskapnum
stundaði Guðmundur sjósókn á
vertíð. Fór hann á vorin, en að
sjálfsögðu var það oft erfiðleikum
bundið að fara frá heimilinu
hvernig sem á stóð.
Jóhann Guðmundsson var eins
og fyrr segir elstur systkina sinna.
Hann var hvorki hár í loftinu né
gamall, þegar hann fór að hjálpa
til við búskapinn. Guðmundur sá
vel hvað í syni sínum bjó og sótti
því sjóinn fastar er Jóhanr. komst
á legg. Jóhann fann ungur til
þeirrar ábyrgðar sem á honum
hvíldi í fjarveru föður síns og
höfðu þau styrk hvort af öðru,
mæðginin Jóhann og Guðný, en
hún var mikilhæf eiginkona og
móðir, er stjórnaði heimilinu með
dugnaði, forsjá og festu. Hún féll
frá 1917 og var það mikið áfall
fyrir Guðmund og börnin hans
átta, en það yngsta var þá aðeins
3ja ára gamalt. Jóhann naut
þeirrar barnafræðslu sem í boði
var í sveitinni. Hann fór síðar í
Hólaskóla þegar aldur og efni
leyfðu. Stóð hann sig þar með
prýði enda vel gefinn og ákveðinn
að nota vel tímann til náms. Eins
og getið er um hér að framan var
það á Hólum sem þau kynntust,
Sigríður og Jóhann, og 1923 giftu
þau sig og hófu búskap á Þrasa-
stöðum eins og áður sagði. Það
mun ekki ofmælt þó fullyrt sé, að
það hafi verið draumur flestra
kaupstaðabarna á fyrri hluta
þessarar aldar og er e.t.v. enn, að
„komast í sveit". Þannig var því
háttað með mig, oft bað ég for-
eldra mína um að „koma mér í
sveit" eins og það var orðað. Á
endanum hafðist það. Þrasastaða-
hjónin höfðu fallist á að hýsa
þennan Siglufjarðargutta „eins og
í mánuð eða svo“ svo notuð séu orð
Sigríðar, en hún og móðir min
voru góðar vinkonur. Ég man vel
mína fyrstu ferð í Fljótin, frá
henni verður þó ekki sagt hér í
þessari minningargrein um Þrasa-
staðahjónin, en án velvilja þeirra
hefði hún ekki verið farin. Móttök-
unum á Þrasastöðum gleymi ég
aldrei — það var komin nótt er
þangað kom — júnínótt, björt og
lítrík — örþreyttum snáða var
hjálpað af hestbaki, loksins var
hægt að sleppa hnakknefinu.
Sigga á Þrasastöðum — eins og
móðir mín kallaði hana — tók mig
í fang sér og bauð mig velkominn,
það var lítill, syfjaður lúinn karl
sem staulaðist inn í bæinn. Góð-
gæti beið ferðalanganna og eftir
að hafa notið þess, var ferðalang-
urinn litli hvildinni feginn. Þessar
fyrstu móttökur á Þrasastöðum
eru mér ógleymanlegar og hafa
fylgt mér í tæp sextíu ár.
Á heimili Jóhanns og Sigríðar
ríkti einstakur þrifnaður og reisn
var yfir öllum heimilisbrag — þar
var oft mannmargt, margir komu
„til að hringja", því þar var eina
símstöð hreppsins. Stíflubændur,
sem áttu erindi á símstöðina og
ólafsfirðingar, sem fóru yfir Lág-
heiði á leið út í Siglufjörð eða
vestur í Skagafjörðinn, komu
jafnan við, þótt ekki ættu þeir er-
indi, og þágu veitingar. Það var
því alltaf eitthvað um að vera á
Þrasastöðum og það átti vel við
sumardvalardrenginn. Aldursfor-
setarnir á heimilinu voru Guðrún,
móðir Sigríðar, og Guðmundur,
faðir Jóhanns, þau eru mér minn-
isstæð sakir góðvildar og mann-
kosta, þau voru á Þrasastöðum
þann tíma sem ég dvaldi þar og
áður er að vikið. Um þau gæti ég
t
Viö þökkum kærlega öllum þeim er sýrtdu okkur samúö viö andlát
og jarðarför móöur okkar,
JÓNU EGILSDÓTTUR,
Ljósheimum 20.
Ásthildur Sveinsdóttir og fjftlskylda,
Egill Sveinsson og fjölskylda.
Birting afmælis- og
minningargreina
ATHYGLI skal vakin á því, að afmælis- og minn-
ingargreinar verða að berast blaðinu með góðum
fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í mið-
vikudagsblaði, að berast í síðasta lagi fyrir hádegi á
mánudag og hliðstætt með greinar aðra daga. I
minningargreinum skal hinn látni ekki ávarpaður.
Þess skal einnig getið, af marggefnu tilefni, að frum-
ort ljóð um hinn látna eru ekki birt á minningar-
orðasíðum Morgunblaðsins. Handrit þurfa að vera
vélrituð og með góðu línubili.
Minning:
Jóhanna Valdís
Helgadóttir
Fædd 7. júlí 1912
Dáin 20. júlí 1983
í huga mínum bregður fyrir
ólíkum tilfinningum á þeirri stund
er ég kveð ömmu mína úr þessum
heimi. Tilfinning þakklætis, um að
kvölum hennar hefur linnt, þegar
hún er leyst úr hlekkjum kvala-
fulls sjúkdóms. Einnig tilfinning
um söknuð, að horfa á bak góðum
vini og félaga.
Leið min lá oft i litlu fallegu
íbúðina að Háaleitisbraut 39 er ég
stundaði nám í Reykjavík. Áttum
við þar margar góðar stundir sam-
an, hafði ég gaman af að heyra
frásögn hennar af löngu liðnum
tímum. Minntist hún oft æskuára
sinna á Akranesi, hvernig líf
þeirra var sem við sjóinn bjuggu á
þeim tímum. Minningarnar um
fyrstu búskaparár hennar og afa
míns, Magnúsar Kjartanssonar,
voru henni kærar, en sú sæla var
stutt, því hann dó ungur.
Börnin hennar þrjú, Fanney,
Sævar og Hilmar, voru hennar
bestu vinir, og var það alltaf mikið
tilhlökkunarefni, þegar hún átti
von á þeim í heimsókn. Var oft
glatt á hjalla þegar þau komu
saman, mikið hlegið og reynt að
sjá björtu hliðarnar á öllum hlut-
um.
Reyndust systkinin henni stór-
kostlega, þegar hún átti erfiðast.
Fanney hjúkraði henni af ein-
stakri natni og þolinmæði, og veit
ég að hún hefur gefið sig alla til að
ömmu liði sem best.
Að lokum vil ég þakka ömmu
fyrir þá perlu sem hún gaf mér af
sínu hjarta, er ég mun búa að
lengi.
Þór Sævarsson