Morgunblaðið - 08.11.1983, Blaðsíða 34

38
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 8. NÓVEMBER 1983
t
Fööursystir okkar,
GUÐLEIF S. GUÐMUNDSDÓTTIR,
Birkimel 10A,
lést í Landspítalanum aöfaranótt laugardagsins 5. nóvember.
Þóra, Guörún og Ema Kriatinsdœtur.
t
Konan mín,
ÁSTRÓS VIGFÚSDÓTTIR,
Sogavegi 84,
andaóist í Vífilsstaöaspítala 5. þessa mánaöar.
Jaröarförin auglýst síðar.
Hjörleifur Siguröason.
t
Eiginmaöur minn og faðir okkar,
JAKOB SVEINSSON,
kennari,
Egilsgötu 32,
andaöist þann 4. nóvember sl. í Landspítalanum. Útförin fer fram
þann 11. nóvember kl. 13.30 frá Fossvogskapellu.
Ingeborg Sveinsson,
Steinar Jakobsson og Sveinn Jakobsson.
t
Eiginmaöur minn,
JÓNAS HAUKUR EINARSSON,
blikksmíöameistari,
Sunnubraut 20, Kópavogi,
andaöist í Borgarspitalanum, laugardaginn 5. nóvember.
Fyrir hönd barna, tengdabarna og barnabarna,
El(n Áróra Jónsdóttir.
t
Eiginkona mín, móöir okkar og dóttir,
HREFNA JÓHANNSDÓTTIR,
Ljósheimum 20,
andaöist á heimili sinu laugardaginn 5. nóvember.
Björgvin Alexandersson,
Jóhann Þór Björgvinsson,
Sandra Margrét Björgvinsdóttir,
Anna Rós Björgvinsdóttir,
Gunnþórunn Eiríksdóttir.
Faöir okkar, + HELGI SKÚLASON,
augnlæknir,
lóst 7 nóvember. Siguröur Helgason, Sigríöur Helgadóttir, Sigríöur Aöalheiöur Helgadóttir.

Móöir okkar. + ÞÓRNÝ JÓNSDÓTTIR,
Bergstaðastræti 6,
varð bráökvödd 6. nóvember.
Þórlaug Guömundsdóttir, Vilhjélmur Guömundsson.
+ KRISTJÁN NÓI KRISTJÁNSSON,
bétasmiöur,
Túngötu 9, Húsavík,
er látinn. Hulda Svansdóttir, Þorsteinn Jónsson.
Emil Pálssort frá
Þingholti - Minning
Á þessum stormasömu haust-
dögum hafa orðið hörmuleg slys
við strendur landsins. Því eiga nú
margir um sárt að binda. Enn er
krafist fórna af íslenskri sjó-
mannastétt og við erum rækilega
minnt á hversu vanmegnug við er-
um gagnvart ógnarmætti hafsins.
— Þegar hendir sorg við sjóinn
syrgir tregar þjóðin öll —
(J.M.)
Einn þeirra er nú hafa lotið í
lægra haldi í baráttunni við Ægi
er Emil Pálsson matsveinn.
Emil átti að baki áratuga langa
sjómennsku. Hann byrjaði ungur
með föður sínum heima í Vest-
mannaeyjum og síðustu 14 árin
var hann matsveinn á aflaskipinu
Gísla Árna RE, úthaldið var oft
langt og strangt á þeim árum, og
fjarvistir frá heimili og ástvinum.
Því var brotið blað í ævi Emils
þegar hann réðst nú sl. vor sem
matsveinn á dæluskipið Sandey II.
Emil leit fram til góðra daga þar
sem hann gæti í senn verið í faðmi
fjölskyldunnar og jafnframt
stundað atvinnu sem tengdist
sjónum.
Emil hafði marga hildi háð
ásamt félögum sínum við strendur
landsins og úti í Dumbshafi og
hafði ávallt náð heilu í höfn. Nú
var Emil kominn að því er virtist í
áhættuminna starf og öruggara.
En enginn veit sína ævina fyrr en
öll er.
Föstudaginn 28. okt. sl. hvolfdi
dæluskipinu Sandey II á Engeyj-
arsundi. Tveir skipverja björguð-
ust en fjórir fórust. Emil mætti
hér örlögum sínum. Hann náði
ekki landi. Hér lauk ævi góðs
drengs.
Emil var jarðsunginn frá Foss-
vogskirkju 7. nóv. sl. Hann varð
sextugur 8. sept. sl., fæddur í Vest-
mannaeyjum árið 1923. Foreldrar
hans voru Páll Jónasson og Þor-
steina Jóhannsdóttir. Emil ólst
upp í Þingholti í Vestmannaeyjum
og var elstur 14 systkina.
Föður sinn missir Emil í flug-
slysi árið 1951, en móðir hans er
til heimilis að Hraunbúðum í
Vestmannaeyjum. Samheldni fjöl-
skyldunnar frá Þingholti, bæði í
gleði og sorg, er með einstökum
hætti. Þar hefur útgerð og sjó-
mennska verið gildur þáttur í
daglegu lífi. Og afkomendur Páls
og Þorsteinu frá Þingholti hafa
verið athafnasamir í útgerð og
sjómennsku.
Hugur Emils hneigðist til sjó-
mennsku og var sjómennska
ævistarf hans. Hann var harðdug-
legur sjómaður og samviskusamur
í starfi. Þrekmaður og góðum
kostum búinn.
Emil kvæntist Björgu Berg-
þórsdóttur og eignuðust þau tvö
börn, Hávarð og Þórunni Kristínu.
Þau slitu samvistum.
10. maí árið 1957 kvæntist Emil
eftirlifandi eiginkonu, Láru Eð-
varðsdóttur. Þau eignuðust tvo
drengi, Emil Þór og Kristin Má.
Einnig ólust upp á heimilinu tveir
synir Láru frá fyrra hjónabandi,
Magnús Þorgeirs-
son — Kveðjuorð
Þegar vinir og kunningjar
minnast Magnúsar Þorgeirssonar
þessa dagana, þá finnst mér vanta
að minnst sé á veigamikinn þátt
úr lífi hans og starfi, þann þátt,
þegar faðir minn var að mennta
og leiðbeina Magnúsi.
Magnús byrjaði 16 ára gamall
sem sendisveinn hjá föður mínum
við snúninga í skóverzlun B. Stef-
ánssonar. Þetta reyndist happ
fyrir þá báða, því samstarfið ent-
ist í 16 ár. Faðir minn, Björgólfur
Stefánsson, var afburða kennari
og nemandinn var duglegur og
áhugasamur.
Magnús var ekki búinn að vera
lengi við verzlunina, þegar faðir
minn fann, að það var óhætt að
treysta þessum unga manni. Og
þegar Magnús var orðinn af-
greiðslumaður og sýndi áhuga á
fleiri þáttum verzlunarinnar, þá
einfaldlega tók faðir minn hann í
einkatíma og kenndi honum bæði
bókfærslu, ensku og þýzku og
sennilega allt það, sem hann hafði
sjálfur lært í Verzlunarskóla ís-
lands, (en þaðan var Björgólfur
útskrifaður), því nemandinn var
bæði spurull og næmur. Kennslu í
heiðarleik í viðskiptum og ná-
kvæmni í öllu, smáu og stóru, sem
við kom verzlunarrekstri hefði
Magnús getað fengið í kaupbæti,
en þess þurfti ekki með. Þessir
eiginleikar voru meðfæddir hjá
Magnúsi. Það var oft lítið að gera
á morgnana í verzlunum í þá daga
og ég man eftir því, þegar við
krakkarnir vorum höfð á „vakt“ í
verzluninni, á meðan pabbi sat inn
á „kontór" og kenndi Magnúsi. Ein
„frænka" okkar var alltaf við af-
greiðslustörf í búðinni, en það var
ekki kallað á Magnús, nema að
mikið lægi við.
Úr því ég er farin að minnast
Magnúsar, þá má bæta þvi við, að
betri félaga og vin gátum við
börnin ekki fengið. Þótt hann væri
20 árum eldri en við, var svo mikill
leikur í honum og gáski, að við
krakkarnir þurftum ekki annað en
+
Jaröarför
JÓNÍNU S. FILIPPUSDÓTTUR,
Greftiagötu 52,
sem andaöist föstudaginn 28. október, fer fram þriöjudaginn 8.
nóvember kl. 3.00 e.h. frá Fossvogskapellu.
Vandamenn.
Móöir okkar, tengdamóöir og amma,
AÐALBJÖRG RÓSA KJARTANSDÓTTIR,
Hjaltabakka 12,
veröur jarösungin frá Fossvogskirkju í dag þriöjudaginn 8. nóv-
ember kl. 13.30.
Guölaug Kéradóttir,
Björn fvarsson, Sigrún fvarsdóttir,
Kjartan fvarsson, Sigríöur Óskarsdóttir,
Jónína fvarsdóttir, Höröur Jóhannesson,
Herborg fvarsdóttir, Björn Gústafsson,
Indriöi ívarsson, Kristjana Steinþórsdóttir
og barnabörn.
Tryggvi og Eðvarð, ásamt Há-
varði, syni Emils. Fjölskyldulífið
var ánægjulegt og hjónaband
þeirra Emils og Láru farsælt.
Nú er sár harmur kveðinn að við
fráfall góðs eiginmanns, föður og
afa, sem svo óvænt var kallaður
brott af vettvangi lífsins.
Mér er skylt að minnast Emils
og þakka vináttu og góðar minn-
ingar frá heimili þeirra hjóna. Á
meðan ég var við nám í Reykjavík
var ég þar daglegur gestur og
mætti ávallt hlýhug og góðvild á
heimili þar sem ríkti glaðværð og
eindrægni.
Ég sendi Láru og börnunum
mínar innilegustu samúðarkveðj-
ur. Einnig ömmu minni, Þorsteinu
Jóhannsdóttur frá Þingholti, sem
sér á bak kærum syni og elsta
barni.
Góður guð styrki ástvini Emils
Pálssonar og blessi minningu
hans.
Magnús Kristinsson
fara niður stigann og niður í búð
til Magnúsar til þess að komast í
gott skap, ef við urðum þreytt á
leik eða námi á efri hæðinni, þar
sem við bjuggum. Eins og fram
befur komið og alkunna er, var
Magnús mikill íþróttamaður, en
ég er nær viss um að aðeins við
systkinin höfum orðið vitni að
hans stærstu fimleikasýningum,
þegar hann fór á handahlaupum
fyrir okkur um borð og bekki í
verzluninni. Að ég nú ekki tali um
það, þegar hann lét okkur taka
þátt í ærslunum og hljóp með
okkur á öxlunum um búðina, og
við vanalega máttlaus af hlátri.
Svo þegar búðarhurðin opnaðist
skyndilega, þá tróð hann okkur á
bak við búðarborðið, þar sem við
reyndum að halda niðri í okkur
hlátrinum. Inn kom viðskiptavin-
urinn, og Magnús setti upp hátíð-
legan svip og spurði: „Með leyfi,
hvað var það fyrir yður?“ En við
reyndum að klfpa í fæturna á hon-
um í hvert sinn, sem hann gekk
fram hjá okkur.
Bak við gáskan leyndist alvar-
an, óhemju dugnaður og námsgáf-
ur. Faðir minn lézt 53 ára að aldri.
Magnús var þá farinn frá „okkur“
eftir 16 ára starf við verzlunina og
hafði stofnað sitt eigið fyrirtæki.
En á þeirri erfiðu stundu og ætíð
síðar, þegar áhyggjur og erfiðleik-
ar steðjuðu að móður minni, þá
hringdi hún alltaf fyrst til Magn-
úsar í Pfaff. Og Magnús brást
aldrei. Því hann var í orðsins
fyllstu merkingu „drengur góður“.
Blessuð sé minning hans.
Oddný Thorsteinsson