Morgunblaðið - 18.11.1983, Page 19

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 18. NÓVEMBER 1983
19
Bazar Fylk-
iskvenna
HINN árlegi bazar Fylkiskvenna
verður haldinn í Árbæjarskóla á
morgun, laugardaginn 19. nóv-
ember, kl. 14.00. Á boðstólum
verður jólaföndur, kökur og flóa-
markaður. Ágóðinn rennur í bygg-
ingarsjóð Fylkis. Velunnurum fé-
lagsins er bent á að koma með
kökur sínar kl. 13 sama dag.
Flugleiðir verða
með Grænlandsflug
á næsta sumri
„VIÐ höfum ákveðið að verða með
stuttar ferðir, allt frá einum og upp í
fjögurra daga, til Kulusuk á Græn-
landi næsta sumar. Ferðirnar verða í
svipuðu formi og á síðasta sumri,“
sagði Sigfús Erlingssson, fram-
kvæmdastjóri markaðssviðs Flug-
leiða, í samtali við Mbl.
Þá sagði Sigfús, að Flugleiðir
yrðu með 6—7 ferðir næsta sumar
til Narssarssuaq, en þá yrði flogið
með Boeing 727-100-þotu félags-
ins, en í ferðirnar til Kulusuk yrðu
notaðar minni vélar.
á þjóðfélaginua
„Endurskoðun
*
— segir Jón Ottar Ragnarsson
um ráðstefnuna „Þjóð í kreppu“
„HAGFRÆÐINGAR skilgreina kreppu sem þjóðfélagsástand, þar
sem gífurlegur samdráttur hefur átt sér stað og mikið atvinnuleysi og
upplausn hefur myndast. Ég tel aftur á móti, að kreppuástand ríki hér
nú þegar. Ekki eingöngu á efnahagslegu sviði, hcldur einnig í félags-
málum og í kirkjumálum, svo dæmi séu nefnd.“ Sá sem þetta mælir er
Jón Óttar Ragnarsson, dósent. Blaðamaður Morgunblaðsins ræddi við
hann í gær í tilefni af ráðstefnu, sem Líf og land, samtök um umhverf-
isrnal, gangast fyrir á Hótel Borg á morgun, laugardag.
„Við viljum reyna að átta
okkur betur á þeim vanda, sem
íslenska þjóðin glímir við, áður
en kreppan verður enn harðari
og afdrifaríkari. Á ráðstefnunni
verða flutt tuttugu erindi af
mönnum, sem eru sérfróðir um
umfjöllunarefni sitt. Ég hef
sjálfur lesið erindin og sum
þeirra eru tvímælalaust stór-
merkileg.
Það er enginn vafi t.d. á því að
íslenska fjölskyldan á nú mjög í
vök að verjast. Hjónaskilnuðum
fer ört fjölgandi ár frá ári.
Barnauppeldi er víða gjörsam-
lega í molum o.s.frv. Þetta kem-
ur mjög vel fram í erindum sem
sálfræðingarnir Guðfinna Eydal
og Álfheiður Stefánsdóttir
flytja.
I'jóðkirkjan er stöðnuð
Ástandið innan þjóðkirkjunn-
ar, þ.e. minnkandi tengsl við al-
menning í landinu, kemur glöggt
fram í erindum Sigurðar Árna
Þórarinssonar og Gunnlaugs
Stefánssonar, guðfræðinga.
Kirkjan á íslandi stendur á
tímamótum og verður nú að
reyna að endurnýja tengslin víð
þjóðina áður en það er um sein-
an. Hér ríkir ekki trúarkreppa.
Þvert á móti, held ég. Fólk á
ennþá sína trú. Vandinn er sá, að
þorrinn er ekki í sambandi eða
tengslum við kirkjuna, því hún
nær ekki til þeirra. Að vísu hef-
ur sú grimmilega efnishyggja,
sem einkennir okkar tíma, án
efa bitnað illilega á kirkjunni, en
ég held ekki að það sé nægileg
skýring. Kirkjan er einfaldlega
alltof stöðnuð til að ná til al-
mennings."
Verðum leiksoppar
ómenningar og yfir-
borðsmennsku
Högni óskarsson og Ingólfur
Sveinsson, sem báðir eru geð-
læknar, segja í erindum sínum
frá þeim slæmu áhrifum sem
þenslu- og verðbólguástand hef-
ur á sálarlíf okkar. Högni bendir
sérstaklega á hvernig efnis-
hyggja og þær kröfur um að
eignast alla hluti koma í veg
Jón Óttar Ragnarsson: „Kreppan
er komin.“
fyrir andlega ræktun. Fólk miss-
ir jafnvægið og verður innan-
tómt og lífsleitt. Að lokum verð-
ur það algerlega firrt frá þjóðlíf-
inu. Indriði G. Þorsteinsson, rit-
höfundur, lýsir því mjög vel
hvernig þetta rótlausa og ráð-
villta fólk ánetjast hvaða tísku-
fyrirbrigði sem er og verður eins
konar leiksoppur ómenningar og
yfirborðsmennsku."
Tískustraumar
mega ekki leysa
íslenska menningu af hólmi
„Það eiga sér stað ákveðin
kynslóðaskipti í þessu þjóðfélagi.
Hin nýja kynslóð er betur
menntuð og gagnrynir meira en
kynslóðin á undan. Hún á erfið-
ara með að sætta sig við fúsk og
innantómt sjálfshól. Ég lít á
þessa ráðstefnu á morgun sem
upphafið á víðtækri endurskoð-
un þessarar kynslóðar á íslenska
þjóðfélaginu. Þessi kynslóð veit
nefniiega undir niðri að íslend-
ingar geta gert betur og verða að
gera miklu betur, ef takast á að
halda þeim lífskjörum og því
menningarstigi sem við sækj-
umst eftir. Þeirri blindu efnis-
hyggju, sem þjakar þessa þjóð,
verður að linna. Annars munu
íslendingar aldrei öðlast þá trú á
sjálfum sér, sem þeir verð-
skulda.
Íslensk menning er miklu
merkilegri en svo að við eigum
að sætta okkur við það, eitt
augnablik, að láta alþjóðlega
ómenningu og tískustrauma
leysa hana af hólmi. Ungt fólk á
íslandi hefur ekki nægilega trú á
íslenskri menningu vegna þess
að foreldrar þess og uppalendur
eru svo helteknir af efnishyggju
og lífsþægindagræðgi. Ef við
drögum ekki úr þessu kapp-
hlaupi eftir veraldlegum gæðum
og snúum okkur þess í stað að
því að rækta okkar eigin menn-
ingu, missir yngri kynslóðin end-
anlega trú á landinu. Án slíkrar
trúar og án lifandi menningar
yrði ísland lítið annað en útróðr-
arstaður, verstöð, útkjálki. Þá
erum við búin að vera sem
sjálfstæð þjóð.“