Morgunblaðið - 05.02.1984, Page 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 5. FEBRÚAR 1984
t
Eiginkona mín,
STEINUNN KRISTINSDÓTTIR,
Nðnnufeili 3,
andaöist á gjörgæsludeild Landakotsspítala 4. febrúar.
Fyrir hönd tengdabarna og barnabarna,
Dagbjartur Geir Gudmundsson.
t
Faöir okkar,
HJÖRLEIFUR JÓNSSON,
fv. bifreiöaeftirlitsmaöur,
andaöist í Borgarspítalanum 31. janúar. Útförin fer fram frá Foss-
vogskirkju mánudaginn 6. febrúar kl. 13.30.
Þeim sem vildu minnast hans er vinsamlega bent á líknarfélög.
Börn hins látna.
t
Útför dóttur okkar og móður,
STEINUNNAR REYNISDÓTTUR,
Hraunbæ 124,
sem andaöist í Landakotsspítala sunnudaginn 29. janúar, veröur
gerö frá Fossvogskirkju mánudaginn 6. febrúar kl. 11.00.
Jarösett verður aö Stóru-Borg sama dag.
Emma Kolbeinsdóttur,
Reynir Jónsson,
Guömundur Kristinn Pótursson,
Reynir Viöar Pétursson.
Axel Konráðsson
frá Bœ - Kveðjuorð
Það getur stundum verið gaman
að stinga niður penna, en stundum
dálítið erfitt, ekki síst þegar karl-
inn í sjálfum manni er ekki alveg
tiltækur til verka.
Fóstbróður minn Axel Kon-
ráðsson var fæddur á Gunnars-
stöðum í Dalasýslu 21. júli 1921.
Var hann því aðeins 62ja ára er
hann lést á heimili sínu í Borgar-
nesi. Það er svo langt frá að með
eðlilegum hætti mætti segja að
hans dagur væri að kveldi kominn.
Kornungur kom hann í Bæ til
fósturs hjá ömmu sinni og afa.
Jófríði og Jóni í Bæ. Þeim hjónum
þótti vænt um drenginn, enda
mjög efnilegur, fríður sýnum og
vel vaxinn. Búið í Bæ átti lítinn en
afar snotran bát (trillu). Ég man
hvað mér fannst hann alltaf fal-
Iegur er hann lá á legunni, vel
málaður og hreinn. Þessi bátur
var nefndur Axel í höfuðið á þeim
manni sem er hér til umfjöllunar.
Það er ekkert leyndarmál að ég
fann til öfundar yfir að fengi slíka
tign svona ungur strákur. Man ég
að seinna á lífsleiðinni, er við sát-
um heima hjá honum í Borgar-
nesi, trúði ég honum fyrir því að
ég hefði stundum hugsað um það
hvort prammi sem alltaf var í
brúkun heima, bikaður að utan
sem innan, lak stundum én stund-
um ekki, hvort það hefði ekki verið
rétt að kalla hann Höska. Axel
sagði um leið og hann hló að
prammar væru ekki látnir heita
neitt sérstakt.
Foreldrar Axels voru þau Þórdís
Jóhannsdóttir, fögur kona en
fremur hlédræg og Konráð Jóns-
son frá Bæ Stórglæsilegur maður
Axel var í Reykholtsskóla í tvo
vetur, og fór það ekki fram hjá
neinum sem þar var að hann var
einn af allra bestu leikfimis-
mönnum skólans. Seinna fór hann
í iðnnám til Björgvins Fredrek-
sens, sem þá var kunnur um allt
land fyrir sinn frystihúsabúnað.
Jón í Bæ þekkti Björgvin og mér
er nær að halda að gamli maður-
inn hafi viljað hafa Axel á trygg-
um og góðum stað. Ekki kunni Ax-
el vel við starfið, var þar í tvö ár
en sá aldrei eftir að hafa farið i
það. Hann var maður laginn og
hafði gaman af vélum. Þá sneri
hann sér að verslunarstörfum hér
í Reykjavík. Svo varð hann fyrir
slysi og fór í Borgarnes, svona
fyrst í stað í var. Gerðist starfs-
maður K.B. og var í Borgarnesi
um 20 ára skeið. Kaupfélags-
stjórahjónin Geirlaug og Þórður
Pálmason reyndust honum ákaf-
lega vel. Hann átti líka hauka í
horni þá bræður frá Bæ, Geir og
Valgarð.
Árið 1948 kom Axel til Kaup-
mannahafnar með flokk íþrótta-
manna. Hann var þá formaður ÍR.
Hann gaf sér tíma til að líta inn
til mín sem snöggvast, en þar var
ég um tveggja ára skeið. Hann
sagðist ekki geta stansað lengi því
hann þyrfti að hafa auga með
drengjunum sínum. Hverjir voru
það? Jú, það var kjarninn í ísl.
frjálsíþróttapiltum, sem voru þá
búnir að gera garðinn frægan,
heima og heiman.
Nú er vinur minn Axel kominn
norður í Bæ, þar var hann oftast í
sínum fríum og þar leið honum
vel.
Frá mörgum stórbýlum í Skaga-
firði getur að líta mikla náttúru-
fegurð, þó óvíða meiri en frá Bæ. í
suðri rís Mælifellshjúkur. í vestri
er Tindastóll og hin töfrumroðna
Drangey. í norðri er Höfðavatn
eins og glitofin ábreiða. Vestur af
vatninu er hinn rammaukni Þórð-
arhöfði, víkingurinn í herklæðum
einskonar Lómagnúpur í skag-
firsku umhverfi. Þetta kunna þeir
að meta sem þekktu best.
Blessuð sé minning Axels Kon-
ráðssonar.
Höskuldur Skagfjörð
t
Móöir okkar og tengdamóöir,
JÓFRÍÐUR KRISTÍN ÞÓRÐARDÓTTIR,
Njálagötu 76,
veröur jarösungin frá Hallgrímskirkju mánudaginn 6. febrúar kl.
13.30.
Edda Ólafsdóttir, Ólöf Ólafsdóttir,
Kristín Ólafsdóttir, Bjarni Sigurósaon.
t
Útför
BRYNJÓLFS H. ÞORSTEINSSONAR,
vélstjóra,
Laugarnesvegi 72,
veröur gerö frá Fossvogskirkju þrlöjudaginn 7. febrúar kl. 13.30.
Þeim sem vildu minnast hans er bent á Slysavarnafélag Islands.
Ólöf G. Geirsdóttir,
Árni Brynjólfsson
og fjölskylda.
Útför
t
HEBU GEIRSDÓTTUR,
Hringbraut 57,
fer fram frá Fossvogskirkju mánudaginn 6. febrúar kl. 15.00.
Aóstandendur.
Sæmundur Elías
Jónsson Sólheima-
hjáleigu - Minning
Vinur minn, Sæmundur E. Jóns-
son, fyrrum bóndi í Sólheimahjá-
leigu í Mýrdal, lést í Sjúkrahúsinu
í Vestmannaeyjum, sunnudaginn
29. þ.m. áttatíu og sex ára að aldri.
Sæmundur var elstur barna þeirra
Jóns Sæmundssonar bónda í Sól-
heimahjáleigu og konu hans, Elín-
ar Sigurðardóttur, voru börnin
fjögur. Systkini Sæmundar eru:
Tómas kvæntur Gróu Þorsteins-
dóttur frá Garðakoti í Mýrdal, búa
þau nú í Hafnarfirði, en bjuggu
lengst af í Vík; Sigríður gift Jóni
Hallgrímssyni frá Felli, nú búsett
í Reykjavík, en þau bjuggu einnig
lengst af í Vík. Yngst var Ingveld-
ur sem lést ung fyrir mörgum ár-
um. Árið 1930 kvæntist Sæmund-
ur Áslaugu Magnúsdóttur frá
Reynisdal í Reynishverfi í Mýrdal,
hún lést fyrir mörgum árum eftir
löng og erfið veikindaár. Eignuð-
ust þau þrjú börn, tvo syni, sem
dóu báðir á unga aldri, og eina
dóttur, Eyrúnu, sem býr nú í
Sólheimahjáleigu ásamt eigin-
manni sínum, Einari Þorsteins-
syni, héraðsráðunaut, eiga þau
fjögur börn. Sæmundur ól allan
sinn aldur á æskuheimilinu. Tók
við búi fyrst með móður sinni en
seinna hóf hann þar búskap og bjó
þar miklu myndarbúi ásamt eig-
inkonu sinni, þar til dóttir og
tengdasonur hans tóku við. Hann
byggði jörðina vel og sjást þess
enn merki. Margar vertíðir sótti
Sæmundur, eins og algengt var á
þessum árum og var aðallega á
togurum frá Reykjavík. Hefir mér
verið sagt að eftir honum hafi ver-
ið sóst, sökum afburða dugnaðar.
Sæmundur var með eindæmum
hjálpfús og duglegur maður og
hafa margir orðað það við mig er
þekktu Sæmund. Mig skortir
þekkingu til þess að rekja hér
lífshlaup þessa sæmdarmanns, en
ég kynntist honum fyrst fyrir um
það bil tuttugu árum, þegar ég
gekk að eiga systurdóttur hans, og
svo aftur og betur þegar við flutt-
umst til Víkur fyrir rétt tíu árum.
Þá var hann roskinn maður að ár-
um, en ungur í anda og glaður vel.
Hann starfaði mikið á fyrstu ár-
um mínum hjá KS við málningar-
vinnu og viðhald á húsum KS í
Vík. Hann var hugmikill og með
eindæmum samviskusamur og
áreiðanlegur í vinnu. Það var lær-
dómsríkt fyrir alla að fylgjast með
Sæmundi og ég held að margt
mundi betur fara hjá okkur yngra
fólkinu ef við tækjum vinnubrögð
Sæmundar okkur til fyrirmyndar.
Heiðarleiki, stundvísi og dugnaður
í fyrirrúmi. Einnig er það mikill
lærdómur út af fyrir sig að kynn-
ast og starfa með því fólki á ís-
landi, sem óx úr grasi á einhverj-
um mestu breytingatímum, sem
yfir land og þjóð hafa gengið, það
er fólkið sem var ungt upp úr síð-
ustu aldamótum.
+
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö og vináttu viö andlát og
útför
LÚÐVÍKS JÓNSSONAR,
Fróöasundi 4,
Akureyri.
Sigurbjörg Guömundsdóttir,
Laufey Lúövíksdóttir, Ingólfur Gústafsson,
Elín Lúövíksdóttir, Guðmundur Árnason,
Svava Lúðvíksdóttir, Gunnlaugur Traustason,
Gunnar Lúövíksson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrlr auösýnda samúö og vináttu viö andlát og
útför
GUOMUNDAR RÓSMUNDSSONAR,
Kleppsvegi 8.
Sigríöur Guöjónsdóttir,
Karólína Guömundsdóttir, Frímann Gunnlaugsson,
Guömundur H. Frímannsson, Elisabet Hjörleifsdóttir,
Gunnlaugur Frímannsson, Guölaug fsaksdóttir,
Sigríöur Frimannsdóttir,
Katrín Frímannsdóttir, Haraldur Bjarnason,
Karl Frímannsson.
Sæmundur Jónsson frá Sól-
heimahjáleigu var
einn þeirra og mun hann fljótt
hafa tileinkað sér nýjungar í
búskaparháttum og fylgdist vel
með öllu sem til framfara leit.
Sæmundur fór svo sannarlega
ekki varhluta af þeim erfiðleikum
og sorg, sem mennirnir verða að
finna fyrir í þessu lífi. Aðeins 10
ára gamall missti hann föður sinn
og var það fyrsta lífsreynslan, svo
barnamissir og heilsuleysi eigin-
konunnar í mörg ár áður en hún
dó. En hann æðraðist aidrei,
kvartaði ekki, hann átti sorgirnar
fyrir sig.
Sólheimakapella, þar sem hann
verður jarðsunginn og borinn til
grafar, átti hug hans allan. Hann
hafði brennandi áhuga á því að
þessu litla guðshúsi væri ávallt vel
við haldið. Og þeir sem vilja halda
minningu Sæmundar á lofti ættu
að minnast þess.
Ég vil að lokum með þessum fá-
tæklegu kveðjuorðum þakka Sæ-
mundi fyrir samfylgdina nú síð-
ustu árin og allan hlýhug og
elskulegheit í okkar garð á Aust-
urvegi 6 í Vík. Við áttum margar
góðar stundir með honum, bæði
þar og í Sólheimahjáleigu, þar
sem gestrisni var mikil. Hann
fékk hvíldina eftir langan og
starfssaman dag og hefir nú geng-
ið á fund ástvina sinna, sem Sæ-
mundur saknaði svo mikið og taka
nú á móti honum opnum örmum.
Hafi hann þökk fyrir allt og allt.
Við sendum Eyrúnu og fjölskyldu
hennar innilegar samúðarkveðjur.
Matthías Gíslason og
fjölskyida, Vík.
ATHYGLI skal vakin á því, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með góð-
um fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði, að berast í síðasta lagi
fyrir hádegi á mánudag og hlið-
stætt með greinar aðra daga. f
minningargreinum skal hinn
látni ekki ávarpaður. Þess skal
einnig getið, af marggefnu til-
efni, að frumort Ijóð um hinn
látna eru ekki birt á minningar-
orðasíðum Morgunblaðsins.
Handrit þurfa að vera vélrituð og
með góðu línubili.