Morgunblaðið - 21.07.1984, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 21. JtJLl 1984
ást er ...
... aÖ lána henni
seglbrettið
TM Reo 0.0 r -»« 'ights reserved
«1984 Los Angeles i.incs ' .:ieete
AuðviUð í námunda við barinn
undir öllum kringumsUeðum.
Með
morgunkaffinu
Maðurinn minn verður aldrei
frægur myndböggvari vegna ein-
skærrar leti, blessaður!
HÖGNI HREKKVÍSI
v TIL IpiM."
" -m .'*** '*■<* ; iíft. *' *'■ *■ '■**' ' *
Bréfritari er ekki allskostar ánægður með það hvert íslenska þjóðin stefnir.
Þulurnar
góðar í
sjónvarpinu
Þorleifur Kr. GuAlaugsson
skrifar:
Heiðraði Velvakandi!
í þáttum þínum hafa komið
fram ásakanir á hendur sjón-
varpinu, fyrir það að halda
fólki á kaupi, sem alls ekki sé
þörf fyrir. Ég efa það ekki að
hægt væri að spara á þessu
sviði og vissulega væri hægt að
fara út í gagnrýni á sjónvarpið,
en það myndi kosta mörg orð og
mikinn pappír.
Tilefni þess að ég skrifa nú er
að menn geysast nú fram á rit-
völlinn, hver á fætur öðrum og
segja „burt með sjónvarpsþul-
urnar". Sjónvarpsþula er ekki
viðkunnanlegt orð og ætti að
finna betra orð yfir þetta starf,
en stúlkurnar í sjónvarpinu eru
mjög viðfelldnar og einnig
„sætabrauðsdrengirnir", eins
og þeir voru einhvern tímann
nefndir. „Er ekki hægt að losa
okkur við þessi ósköp," segir
einn og hefur það sér til stuðn-
ings að allt sem þulurnar lesi
upp fyrir sjónvarpsáhorfendur,
komi fram á skerminum.
Svo er talað um
fagurt mannlíf
Árni skrifar:
Það heimsótti mig maður um
daginn. Hann var ábúðarfullur og
hugsandi. Á hvaða leið er blessuð
þjóðin okkar? Hvernig er með aga,
skyldur og löghlýðni? Við eigum
nóg af skólum og fórnum í það
ægilegum fjármunum, við höfum
fjölda kirkna, ótal presta, eigum
biblíuna, sem er leiðarljós kristins
manns um lífið, við eigum svo ótal
tækifæri sem engan dreymdi um
hér áður fyrr, getum ferðast um
allar álfur, útvarp og sjónvarp og
síma sem ber boð, myndir og skjöl
milli manna, sem sagt við eigum
allt sem gæti létt okkur lífið og
gert það fegurra og frjósamara og
þá er spurningin: Hvers vegna er
heimurinn svona í dag? Er nema
von menn spyrji.
Skólarnir hafa ekki við að reisa
það við sem gatan eyðileggur,
kirkjan okkar hefir sáralitíl áhrif
og fjöldinn tekur prestana ekki al-
varlega, eða í það minnsta suma
hverja. Margar kirknanna eru lok-
aðar flesta daga ársins og sóknin
til þeirra dræm, hrópandi rödd í
eyðimörkinni. Menn hafa það svo
veraldlega gott að andlegheitin
geta beðið. Eg gat ekki annað en
samsinnt því sem þessi hugsandi
maður sagði. Og við fórum að
velta því fyrir okkur hvort það
svaraði kostnaði að vísa fólkinu til
vegar.
Menn átta sig kannski fyrst á
vegferðinni þegar líður að lokum
vistarinnar hér og æviskeiðið
runnið, lífskveikurinn eyðilagður
af nautnasýki og svalli. Við heyr-
um helgarfréttirnar, drykkjuskap-
ur, svall og óhóf, fagrir staðir út-
ataðir, flöskubrot um allt, ælur og
allt sem þvi fylgir. Drykkjusjúka
þjóð, þú átt í vök að verjast,
eyðslusjúka þjóð sem lætur alls-
konar eitur og ófrjóa lífsvinda
brjála þína göngu um lífið, lætur
áfengis- og eitursala græða á
bresti þínum og varða leið þína til
hyldýpis og spillingar.
Lögreglan verður að hafa auka-
fólk um helgar til að halda óald-
arlýð í skefjum. Yfirborguð næt-
urvinna kemur svo á ríkissjóð sem
alltaf er að græða á áfengisversl-
uninni og koma mönnum f skiln-
ing um að þeir drekki til ágóða
fyrir ríkissjóð og þá geri minna til
þó þeir fórni þannig sjálfum sér,
fjölskyldum og venslaliði, heil-
brigði og heilsu, allt þetta sé auka-
atriði bara ef ríkishítin fái sitt.
Já, svona er komið fyrir ís-
lenskri þjóð. Svo kemur hugarfar-
ið. Fyrirtæki hafa ekki rekstr-
argrundvöll og þurfa ekki að sýna
neina pappíra fyrir því. Ríkissjóð-
ur á að skapa þennan grundvöll,
en þeir sem að rekstrinum standa
ekki. Eyðslan er þvf aldrei krufin
til mergjar.
Og svo er talað um fagurt
mannlíf.
Gunnar Gestsson skrifar:
Kæru happdrættisrekendur!
í þau fáu skipti sem ég hef skipt
um húsnæði, læt ég að sjálfsögðu
vini og vandamenn vita um nýja
heimilisfangið.
Eg læt ykkur aldrei vita, en ein-
hvern veginn komist þið að því og
áður enn varir er allt orðið fullt af
happdrættismiðum, sem þið
sendið mér í pósti.
Nú vill svo til að allt eru þetta
góð og gegn félög, sem allt eiga
gott skilið. Þess vegna kaupi ég
oftast miðana, sem lofa þeim
heppnu gulli og grænum skógum.
Nú geri ég það að tillögu rainni,
að þið sýnið okkur þá sjálfsögðu
Við megum ekki missa stúlk-
urnar okkar úr sjónvarpinu.
Hins vegar væri minni skaði að
því ef að prentaða dagskráin á
skerminum og fréttirnar í
dagskrárlok misstu sín. Ég vil
svona til að orðlengja þetta
bréf, aðeins minnast á Dallas-
þættina.
Það var hugulsamt af sjón-
varpsráðendum að beina fólki
inn á braut myndbandakerfis-
ins með því að hætta að sýna
Dallas. Reynandi væri að safna
undirskriftum til að reka þá úr
starfi. Vitið þið hvað það kostar
nú fyrir almenning að fá að sjá
þessa þætti á myndböndum?
Fyrst og fremst á fjöldi fólks
ekki myndbandstæki og kosta
slík tæki sitt. Leigan á mynd-
böndunum er ekki heldur gef-
ins.
Ég skil því ekki hvers vegna
sjónvarpið getur ekki fest kaup
á nýjum Dallas-þáttum, þeir
þurfa hvort eð er að kaupa inn
nýtt efni, og varla er það svo
miklu ódýrara en Dallas.
tillitssemi að senda okkur vinn-
ingslista, þegar dráttur hefur far-
ið fram.
Ég vil gjarnan styrkja ykkur,
styrksins vegna. Ég þarf ekki
neinn feitan og spriklandi ána-
maðk á öngulinn. Hann er í flest-
um tilfellum aðeins litmynd af
glæsilegum bíl, sem lendir á óseld-
an miða.
Hvernig væri að söðla nú um og
senda mér bara ósköp venjulegan
gíróseðil, þar sem þið biðjið mig í
allri vinsemd að styrkja félag ykk-
ar með þeirri upphæð sem ég get
séð af í það og það skiptið.
Gangi ykkur öllum sem best, i
ykkar fórnfúsa starfi.
Þarf ekki ánamaðk
á öngulinn minn