Morgunblaðið - 02.09.1984, Qupperneq 20

76
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 2. SEPTEMBER 1984
BrennistewnkU
Ljówn./Inífíbjðrg ölafadðttir.
„Öræfakvrrðin sem heillar*
Rætt við Ingibjörgu Ólafsdóttur,
sem hefur flakkað um landið í meira en 40 ár
Hún sitnr gegnt mér og spyr hvaú
það eigi að þýða að fara að hafa
viðtal við sig. Henni finnst ekkert til
nm slíkt, álítor flesU aðra hafa verð-
ugri frásagnir í blöðin. Kannski er
það tign önefanna, sem hefur kennt
benni fánýti þess að hafa sig f
frammi.
Gn þegar hún byrjar að segja
frá gleymir hún því sennilega að
þetta er blaðaviðtal, henni brenn-
ur bara í hjarta að koma þvi til
skila hvað íslensk náttúra hefur
upp á að bjóða til heilsubótar fyrir
líkama og sál. Töfrar minning-
anna frá ótal ævintýrum margra
ferða vítt um land hafa hana á
valdi sínu. Og þegar ég spyr hvers
vegna hún ferðist svona mikið, þá
er skýringin í rauninni óskýran-
leg; „Öræfakyrrðin heillar og
maður verður að fara aftur og aft-
ur.“ Og blm., sem óviða hefur farið
um heiðar og hálendi landsins
miðað við viðmæiandann, minnist
þess um leið og roskin kona sem
litur út eins og úthvíldur ungling-
ur, dregur upp hverja myndina af
annarri frá ferðum sínum, að
hvild þýðir ekki ævinlega að sofa
og liggja, heldur einnig að fara og
njóta. Þannig hvild yrkir Hannes
Pétursson um:
»Hjá þér vildi ég hvílast heiðin min, í
sumartíð reika og hvílast, hlýða um
hljóða dagsstund í ferðasðgur fuglanna
sem fara svo langt og víða.
Hvenær byrjaðirðu að ferðast?
„Það var 1943 að ég fór i Húsa-
fellsskóg,“ segir Ingibjörg ólafs-
dóttir, „og upp frá því fór ég að
flækjast og ferðast um landið.
Fyrstu árin ferðaðist ég alltaf með
Ferðafélagi íslands, farfuglunum
og Páli Ara. Það er nauðsynlegt
fyrir alla að ferðast með þeim er
þekkja landið i byrjun til að kynn-
ast landinu áður en haldið er á
eigin spýtur út í buskann. Þetta
gerði ég um árabil og svo fór að
koma að því að okkur langaði að
fara og dvelja lengur á sumum
stöðum en boðið var upp á í ferð-
um og fara leiðir sem þá voru ekki
farnar af ferðafélögum. Það má
segja að ég eigi ferðir mínar um
öræfin að þakka vini mínum og
ferðafélaga, Gunnari Péturssyni.
Án hans væri ég ekki búin að fara
í margar af ferðum mínum. Nú, ég
hef verið að ferðast um iandið í
yfir 40 ár, og hef farið mörgum
sinnum á ári ýmsar leiðir, en enn
á ég eftir að skoða suma staði. Ég
hef alltaf sagt við vini mína að
maður verði að kynnast sínu eigin
landi áður en rokið er til útlanda
og það hef ég gert. Aðeins einu
sinni hef ég komið út fyrir land-
steinana og það var til Noregs
þegar dóttir mín var við nám þar.
Við förum mikið í öræfa- og
óbyggðaferðir og það er ðræfa-
kyrrðin sem heillar mann og það
er svo skrítið að maður verður að
fara aftur og aftur. Það er eins
og eitthvað togi í mann. Það er
erfitt að lýsa því, en það er þessi
sérstaka ró og kyrrð sem hvflir
yfir öllu uppi á hálendinu."
Framkallaði og
stækkaði sjálf
Nú hefur þú tekið mikið af
myndum og m.a. hafa myndir eftir
þig birst á almanökum Kassagerð-
ar Reykjavíkur.
„Já, ég hef byrjað að taka mynd-
ir upp út 1952 er ég fór með Ferða-