Morgunblaðið - 16.01.1985, Síða 42

42
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 16. JANÚAR 1985
nm\m
„ KJágrw\K\«rnir cru mjö0 vmQj&mlepir."
1) Fóstur á 6. viku. Augu hafa þegar 2) Fóstur á 7. viku: Tennur, vöðvar 3) Fóstur á 8. viku: Öll líffæri, ytri
myndast. og kynfæri farin að myndast. sem innri eru komin, hvert á sinn
stað. Fóstrið er þegar orðið full-
mótaður maður.
Myndin sýnir öra þróun fóstursins til mannsmyndar snemma á vaxtartíma þess. Þær tala skýru máli um það, að
maður er hér á ferð.
ást er ...
... oð vera skilninysrík en
ekki skipandi.
TM Hao. U.S. Pat Oft.-al rights reserved
c1984 Los Angeles Times Syndicate
l»ú talar ekki um annað en falleg
augu?
Æi, afsakaðu, hvað heitir þú aftur?
HÖGNI HREKKVÍSI
Réttur hins ófædda barns
I.A. skrifar:
í Velvakanda 16. ágúst sl. er
grein eftir Guðrúnu Jónsdóttur:
„Karlmenn líti sér nær“. Ber hún
þar fram nokkrar spurningar til
karlmanna í sambandi viö fóstur-
eyðingar, svo sem: Hafa þeir verið
ófrískir? Hafa þeir gengið með
barn í níu mánuði? o.fl. í þeim dúr.
Og svo ræðir hún um félagsleg
vandamál og erfiðleika þungaðra
kvenna, sem stunda nám eða
vinnu, og sjá ekki ráð til að koma
þessu tvennu heim og saman,
námi eða vinnu og svo meðgöng-
unni.
Ekki ber að gera lítið úr þeim
erfiðleikum, sem hér um ræðir, en
ekki réttlæta þeir samt mann-
dráp.
Og hafa ber í huga, það sem
sjaldan er minnst á: Börn koma
ekki undir sem einhver landfar-
G.G. skrifar:
Kæri Velvakandi.
Ég má til með að láta í ljós
ánægju mína og þakklæti vegna
bréfs Magneu sem birtist í Vel-
vakanda sl. miðvikudag og var
hvatning til ökumanna um að
gæta varúðar er ekið er um Víði-
dal.
Ég er ein af hinum fjölmörgu
„íbúum" dalsins, eins og Magnea
kemst svo skemmtilega að orði, og
mikið hefur mig langar til að
koma kvörtunum á framfæri við
þá þrjóta sem virðast hafa það eitt
við tímann að gera að róta á bílum
sinum um svæðið hjá hesthúsun-
um. En auðvitað kemur maður
slíku aldrei á framfæri og skamm-
ast sín auðvitað fyrir vikið þegar
að skörungur sem Magnea lætur
frá sér heyra í dálkum þínum.
Orð hennar voru svo sannarlega
í tíma töluð og líkt og hún sagði
sjálf, endurspegla þau skoðun svo
ótal margra, bæði þeirra sem að-
stöðu hafa í Víðidal og eins þeirra
sem áhuga hafa á hestum al-
Gott skaup
Hulda hringdi:
Mig langar til að taka undir með
Þórlaugu sem skrifar í Velvak-
anda, föstudaginn 11. janúar sl. og
lofar síðasta áramótaskaup. Mér
fannst það alveg stórskemmtilegt
og hugmyndirnar góðar.
Mikið hlakka ég svo til að sjá
þáttinn sem þær Henríetta og
Rósamunda eru nú að undirbúa
fyrir sjónvarp. Ég er sannfærð um
að þeir verða mjög spaugilegir.
sótt eða eins og náttúruhamfarir,
sem ekki verði rönd við reist. Hér
er það ávallt tveggja vilji sem
veldur. Og þessi tvö, sem stofna til
nýs lífs, hljóta um leið að taka á
sig ábyrgð, þá ábyrgð að ganga
með og annast uppfóstur hins nýja
lífs, sýna því umhyggju og ást.
Það er ábyrgðarleysi að stofna til
nýrrar mannveru, með þeim
ásetningi, að tortíma henni á
fyrsta skeiði aldurs hennar, ef fé-
lagslegar ástæður reynast ekki
hagkvæmar.
Einnig skyldi hafa í huga fram-
líf hins nýja lífs, hvort ekki muni
svo ótímabær dauði valda því
meiri eða minni erfiðleikum, fyrst
eftir flutning héðan. Hér er að
vísu um að ræða atriði, sem eng-
inn jarðarbúi veit um með neinni
vissu. En umhugsunarefni er þetta
engu að síður.
mennt. Það hefði verið nær að
loka veginum meðfram skeiðvell-
inum fyrir allri bílaumferð, því að
með tilkomu nýja vegarins er hans
í raun og veru ekki lengur þörf.
Haldið þið, Víðidalsbúar, að það
væri amalegt ef sá vegur þjónaði
eingöngu ríðandi mönnum?
S.F. skrifar:
Jólastjarna getur blómstrað
aftur ef hún er höfð í suð-vestur-
glugga. Blómgunin er ekki alltaf
um jólaleytið, heldur getur hún
átt sér stað á hvaða tíma sem er.
Eg vil fyllilega taka undir þá
skoðun eða kröfu, sem víða kemur
fram, að nægileg aðstoð sé veitt af
opinberri hálfu til þess að verð-
andi mæður séu aldrei af félags-
legum ástæðum einum saman til-
neyddar að farga ófæddu afkvæmi
sínu og að öllum börnum sé ávallt
séð fyrir mannsæmandi uppeld-
ismöguleikum, hvernig sem hagað
hefur til um tilurð þeirra.
Vitanlega nær það engri átt að
drepa á sjöunda hundrað manns
(ófæddra barna) á hverju ári und-
ir því yfirskini mest, að félagsleg-
ar ástæður leyfi ekki meðgöngu
þeirra og uppeldi.
Þjóð, sem slíkt lætur viðgangast
óátalið, er sannarlega á niðurleið
andlega, en ekki uppleið. Þessum
málum þarf svo sannarlega að
breyta í rétt horf án tafar og alls
ekki að taka mið af því sem aðrar
þjóðir gera.
Vilji íslendingar lífi halda og
fullri reisn, verða þeir að brjóta
hér í blað, afnema fjöldadráp á
niðjum sínum, en stefna þess í
stað upp á leið til aukinna mann-
réttinda, sannrar menningar og
sannrar farsældar, öllum til
handa, og taka fullt tillit til réttar
hins skapaða en enn óborna
manns, sem vitanlega er jafn mik-
ill og þeirra, sem þegar eru fædd-
Vona ég að fólk athugi þetta því
að mér er kunnugt um að margir
henda jólastjörnum sínum eftir
jólin, þegar rauðu eða hvítu blöðin
er fallin af.
Orð í tíma töluð
ir.
Bréfritari segir að jólastjarnan blómstri aftur ef hún er meðhöndluð eftir
kúnstarinnar reglum.
Hendið ekki jólastjörnunni