Morgunblaðið - 24.02.1985, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 24. FEBRÚAR 1985
B 27
SVEIFLUR
Tónlist
Egill Friðleifsson
Laugardalshöll 20.2.'85.
Flytjandi: íslanska hljómsveitin.
Stjórnandi: Guömundur Emilsson.
Flutt voru verk eftir ýmsa höfunda.
íslenska hljómsveitin efndi til
tónleika á öskudag er báru yfir-
skriftina „Sveiflur". Og það stóð
mikið til. Laugardalshöllin var
vettvangurinn, hvorki meira né
minna, og þangað mætti álitlegur
hópur fólks til að upplifa sveiflu-
væðingu íslensku hljómsveitar-
innar. Raunar hélt ég að gælur við
dægurflugur væru varla í takt við
listrænan metnað eða markmið
hljómsveitarinnar. En faðmur
hennar virðist stór og taka fagn-
andi við leikum sem lærðum. Það
skal strax tekið frr n, að sá sem
þessar línur ritar e. áreiðanlega
ekki heppilegasti maðurinn til að
fjalla um tónleika sem þessa, en
þar sem enginn annar var viðlát-
inn á blaðinu, þótti samt rétt að
senda hljómsveitinni kveðju. Við-
leitni hennar til fjölbreytni og
nýsköpunar er virðingarverð.
Gróska og kraftur hefur einkennt
starf hennar, þó sumar tiltektirn-
ar heppnist betur en aðrar. Nú átti
sem sé að bregða fyrir sig betri
fætinum og slá á hina svokölluðu
léttu strengi. Þar var mættur
landsfrægur sveiflukynnir, Jón
Múli, hæglátur, orðheppinn og
launkíminn að vanda. Ekki færri
en fimm tónsmíðar voru frum-
fluttar. Þar kom hins vegar í ljós
að magn er ekki sama og gæði.
Tónieikarnir hófust á einkenni-
legum samsetningi eftir Ríkarð
Örn Pálsson er hann kallar „Part-
itetta di Liverpool". Þar tekur
hann nokkur Bítlalög og færir i
einskonar barokk-búning. Mætti
ég biðja ykkur um að láta Bítlana
um bítið og Bach um barokkið.
Þegar sveiflunni er bætt við verk
gömlu meistaranna (það var sem
betur fer ekki gert á þessum tón-
leikum), virkar það aldrei vel á
mig, heldur aðeins sem misjafn-
lega ósmekklegur útúrsnúningur.
Sömuleiðis er eitthvað ankanna-
legt við það, þegar slagarar popp-
aranna eru færðir í búning fyrri
alda. Það er eins og þegar jurt er
tekin úr vermireit og ætlast til
þess að hún lifi á köldum klaka.
Þegar þessi gömlu Bítlalög eru
færð í barokk-búninginn missa
þau frummannslegan kraft sinn
og óhefta lífsorku, sem breitist í
þeim sumum og er órjúfanlega
tengd flutningi þeirra félaga. Um
leið kemur átakanlega í ljós hve
snauð þau annars eru og óhæf sem
uppistaða í barokksvítu. Með
þessu er ekki átt við að umritun
Ríkarðs hafi verið tiltakanlega
mislukkuð. Tiltækið var bara mis-
skilningur frá upphafi, sem ekki
var bjargað, þó stjórnandinn,
Leaf Rag“, og þá kom Einar Grét-
ar Sveinbjörnsson með fiðluna
sína og lék hið fallega lag Ger-
shwins Summertime og Liebesleid
Kreislers við undirleik önnu Guð-
nýjar Guðmundsdóttur. Fyrri
hálfleik lauk svo með Broadway-
syrpu, sem ólafur Gaukur hafði
tekið saman ekki ósnoturlega, þó
ekkert kæmi þar fram sem ekki
hefur hljómað þúsund sinnum áð-
ur.
Karnivalforleikur eftir Stefán
S. Stefánsson hljómaði fyrst eftir
hlé. Stefán rær á suður-amerísk
mið i efnisleik og tekur sumstaðar
laglega spretti án þess að takast
að skapa heilsteypt verk. Þannig
rýfur löng einmannaleg tromp-
etstrófan eðlilega framvindu
verksins og myndar ekki andstæðu
við það sem gerist bæði á undan og
Fri tónleikum íslensku
hljómsveitarinnar í Laugar-
dalshöllinni á öskudag.
eftir heldur aðeins ósamræmi.
Annars voru sólóin hér snoturlega
leikin af Ásgeiri H. Steingríms-
syni. Þá heyrðum við „Ljóð án
orða“ eftir Þóri Baldursson og
fannst mér það best þeirra ný-
smíða er hljómuðu þetta kvöld, þó
einsöngvarinn, Sverrir Guðjóns-
son, sem söng orðlausa laglínuna,
réði tæpast við hlutverk sitt.
Að lokum heyrðum við svo kons-
ert fyrir tvo rafmagnsgítara og
hljómsveit eftir Vilhjálm Guð-
jónsson. Að kalla þennan sam-
setning konsert er auðvitað mál
höfundar, en í mín eyru myndar
grófur, ágengur og lítt sveigjan-
legur tónn rafmagnsgítarsins
ósættanlega andstæðu við aðra
strengi hljómsveitarinnar. Já-
kvæði punkturinn þarna var ágæt-
ur leikur Björns Thoroddsen, sem
sýndi umtalsverða færni á hljóð-
færi sitt. Að lokum þustu svo inn
ungir ærslabelgir og lömdu tunnu
í tilefni dagsins.
Þannig fór nú það. Við, velunn-
arar íslensku hljómsveitarinnar,
óskum henni alls góðs og viljum
veg hennar sem mestan. Um leið
eru kröfur gerðar um gæðaflutn-
ing á gæðaefni. Á þessum tónleik-
um slæddust með hortittir og und-
irmálsmúsík, sem ekkert erindi á
á efnisskrá hljómsveitarinnar.
Guðmundur Emilsson, reyndi eftir
mætti að blása lifsanda í þennan
umskipting, sem á hvergi heima.
Þá var átakaminna að hlusta á
stofulögin (bjórlíkislögin sagði
Jón Múli) í útsetningu Sigurðar I.
Snorrasonar, og er þeirri áskorun
komið á framfæri við Sigurð, að
hann mæti niður á Austurvöll með
lúðrana sína þann sama dag og
landsfeðurnir láta af þrjósku sinni
og hið háa Alþingi leyfir bjórinn,
sem nú þegar rennur allt hvort eð
er.
Scott Joplin átti einnig innhlaup
í handboltasalinn með „Maple
Snjóbíll til sölu
Til sölu Kássbohrer-snjóbíll 1982 meö dísil-mótor
og vökvaknúin sæti fyrir 10.
Bflasala Alla Rúts, sími 81666
Konur...
til hamingju meö daginn!
ft?„TudagOrinn

|
©
Vörumarkaöurinnhf.
meira fyrir minna.
Ármúla 1a, Eiöistorgi 11
V©M®Ks tyOMÍsV
LAUGARDAG 10—5 OG SUNNUDAG 1—4
Komið og skoóið úrval innréttinga sem við bjóðum upp á.
Eldhúsinnréttingar, baóinnréttingar, fataskápar, stigar og margt fleira.
Þjónusta innanhúsarkitekta á staónum.
Borgartúni 27 Sími 28450
» cn©m@)^ 'HQwoy* c’Om©*>