Morgunblaðið - 28.02.1985, Síða 45

45
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 28. FEBRÚAR 1985
Sigurkarl Fjólar
Ólafsson - Minning
Fæddur 2. ágúst 1954
Dáinn 20. febrúar 1985
Aðfaranótt 20. þ.m. lést í Land-
spítalanum frændi minn, Sigur-
karl Fjólar Ólafsson, til heimilis á
Kópavogsbraut 105 . Foreldrar
hans voru Karólína Fjóla Val-
geirsdóttir og ólafur Jens Péturs-
son. Skammt naut hann móður
sinnar, hún varð bráðkvödd á
sjöunda degi frá fæðingu hans.
Var honum komið í fóstur hjá
hjónunum Helgu Helgadóttur og
Sveinbirni Breiðfjörð Péturssyni
fóðurbróður hans. Engan grunaði
þá annað en að þroski hans mundi
verða með eðlilegum hætti, en það
fór á annan veg. Hann var í viss-
um skilningi barn til hinstu
stundar. Vandi foreldra er mikill,
en hvað þá þegar saman fer fóst-
urbarn og mikil fötlun. Fötlun
frænda míns var svo mikil að
hann gat aldrei unnið fyrir sínu
lífsviðurværi. Það kom í hlut fóst-
urforeldra hans að sjá fyrir hon-
um alla hans ævi. Það var mikil
gæfa að hann skyldi lenda hjá
þeim mannkostamanneskjum,
sem þau Helga og Sveinbjörn eru.
Allt gerðu þau fyrir hann til að
gera honum lífið bærilegt. Það
kom f hlut Helgu að hjúkra honum
daglega, því hann þurfti mikillar
umönnunar við og Sveinbjörn,
ekki var hans hlutur minni. Sem
dæmi skulu nefnd þrjú ferðalög,
sem ég man að hann fór með hann
í. Eitt sumar þegar hann vann um
borð í ms. Gullfossi bauð hann
Fjólari í siglingu. Annað sumar
þegar báðir bræður hans voru er-
lendis, þá gat hann ekki hugsað
sér að Fjólar færi varhluta af
ferðalögum og þeir brugðu sér
dagsferð til Grænlands. Sumarið
1983 fóru þeir til Noregs svo hann
gæti hitt bróður sinn, Helga, sem
dvelur þar. Þetta þykir kannski
óþarfa upptalning, en fyrir þá sem
til þekkja var þetta ómetanlegt.
Tvö áhugamál átti hann, sem
gerðu honum kleift að lifa fjöl-
breytilegra lífi. Það var frí-
merkjasöfnun og íþróttir. Þegar
frændi minn fékk áhuga á ein-
hverju, þá var ekki slegið slöku
við. Það var ekki nóg að safna
fyrir sig, heldur einnig fyrir bræð-
ur sina og systurson. Þegar fyrsta-
dagsumslög komu út var nóg að
gera á Kópavogsbraut 105. Kom-
ast sem fyrst niður á pósthús að
ná í umslög og merki, láta mömmu
líma þau á, svo farið til Hrannar,
hún sá um vélritun. Fyrir áhuga
hans á þessu, komst hann í kynni
við fólk sem reyndist honum vel.
Til marks um það þegar ég kom til
hans á sjúkrahús síðustu helgina
er hann lifði, þá sýndi hann mér
kort sem nokkrir félagar í Félagi
fsl. frfmerkjasafnara höfðu sent
honum á sjúkrahúsið. Þá var það
Iþróttafélag lamaðra og fatlaðra.
Eg held að það hafi verið Helgi
bróðir hans, sem mest hafi átt
þátt í að hann komst í kynni við
þann félagsskap. Þar æfði hann
lyftingar af miklum áhuga og
margir voru verðlaunapeningarnir
áður en yfir lauk. Sfðastliðið
sumar er hann varð þrftugur
héldu foreldrar hans honum veg-
legt hóf. Meðal vina hans voru
þarna nokkrir frá íþróttafélaginu.
Þeir færðu honum forkunnarfagr-
an bókahníf, sem einn félaginn
hafði smfðað. Og ekki var minna
um vert þegar formaður félagsins
færði honum disk með merki fé-
lagsins ásamt snjallri ræðu, sem
yljaði manni um hjartarætur.
Ýmsa aðra mætti nefna sem
reyndust honum góðir, sem ég
kann ekki skil á. Ollu þessu fólki
þakka ég innilega fyrir þann styrk
og stuðning sem það veitti honum.
En hæst ber þó fjölskyldu hans,
pabba, mömmu og systkinin þrjú,
Hrönn, Helga og Héðin, mág hans,
Nikulás Magnússon, og frænd-
systkinin Sveinbjörn og Brynhildi.
011 reyndu þau að hjálpa honum,
hvert með sínum hætti. Ekkert
orð sem um er vert á ég til sem
gæti lýst þakklæti mínu til þessar-
ar fjölskyldu. Ég á þá ósk heitasta
að þeim megi öllum vegna vel.
Að leiðarlokum vil ég segja
þetta. Vissulega var sárt að sjá
frænda svo illa farinn, en hann fór
vammlaus af þessum heimi. Lán
hans var að hann eignaðist góða
fjölskyldu.
Blessuð sé minning hans.
GV
„Margs er að minnast
margt er hér að þakka;
guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna;
guð þerri trega-tárin stríð.“
(Vald. Briem)
í dag verður jarðsunginn bróðir
okkar Sigurkarl Fjólar Ólafsson
sem andaðist miðvikudaginn 20.
febrúar sfðastliðinn, og er okkur
harmur í huga.
Fullu nafni hét hann Sigurkarl
Fjólar ólafsson, nafn það fékk
hann við kistu móður sinnar en
hún lést þegar hann var sex daga
gamall og tóku foreldrar okkar
hann að sér þegar hann var ellefu
daga gamall og reyndist hann
okkur sem sannur bróðir. Við
þökkum honum fyrir allar þær
samverustundir sem við áttum
með honum á hans lifsleið.
Fjólar var okkur systkinunum
sannur leikfélagi þvi hann hafði
ávallt vökul augu með okkur og
passaði hann okkur á sinn óeig-
ingjarna hátt og var hann okkur
alltaf sem bróðir, félagi og vinur.
Hann gaf okkur svo mikið og svo
ómetanlegt. Viðmót hans var
blandið hlýju f garð okkar og bar
hann ávallt hag okkar fyrir
brjósti. Hann gekk ekki heill til
skógar og þurfti hann stundum að
fara f sjúkrahús vegna veikinda. í
návist hans leið okkur vel því frá
honum streymdi góðvild og lífs-
gleði til allra þrátt fyrir líkamlega
erfiðleika hans frá æsku.
Hann var mikill starfsmaður
miðað við þá lfkamlegu getu sem
hann hafði og kom það best i ljós i
ákafa hans og dugnaði við æfingar
hjá íþróttafélagi fatlaðra og vann
hann til margra verðlauna fyrir
afrek í lyftingum. Með atorku og
viljastyrk kom hann með verð-
launapeninga heim einn af öðrum
og gladdi það okkur mjög að sjá
hvernig lífsgleðin geislaði frá hon-
um þrátt fyrir fötlun hans.
Fleiri áhugamál hafði hann eins
og t.d. frímerkjasöfnun. ótaldar
stundir vann hann að frímerkja-
söfnun sér til dægrastyttingar og
hafði hann góða þekkingu og
kunnáttu í sambandi við frímerki.
Fjólar var virkur félagi í Félagi
frímerkjasafnara og átti hann
ótaldar gleðistundir á fundum hjá
félaginu. Þekking hans á frímerkj-
um var svo mikil að við systkinin
áttum fullt í fangi með að taka
þátt í vinnugleði hans við frí-
merkjasöfnun.
Fyrir hönd bróður okkar Fjólars
viljum við þakka félögum í
íþróttafélagi fatlaðra í Reykjavík
og félögum i Félagi frímerkjasafn-
ara gleðistundir honum veittar
sem voru ómetanlegar stundir í
lífi hans. Einnig þökkum við hin-
um fjölmörgu vinum hans sem
veittu honum stuðning og ánægju-
stundir í lífi hans.
En nú stöndum við hljóð og
hnípin við brottför bróður, vinar
og félaga, félaga sem við dáðum og
elskuðum.
„Far þú í friði,
friður guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með guði,
guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt."
(Vald. Briem)
Hrönn, Helgi og Héðinn
Það er jafnan sem kaldur gustur
fari um sálina þegar maður fréttir
að dauðinn hafi kvatt dyra í ná-
grenni manns. Svo fór mér þegar
ég frétti látið hans Fjólars heitins,
þó var heilsu hans þannig háttað
að dauðinn var bezta lausnin.
Það var fyrir 12 árum að ég hóf
vinnu í Veizlustöð Kópavogs, sem
aðeins átti að vera skamman tíma,
en varð upphaf að meira en ára-
tugar vináttu okkar hjónanna og
fjölskyldunnar á Kópavogsbraut
105. Þá var Fjólar fóstursonur
hjónanna 18 ára gamall og var þvl
aðeins liðlega 30 ára er hann lést,
en hann hafði aldrei notið lífsins í
þess orðs merkingu. í bernsku
hafði hann tekið þann sjúkdóm,
sem læknavísindin réðu ekkert
við, sjúkdóm sem hagaði sér þann-
ig að ellin sótti hann heim langt
fyrir aldur fram.
En Fjólar var góð sál, sem gat
glaðst yfir litlu. Þökk sé honum
fyrir heimsóknirnar til mín. Hve
hann var glaður að geta sýnt mér
frimerkjabókina sína og ekki síst
ef bæst hafði gamalt frímerki í
einhverja eyðuna. Eða er hann gat
tekið þátt í lyftingum hjá lömuð-
um og fötluðum og náði að vinna
fallegan verðlaunapening. Þá var
hann nú ákveðinn í að bæta við
sig. En allt hefur sín takmörk.
Þegar Fjólar kom síðast og hafði
verið í meðhöndlun á stofnun
kvartaði hann ekki, en sagði bara:
„Heima er alltaf best.“ Ég vissi að
hann kunni að meta sina ágætu
fósturforeldra og sín kæru fóst-
ursystkini, sem hafa tekið út auk-
inn þroska af samverunni við
hann.
Við sem trúum á annað líf lifum
í vissunni um að hann eigi greið-
færari leið að loknu þessu lifi.
Blessuð sé minning Fjólars.
Margrét Sigtryggsdóttir
í dag kveðjum við kæran vin,
Sigurkarl Fjólar Ólafsson. Of
skamma stund fengum við að
njóta samvista við þennan ljúfa
dreng. Fjólar gekk í íþróttafélag
fatlaðra í Reykjavík fáum árum
eftir að það var stofnað.
Fjólar varð strax áhugasamur
þátttakandi i lyftingum og boccía,
þó lyftingar væru hans aðalgrein,
á þær lagði hann svo mikla
ástundun að oftast var hann
mættur fyrstur allra og jafnvel
búinn að stilla upp tækjum og tól-
um þegar aðrir mættu og þær
voru ekki margar æfingarnar sem
hann lét sig vanta á, hefur hann
án efa verið mætingakóngur öll
árin sem við nutum samvistar
hans.
Fjólar var einstaklega glað-
lyndur, samviskusamur og dreng-
lyndur og margar ánægjustundir
áttu við með honum í ferðalögum,
á mótum og á æfingum og dáð-
umst að þolinmæði hans og léttri
lund.
Sl. haust áttum við ógleyman-
lega stund i þrítugsafmæli hans á
Kópavogsbraut 105, hjá ágætum
fósturforeldrum hans sem reynd-
ust honum sem bestu foreldrar.
íþróttafélag fatlaðra í Reykja-
vík á sér kjörorð; „Að vera þátt-
takandi er stærsti sigurinn". Óll
þátttaka Fjólars i félaginu var
eins og hann hefði það sífellt í
huga. Að lokum þökkum við okkar
kæra vini fyrir allar samveru-
stundirnar og vottum ástvinum
hans okkar dýpstu samúð.
Félagar í lyftingadeild Iþrótta-
félags fatlaðra í Reykjavík og
nágrenni.
Viötalstími borgarfulltrúa
Sjálfstæðisflokksins í
Reykjavík
I
I
Borgarfulltrúar Sjálfstæöisflokksins veröa til viðtals í Valhöll, '
Háaleitisbraut 1, á laugardögum frá kl. 10—12. Er þar tekið á
móti hvers kyns fyrirspurnum og ábendingum og er öllum í
borgarbúum boðið aö notfæra sér viötalstíma þessa. ||
Laugardaginn 2. mara varða
til viötala Sigurjón Fjeldatad
lormaður veituatotnana og
atrætiavagna Reykjavíkur og i
atjóm launanetndar aveitarté-
laga og Anna K. Jónedóttir I
atjórn télagamála- og hail-
brigðiaréöa Raykjavíkurborg-
PSORIASIS-
SJÚKLINGAR
Ákveðið er aö stofna til 2ja hópferöa fyrir psoriasissjúkl-
inga til eyjarinnar Lanzanrote.
Fyrri feröin veröur 17. apríl nk., en seinni feröin veröur í
ágúst nk. og veröur auglýst síöar.
Dvaliö veröur á heilsustöðinni Panorama. Fyrirkomulag
veröur meö svipuöum hætti og í fyrri feröinni.
Þeir sem hafa áhuga á aö taka þátt í þessari ferö,
vinsamlega fáiö vottorö hjá húösjúkdómalækni um þörf
á slíkri ferö og sendiö þaö merkt nafni, heimitisfangi,
nafnnúmeri og síma til:
Tryggingayfirlæknis,
Tryggingastofnun ríkisins,
Laugavegi 114, 3. hæð,
105 Reykjavík.
Umsóknir veröa aö berast fyrir 25. mars nk.
Tryggingastofnun ríkisins.
_______________________________________________
Mjög handhægar viö öll rannsóknarstörf.
Vogarsviö: frá 0,1 mg. til 20 kg.
Sýnishorn á staönum.
HIíisLiki lil' síml
Bíldshöfða. 10,110 Rvk. OfcDDO