Morgunblaðið - 28.02.1985, Side 52

52
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 28. FEBRÚAR 1985
fclk í
fréttum
Krakkarnir fjölmenntu á Wham-hátíð.
Morgunblaðið/Bjarni
WHAM-HÁTÍÐ f TRAFFIC
Stúlkurnar Auður Stefánsdóttir og Sólveig Unnur Bentsdóttir úr Digranesskóla í Kópavogi voru í
starfskynningu hérna hjá okkur á Mogganum fyrr í vikunni. Þær fylgdust með starfi blaðamannsins og
sögðust aðspurðar vel geta hugsað sér að vinna við það starf. Við birtum hérna í „Fólkinu ' í dag fréttir af
Wham-hátíðinni sem var um sl. helgi sem Sólveig og Auður sáu um að vinna úr fyrir lesendur.
Fyrir nokkru var haldin Duran Duran-hátíð í
Traffic sem vakti feikna athygli „lukku“-aðdá-
enda og vegna fjölda áskorana Wham-áhangenda
var ákveðið að hafa eina Wham-hátíð með svipuðu
sniði á sama stað.
Hátíðin var haldin þann 22. og 23. febrúar síðast-
liðinn. Á laugardeginum var hátíðin fyrir 16 ára og
eldri en á sunnudeginum fyrir 15 ára og yngri. Var
þar boðið upp á ýmsan glaðning. Fengu krakkarnir
t.d. að líta goðin augum í myndbandi og spreyta sig í
spurningakeppni og auk þess var boðið upp á
Wham-drykk hússins og tískusýningu frá verslun-
inni Quatro. Fimmtándi hver gestur fékk „plaköt"
með átrúnaðargoðunum. Aðgöngumiðinn gilti sem
lukkumiði og þeir heppnu hrepptu Wham-plötu.
Yngra fólkið sótti þessa hátíð betur en þeir eldri og
það bendir ef til vill til þess að Wham eigi sér fleiri
aðdáendur af yngri kynslóðinni hérlendis. Þess má
að lokum geta að Duran Duran-hátíðin var betur
sótt en þessi að sögn forráðamanna í Traffic.
Finnst þér Wham ekki ædi? Og þá var kátt í Traffic.
KIM GROVE
CASTALI
Semur „ást er ... “
„Það sem alla langar til að segja“
„Ást er“-teikningarnar, sem við sjáum daglega í Morgunblaðinu, sáu fyrst
dagsins Ijós þegar nýsjálenska stúlkan Kim Grove hitti Roberto Casali,
myndarlegan ítalskan tölvuframleiðanda, í skíðaklúbbi í Suður-Kaliforníu
árið 1967.
Kim, sem var byrjandi í skíða-
íþróttinni, gerði margar
skemmtilegar, gamansamar teikn-
ingar, sem lýstu framförum henn-
ar í skíðaíþróttinni. Þessar teikn-
ingar sýndi hún hinum nýja vini
sínum, Roberto. Hann var yfir sig
hrifinn af þessum myndum og
hvatti Kim til þess að halda áfram
að teikna. Hún byrjaði nú að rissa
upp atvik úr lífi þeirra og skrifaði
skýringartexta með, eins og t.d.
„Þú ert myndarlegasti ítalinn sem
ég hef nokkru sinni séð.“
Orðin „Ást er ... (Love is ...)
urðu ekki til fyrr en seinna. „Það
tók mig um það bil þrjú ár að
detta niður á þau,“ sagði Kim.
Teikningarnar og ástarorðin
hjálpuðu til að kynda undri ástina
hjá Kim og Roberto sem endaði
með giftingu árið 1971. Árið eftir
fæddist þeim sonur.
Dag nokkurn, þegar hún komst
að því að Roberto hafði verið að
sýna vinum sínum Ást er-teikn-
ingarnar hennar mislíkaði henni
verulega við hann. Hún var feimin
að eðlisfari og var því ekkert hrif-
in af því að láta opinbera einka-
mál sín og tilfinningar. Auk þess
vildi hún ekki láta auglýsa sig sem
ástsjúka, væmna konu.
Vinir Robertos voru á einu máli
með aðdáun sína á teikningunum
og bentu á að tilfinningar hennar
væru ekki öðruvísi en allra ann-
arra, og hún væri í raun og veru að
segja það sem alla langaði til að
segja. Þetta sannfærði hana!
Eftir þetta fóru myndir hennar
að birtast í blöðum. Þau hjón eign-
uðust annað barn, en svo kom
reiðarslagið. Roberto var kominn
með ólæknandi krabbamein. Ást
er-myndirnar frá þeim tíma voru
með harmþrungnum textum: Ást
er... Umhyggja fyrir veikum
vini... Roberto dó, en ekki fyrr en
þau hjónin höfðu ákveðið að varð-
veita sæði úr honum í sæðisbanka.
ÆBmh íy i Uki
g
tvíbura...
að er ekki ofsögum sagt um dularfull tengsl
tvíbura, og þarf ekki að hafa mörg orð um
það, slíkt er alkunna. Hér gekk þó fram af mörg-
um, en þeir Leslie og Ronald Davies létu það
ekkert á sig fá og sérstaklega létu þeir ekki umtal
eyðileggja fyrir sér daginn. Eiginkonur þeirra
urðu nefnilega léttari á sama deginum, með ör-
fárra klukkustunda millibili. Þeir bræður eru
þrítugir Manchester-búar. Báðir fengu þeir