Morgunblaðið - 04.06.1985, Blaðsíða 46

46
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 4. JÚNÍ 1985
Jón Ólafur Guð-
mundsson — Minning
lengst af átt hug ólafs, en í þá tíð
var sennilega óráðlegt að bindast
henni um of, svo ólafur kaus sér
starf sem tengdist bóndanum og
Borgarfirði.
Að stúdentsprófi loknu 1949
skildu leiðir okkar en vinátta hef-
ur haldist okkar á millum alla tíð,
þó mislangt hafi verið milli funda.
Hér við leiðarlok vil ég kveðja
félaga frá æskudögum í Mennta-
skóla með fáeinum vinarorðum.
Við óvænta andlátsfregn Ólafs
Guðmundssonar virtist mér
sumarið skyndilega á brott með
fuglasöng sínum og sólskini.
Giginkonu ólafs, Sigurborgu,
börnum, föður og öðrum ættingj-
um viljum við hjón votta innilega
samúð í hörmum þeirra og kveð-
jum með trega góðan dreng.
Manfreð Vilhjálmsson
ólafur Guðmundsson á Hvann-
eyri er horfinn sjónum okkar,
óvænt og alltof snemma. Þeim
sem þekktu hann fannst hann
hlyti alltaf að vera á sínum stað,
alltaf tiltækur, þegar á þurfti að
halda, alltaf starfandi af alúð að
því sem honum var trúað fyrir,
alltaf fjalltraustur og ábyrgur í
öllu sem hann tók sér fyrir hend-
ur, hógvær og jafnvel hlédrægur í
fjölmenni, en hjartanlega glaður
og kíminn í góðra vina hópi.
Þannig voru kynni mín af ólafi.
Hann fór ekki með háreysti um
sali, en skilaði undra drjúgu og
farsælu ævistarfi.
ólafur bar hitann og þungann
af því vandaverki um áratuga
skeið að prófa vélar og tæki, sem
til landsins komu. Þau störf vann
hann af slíkri vandvirkni og ná-
kvæmni, að hann hafði traust all-
ra innflytjenda búvéla og allra
bænda landsins um leið. Vélar
sem ekki höfðu verið prófaðar hjá
verkfæradeild og síðar hjá bú-
tæknideild voru ekki söluvara.
Skýrslur, sem voru gefnar út um
vélar sem prófaðar höfðu verið,
lásu bændur með áhuga og athygli
og treystu því sem þar var sagt.
t
Eiginmaöur minn og faöir okkar,
GUÐNI BRYNJÓLFSSON,
Tjarnargötu 6,
Kaflavík,
andaöist 31. maí.
Þórhildur Ingibjörg Sölvadóttir,
María Guönadóttir,
Sölvi Guönaaon,
Ingimar Guönaaon.
t
Eiginmaöur minn og faöir okkar,
HERSTEINN MAGNÚSSON,
Birkigrund 21,
Kópavogi,
varö bráðkvaddur á heimili sínu aö kvöldi 1. júní.
Sigriöur Skúladóttir,
Herdfa og Áalaug Herateinadaatur.
t
Hjartkær eiginkona min, dóttir, móöir, tengdamóöir og amma,
HELGA KOLBEINSDÓTTIR
frá Kollafirói,
Miklubraut 60,
sem lést i Borgarspítalanum 28. maí, verður jarösungin frá Foss-
vogskirkju þriöjudaginn 4. júní kl. 10.30.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á liknarstofnanir.
Guömundur Tryggvaaon,
Guórún Jóhannadóttir,
Guórún Guómundadóttir, Þórir Kriatmundaaon,
Tryggvi Guömundaaon,
Steinunn Guömundadóttir, Sveinbjörn Jóhanneaaon,
Kriatín Guömundadóttir, Gfali Viggóaaon,
Kolbeinn Guömundaaon, Árný V. Ingólfadóttir
og barnabörn.
L .6 osteinar
Framleiðum allar stærðir og gerðir af legsteinum. Veitum fuslega upplýsingar og ráðgjöf um gerð og val legsteina.
8 S.HELGASON HF STEINSMKUA SK£MMIA€<3I 48 SlMI 76677
Tökum að okkur að rétta og
lagfæra legsteina í kirkjugörðum.
a
S.HELGASON HF
76677
Þar var á engan hallað. Öllum ein-
kennum var lýst, afköst voru
mæld, kostir og gallar tíundaðir,
og ef tækið var ekki talið henta,
var greint frá því eins og sjálf-
sögðum hlut.
Mig furðaði oft á því, hve miklu
Ólafur kom í verk. Það var eins og
það gerðist af sjálfu sér, fyrir-
hafnarlaust.
Þegar hann var í ritnefnd Bún-
aðarblaðsins með mér, skilaði
hann alltaf öllu efni, texta, mynd-
um og teikningum, á réttum tíma.
Þegar hann var í tilraunaráði
hafði hann öll mál á sínu sviði
tilbúin fyrir fundi. Þegar véla-
prófunum lauk, komu út um þær
skýrslur á tilsettum tíma. Þetta
voru allt sjálfsagðir hlutir frá
sjónarmiði Olafs. En þessi atriði
segja líka mikla sögu um mann-
inn. ólafur var svo farsællega
gerður, að allt sem hann tók að sér
virtist leika í höndunum á honum
og verða honum áreynslulaust og
ánægjulegt viðfangsefni.
Trúmennska, samviskusemi og
dugnaður einkenndu öll störf
Ólafs, og prúðmennska og
drengskapur allt fas hans og
framkomu.
Það var gott að eiga ólaf Guð-
mundsson að samferðamanni.
Ég votta öllum aðstandendum
Ólafs samúð mína.
Stefán Aðalsteinsson
Sunnudaginn 26. maí spurðist
sú harmafregn að Jón ólafur Guð-
mundsson hefði látist þá um
morguninn. Enda þótt það hefði
ekki farið fram hja mér að veik-
indi Ólafs væru alvarleg kom
fréttin eins og reiðarslag. Að
kvöldi miðvikudgsins 22. maí,
heimsótti ég hann í sjúkrahúsið á
Akranesi. Mér fannst Ólafur þá
mjög hress. Það var ekki hægt að
sjá að hann væri helsjúkur. Ég
man að hann tjáði mér að hann
yrði settur í lyfjameðferð ein-
hvern næstu daga og mér fannst
eins og glettni brygði fyrir í svipn-
um. Ég hafði orð á því við konu
mína á eftir, að ég héldi að veik-
indi ólafs væru ekki eins alvarleg
og heyrst hefði. Ég held að það
hafi verið meðfæddir hæfileikar
Ólafs að líta björtum augum á
framtíðina en ekki skortur minn á
dómgreind sem villti mér sýn.
Ólafur ólst upp og starfaði á
Hvanneyri þegar frá eru talin
námsárin í menntaskóla og 2ja
ára framhaldsnám við sænska
Landbúnaðarháskólann. Víðtæk
störf Ólafs verða ekki rakin hér,
en störf hans í þágu Bændaskól-
ans voru mikil. Hann kenndi véla-
og verkfærafræði, bæði í bænda-
deild og búvísindadeild og fórst
það vel úr hendi. Mestu störf ólafs
í þágu Bændaskólans á Hvanneyri
voru hins vegar kennsla í söng, en
hann stjórnaði Hvanneyrarkórn-
um í þrjá áratugi. Slík störf eru
ekki greidd eftir mælingu með
skeiðklukku, né heldur þökkuð
sem skyldi.
Þegar Bændaskólanum á
Hvanneyri var slitið 14. maí sl.
fundum við fyrir því að Ólafur var
fjarri. Það hefur verið venja að
syngja við hátíðlegar athafnir, og
þá alltaf reiknað með því sem
sjálfsögðu að Ólafur stjórnaði.
Það að stjórna söng og þjálfa
kór er fólgið í því að hjálpa öðrum
til að láta í sér heyra á frambæri-
legan hátt. Ekkert lýsir betur
störfum og stíl Ólafs.
Fyrir hönd Bændaskólans á
Hvanneyri þakka ég öll störf í
þágu hans, jafnframt því sem ég
vil þakka fyrir persónuleg kynni
og vináttu.
Ég sendi eiginkonu, börnum,
tengdabörnum, barnabörnum, föð-
ur og öðru venslafólki mínar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Sveinn Hallgrímsson
Það eru gömul og ný sannindi að
minningin lifir þótt maðurinn
hverfi. Þannig lifir minningin um
Ólaf Guðmundsson þótt hann sé
nú horfinn af sjónarsviðinu. Hér
verður ekki rakinn starfs- eða
æviferill hans, heldur reynt að
bregða upp nokkrum myndumn
sem leita á hugann þegar leiðir
skilja.
Ein skýrasta minning mín um
Ólaf er sú að dóttur hans ungri
þótti afgreiðslumenn í Bóksölu
nemenda á Hvanneyri óárenni-
legir er hún ætlaði að versla þar
og hvarf hún frá án þess að bera
upp erindið. Ekki var hún lengi í
burtu því von bráðar kom hún með
pabba sér til halds og trausts, og
mikið ósköp lá það í augum uppi
þegar litið var á svipinn á þeirri
stuttu að svona pabba var gott að
eiga.
Þá minnist ég Ólafs sem kenn-
ara, fyrirlesara og rannsókna-
manns. Það sópaði ekki af honum
sem kennara en hann var rökvís
og honum var lagið að greina aðal-
atriði hvers máls. Sá eiginleiki
kom sér vel í starfi hans hjá Bú-
tæknideild, því að í nýjungaflóði
síðustu ára hefur á það reynt að
greina kjarnann frá hisminu.
Þá minnist ég Ólafs sem tón-
listarmanns, stjórnanda kirkju-
kórs, organista og síðast en ekki
síst stjórnanda kórs Bændaskól-
ans á Hvanneyri. Við þá kórstjórn
var margs að gæta, hæfileikar
kórfélaga voru misjafnir og
reynslan oftast lítil. Þó var reynt
að gera svo miklar kröfur sem
sanngjarnt þótti og tókst ólafi
með ágætum að laða fram það
besta hjá hverjum einstaklingi og
hverjum hóp. Én stjórn skólakórs-
ins var ekki það eina sem leitað
var til Ólafs í sambandi við tónlist
vegna Bændaskólans. Við mörg
tækifæri þurfti undirleik og það
var alltaf sjálfsagt að leita til
hans, stundum dettur mér í hug
hvort það hafi ekki verið of sjálf-
sagt því á köflum hlýtur það að
hafa bitnað á fjölskyldunni. En
Ólafur var þannig gerður að hann
vildi hvers manns vandræði leysa
og hlífði sér aldrei, til slíkra er
gott að leita.
Þessi ósérhlífni ólafs, ásamt
sérstakri ljúfmennsku og jákvæðu
lífsviðhorfi i hvívetna, gerði hann
að einum af þeim traustu horn-
steinum sem starfsemin á Hvann-
eyri hefur byggst á. Fyrir allt það
starf, unnið í vinnutíma og frí-
tíma, vil ég fyrir hönd Nemenda-
sambands Búvisindadeildarinnar
á Hvanneyri, færa innilegar þakk-
ir.
Föður hans, eiginkonu, börnum,
tengdabörnum og barnabörnum,
svo og öðrum ættingjum og vinum
færi ég innilegar samúðarkveðjur.
F.h. Nemendasamband.s Bú-
vísindadeildar,
Þórður Sveinsson
t
Frændi minn.
lóst 2. júni sl.
INGIBERGUR PÁLSSON (BERGUR),
síöaat til heimilis é Rauðarérstfg 40,
Björgvin Ólalsson.
t
Stjúpfaöir minn og afi okkar,
INGIMUNDUR Á. BJARNASON
vélvirki
frá Skuld,
veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju miövikudaginn 5. júní kl.
13.30. Þeim sem vildu minnast hans er bent á Krabbameinsfélag
Islands.
Helga Sæmundsdóttir og fjölskylda,
Ingimundur Bergmann,
Steinberg Rfkharösson,
Hildur Ríkharðsdóttír,
Heimir Ríkharösson,
Reynir Rfkharösson,
t
Kveöjuathöfn vinkonu okkar,
HULDU BJÖRGÓLFSDÓTTUR,
Eskifiröi,
veröur f Fossvogskapellu miövikudaginn 5. júní kl. 10.30.
Jaröarförin fer fram frá Eskifjaröarkirkju föstudaginn 7. júnf kl.
14.00.
Þeim sem vllja minnast Huldu er vinsamlega bent á Byggingarsjóö
elliheimilis, ávfsanareikningur 8002, Landsbankanum, Eskifiröi.
Kjartan Pálsson,
Karl Friöriksaon,
Sigrfður Lovísa Bergmann.
t
Móöir okkar, tengdamóöir, amma og langamma,
BIRNA H. ÞORSTEINSDÓTTIR,
Greniteigi 9, Keflavík,
veröur jarösungin frá Keflavfkurkirkju fimmtudaginn 6. júnf kl.
14.00.
Alfa Guðmundsdóttir, Ormur Ólafsson,
Sigrún Þórmundsdóttir, Eggert Ólafsson,
Birna H. Eggertsdóttir, Sígurður Bogason,
Jónas Kr. Eggertsson, Kriatin Lárusdóttir
og barnabarnabörn.
t
Faöir minn, tengdafaöir, afi og langafi,
MARKÚS A. EINARSSON
fyrrverandi forstöðumaur á Litla-Hrauni,
veröur jarösunginn frá Neskirkju miövikudaginn 5. júni kl. 13.30.
Þorleifur Markússon,
Markús Þorleifsson,
Soffia Þorleifsdóttir,
Guörún Þorleifsdóttir,
Gunnhildur Eirfksdóttir,
Kristín Pálmadóttir,
Anna Elin Svavarsdóttir,
Berglind Svavarsdóttir.