Morgunblaðið - 22.06.1985, Síða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 22. JÚNÍ1985
Hjónaminning:
Rannveig Jónsdóttir
Þorbergur Þórbergsson
Rannveig
Fædd 29. nóvember 1902
Dáin 17. maí 1985
Þorbergur
Fæddur 23. janúar 1902
Dáinn 4. júní 1982
Hinn 17. maí lést tengdamóðir
min, Rannveig Jónsdóttir, í Borg-
arspitalanum hér í Reykjavík eftir
stutta sjúkdómslegu. Hún var
fædd í Þverdal í Aðalvík 29. nóv-
‘ember 1902 og var því á 83. ald-
ursári. Hún missti móður sína
tveggja vikna gömul og var þá tek-
in i fóstur af frændfólki sínu á
Sæbóli, til þeirra Guðrúnar Finn-
björnsdóttur og Hermanns Sig-
urðssonar. Ólst Rannveig þar upp
og var þar til fullorðinsára.
Minntist hún fósturforeldra sinna
ætíð með miklum hlýhug.
Snemma sýndi þessi unga
stúlka hvað í henni bjó. Hún var
21 árs er hún var fengin til þess að
fara til Reykjavíkur og nema
Uósmóðurfræði fyrir Sléttuhrepp.
I því erfiða umdæmi hóf hún störf
að námi loknu. Eflaust væri hægt
frá mörgu að segja um óvenju-
tegar aðstæður og þann kjark sem
hún sýndi oft í ferðum sínum til
sængurkvenna, en einstakt lán
fylgdi Rannveigu við líknarstörf-
in.
í hjónaband gekk hún 29. des-
ember 1926 og gekk að eiga Þor-
berg Þorbergsson frá Miðvík og
þar hófu þau búskap. En 1931
verða þáttaskil í lífi þeirra. Þau
flytja frá átthögunum að Galtar-
vita og gerðist Þorbergur vita-
vörður þar. Staðurinn er afskekkt-
ur og í þá daga var ekki komið
talstöðvarsamband við umheim-
inn, sem og síðar varð á öllum vit-
um landsins. í fjarveru Þorbergs
við aðdrætti til heimilisins var
Rannveig oft ein, en hún trúði á
handleiðslu guðs í hverri raun.
Stuðning hafði hún af börnum sín-
um sem þá voru orðin 6, fjórir
synir og tvær dætur. Árið 1942
fluttu þau að Svarthamri við
Álftafjörð. Er mér minnisstæð til-
hlökkun okkar unglinganna þegar
von var á öllu þessu fólki í fjörð-
inn og tilhlökkunin lét sér ekki til
skammar verða. Þessir aðfluttu
unglingar voru frjálsmannleg og
þokkafull og ekki voru foreldrarn-
ir síðri: hrókar alls fagnaðar og
gott til þeirra að koma. Rannveig
ræðst þá ljósmóðir í Súðavíkur-
hrepp og þar starfaði hún í 30 ár.
Þess voru dæmi að hún tók á móti
börnum tveggja ættliða í sömu
fjölskyldu.
Þau Rannveig og Þorbergur
brugðu búi á Svarthamri árið 1947
og flytja út í Súðavik. Þar var
Rannveig húsmóðir, ljósmóðir og
eiginlega sem móðir alls þorpsins.
Þar sem sjúkleiki var eða dauða
bar að höndum, var hún kölluð til
að leggja hönd að síðasta umbún-
aði, sefa sorg og gefa góð ráð, því
hún átti svo stórt hjarta og hlýjan
faðm. Það fundu best barnabörnin
hennar, en þau eru 26 talsins.
Rannveig var listakona í eðli sínu.
Hún var alltaf að læra eitthvað
nýtt allt fram á síðasta dag. Unun
var að hvað þessi önnum kafna
kona afkastaði i högum höndum
sínum.
Þorbergur var fæddur 23. janú-
ar 1902. Að honum stóðu hún-
vetnskar ættir og frá Aðalvík.
Foreldrar hans voru hjónin Oddný
Finnbogadóttir og Þorbergur
Jónsson, sem þá bjuggu í Miðvík.
Frá þvi að hann og Rannveig
fluttu til Súðavíkur starfaði hann
lengst af sem verkstjóri við Frost
hf. Auk þess gegndi hann fjöl-
mörgum búnaðarstörfum fyrir
byggðarlagið. Hann var maður vel
greindur og hafði yndi af lestri
góðra bóka. Er horfinn með hon-
um traustur maður, einstaklega
vel látinn. Það sýndi hið mikla
fjölmenni sem var við útför hans
frá Súðavíkurkirkju 12. júni 1982.
Eftir lát manns sins flutti
Rannveig til Reykjavíkur, fyrst á
eigið heimili þar, en fyrir rúmu
ári fór hún á Hrafnistu í Hafnar-
firði. Þar undi hún hag sínum vel
uns yfir lauk.
Blessuð sé minning elskulegra
tengdaforeldra minna, Rannveig-
ar Jónsdóttur og Þorbergs Þor-
bergssonar.
Stella
Hallgrímur Sæmunds■
son — Minning
Fæddur 12. júlí 1968
Dáinn 15. júní 1985
Þegar ég fékk fréttina um slysið
hörmulega sem varð á Svínadaln-
um laugardagskvöldið 15. júní sl.,
setti mig hljóða. Það fyrsta sem ég
gat sagt var „nei, þetta er ekki
satt“. Það er alls ekki réttlátt að
Halli, sem var ekki orðinn sautján
ára, skyldi ekki fá að lifa lengur.
Hann átti svo sannarlega margt
eftir.
Ég man eftir Halla síðan ég var
t Ástkær dóttir okkar. t Eiginkona min, móöir okkar, tengdamóðir og amma.
8ÓLRÚN LILJA (SlSSf), KRISTJANA SÆMUNDSDÓTTIR,
faadd 18. aprfl 1966, Kirkjubraut 28,
andaöist á heimili okkar f Kaupmannahöfn fimmtudaginn 20. júní Höfn, Hornafirói,
sl. veröur jarösungin frá Hafnarkirkju laugardaginn 22. júní kl. 14.00.
Jaröarförin fer fram frá Hörsholm Kapel þriöjudaginn 25. júni.
Fyrir hönd systkina og annarra vandamanna. Þeim, sem vildu minnast hennai , er bent á Krabbameinsfélag ís-
Stalla Gunnlaugsdóttir, lands.
Vilhjólmur Guömundason. Giali Þorvaldason, börn,
tengdabörn og barnabörn.
t
INGVELDUR MAQNÚSDÓTTIR
fyrrum Ijónmóðir,
Vortabæ, Sknióum,
andaöist í Sjúkrahúsi Suöurlands 21. júní.
Fyrir hönd vandamanna,
Halga Eiríkadóttir.
t
Faöir okkar, tengdafaöir og afi,
GUÐMUNDUR JAKOBSSON
bókaútgefandi,
Reykjavíkurvegi 27, Raykjavik,
er lést 20. júní veröur jarösettur frá Fossvogskirkju föstudaginn 28.
júni kl. 13.30.
Arnar Guómundsson, Sólveig Kristjónsdóttir,
Valgeróur Bóra Guðmundadóttir, Jón Oddsson,
Theódór Jakob Guómundsson, Halldóra Guómundsdóttir,
Soffía Guðmundsdóttir, Ásgeir Elíasson,
Gíslina Guómundsdóttir og barnabörn.
t
Bróöir okkar,
JÓN ÞORGEIRSSON
fró Mýrum,
er látinn.
Jaröarförin hefur fariö fram.
Sendum hjúkrunarfólki Kleppsspítalans innilegustu þakkir fyrir þá
vinsemd og samúö, sem þaö sýndi viö andlát og útför hans.
Helgi Þorgeirsson,
Eirikur Þorgeirsson,
Lilja Þorgeirsdóttir,
Svanlaug Þorgeirsdóttir.
t
Móöir okkar,
GUNNJÓNA VALDÍS JÓNSDÓTTIR,
er andaöist þann 16. þ.m. veröur jarösett í
Fossvogskirkjugaröi 24. þ.m. kl. 3 e.h.
Halldóra Karlsdóttir,
Rósa Karlsdóttir,
Katrín Karlsdóttir,
Eymar Karlsson,
Guórún Karlsdóttir Watt,
Óttar Karlason.
t
Þökkum innilega auösýnda samúö og vináttu viö andlát og jaröarför
fööur okkar, tengdafööur og afa,
HELGA GUÐLAUGSSONAR
fró Túni.
Vestmannaeyjum
Bjarni Helgason,
Theódór Helgason,
Helga Siguróardóttir,
Kristín Ingvarsdóttir,
Lilja Jenadóttir,
og barnabörn.
t
Þökkum auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og jaröarför eigin-
konu minnar, móöur okkar, tengdamóöur og ömmu,
ELÍSABETAR HALLGRÍMSDÓTTUR,
Sunnubraut 19,
Akranesi.
Þórarinn Guðjónsson,
börn, tengdabörn og barnabörn.
sjö eða átta ára gömul. Hann var
þá stundum í Búðardal, því þar
átti hann bæði afa og ömmu og
einnig margt frændfólk. Eitt atvik
er mér sérstaklega minnisstætt
frá þessum tíma. Þá áttum við
Vala, vinkona mín átta ára af-
mæli. Við buðum til veislu, eins og
gengur og gerist, en við buðum
bara stelpum. Ellefu stelpum úr
skólanum. Ég man ekki lengur
hvernig á því stóð, að rétt áður en
veislan átti að byrja, datt okkur í
hug að bjóða Halla. Hann kom, og
í þessari tólf manna afmælisveislu
held ég að allir, ellefu stelpur og
einn strákur, haf; skemmt sér
ágætlega, þrátt fyrir misjafna
skiptingu kynjana. Þetta atvik er,
eins og ég áður sagði, með þvi
fyrsta sem ég man eftir Halla. Og
sýnir það ef til vill hve snemma sá
eiginleiki hans, aö eiga auðvelt
með að umgangast fólk við allar
kringumstæður, kom í ljós.
Þegar ég svo fór í 9. bekk á
Laugum, veturinn 1981—1982, var
Halli þar í 7. bekk. í heimavist-
arskólum kynnast krakkarnir yf-
irleitt mjög vel, og verða oft eins
og ein stór fjölskylda. Þannig var
það með okkur krakkana að því er
mér fannst. Og þó að nokkur ár
séu nú liðin síðan ég var á Laug-
um, finnst mér núna eins og ég
hafi misst einhvern mjög nákom-
inn. Ég veit líka aö við erum mörg,
krakkarnir úr Dölunum, sem líður
eins. Það eina sem við getum gert
er að þakka fyrir þennan alltof
stutta tíma sem við fengum að
þekkja Halla, og vona að honum
Ííði vel þar sem hann er núna. Það
hlýtur að hafa beðið hans mikil-
vægt verkefni þar, úr því að hann
var tekinn svona snemma frá
okkur.
Að lokum bið ég Guð að styrkja
foreldra hans, systkinin fimm og
aðra ættingja og vini, sem syrgja
Halla. Við huggum okkur við það,
að við eigum vonandi öll eftir að
hittast einhverntíman handan við
móðuna miklu.
Steina Magga
75
_ juglýsinga-
síminn er 2 24 80