Morgunblaðið - 14.08.1985, Blaðsíða 42

42
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 14. ÁGÚST 1985
Jt
Móöir okkar, tengdamóðir og amma,
VILHELMÍNA TÓMASDÓTTIFt
trá Vestmannaeyjum,
Eyjaholti 10, Garöi,
lést í Borgarspítalanum aöfaranótt 12. ágúst.
Hrönn Edvinsdóttir, Jón Gunnar Torfason,
Kristinn Edvinsson,
Björgvin Jónsson, Edvin Jónsson.
t
Móöir mín og amma okkar
MARGRÉT SIGURLAUG EINARSDÓTTIR,
Elliheimilinu Grund,
andaöist í Landakotsspítalanum þriöjudaginn 6. ágúst siöastliöinn.
Fyrir hönd aöstandenda.
Jóna Hansen,
Júlíus Þorbergsson, Margrét Helgadóttir,
Jóhann Valgaró Ólafsson.
+
Eiginkona mín og móöir okkar,
SOFFÍA THORARENSEN,
Einarsnesi 72,
lést föstudaginn 2. ágúst. Jaröarförin hefur fariö fram.
Helgi Thorarensen og synir.
+
Eiginkona mín,
HANNA HARALDSDÓTTIR,
iést i Landakotsspítala aöfaranótt 12. ágúst.
Fyrir hönd aóstandenda,
Gunnlaugur Jónsson.
+
Hjartkær eiginmaöur minn,
SAMUEL STEWART RITCHIE,
andaöist í Borgarspítalanum 13. ágúst.
Fyrir hönd aöstandenda,
Hulda Valdimarsdóttir Ritchie.
+
Útför
ÞÓRARINS ÞÓRARINSSONAR,
fyrrverandi skólastjóra á Eíðum,
sem lést 2. ágúst, fer fram frá Háteigskirkju fimmtudaginn 15. ágúst
kl. 13.30. Þeim sem vildu minnast hans, er bent á aö láta styrktar-
og minningarsjóö Borgarspítalans eöa aörar liknarstofnanir njóta
þess.
Sigrún Sigurþórsdóttir,
Ingibjörg Þórarinsdóttir,
Þórarinn Þórarinsson,
Stefán Þórarinsson,
Siguröur Þór Þórarinsson,
Ragnheiöur H. Þórarinsdóttir,
Hjörleifur Þórarinsson,
Halldór Þórarinsson,
Ingibjörg Einarsdóttir,
Guömundur S. Jóhannsson,
Sigríöur Vilhjálmsdóttir,
Helga Jóna Þorkelsdóttir,
Margrét Jónsdóttír,
Hans Uwe Vollertsen,
Bergþóra Baldursdóttir,
Sigríöur H. Wöhler
Jóhann Grétar Einarsson.
Hjördís Vilhjálms
dóttir - Minning
Fsdd 18. apríl 1936
Dáin 3. ágúst 1985
Harmafregn hefur borist okkur.
Hún Hjördís frænka okkar er lát-
in iangt um aldur fram. Stórt
skarð hefur verið höggvið í þenn-
an litla frændgarð, þar sem Guð-
rún systir hennar féll frá á sama
aldri, fyrir um fjórum árum síðan
og faðir hennar árið eftir.
Hjördís var þriðja í röðinni af
fjórum dætrum hjónanna Auðar
Sigurgeirsdóttur og Vilhjálms
Hjartarsonar, útgerðarmanns á
Siglufirði. Þar ólst hún upp í glöð-
um systrahóp á stóru og fallegu
heimili, þar sem reglusemi og
hógværð einkenndu heimilisbrag-
inn.
Strax sem barn varð hún í
miklu uppáhaldi hjá öllum sem
kynntust henni. Hún var sérlega
fjörug og skemmtileg, alltaf hress
og kát og þurfti alltaf að vera að
reyna eitthvað nýtt. Alltaf tilbúin
að gera öðrum greiða og sérstak-
lega var hún góð við gamalt fólk.
Þetta indæla barn óx upp og
varð að fallegri og glæsilegri
ungri stúlku, með Ijósa lokka og
fallegt bros, sem kom öllum í gott
skap sem voru nálægt henni. Vilj-
inn, dugnaðurinn og hinn hress-
andi blær sem einkenndu hana
sem barn, fylgdu henni alla tíð.
Félagslynd var Hjördís og vildi
alltaf hafa einhvern í kringum sig.
Snemma gekk hún í skátahreyf-
inguna og starfaði í henni og mörg
sumur fór hún að Úlfljótsvatni
þar sem hún átti ljúfa daga við
leik og söng eins og skáta er siður.
Eftir gagnfræðapróf fór Hjördís
í íþróttaskólann að Laugarvatni
og útskrifaðist þaðan. Þar á eftir
kenndi hún sem farandkennari við
hina ýmsu húsmæðraskóla, sem
þá voru starfandi, en hætti þegar
hún giftist. Seinna þegar börnin
fóru að stálpast tók hún til við
kennslu aftur og kenndi í mörg ár
við skóla í Malmö. Árið 1958 gift-
ist hún eftirlifandi manni sínum,
Einari G. Sveinbjörnssyni fiðlu-
leikara, hinum mesta öðlings-
manni. Nokkrum árum seinna
fluttu þau til Svíþjóðar þar sem
Einar gerðist konsertmeistari við
sinfóníuhljómsveitina í Malmö.
Þau byggðu sér einbýlishús í út-
hverfi Malmö og eignuðust þar
fallegt heimili sem bæði lögðu
mikla vinnu í að móta.
Hjördís var gestrisin með af-
brigðum og glæsilegur gestgjafi.
Hefur það komið sér vel því marg-
an gestinn hefur borið að garði
hjá þeim hjónum og ekki voru
Einar og börnin eftirbátar hennar
í að gera gestkomandi dvölina sem
ánægjulegasta.
Þau hjónin eignuðust fjögur
börn: Auði og Margréti, sem báðar
eru giftar og eiga hvor sína dótt-
urina; Sveinbjörn, sem er við nám
í tónlistarskóla, og Jón Inga í for-
eldrahúsum.
Hjördís var í senn börnum sín-
um góð vinkona og móðir. Hún
naut samvistanna við þau og vildi
helst hafa þau öll sem næst sér.
Líf þeirra verður ekki eins auðugt
þegar hennar nýtur ekki lengur
við. Hvers virði væri lífið ef við
ættum engar minningar. Megi
minningin um Hjördísi, ljúfa og
elskulega, lýsa í því myrkri sem
nú grúfir yfir fjölskyldu hennar.
Megi góður Guð styrkja ykkur
öll.
Helga og Dísa
Sr. Gunnar Árna-
son - Minning
Presturinn minn og fjölskyldu
minnar nyrðra um langa hríð er
látinn. Ég kveð hann eftir langa
viðkynningu og góða með þökk og
virðingu. Énginn prestur er mér
nær í endurminningunni. Prestur-
inn minn.
Árið 1925 kom nýr prestur til
starfa í Bergstaðaprestakalli í
Austur-Húnavatnssýslu. Ekki
settist hann þó að á Bergsstöðum
eftir komuna i prestakallið, heldur
dvaldist hann að Holtastöðum.
Árið eftir er hann kominn að
Æsustöðum sem voru gerðir þá að
prestsetri. Nýi presturinn var ekki
nema 24 ára er hann kom, ókvænt-
ur, beint frá prófborðinu. Hann
var afar kvikur í hreyfingum, lítill
vexti. Ekki tónaði presturinn, og
þótti það sumum nokkur ljóður á
ráði hans. Foreldrar mínir voru
þar á öðru máli en margir. Töldu
að sjálft Orðið væri aðalatriði
góðrar guðsþjónustu. Presturinn
var ræðumaður góður; hann talaði
ekki of lengi í einu á stólnum —
þess vegna varð margt það er
hann sagði fólki eftirminnilegt.
Hann kom „niður“ á jörðina í ræð-
um sínum; og leið boðun sjálfs
Orðsins ekkert við það.
í mínum huga voru Æsustaðir í
tíð sr. Gunnars og frú Sigríðar frá
Auðkúlu mikið menningarheimili.
Og í vitund minni er Gunnar
presturinn á Æsustöðum, því að
þar man ég hann sem prest um
langa hríð. Hann var góðvinur
foreldra minna. Hann og faðir
minn áttu eitt einkum sameigin-
legt: báðir voru skáldmæltir og
unnu góðum kveðskap.
Eins og fyrr sagði settist sr.
Gunnar að á Æsustöðum. Þar rak
hann búskap öll prestskaparárin,
um hálfan þriðja áratug. Og hann
var góður búmaður. Börn fæddust
þeim prestshjónunum fimm að
tölu á áratug, hvert öðru efni-
legra. Presturinn tók mikinn þátt
í félagsmálum sveitar og héraðs,
svo og á víðari vettvangi. Hvar-
vetna þótti hann ráðhollur, enda
var hann vitur maður, og góðgirn-
in var þar sannarlega með í för.
Að koma að Æsustöðum fyrir
afdaladreng, eins og þann sem
þetta ritar, var í sjálfu sér ævin-
týri. Hvergi gat að líta stærra og
merkara bóksafn í öllu prestakall-
inu, að ég ætla. Hvergi var söng-
listin í meiri hávegum höfð. Áður
en gengið var til náða settist hús-
freyjan við orgelið og lék sálma-
lög, en viðstaddir sungu með,
einnig gestir. Þetta fannst mér af-
ar hátíðlegt — og fagurt.
Sr. Gunnar jarðsöng foreldra
mína. Svo hafði til talast milli föð-
ur míns og prestsins, að sá sem
lifði annan minntist hins.
Ég kveð minn ágæta sóknar-
prest frá æskuárum og bið honum
blessunar á veginum framundan.
Með samúðarkveðjum til ætt-
menna hans.
Auðunn Bragi Sveinsson

T* CjsKTcjR
Stórafsláttur næstu daga
á allskonar matar- og
kaffistellum — flátum o.fl.
Rýmum
fyrir nýjum vörum
Höfðabakka 9
opið frá kl. 10—12 og 13—18
Póstkort til stuðn-
ings baráttu gegn
kjarnorkuvopnum
SAMTÖK um kjarnorkuvopnalaust
ísland hafa gefið út póstkort í
svarthvítu með grafíkmyndum eftir
átta myndlistarmenn úr félaginu fs-
lensk grafík.
Kortin eru gefin út til stuðnings
baráttu gegn kjarnorkuvopnum og
til að minna á hana. Þau eru til
sölu í bókabúð Máls og menningar,
Bóksölu stúdenta, Gallerí Borg,
Gallerí Langbrók og Hótel Vík.
Myndlistarmennirnir sem gerðu
kortin eru: Ingiberg Magnússon,
Jóhanna Bogadóttir, Jón Reykdal,
Lísa Guðjónsdóttir, Ragnheiður
Jónsdóttir, Sigrid Valtingojer,
Svala Sigurleifsdóttir og Valgerð-
ur Hauksdóttir.