Morgunblaðið - 14.08.1985, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 14. ÁGÚST 1985
43
Guðmundur Garðar
Hafliðason - Minning
Föstudaginn 26. júlí sl. var ég á
leið heim frá Bandaríkjunum.
Þótt dvölin hafi ekki verið löng
beið ég með eftirvæntingu eftir að
fá dagblöðin i hendur. Það er svo
með okkur íslendinga að hvort
sem dvölin á erlendri grund hefur
verið stutt eða löng þyrstir okkur
ávallt eftir fréttum að heiman.
En i þetta sinn boðaði Morgun-
blaðið mér sorgarfrétt, hann Guð-
mundur Garðar vinur minn var
látinn og hafði verið borinn til
hinstu hvílu þennan sama dag.
Það er ólýsanleg tilfinning að
vera lokaður inni í flugvél í háloft-
um, og eiga þess engan kost að
ganga síðustu sporin með góðum
félaga og vini. Þetta var óvænt og
miskunnarlaust, því öll fram-
ganga Garðars bar ekki þau merki
að þar færi sjúkur maður, glað-
værðin, óhemju dugnaður, en um-
fram allt hlýlegt viðmót voru að-
alsmerki þessa góða drengs.
Þar sem ég átti ekki kost að
votta Garðari virðingu mína við
hinstu kveðju langar mig til að
senda honum hér fáein kveðjuorð,
og slá upp örfáum minningar-
leiftrum úr kunningjatíð okkar
sem nú spannar nær 30 ár.
Það var árið 1956 að við, nokkrir
félagar, höfðum stofnað kvartett.
Við höfðum starfað um nokkurt
skeið þegar trommuleikarinn hjá
okkur varð að hætta skyndilega.
Það þurfti að finna nýjan tromm-
ara hið bráðasta. Okkur var bent á
ungan efnilegan trommara, Guð-
mund Garðar Hafliðason. Það var
afráðið að hann skyldi mæta á
næstu æfingu.
Stundin rann upp. í salinn gekk
frekar lágvaxinn maður með
kankvíst bros og kynnti sig. Eftir
að hafa fullvissað sig um að hann
væri á réttum stað byrjaði hann
að bera inn dótið. Satt að segja
leist okkur ekkert á blikuna?
Þetta var gamalt sett með gífur-
lega stórri bassatrommu og var
ekki alveg í tísku á þessum fyrstu
dögum rokksins. Það er ekki nokk-
ur vafi að undrun okkar fór ekki
framhjá Garðari, en hann hélt
ótrauður áfram að stilla upp sett-
inu sínu, með sínu víðfræga brosi.
Síðan hófst spilamennskan og þar
með var innsiglaður okkar 30 ára
kunningsskapur.
Glaðværðin og krafturinn gaf
okkur nýjan svip, og við sem
sjálfsagt tókum okkur sjálfa alltof
alvarlega vöknuðum af værum
blundi. Garðar kom strax með
sinn sérstaka stíl og hélt honum
alla tíð, en hann byggðist fyrst og
fremst á mikilli og falslausri
spilagleði.
Eins og gengur og gerist leystist
þessi hljómsveit upp, og hver og
einn hélt í sína átt, en við áttum
eftir að hittast oft á músíkpallin-
um og alltaf urðu þeir endurfundir
okkur til mikillar ánægju.
Að bera ábyrgð á gleði og
skemmtan tuga og stundum
hundruð manna hvíldarlaust í
5—6 tíma er oft erfitt og erfiðara
en marga grunar. Oft á tíðum
þrotlausar æfingar og síðan að
rogast með þung hljóðfæri á milli
húsa áður en að dansleik kemur.
Það getur stundum tekið í bakið,
ekki síst eftir langan og strangan
vinnudag í öðrum störfum, en þau
störf sem Garðar stundaði sam-
hliða músíkinni, sem voru teppa-
lagnir, gátu líka tekið í bakið. Það
var því ótrúlegt þrek sem þessi
glaðværi maður sýndi. Þótt hann
kæmi oft þreyttur að trommusett-
inu bitnaði það aldrei á samstarfs-
mönnum hans. Hann kom alltaf
upp á pallinn með sitt þægilega
viðmót og satt að segja man ég
ekki eftir honum Garðari öðruvísi
en með sitt kankvísa bros. Fátt er
meira virði í oft erfiðu og krefj-
andi starfi. Þegar við hittumst
kom alltaf fram gagnkvæmur
áhugi á högum hvors annars, og sá
áhugi einkenndist af virðingu og
vinsemd.
Tveir af meginkostum Garðars
voru að hann lagði aldrei illt til
nokkurs manns, reyndi frekar að
draga það góða upp í fari hvers og
eins. Hinn var sá að hann var allt-
af boðinn og búinn til að aðstoða
og hjálpa til þegar um var beðið.
Nú hin síðustu ár spilaði Garðar
með tveimur góðkunningjum mín-
um, þeim Ásgeiri Sverrissyni og
Jóni Sigurðssyni, og veit ég að þeir
taka undir þessi orð mín.
Síðast þegar við hittumst rædd-
um við um að hann gerði tilboð í
að leggja teppi á stigaganginn hjá
okkur. Ég horfði með eftirvænt-
ingu til þeirrar stundar að setjast
niður með honum yfir kaffibolla
og rifja upp skemmtilegar stundir
t
Þökkum innilega samúö og hlýhug viö andlát og útför eiginmanns
míns, fööur okkar, sonar og bróöur,
GRÉTARS G. HAFSTEINSSONAR,
framreiöslumeistara,
Vesturbergi 15,
Ragnheiöur Guönadóttir,
Karen Grétarsdóttir, Guöni Hrafn Grétarsson,
Hafsteinn Hrafn Grétarsson, Guölaug I. Grétarsdóttir,
Ingibjörg Guömundsdóttir, Hafsteinn Björnason
og systkini.
t
Þökkum af alhug öllum þefm sem auösýndu okkur samúö og vinar-
hug viö andlát og útför eiginmanns míns, fööur okkar, fósturfööur
og tengdafööur,
ÞORSTEINS JÓHANNSSONAR
fré Búöardal,
til heimilis aö Furugeröi 1,
Reykjavik.
Guöríöur Guöbrandsdóttir,
Gyöa Þorsteinsdóttir, Guömundur Á. Bjarnason,
Siguröur Markússon, Inga Árnadóttir,
Halldóra Kristjánsdóttir, Hannes Alfonsson.
t
Þökkum af alhug auösýnda samúö viö andlát og jaröarför
MARGRÉTAR EINARSDÓTTUR
Einar Kristjánsson, Ingileif Eyleifsdóttir,
Matthías Kristjánsson, Hjördís Magnúsdóttir,
Oddný Kristjánsdóttir, Ragnar Bjarnason,
Siguróur E. Kristjánsson, Hólmfríöur Sigmunds.
á ferli okkar, en því miður getur
ekki af því orðið.
Það er sárt að missa góðan vin
og slæmt fyrir þjóðfélagið að
missa mann sem hafði svo bæt-
andi áhrif á umhverfi sitt.
Við vottum eiginkonu og börn-
um okkar dýpstu samúð.
Gunnar Páll Ingólfsson,
Lilly Guðmundsdóttir
Birting
afmœlis- og
minningar-
greina
ATHYGLI skal vakin á því, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með góð-
um fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði, að berast í síðasta lagi
fyrir hádegi á mánudag og hlið-
stætt með greinar aðra daga. í
minningargreinum skal hinn
látni ekki ávarpaður. Þess skal
einnig getið, af marggefnu til-
efni, að frumort Ijóð um hinn
látna eru ekki birt á minningar-
orðasíðum Morgunblaðsins.
Handrit þurfa að vera vélrituð og
með góðu línubili.
t
Útför móöur okkar, tengdamóöur og ömmu,
STEINUNNAR JÓHANNESOÓTTUR,
fyrrverandi hjúkrunarkonu
frá Skáleyjum,
Álfhólsvegi 101, Kópavogi,
fer fram frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 15. ágúst kl. 15.00. Þeim
sem vildu minnast hinnar látnu er bent á Krabbameinsfélag íslands.
Reginn Valtýsson og fjölskylda
Kolbrún Valtýsdóttir Rodeman og
fjölskylda.
t
Móðir mín, tengdamóðir, amma og langamma,
ÁSTRÍOUR THORARENSEN
frá Móeióarhvoli,
Barmahlíö 49, Reykjavík,
sem lést í Landspitalanum 6. ágúst sl. veröur jarösungin frá Foss-
vogskirkju föstudaginn 16. ágúst kl. 15.00.
Þorsteínn Thorarensen, Una Thorarensen,
Ástríöur Thorarensen, Daviö Oddsson,
Skúli Thorarensen, Sigríður Þórarinsdóttir
og barnabörn.
t
Faöir okkar, tengdafaöir og afi,
KJARTAN PÁLLKJARTANSSON,
málarameistari,
Bragagötu 31B, Reykjavík,
andaöist þriöjudaginn 13. ágúst í Landspitalanum.
Reynir Kjartansson, Krístin Hauksdóttir,
Kjartan Kjartansson,
Sigríöur Kjartansdóttir, Þorvaldur Ólafsson
og barnabörn.
t
Þökkum innilega samúö og hlýhug viö andlát og jaröarför
ÓLAFSJAKOBSSONAR
Vík í Mýrdal.
Sigrún Guömundsdóttír,
börn, tengdabörn, barnabörn og
barnabarnabörn.
>.GERÐUÞÉR
• .GLAÐAFÍ DAG
rfíóttu kuminqaruerös
agoöukexL •♦*. •.*
‘SÚKKULAÐIMARIE
Gildiríjúlí og ágúst í öUum góöum vershmum