Morgunblaðið - 30.10.1985, Side 58

58
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 30. OKTÓBER1985
ttcaAAtm
„Úg setlCL bara. <xb vona a£> pú Sérb
borgunarmc&ur fyrir Öllum þíífum drykK)
um stm þá ert bCtinn oí> panta.!"
Aster...
I
.. .að koma fram
við hvort annað
sem jafningja.
TM Rag. U.S. Pat. Off.—all rlghts resarvad
®1985 Los Angeles Tlmes Syndicate
Komið og sjáið. Hann er búinn að Þurrafúi er líka til á þurru landi!!
setja nýtt veggfóður og sparaði alla
málninguna!
Mennirnir sem við höfum treyst
Velvakandi.
Ég hlustaði á umræður þing-
manna okkar um daginn og margt
fékk maður að heyra en ekki meira
en maður bjóst við, af þessum
mönnum sem nýlega hafa verið að
hoppa á milli ráðherrastólanna.
Ekki fór það fram hjá mér, þegar
hann Þorsteinn Pálsson hinn nýi
ráðherra fór að vitna í ræðu sér
Heimis Steinssonar við þingsetn-
inguna. Ekki heyrði ég þá ræðu
en ég hlustaði á séra Sigurð Hauk
þegar hann prédikaði við setningu
þingsins síðastliðið haust. Hann
hóf ræðu sína á þessum orðum:
Réttur
ófæddra kvenna
Á kvennadaginn var margt rætt
um kjör kvenna, réttindi og virð-
ingu. Því verður ekki á móti mælt,
að víða er pottur brotinn hvað
þessi mál snertir í þjóðfélagi okkar
þrátt fyrir umliðinn „kvennaára-
tug“. En gleymdu ræðumenn dags-
ins samt ekki því, sem mikilvægast
er, sjálfri forsendu allra annarra
réttinda, réttinum til lífsins?
Islenzkar konur! Á hverju ári
eru nálægt 350 kynsystur ykkar
sviptar réttinum til lífs á sjúkra-
húsum landsins. Eiga þau ófæddu
meybörn ekki líka tilkall til sam-
úðar ykkar og órofa samstöðu?
Jón Valur Jensson
„Þetta eru mennirnir sem við
kusum, þetta eru mennirnir sem
við höfum treyst." Já, þeir eru
búnir að setja eitt þing síðan Sig-
urður sagði þessi orð, svo nú geta
landsmenn dæmt: Getum við
treyst þessum mönnum? Ég held
ekki, jafnvel þó sé kominn nýr fjár-
málaráðherra.
Þessir menn eru ekki færir um
að ráða fram úr þeim erfiðleikum
sem þeir hafa sjálfir búið út fyrir
alla nema sjálfa sig og sína. Þeir
hafa ekki þurft að selja bílinn sinn,
sjónvarpstækið eða myndbands-
tækið fyrir nauðþurftum, eða af-
borgun af skuldum. Þeir mala gull
í sínum fyrirtækjum meðan aðrir
berjast við að halda húsum sínum.
Þótt Friðrik Sophusson varafor-
maður Sjálfstæðisflokksins hefði
það helst að færa þjóðinni að sjón-
varp yrði svo gott eftir áramótin,
hafa þeir tæplega ánægju af því
sem búnir eru að láta tækin sín.
En þingmaðurinn þekkir eflaust
engan sem er svo illa settur en það
geri ég.
Ég held að þessir góðu herrar
megi bæta um betur ef ekki á illa
að fara fyrir þjóðarskútunni.
EH 2034— 1432
Víkverji skrifar
HÖGNI HREKKVlSI
jóðviljinn var með feikna-
mikla háreysti í næstliðinni
viku útaf gangbrautaöldunum ef
svo mætti kalla þær — upphleyptu
sebrabrautunum sem sjá má all-
viða um bæinn og eiga að knýja
ökumenn til þess að draga úr
hraðanum þá þeir nálgast þessar
hindranir. Þetta eru sjálfsagt
hinar ágætustu bungur en eru
samt umdeildar eins og gengur.
Til dæmis vilja sumir meina að
þær geti verið beinlínis viðsjár-
verðar í myrkri og slæmri færð
ef ókunnugir eru á ferð.
En látum það liggja á milli
hluta. Hitt er furðulegra þegar
skriffinnar reyna að gera sér mat
úr þessu eins og þeir á Þjóðviljan-
um á dögunum og rembast þá við
það eins og rjúpur við jafnmarga
staura að læða því að almenningi
að það sé af einskærri mannvonsku
þegar borgarstjórnarmeirihlutinn
er ósammála minnihlutanum um
fjölgun títtnefndra vegartálma.
Með málflutningi sínum gaf Þjóð-
viljinn nánast í skyn að Davíð og
félagar vildu eiginlega hvern ein-
asta fótgangandi Reykvíking feig-
an. Og svo hljóp Alþýðublaðið til
í sínu flugulíki og tók undir vitleys-
una.
xxx
að eru vinnubrögð af þessu
tagi sem gera menn stundum
fráhverfa pólitík, því að auðvitað
er ekkert annað á bakvið svona
fleipur en dorg eftir atkvæðum.
Menn byrja að spyrja sjálfa sig
hvort pólitíkusarnir og/eða vika-
piltar þeirra líti á kjósendur upp
til hópa sem þursa og fábjána: að
engin fullyrðing sé svo íangsótt
að ekki sé hægt að nota hana sér
til framdráttar. En það er til allrar
guðslukku liðin tíð að öll íslensku
dagblöðin séu með svona kjána-
læti.
XXX
Raunar er það fleira en hjákát-
legar aðdróttanir á prenti sem
fæla líka þegnana frá stjórnmál-
unum. í leiðara hér í blaðinu
snemma i síðastliðinni viku var
vikið að einu slíku dæmi. Það var
það uppátæki Tómasar Árnasonar
seðlabankastjóra að fræða alþjóð
á því að gengisfeliing væri sko
ekki aldeilis í bígerð núna í kjölfar
hinnar grátbroslegu misskilnings-
kauphækkunar. Seisei nei. Gengið
yrði einungis látið síga.
Hver heilvita maður veit auðvit-
að að þetta er ekki tvennt ólíkt
nema síður sé heldur nákvæmlega
einn og sami verknaðurinn. Ef
krónan mín rýrnar um fimmtung,
þá er mér lltil huggun í því að hún
hafi ekki „fallið" heldur bara „sig-
ið“.
Ætli mennirnir sem tala í gátum
verði bara ekki að verða sér úti
um ný töfraorð í sjónhverfinga-
þáttinn? Hvernig væri að orða
þetta þannig næst að krónuræfill-
inn hefði bara „skroppið sarnan"
eða „hlaupið"? Sagnir eins og að
„dúndra" og „leka“ koma líka í
hugann.
XXX
Loks er að segja frá litlu, snotru
skilti sem gladdi hjarta Vík-
verja þegar hann sá það í bak-
glugganum á litlum, snotrum
Daihatsu í grennd við eina af
gangbrautaöldunum sem fyrr er
getið. Skrifað stóð: Ég áetla að
verða Rolls-Royce þegar ég er
orðinn stór.