Morgunblaðið - 18.03.1986, Qupperneq 58

3SCI SÍLAM .8 f HUOAdTJmiHíí .GiaAJHMlíOHOK
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR18. MARZ1986

>
ttCfiAAnn
/,/Mer þyk-ir íyrir þoó H«rc»ioiur. En 'egxtta.
e/dci að fcýpo. ^cr'i ffebudag$öáinr\i. "
Áster...
... að trimma saman
reglulega.
TM Reg. U.S. Pat. Off — all rights reserved
© 1986 Los Angeles Ttmes Syndicate
Gastu vakið pabba?
HÖGNI HREKKVISI

„VIPSKIPTAV/NURINN VELUK SXALFUR
SIWN HUAAAR'"
Fáránleg- kjarabót
Ég get ekki orða bundist um hina
miklu „kjarabót" sem við launþegar
og aðrir landsmenn höfum fengið.
Það að lækka verð á bflum um
30% kemur aðeins þeim að gagni
sem eiga hvað mest af peningum.
Þetta rökstyð ég þannig: Ef ég
væri svo heppinn að eiga peninga
fyrir nýjum bfl og segjum að ég
færi og fengi mér einn á góða
verðinu. Þokkaleg bifreið kostar nú
í kringum 300 þúsund. Hafí ég átt
bfl á því verði fyrir lækkun kostar
hann nú um 210 þúsund. Hafi ég
greitt 290 þúsund fyrir gripinn fyrir
ári tapa ég um 80 þúsundum á
lækkuninni. Útvegi ég mér 80-90
þúsund króna lán til að kaupa mér
nýjan þokkalegan bfl eyði ég um
efni fram næstu 2-3 árin, því ég
verð að sjálfsögðu að standa í skil-
um með þannan 80 þúsund króna
mismun frá því ég kaupi nýjan bíl
og þar til ég sel þann gamla.
Samtals er þvf kominn 160 þúsund
króna skerðing á mín lágu laun sem
ég hef fyrir. Þess vegna ætla ég
bara að vera áfram á mínum gamla
bfl og greiða niður lánið sem ég fékk
fyrir ári til að kaupa hann. Verð
Skrifið eða
hringið til
Velvakanda
Velvakandi hvetur lesendur til að
skrifa þættinum um hvaðeina, sem
hugur þeirra stendur til - eða hringja
milli kl. 14 og 15, mánudaga til föstu-
daga, ef þeir koma því ekki við að
skrifa. Meðal efnis, sem vel er þcgið,
eru ábendingar og orðaskipti, fyrir-
spumir og frásagnir, auk pistla og
stuttra greina. Bréf þurfa ekki að vera
vélrituð, en nöfn, nafnnúmer og heimil-
isföng verða að fylgja öllu efni til þátt-
arins, þó að höfundar óski nafnleyndar.
Sérstaklega þykir ástæða til að beina
því til lesenda blaðsins utan höfuðborg-
arsvæðisins, að þeir láti sinn hlut ekki
eftir liggja hér I dálkunum.
hans fæ ég líklega aldrei greitt
aftur.
Tökum annað dæmi. Ég er náms-
maður sem keypti mér bfl fyrir þá
peninga sem ég aflaði mér með
sumarvinnu og annarri aukavinnu
með skóla. Þá peninga festi ég í
bifreið til að geta losað þá síðar við
íbúðakaup. Bfllinn minn er nú orð-
inn verðlaus og enn seinkar því að
ég eignist þak yfír höfuðið.
Miðað við flárhag almennra laun-
þega, þá duga launin kannski fyrir
leigu á húsnæði og fæði. Hefði ekki
verið skynsamlegra að lækka:
Bensín í meira mæli (þá get ég
farið í fleiri ökuferðir), tryggingar
svo ég geti farið með ökutækið í
skoðun; gjald fyrir umskráningu og
eigendaskipti svo ég geti seinna
keypt mér annan bfl; mat og allar
þær nauðsynjavörur sem við öll,
rfldr sem fátækir, verðum að nota.
Framhjá þessu litu hinu háu herrar
í samningaviðræðunum en þetta
ekki í fyrsta skipti sem hinir ríku
hagnast á samningum sem ætlaðir
voru til að bæta kjör þeirra lægst
launuðu.
Með vinsemd og virðingu,
Þórður Ragnarsson
Heiðrum flugstjórann
Kæri Velvakandi.
Nú á dögum tækninýjunga og
aukins hraða eykst að sjálfsögðu
slysahættan. Óhappið sem átti sér
stað á Reykjavflcurflugvelli 10.
mars sl. sýndi okkur að aðbúnaður
flugfólks og -flota okkar er fyrir
neðan allar hellur. Hefði það ekki
verið fyrir örugg handtök og snar-
ræði flugstjórans væri stórt skarð
höggvið í okkar fámennu þjóð.
Hvað ef hann hefði ekki skeytt um
hugboð sitt og farið í loftið? Er
björgun jafti giftusamleg eftir nauð-
lendingu úti á rúmsjó? Nei, almenn-
ingur hlýtur að gera sér ljóst að
hér var á ferðinni flugstjóri sem
vissi hvað hann var að gera.
Fengi ég að ráða yrði þessi maður
heiðraður. Menn hafa fengið orðu
fyrir minna en að bjarga mannslíf-
um!
Flughræðsla hefur háð mér tölu-
vert en eftir þetta flýg ég óhrædd-
urö
Ólafur Þ. Guðbrandsson
Öskureiðri móður svarað
Kæra öskureiða móðir.
Við viljum spyija þig hvemig þú
þykist vita hveijir tóku hjól drengs-
ins þíns? Ef þú er örugg hlýtur þú
að hafa séð þjófana og það þykir
mérósennilegt.
Þú ræðst á 13-16 ára unglinga,
sem eru ekkert líklegri til að stela
hjólum en rónar og fullorðið fólk
sem hefur lítið fé á milli handanna.
Þegar svo er ástatt hjá fólki gerir
það hvað sem er. Þú ættir að vera
fegin að ekki var brotist inn til þín
og að bfllinn þinn stóð óhreyfður.
Einnig minnum við á heimilistiygg-
ingu sem er talinn hluti af dagleg-
um rekstri á flestum heimilum. Það
er engin afsökun þó þú sért einstæð
móðir.
í lokin spyijum við hvað þú vilt
að lögreglan geri í þessu máli?
Hvemig getur hún gætt allra reið-
hjóla í bænum? Hvemig á hún að
hfa upp á fólki sem gengur að
næsta hjóli og tekur það? Hún hefur
engar vísbendingar.
Tvær flórtán ára.
Víkveiji skrifar
Ok á eftir fólksbíl sem hafði
verið skipt í tvennt, ef svo
mætti orða það, eftir endilöngu
með málningunni. Hann var öðru
megin og upp á mitt þakið nær-
fatableikur og hinum megin og
aftur upp á mitt þak dúndrandi
fjólublár. Látum vera með litavalið
— ftjálsir menn í fijálsu landi,
heitir það jú — en þetta uppátæki
gæti samt komið mönnum í bobba
ef bfllinn lenti í havaríi og vitni
þyrftu að lýsa honum. Þeir sem
hefðu séð á honum bakborðshlið-
ina væru reiðubúnir að leggja að
því eið að hann væri bleikur, þeir
sem séð hefðu fákinn frá hinni
hliðinni væru jafnsannfærðir um
að hann væri fjólublár.
Sá sem í þetta skiptið stjómaði
þessu skrautlega farartæki var
eftir á að hyggja einn af þessum
flogaveiku íslensku bflstjórum —
maður á eiginlega ekki annað orð
yfír þetta — sem eira ekki sekúnd-
unni lengur á sömu akreininni.
Raunar hafa þeir tíðast sáralítið
uppúr þessum svigkúnstum sín-
um; maður dregur þá tíðast uppi
við næsta umferðarljós eins og
að drekka vatn. En ætli þeir
þykist ekki kaldari kallar fyrir
vikið eða eitthvað álíka bamalegt?
XXX
Sá til annars ökumanns á
dögunum — það var eftir nótt-
ina sem hann snjóaði loksins í
vikunni leið — sem hafði ekkert
verið að hafa fyrir því að ijarlægja
snjóinn af rúðunum hjá sér áður
en hann hélt út í umferðina, ekki
einu sinni af framrúðunni. Jú,
hann hafði að vísu krafsað örlítið
gat á fannbreiðuna sem hann gat
kíkt útum þar sem hann teygði
sig fram á stýrið. Þetta var einn
af þessum organdi skriðdrekum
sem em orðnar þvflíkar druslur í
föðurlandi sínu vestra að það er
annaðhvort að aka þeim beint á
haugana eða prakka þeim inn á
einhvem íslendinginn með ólækn-
andi bfladellu.
En meðal annarra orða: Getur
ekki verið að við héma heima
einblínum kannski um of á öku-
hraðann? Það er stundum eins og
allur áróður okkar fyrir bættri
„umferðarmenningu" beinist að
þessu eina atriði. Þetta gæti jafn-
vel byijað að orka slævandi. Menn
geta ósjálfrátt farið að hugsa sem
svo að hraðinn sé það eina sem
skipti máli. Hvað er auðvitað
eintóm vitleysa. Hraðinn er þegar
allt kemur til alls aðeins einn angi
af vandanum.
XXX
Svigmennimir sem fyrr eru
nefndir em ekki síður háska-
legir. Þá má nefna allan þann
urmul áf fólki sem getur ómögu-
lega verið að leggja það á sig að
nota stefnuljósin. Sumir nota þau
nánast aldrei, aðrir stundum og
stundum ekki, svona eftir því
hvemig skapið er þann daginn
sýnist manni.
Jaftivel á þeim krossgötum þar
sem umferðarþunginn er mestur
er ekkert að treysta á það þó að
garpurinn í skræpótta drekanum
hinum megin við umferðarljósin
sýni þess engin merki að hann
þurfí að beygja þvert fyrir þig.
Hann sýnir engin stefnuljós svo
að hann ætlar samkvæmt reglun-
um augljóslega að aka beint
áfram. En bíðum við. Jú, kannski
í útlandinu, satt er það, en ekki
hér uppi á íslandi. Þessi náungi
getur bara verið að klóra sér eða
svona upptekinn af poppinu sem
poppar útúr útvarpinu hans eða
einfaldlega bara verið einn af
þessum undarlegu löndum okkar
sem þykjast langt yfír það hafnir
að haga sér eins og leiðindaskar-
famir sem em að basla við að
halda leikreglumar.
Einn af þessum svölu með
öðmm orðum. Einn af þessum
bamalegu sem halda að þeir séu
„töff“ ef þeir séu bara nógu
þjösnalegir.