Morgunblaðið - 20.08.1986, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 20. ÁGÚST 1986
37
SVIPMYIMDIR UR BORGIINIIMI/Ólafur Ormsson
Já, en hvað með skúrinn?
Afmælisgjöfin sem skiptir
Reykvíkinga auðvitað mestu máli
á tvö hundruð ára afmæli borgar-
innar er gjöfin frá veðurguðunum.
Sólbaðsstrendur úti í heimi skipta
ekki lengur öllu máli eins og svo
oft áður, það er engu líkara en
að sólin sé komin með lögheimili
hér í Reykjavík. Eftir nokkurra
daga sólarleysi og rigningarskúri
til að vökva gróðurinn fyrir af-
mælið er sólin enn komin í
heimsókn og nú eru allar líkur til
þess að hún vilji dvelja um tíma
því hér kann hún greinilega vel
við sig. Hún hefur verið hér í
Reykjavík meira eða minna í allt
sumar. Þegar þetta er ritað, föstu-
daginn 15. ágúst, eru veðurfræð-
ingar á einu máli um að sólin
muni taka þátt í hátíðarhöldunum,
mánudaginn 18. ágúst, sam-
kvæmt því sem þeir lesa úr
veðurspám. Það borgar sig að
hugsa vel til sólarinnar. Ég
minnist þess að í fyrrasumar þeg-
ar hún hafði ekki komið dögum
saman og brúnin var farin að
þyngjast ískyggilega á ýmsum
Reykvíkingum, þeir litu varla
glaðan dag, t.d. viðskiptavinirnir
í fornbókaversluninni á gatnamót-
um Hverfisgötu og Vatnsstígs,
einn föstudag á áliðnu sumri. Þá
kallaði fombókasalinn þar sem
hann stóð við peningakassann, til
viðskiptavinar á leið út úr búð-
inni, eftir góð kaup og ánægjulega
stund.
„Ég bið að heilsa sólinni“.
Daginn eftir var glaðasólskin í
borginni og næstu tvo daga að
minnsta kosti. Já, það er enginn
vafi á því að blessuð sólin hefur
áhrif á allt mannlíf til hins betra.
Jafnvel sveitamaður sem aldrei
hefur unað sér hér á mölinni og
hefur verið á leiðinni heim í sveit-
ina svo lengi sem ég man eftir
sagði um daginn þegar ég hitti
hann á fömum vegi:
— Hér er sólin og ég er kominn
á þá skoðun, Ólafur, að hvergi sé
betra að vera í sólinni en einmitt
hér í Reykjavík. Hefurðu tekið
eftir því hvað borgin er dásamlega
falleg í heiðskím veðri, þegar sól-
in skín. Svei mér þá. Ég held mig
langi bara ekki lengur í sveitina,
sagði hann og skömmu síðar sá
ég hvar hann var lagstur í grasið
á Austurvelli og góndi út í loftið.
Ekki alls fyrir löngu átti ég langt
samtal við góðan vin sem er á
miðjum aldri og hefur lengst af
búið í Reykjavík en býr nú í Hafn-
arfirði og hefur búið þar í nokkur
ár. Hann hefur ekki átt bíl og
ekki haft bílpróf. Hann er bygg-
ingarverkamaður og á lélegum
launum og það var ekki fyrr en
í vor að honum tókst loks að safna
saman nokkurri upphæð sem
dugði til kaupa á bíl og fyrir val-
inu varð ódýr fólksbíll, smíðaður
í Tékkóslóvakíu, árið 1985. í til-
efni af því að hann var búinn að
eignast nýjan bíl þá tók hann
auðvitað bílpróf og lauk því með
sóma. Vinur minn er hógvær og
vill síst af öllu stíga fram í sviðs-
ljósið, vill ekki láta nafns síns
getið en hefur svo sem ekkert á
móti því að ég segi frá hans bíla-
kaupum og bílprófi og reynslu af
að vera nú allt í einu farinn að
aka bifreið. Einhvern tímann fyrr
í sumar í himinsblíðu fór hann á
bíl sínum frá Hafnarfirði til
Reykjavíkur. Það var eftir hádegi
á föstudegi og segir ekki frekar
af hans ferðalagi fyrr en hann
kemur í miðborg Reykjavíkur. Þar
k“itar hann að stæði fyrir bílinn,
nokkum tíma án árangurs þar til
hann kemur auga á laust stæði í
Tjamargötunni ekki langt frá
umboði Happdrættis Háskóla Is-
lauds. Þar leggur hann bifreiðinni
og læsir henni áður hann heldur
af stað í búðarráp í miðborginni.
Hann fer í nokkrar verslanir, fær
sér síðan kaffi á Hressingarskál-
anum og hittir þar nokkra
kunningja og spjallar við þá um
daginn og veginn.
Tíminn líður og vinur minn er
í miðborginni í tvo tíma. Kveður
kunningja sína á Hressingarskál-
anum, gengur yfír á Austurvöll,
þaðan í Hljómskálagarðinn, um
Fríkirkjuveginn og yfir í Lækjar-
götu að Hafnarfjarðarstrætis-
vagninum. Hann kaupir miða af
strætisvagnabílstjóranum, geng-
ur inn í vagninn og sest þar sem
hann hefur venjulega setið þegar
hann ferðast með vagninum. Með
vagninum heldur hann heim á leið,
til Hafnarfjarðar. Það er síðar um
kvöldið, þegar hann er að snæða
kvöldverð í eldhúsi með bróður
sínum að hann áttar sig á því að
hann fór á bílnum fyrr um daginn
til Reykjavíkur og lagði honum í
stæði við Tjarnargötuna. Hann
hafði ekki orð á þessu við nokk-
urn mann. Án þess að lítið bæri
á tók hann Hafnarfjarðarstrætis-
vagninn um miðnætti til
Reykjavíkur að vitja um bílinn.
Jú, jú, hann hafði beðið eiganda
síns eins og frá honum var geng-
ið og vinur minn sagðist hafa
andað léttar þegar hann settist
inn í bílinn, setti hann í gang og
ók honum síðan af stæðinu við
Tjarnargötuna. Þaðan lá leiðin til
Hafnaifyarðar.
Það er farið að dimma seint á
kvöldin enda komið fram í miðjan
ágústmánuð. Þegar veðrið er eins
og núna og stjörnubjartur himinn
þá eru ýmsir á ferli til að ná
stemmningunni að kvöldlagi
síðsumar. Kettimir hér í Norður-
mýrinni sem eru nokkrir, eru
komnir á kreik að gá að nætur-
ævintýrum. Nýlega mætti ég á
Gunnarsbrautinni ungum elsk-
endum í faðmlögum. Þau voru
ekki uppteknari en svo að ég
heyrði að þau voru að ræða um
fyrirhugað afmæli Reykjavíkur og
stúlkan leit á unnusta sinn og
spurði undrandi:
— Er Reykjavík virkilega orðin
tvö hundruð ára? Hún sem er svo
ung, Breiðholtið og Grafarvogur-
inn.
— Já, en hvað með skúrinn?
Skúrinn á lóðinni þar sem
Menntaskólinn stendur við Lækj-
argötu? spurði pilturinn.
— Já. Hvað með hann? spurði
stúlkan.
— Hann er tvö hundruð ára,
svaraði pilturinn .. .
HUMMEL-ÓLI PRIK-Galli 750.-
DÚNÚLPUR 2.490.-
RÚSSKINSSKÓR — uppháir 990.-
SKÓRFRÁ .......... 395.-
JOGGING-GALLAR FRÁ: 1.490.-
SA VI KU 3