Morgunblaðið - 16.10.1986, Blaðsíða 46

46
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 16. OKTÓBER 1986
t Systir okkar, SIGRÍÐUR LIUA ÁMUNDADÓTTIR bókavörður, Eiríksgötu 35, andaðist í Landspítalanum þriðjudaginn 14. október. Guðmundur Ámundason, Guðrún Ámundadóttir, Loftur Ámundason.

t Móðir okkar, SIGRÍÐUR KRISTINSDÓTTIR frá Hellissandi, síðast Bröttukinn 27, lést á Sólvangi, Hafnarfirði, 14. október. Dætur hinnar látnu, Petrea Finnbogadóttir, Kristjana Finnbogadóttir.

t Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma, JÓNÍNA S. GUÐMUNDSDÓTTIR WAAGE, Réttarholtsvegi 41, Reykjavík, lést að morgni þriðjudagsins 14. október í Landspítalanum. Erla Jósepsdóttir, Gunnar Guðnason, Reynir Jósepsson, Ingibjörg Harðardóttir, Björg Jósepsdóttir, Grímur Björnsson, Sigurlaug Jósepsdóttir, Hallgrímur Sigurðsson, barnabörn og barnabarnabörn.

t Útför eiginkonu minnar og móður okkar, STEFANÍU VALDIMARSDÓTTUR, Múla, Biskupstungum, fer fram frá Skálholtskirkju laugardaginn 18. okt. kl. 14.00. Jarð- sett verður í Haukadal. Egill Geirsson og börn.

t Eiginkona mín og móðir okkar, LAUFEY GUÐJÓNSDÓTTIR, Safamýri 34, verður jarðsungin frá Fossvogskirkju föstudaginn 17. okt. kl. 15.00. Magnús Kristjánsson, Svanfrfður Magnúsdóttir, Kristján Magnússon, Borgþór Magnússon.

t Móðir okkar og tengdamóðir, MARÍA GUÐRÚN ÁRNADÓTTIR frá Lambhaga, Hrísey, Gilsbakkavegi 11, Akureyri, verður jarðsungin frá Hríseyjarkirkju laugardaginn 18. október kl. 2 e.h. Minningarathöfn verður frá Akureyrarkirkju að morgni sama dags kl. 9.30. Þeim sem vildu minnast hennar er bent á líknarstofnanir. Börn og tengdabörn.

t Útför föður míns, sonar okkar og mágs, PÁLS BALDURSSONAR, húsasmiðs, Hrafnhólum 6, fer fram frá Dómkirkjunni í Reykjavík föstudaginn 17. okt. kl. 13.30. Magnús Andri Pálsson, Guðný Pálsdóttir, Þóra Björk Baldursdóttir, Baldur Sveinsson, Ragna Sigurðardóttir, Aðalbjörg Baldursdóttir, Gyifi Skúlason.

t Kveðjuathöfn um bróður okkar, KARL GUÐMUNDSSON frá Ólafsvík, Holtsgötu 41, Reykjavik, verður gerð frá Fossvogskirkju föstudaginn 17. október kl. 10.30. Jarðsett veröur í Ólafsvík laugardaginn 18. október. Fyrir hönd aðstandenda, Fanný Guðmundsdóttir, Guðlaugur Guðmundsson.
Minning:
Jóhann J. E. Kúld
Fæddur 31. desember 1902
Dáinn 7. október 1986
Hann Jóhann í Litlagerði hefur
verið kallaður burt frá okkur. Það
er staðreynd, sem erfítt er að sætta
sig við eftir að hafa hitt hann nær
daglega síðastliðin 12 ár.
Eg man svo glöggt, hvemig
kynni okkar hófust. Ég var að fara
með elzta son minn á gæzjuvöll og
fór fram hjá Litlagerði 5. í garðin-
um við húsið var roskinn maður að
störfum. Drengurinn vildi staldra
við og maðurinn leit upp og brosti
til hans. Þar sem leið mín lá þama
um daglega jukust þessi kynni
smám saman. Órfá orð fóm á milli
okkar og í fyrstu, en fljótlega varð
að vana að nema þama staðar og
ræðast við. Þessi aldraði maður,
Jóhann Kúld, var svo bamgóður,
alúðlegur og nærgætinn, að við
vomm nánast komin inn á gafl hjá
honum áður en við vissum af. Oft
dmkkum við morgunkaffi með þeim
Jóhanni og Geirþrúði, konu hans,
og ævinlega fómm við léttari og
glaðari af þeirra fundi, já, nær al-
veg fram á síðustu stund.
Jóhann var alltaf svo heill og
hreinn í framkomu. Hann vissi svo
margt og hafði svo skemmtilega
og lifandi framsögn, að tíminn flaug
burt án þess að eftir því væri tek-
ið. A þessum ámm eignaðist ég tvo
aðra drengi. Öllum var þeim eins
farið, að sækja til Jóhanns og hæn-
ast að honum. Hann var þeim líka
svo einstaklega hlýr og góður.
Söknuður okkar er því mikill og
djúpur. Hins vegar munu minning-
amar, margar og ljúfar, bærast
lengi í btjóstum okkar.
Jóhann vissi síðustu vikumar, að
hann var með banvænan sjúkdóm,
krabbamein. Hann var þó ákveðinn
í að beijast gegn honum eins lengi
og unnt væri og stóð meðan stætt
var. Á spítalanum undraði marga,
hve lítið hann kvartaði. Hann vildi
jafnvel ekki taka sterkustu deyfílyf-
in til þess að eiga þau eftir, þegar
líðanin yrði enn verri.
Okkar kæra Jóhanni þökkum við
innilega samfylgdina og allar
skemmti- og fræðslustundimar.
Þær verða sonum mínum hollt
veganesti.
Fyrir mér verður hann ætíð sem
styrkur faðir.
Guð varðveiti Geirþrúði hans.
Fríða
Jóhann J. E. Kúld var fæddur á
Ökmm í Hraunhreppi á Mýrum.
Foreldrar hans vom hjónin Eiríkur
Kúld og Sigríður Jóhannsdóttir.
Jóhann lærði ungur bókband í
Reykjavík, en hóf að því loknu störf
við fískvinnslu og sjómennsku.
Fyrst í Reykjavík, síðar fór hann
til Noregs og stundaði þar sjó-
mennsku á fískiskipum, m.a. var
hann við selveiðar í Norðurhöfum.
Þá leiðbeindi hann einnig um salt-
fiskverkun um borð í norskum
skipum, en á þeim ámm stóðu ís-
lendingar Norðmönnum mun
framar í þeirri grein. Einnig vann
hann íjölþætt störf við fískverkun
í landi. Er Jóhann kom aftur til
íslands settist hann að á Akureyri.
Þar og æ síðan tók hann mikinn
þátt í félagsmálum. Hann var einn
af stofnendum Sjómannafélags
Norðurlands og fyrsti formaður
þess.
Á Akureyrarámnum veiktist Jó-
hann af berklum og dvaldist nokkur
ár á heilsuhæli. Á þeim ámm vann
hann mikið að stofnun Sambands
íslenskra berklasjúklinga og hóf rit-
störf, en alls vom gefnar út eftir
hann 10 bækur, endurminningar,
skáldsögur og ljóð.
Jóhann fluttist til Reykjavíkur
árið 1941. Þar stundaði hann ýmis
störf, var m.a. í björgunarsveit
breska flotans og starfaði á
Reykjavíkurflugvelli.
Árið 1950 hóf Jóhann störf við
fískmat og fékkst að mestu við físk-
mats- og eftirlitsstörf á annan
áratug. Hann var fiskvinnsluleið-
beinandi á vegum sjávarútvegs-
ráðuneytisins á ámnum 1958-60
og fulltrúi við Fiskmat ríkisins frá
árinu 1971 til ársloka 1974, en lét
þá að mestu af störfum sökum ald-
urs.
Það var í sambandi við störf að
málefnum sjávarútvegs að leiðir
okkar Jóhanns lágu saman.
Jóhann var vel undir fískmats-
störf búinn. Hann hafði um langt
árabil stundað sjómennsku og
margvísleg störf við fískvinnslu.
Atvinnugrein þessa þekkti hann því
vel fyrir. Hann lagði sig mjög fram
við matsstörfín og þrátt fyrir það
að hann væri kominn á miðjan ald-
ur náði hann á nokkmm ámm slíkri
hæfni og aflaði sér svo vítækrar
þekkingar á fiskmati, að hann átti
sér nánast engan jafningja.
Fiskmatsmannsstörf í íslensku
þjóðfélagi, sem á allt sitt undir
snurðulausum útflutningi fískaf-
urða og velgengni á mörkuðum, er
vandasamt og mikið ábyrgðarstarf.
Þar nægir ekki að hafa eingöngu
faglega þekkingu. Fiskmatsmaður
verður einnig að sjá til þess að fyrir-
mælum sé framfylgt og hann verður
að hafa ömgga og sjálfstæða fram-
komu gagnvart þeim, sem hann
umgengst í starfí. Að sameina þetta
allt er erfítt og verður aðeins gert
með langri þjálfun og einbeitni.
Jóhann Kúld var fulltrúi alls þess
besta sem einkennir góðan físk-
matsmann. Hann var alltaf eftir-
sóttur matsmaður. Samhliða
matsstörfum upplýsti og fræddi
hann framleiðendur þá, sem hann
starfaði fyrir, um það hvemig best
væri að meðferð og vinnslu staðið.
Þá gerði hann ætíð grein fyrir því
hveijar væm orsakir og hvemig
mætti koma í veg fyrir þá galla er
fram komu í afurðunum sem metn-
ar vom. Hann var ætíð reiðubúinn
að miðla öðmm af þekkingu sinni
og reynslu, enda var oft leitað álits
hjá honum þegar erfið og vandasöm
mál komu upp í fiskmati.
Jóhann var einn af stofnendum
samtaka fískmatsmanna og átti
sæti í stjórn þeirra frá upphafi.
Hann var áram saman kennari á
námskeiðum um fískmat. Hann
samdi ijölda upplýsinga- og
fræðslurita, sem gefín vom út og
dreift af fiskmatinu. Þá skrifaði
hann mikið um sjávarútvegsmál í
tfmarit, auk fastra dálka er hann
skrífaði í Þjóðviljann f áratugi.
Meðal þess er hann skrífaði um físk-
mat og gæðamál sjávarafurða er
margt af því besta, sem ég hef les-
ið um þau efni.
Skrif Jóhanns einkenndust af
góðu valdi á íslensku máli og
víðtækri þekkingu og skarpskyggni
Kristgerður E. Gísla-
dóttir - Minning
Fædd 28. mars 1887
Dáinn 3. október 1986
í dag, þegar ég fylgi elskulegri
ömmusystur minni og vinkonu,
Kristgerði Eyrúnu Gísladóttur, til
hinstu hvíldar langar mig að færa
henni þakkir mínar, fyrir allt sem
Birting afmælis- og
minningargreina
Morgnnblaðið tekur afmælis-
og minningargreinar til birting-
ar endurgjaldslaust. Tekið er
við greinum á ritstjórn blaðsins
á 2. hæð í Aðalstræti 6,
Reykjavík og á skrifstofu blaðs-
ins i Hafnarstræti 85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að
greinar verða að berast með góð-
um fyrirvara. Þannig verður grein,
sem birtast á f miðvikudagsblaði
að berast síðdegis á mánudegi og
hliðstætt er með greinar aðra
daga.
I minningargreinum skal hinn
látni ekki ávarpaður. Ekki em tek-
in til birtingar fmmort ljóð um
hinn látna. Leyfilegt er að birta'
ljóð eftir þekkt skáld, 1—3 erindi
og skal þá höfundar getið. Sama
gildir ef sálmur er birtur. Megin-
regla er sú, að minningargreinar
birtist undir fullu nafni höfundar.
hún gaf mér, það var hreint ekki
svo lítið.
Hún hefði orðið 100 ára á næsta
ári, fædd 28. mars 1887, og hafði
lifað tímana tvenna eins og sagt
er. Hún gaf mér ekki aðeins vináttu
sína heldur aðgang að sínu góða
hjarta og það tækifæri greip ég
fegins hendi. Hún var ímynd mín
að þeirri ömmu sem allir þrá að
eiga og hún varð því „mín amrna"
og er þó ekkert frá öðmm tekið.
Þegar ég talaði um þetta við hana
brosti hún og klappaði mér á
kinnina.
Það var elskulegt viðmót og
brúnu augun hennar brostu við
mér. Það var gott að fínna að vænt-
umþykjan var gagnkvæm.
Kristgerður var tvígift, fyrri
maður hennar var Símon Ólafsson
og áttu þau saman 4 böm, Ólaf,
Guðrúnu, Ingibjörgu og Gísla.
Seinni maður Kristgerðar var Jón
Ólafsson, en hann lést fyrir allmörg-
um ámm. Þeirra heimili var í
Meðalholti 21 hér í Reykjavík og
alltaf var jafn gott að koma þang-
að. Eftir lát Jóns bjó Kristgerður
ein og óbuguð í Meðalholti 21 en
það var svo fyrir þrem ámm að
heilsan gaf sig og hún varð að
hætta að búa ein.
Minningamar era margar og ljúf-
ar. Það var yndislegt að vera bam,
eigandi sér góða foreldra, systkini
og frændfólk sem hittist og glödd-
ust saman. Svo er maður sjálfur
orðinn fullorðinn og með þá ábyrgð
að koma bömum til manns. Það
tókst henni Kristgerði með sóma.
Ég held að ég hafí haft þau forrétt-
indi að kalla þau hjón, Kristgerði
og Jón Ólafsson, aldrei annað en
Kristu og Ólafsson, ekki man ég
upphaf þessa tiltækis míns en þeg-
ar ég lít til baka fínnst mér þetta
hafa verið aðalstign, fyrir mér.
Gott er að fá að sofna frá löngum
vinnudegi, með góða samvisku og
sína trú á Guð og annað líf, því
trúði Krista mín og ekki trúi ég
öðm en vel hafi verið tekið á móti