Morgunblaðið - 09.12.1986, Blaðsíða 68

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 9. DESEMBER 1986
68
Minning:
Árnheiður G. Guð-
mundsdóttir Hafberg
Fædd 25. apríl 1929
Dáin 28. nóvember 1986
Ámheiður var dóttir hjónanna
Maríu Ámadóttur og Guðmundar
Guðmundssonar.
María var góð húsmóðir og bjó
Qölskyldu sinni notalegt heimili þó
efnin væm ekki alltaf mikil. Guð-
mundur lagði gjörva hönd á margt.
Var þó lengst af bflstjóri. All mörg
síðustu starfsárin vann hann í fyrir-
tæki tengdasonar síns.
Bibba, eins og Ámheiður var
kölluð meðal kunningja, ólst upp á
heimili foreldra sinna ásamt tveim-
ur systkinum, Helgu og Braga.
Foreldrar hennar em nú látnir fyrir
nokkra.
Það er svo með mannfólkið, að
lengi býr að fyrstu gerð. Hlýja og
elskulegt viðmót Bibbu var bæði
meðfætt og áunnið í uppvextinum
á æskuheimilinu.
Ég (Anna) átti því láni að fagna
að kynnast Bibbu og hennar heim-
ili við Laugamesveginn. Við Bibba
vomm sessunautar í Kvennaskólan-
um í Reykjavík. Við urðum strax
góðir vinir. Hefur sú vinátta haldist
alla tíðan og styrkst og þróast með
ámnum, enda þótt vegalengd á
milli væri talsverð.
Sem ung stúlka starfaði Bibba
töluvert að félagsmálum, m.a. með
skátum. Þá var hún um árabil mik-
ið í fþróttum og bar af í fímleikum.
Vann hún að þessum málum af
sömu alúðinni og samviskuseminni
sem einkenndu öll hennar störf
meðan henni entist líf.
Hinn 5. júlí árið 1952 giftist
Bibba eftirlifandi manni sínum,
Ágústi Hafberg forstjóra, atorku-
sömum dugandi manni, sem nú
hefur um áratugi verið forstjóri
Landleiða hf. og innflutningsfyrir-
tækisins Isam hf. Þau hjón settu
sitt fyrsta heimili saman í fbúð í
Bólstaðarhlíð. Síðan bjuggu þau um
árabil í einbýlishúsi við Skeiðarvog
þar til þau reistu sér glæsilegt hús
við Árland 6 í Reykjavík.
Heimili þeirra hefur alla tíð borið
þeim hjónum gott vitni. Þar hefur
löngum verið gestkvæmt enda gest-
risni í hávegum höfð og fíjálslegt
og vinsamlegt viðmót húsráðenda
hsendi gesti að garði.
í umfangsmiklum störfum, bæði
á viðskiptalegu og félagslegu sviði,
hefur Ágúst notið góðrar aðstoðar
síns trausta lífsfömnauts, sem aldr-
ei brást. Oft hafa þau hjónin í
Árlandi 6 þurft að taka á móti stór-
um hópum gesta erlendra sem
innlendra vegna starfs Ágústs. Slík
verkefni lenda auðvitað fyrst og
fremst á húsmóðurinni. En hún
leysti þau ávallt af hendi með stakri
rósemi og myndarskap.
Þó að Bibba kynni vel að taka á
móti gestum var hún fyrst og síðast
húsmóðir, eiginmanni sínum góð
eiginkona, ástrík móðir bama sinna,
elskuleg og greiðvikin tengdamóðir
og amma þegar bamabömin komu
til. Heimilið í Árlandi 6 varð mið-
stöð stórrar fjölskyldu 0g þar var
húsmóðirin styrkasta stoðin.
Þeim Ágústi og Bibbu var þriggja
bama auðið. Elst þeirra er Oddný,
efnaverkfræðingur, gift Hermanni
Þórðarsyni. Þá kemur Guðmundur,
verkfræðingur, giftur Magneu
Sverrisdóttur og yngstur er Agúst
Friðrik, verkfræðinemi, heitkona
hans er Guðný Hallgrímsdóttir.
Bömin em öll uppkomið fólk og
hin mannvænlegustu, svo fyllsta
ástæða er til að vænta gæfuríkrar
framtíðar þeirra og þeirra fjöl-
skyldna.
Um langt árabil hefur Bibba háð
stríð við erfiðan sjúkdóm, psoriasis.
Þeir sem þekkja til þessa sjúkdóms
vita að á háu stigi leggst hann
þungt á fólk bæði líkamlega og
sálrænt.
Allir sem þekktu Bibbu vissu að
hún barðist hetjulega við þennan
mikla vanda. Hún vann á skrifstofu
eiginmanns síns og tók þátt í fé-
lagslífí fram undir það að hún
lagðist banaleguna fyrir um tveim-
ur mánuðum, en þá hafði hún veikst
af krabbameini.
Þrek hennar í þessari baráttu var
mikið. En hún stóð ekki ein í
baráttunni. Eftir því sem í mann-
legu valdi stóð var hún studd af
ástríkum eiginmanni sínum, böm-
um og öðmm ástvinum.
Við hjónin og Qölskylda okkar
þökkum fyrir að hafa í nokkra ára-
tugi haft samfylgd með Bibbu og
hennar fólki á lífsins göngu.
Við þökkum allar ánægjulegu
samvemstundimar, hvort heldur
sem um er að ræða á heimili þeirra,
í sameiginlegum ferðalögum eða
við önnur tækifæri.
Við þökkum ómælda greiðsemi
við okkur og okkar böm.
Kæri vinur Ágúst. Við vottum
þér og fjölskyldu þinni okkar inni-
legustu samúð vegna fráfalls þinnar
ágætu eiginkonu. Megi þau djúpu
sár sem í dag standa opin, sem
fyrst gróa og minningin um góðan
vin standa eftir. ^ Ingadóttir
Ólafur Sverrisson
Með þakklæti minnist ég
„Bibbu", Amheiðar Guðnýjar Guð-
mundsdóttur, sem andaðist í Vífils-
staðaspítala þann 28. nóv. sl. eftir
stutta legu.
Oft er lífíð torráðin gáta og dauð-
inn gerir sjaldnast boð á undan
sér. Dauðsfall sem snertir okkur
djúpt hefur orðið í fjölskyldu okkar,
en minningin um heilsteypta, um-
hyggjusama og elskulega konu mun
lifa.
Hún fæddist 25. agríl 1929, dótt-
ir hjónanna Maríu Ámadóttur og
Guðmundar J. Guðmundssonar
vörabflstjóra. Hún var yngst þriggja
systkina. Tvö, þau eldri sem lifa
nú systur sína, em Helga Guð-
mundsdóttir, Bólstað, Garðabæ, og
Bragi Guðmundsson, verkfræðing-
ur hjá Landmælingum ríkisins.
Bibba, eins og hún var ávallt
kölluð af frændum og vinum, fædd-
ist og ólst upp með fjölskyldu sinni
inn í Laugamesi hér í borg, þar
átti hún sitt bemskuheimili.
Þann 5. júlí 1952 gifti hún sig
Ágústi Hafberg og stofnuðu þau
þá sitt eigið heimili. Þeim varð
þriggja bama auðið, sem öll em
uppkomin, tvö eldri bömin em
bæði verkfræðingar, þau Oddný
Guðleif og Guðmundur Már, en það
yngsta, Ágúst Friðrik, stundar
einnig verkfræðinám við Háskól-
ann. Þau hafa nú öll stofnað sitt
eigið heimili.
Bibba var mikill heimilisunnandi,
hún unni mjög heimili sínu og böm-
um, og nú síðastliðin ár litlu þremur
ömmustelpunum sínum. Hún var
það lánsöm, að geta verið heima-
vinnandi húsmóðir þegar hún var
að ala upp og sinna sínum eigin
bömum og undi því starfí vel. Böm-
in hennar komu ekki heim úr
skólanum að tómu húsinu, í því
húsi bjó hæggerð og hlý húsmóðir.
Gestagangur var mikill hjá þeim
hjónunum, því vinir og kunningjar
litu gjaman þar inn, því þar var
alltaf pláss, bæði á heimili og í
hjarta.
Þegar ég var unglingur og kom
til Reykjavíkur, fyrst í skóla og svo
í atvinnuleit, átti ég því Iáni að
fagna að dvelja á heimili þeirra
hjóna, hjá þeim var ég til húsa í
átta ár, og enn fínnst mér það vera
hálfgert foreldrahús, enda lítill
munur gerður á mér og bömum
þeirra. Eg tel það eitt af mínum
stóm lánum í lffínu að hafa verið
tekin inn á þeirra heimili, því oft
hefur Reylq'avíkurlífíð orðið erfítt
fyrir sveitaunglinginn.
Nú síðastliðin ár stundaði Bibba
skrifstofustörf við fyrirtækin ísam
og Landleiðir hf., sem þau hjónin
áttu stóran hlut f.
Að lokum vil ég þakka þeim hjón-
um fyrir allt það sem þau hafa
gert fyrir mig. Ég bið góðan guð
að styrkja Ágúst og fjölskyldu nú
á sorgarstundu.
Guðrún Haraldsdóttir
Ég var staddur á Nýfundna-
landi, er mér barst sú sorgarfregn,
að kær vinkona og nágranni okkar
Baddýar, Ámheiður Guðmunds-
dóttir, hefði látizt hinn 28. nóvem-
ber sl. aðeins 57 ára að aldri.
Ámheiður, Bibba, eins og hún jafn-
an var nefnd í hópi ættingja og
vina fæddist í Reykjavík hinn 25.
apríl 1929, dóttir hjónanna Guð-
mundar J. Guðmundssonar f. 1897
og Maríu Ámadóttur f. 1898, yngst
þriggja bama þeirra. Þau hjón
bjuggu í Reykjavík, nánar tiltekið
í Laugameshverfí, frá 1924 til
1950, er þau fluttu í Garðabæ, þar
sem þau áttu heima til dauðadags.
María lézt 1980, en Guðmundur
tveimur áram síðar.
Foreldrar Guðmundar vom hjón-
in Guðmundur Jóhannesson frá
Elliða í Staðarsveit og Oddný Krist-
jánsdóttir frá Ytra-Skógamesi í
Miklaholtshreppi. Þau bjuggu allan
sinn búskap í Straumsfjarðartungu.
María fæddist í Bergskoti á Vatns-
leysuströnd, dóttir hjónanna Áma
Þorlákssonar frá Knarramesi og
Helgu Kjartansdóttur frá Munaðar-
nesi.
Guðmundur vann sem vömbif-
reiðarstjóri í Reykjavík frá
1927—1947, síðar hjá Austurbæj-
arbíói eða til 1953, að hann hóf
störf hjá Landleiðum og ísam hf.
og vann þar til 1978. Bæði vom
þau hjón vinsæl og vel látin.
Er Drottning Alexandría lét úr
Reykjavíkurhöfn sólbjartan júnídag
1949 áleiðis til Þórshafnar í Færeyj-
um og kóngsins Kaupmannahafnar,
vom meðal farþega á þriðja farrými
seytján kátir og bjartsýnir nýstúd-
entar úr Verzlunarskóla íslands í
Norðurlandaför, að loknum ströng-
um en skemmtilegum vetri, við nám
og íjáröflun til ferðarinnar. Ferð
þessi hafði verið ákveðin strax í 5.
bekk með þeim fyrirvara þó, að
unnt yrði að afla nægilegs farar-
eyris. Fararstjóri þótti sjálfkjörinn
Ágúst Hafberg, enda hafði hann
alla tíð frá því í 1. bekk verið í
forystusveit bekkjarsystkina. Einn-
ig vom meðal farþega álíka margar
skátastúlkur víðsvegar að af
landinu á leið til Finnlands á skáta:
mót, ekki síður kátar og hressar. í
þeim hópi var Bibba, þá eins og
ávallt síðar hvers manns hugljúfí.
í þessari ferð hófst ævintýri þeirra
Bibbu og Gústa. Þau gengu í hjóna-
band hinn 5. júlí 1952. Þeim varð
þriggja mannvænlegra bama auðið,
sem nú em fulltíða. Kippir þeim
öllum í kynið hvað varðar dugnað
og aðra mannkosti. Þau era: Oddný
Guðleif, efnaverkfræðingur, maki
hennar Hermann Þórðarson, einnig
efnaverkfræðingur, Guðmundur
Már, verkfræðingur, maki Magnea
Sverrisdóttir, fóstra. Yngstur er
Ágúst Friðrik verkfræðinemi. Unn-
usta hans er Guðný Hallgrímsdóttir
guðfræðinemi. Bamabömin em
þijú og vora þau augasteinar ömmu
sinnar.
Fyrstu hjúskaparárin bjuggu
Gústi og Bibba í Mávahlíð og síðar
í Skeiðarvogi, en síðustu 15 árin
hafa þau búið í Árlandi 6 í hinum
friðsæla og gróðursæla Fossvogs-
dal. Menn tengjast gjama traustum
böndum á skólaámnum. Við Ágúst
Hafberg emm ekki undantekning
frá þeirri reglu og Bibbu kynntist
ég í ferðinni frægu. Ekki hefur
dregið hér úr, að ijölskyldur okkar
urðu næstu nágrannar í Fossvogi.
Við byggðum hlið við hlið og flutt-
um þangað um svipað leyti, báðar
fjölskyldur í ófullgerð hús, sem var
ekki þá og er víst ekki nú nein
undantekning. Við leituðum ráða
hvor hjá öðram — ekki sízt þegar
komið var að ræktun lóða, tijá- og
blómræktun. Mörg góð ráð og leið-
beiningar sóttum við til Bibbu og
Gústa. Heimilið ber húsbændum
gott vitni, bæði orðlögð fyrir gest-
risni og höfðingsskap, enda frænd-
garðurinn stór, vinimir margir og
umsvif húsbóndans mikil, bæði í
félagsmálum og atvinnurekstri.
Við Baddý minnumst Bibbu með
söknuði. Tíminn græðir smám sam-
an sárin og verður þá meira rúm
til að muna ánægjulegar samvem-
stundir, hlýleika hennar, ljúf-
mennsku og góðlátlegt skopskyn,
sem engan gat sært. Ég veit, að
ég mæli einnig fyrir munn bekkjar-
systkina minna, er ég og ijölskylda
mín sendum Ágústi, bömum og fjöl-
skyldum þeirra, svo og öðmm
aðstandendum innilegustu samúð-
arkveðjur og biðjum þeim blessunar
Guðs. Már Elísson
í dagsins önn er dauðinn ætíð
svo flarri hugsun okkar, sem emm
við góða heilsu og á fullu að lifa
lífínu dag hvem. Enda engin furða
því dauðinn er jú andstæða lífsins.
Við andlát vinkonu verður tregt
um tungutak. Úr djúpi hugans
streyma ótal spumingar, sem ekk-
ert svar fæst við og því verður
flótti á vit minninganna það, sem
gripið er til. Þær renna hjá sem
þungur elfur en milda um leið þann
söknuð er í bijcstinu býr.
Nú á aðventu þessa árs kveðjum
við kæra vinkonu sem við áttum
með einhveijar þær dýrmætustu
stundir ungdómsáranna og svo
sannarlega vom þessi ár perlur í
djúpi minninganna.
Amheiður var dóttir hjónanna
Guðmundar Guðmundssonar og
Maríu Ámadóttur. Er áttu einnig
tvö önnur böm, Helgu og Braga.
Það var glaður og eftirvænting-
arfullur hópur 14 skátastúlkna, sem
gekk um borð í „Drottninguna" í
júní 1949. Var ferðinni heitið á
kvenskátamót í Loilanniemi í Finn-

SKARTGRIPIR ERU OKKAR SERGREIN
DEMANTAHÚSIÐ
REYKJAVÍKURVEGI 62, HAFNARFIRÐI, SÍMI 651313

4