Morgunblaðið - 21.12.1986, Qupperneq 58

o~
58
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 21. DESEMBER 1986

*
UMSJÓM ANDRÉS MAGNÚSSON
STRAX - framsækin að vanda.
áttu til að gera á stúdíó- Textinn er merkingarlaus | svipuð einhverju með
fylleríum hér áður fyrr. með öllu og lagið keyrsla | Frankie Goes to Hollywo-
SverrirStormsker- Lífsleiðin(n)
Góður lífsleiði
Mikla athygli og
hneykslan vakti plata
Sverris Stormskers „Hitt
er annað mál“. Textarnir
þóttu klúrir og ekki voru
menn á eitt sáttir um
ágæti kappans sem laga-
smiðs og hljómlistar-
manns. Mest var þó deilt
á Sverri fyrir að vilja endi-
lega syngja sem mest
sjálfur. Þrátt fyrir allt jós-
sið hélt Sverrir ótrauður
sínu striki og það veit ég
að hann er með vinsælli
gestum í menntaskólum
höfuðborgarsvæðisins.
Nýjasta plata hans,
Lífsleiðin(n) er á nokkuð
annarri línu en sú hin fyrri.
Minna ber á kláminu en
áður, en ekki vantar þó
að kímnin er mikil. Ekki
er Sverrir mikill byltingar-
maður í tónlist, en hann
gerir þó vel það sem hann
gerir og af einlægni.
songurinn, ja songurinn
er eitt það besta á plöt-
unni. Ekki ætla ég að
segja að Sverrir hafi
þróttmikla eða fagra rödd,
en hann kann að nota
hana og nær því út úr
henni sem hann ætlar
sér. Ekki skemmir síðan
að röddin fellur mjög vel
innan þeirra takmarka
sem tónlistin setur.
Sama má segja um
textana. Þeir eru ósköp
od. Að vissu leyti er
svolítið gaman að hlusta
á þetta, en á það erindi á
söluplötu?
Satt best að segja varð
ég fyrir nokkrum von-
brigðum með plötuna, en
ekki verður á allt kosið.
Þó kann að vera að maður
sé einfaldlega of mikið
innstilltur á Stuðmenn
sem voru. Ekki verður
með nokkru móti sagt að
platan sé léleg, það er hún
alls ekki og reyndar mjög
þægileg í hlustun. Maður
bjóst bara við einhverju
öðru. Þrjár stjörnur af
fimm.
klénir og tilgerðarlegir á
textablaðinu, en þegar
þeir eru komnir á vínylið
þá er eins og þeir öðlist
nýtt líf.
Það má margt segja um
Sverri Stormsker, en það
má hann eiga að hann er
sannur í tilgerðinni og það
er meira en segja má um
suma.
Killing Joke -
BrighterThan
aThousand
Suns
Birtir
til
PLÖTUDÓMUR
Árai Matthiasson
Vart hefur það farið fram
hjá neinum þegar Jaz
Coleman og félagi hans
Georsdie úr Killing Joke
voru hér á landi að hræra
upp í poppheiminum
íslenska. Þá héldu reynd-
ar flestir að hljómsveitin
sú væri úr sögunni, en
eftir reikula daga á ís-
landi var þráðurinn
tekinn upp aftur og út var
gefin platan Revelation.
Tónlistin þar var þeirrar
Plötudómur
Árai Matthiasson
IPlötudómur
Andrés Magnússon
HUÓMSVEITIN Queen er e:n
þessara hljómsveita sem von-
laust er að gagnrýna, þar sem
að sífelldar vinsældir þeirra
kveða gagnrýni ávallt í kútinn.
Vissulega hafa afurðir sveitar-
innar verið upp og ofan á löngum
ferli, en á heildina litið er um
yfirburða fagmennsku að ræða.
Svo er einnig um þessa plötu.
Skífan hefst á laginu „One Vision"
og á eftir koma gamlir slagarar,
sem fyrir löngu eru orðnir sígildir.
Eru það lög eins og „Seven Seas
of Rhye“, „Under Pressure",
Another One Bites The Dust“, I
Want To Brek Free“, Bohemian
Rhapsody", Radio Ga-Ga“, „We
Will Rock You“, „We Are The
Champions" og að lokum þjóð-
söngur Breta, „God Save The
Queen".
Greinilegt er að áheyrendur eru
með á nótunum, því þeir taka
undir þúsundradda og leiða jafn-
vel sönginn, eins og í „I Want to
Break Free“.
Á þessum tíma tækniundra (á
gervihnattaöld) gæti maður hald-
ið að Queen myndi freistast til
þess að stóla á tölvur og önnur
tól við undirleikinn. Það gerir
hljómsveitin ekki. Þeir eru með
einn og aðeins einn aðstoðar-
mann, Spike Edney, en hann
leikur jöfnum höndum á hljóm-
borð og gítar auk þess sem hann
raddar. Fyrir bragðið er Queen
þétt rokkband, en ekki segul-
bandshljómsveit (sbr. hljómsveit
Bonnie Tyler).
Þessi plata er enn ein skraut-
fjöðurin í fagurlega skreyttan hatt
hljómsveitarinnar Queen.
EKKIALVEG...
STRAX
Plötudómur
Andrés Magnússon
í SÍÐUSTU viku kom út
platan STRAX með sam-
nefndri hljómsveit.
STRAX þekkja líklegast
fiestir sem Stuðmenn.
Skífan er ætluð til út-
flutnings og hyggjast
Sýrlendingar reyna að
feta refilstigu frama-
brautarinnar. Þetta er
reyndar ekki fyrsta átak
þeirra félaga í þessa átt
og er skemmst að
minnast Kínafarar þeirra,
en hljómsveitin var sú
fyrsta sem fékk inni í
kommúnistaríkinu, eftir
að WHAMI skandalíser-
aði þar um árið. Þá má
minnast lagsins
„Moscow, Moscow",
sem reynt var að koma á
framfæri á meðan
Reykjavíkurfundinum
stóð, þó misjafnlega
gengi.
A plötunni eru tíu lög,
öll með enskum textum
og í popplegra lagi. Hljóm-
sveitarmeðlimir fara enda
ekki í neinar felur með að
þessari skífu er ætlað að
vera til vinsælda líkleg og
að stundum sé frumleg-
heitunum fórnað. Ætla ég
síðastur manna að lasta
það.
Fyrsta lag plötunnar er
„Enough" og er það all-
diskað lag, sem hleypa á
titringi í dansfúsa fætur.
Það er Ragnhildur Gísla-
dóttir sem syngur lagið
með sínu lagi, en ég er
ekki frá því að röddin sé
fullskær miðað við aðra
gerð lagsins.
Lagið „Come Jive",
syngur Aggi Popskow-
itsch af alkunnri snilld.
Aggi þessi hefur reyndar
gengið undir dulnefninu
Egill Ólafsson um alllangt
skeið, en hefur nú komið
úr felum. — Annars er ég
ekki frá því að Agli hætti
stundum til þess að vera
svolítið tilgerðarlegur í
röddinni, sem er synd, því
hann hefur mjög fallega
rödd.
Lagið „Black and
White“, er gott og smekk-
legt popplag í besta
skilningi þess orðs og er
auk þess prýðilega útsett.
„The Urge" fylgir fast á
eftir og ég kann einstak-
lega vel við það lag, án
þess að geta bent á ein-
hverja eina ástæðu.
Fyrsta lag seinni hliðar
er lagið „Look Me in The
Eye“, sem er virkilega vel
sungið popplag og vel til
vinsælda líklegt; en það
er með það sem fleiri lög
að útsetningin er svolítið
ot'hlaðin og lagið missir
marks að sama skapi.
Tant pis!
„Pago Pago“ er algjört
rugllag eins og Stuðmenn
Queen - Live Magic
Líf í gömlu
mönnunum