Morgunblaðið - 27.02.1987, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 27. FEBRÚAR 1987
35
ÞorvaldurA. Sigur-
geirsson — Minning
Fæddur 17. nóvember 1914
Dáinn 13. febrúar 1987
í dag kveðjum við hinstu kveðju
góðan vin og frænda, Þorvald Aðal-
stein. Hann var fæddur á ísafirði,
eitt af þrettán bömum hjónanna
Bjameyjar Einarsdóttur og Sigur-
geirs Kristjánssonar. Þegar ég
kynntist þessu góða fólki voru
systkinin bara sjö á lífi og amma
Bjamey í hárri elli. Nú hafa fjögur
þeirra kvatt á þrem árum; Þorgerð-
ur, Valgerður og Guðborg, tengda-
móðir mín, og nú Þorvaldur. Eftir
lifa Guðrún, Karvel og Isak.
Valdi var á ísafirði til 1947 og
hélt heimili með móður sinni og þar
hjá þeim átti Haukur, systursonur
hans, heima sín fyrstu ár. Alla tíð
hefur Valdi látið sér umhugað um
Hauk enda mjög kært með þeim.
Valdi var giftur elskulegri konu,
Sigríði Sumarliðadóttur, en því mið-
ur slitu þau samvistir.
Hann var bamlaus og þess nutu
systkinaböm hans og svo böm
þeirra. Ég held að hann hafi munað
nöfn og aldur allra þessara bama.
Fyrsta bamið mitt er fætt á af-
mælisdegi hans fyrir 28 árum og
ósköp var hann ánægður þá, og
fékk stelpan að njóta þess. En ekki
var hann síðri við hin tvö sem á
eftir komu. Börnunum mínum var
hann góður og gjafmildur frændi.
Hann fylgdist alla tíð vel með þeim
og þeim þótti innilega vænt um
hann. Fyrir fimm árum, þann 17.
nóvember fæddist bamabam mitt
á afmælisdegi mömmu sinnar og
Valda, þá var hann frændi mont-
inn. Honum fannst hann alltaf eiga
sérstaklega mikið í þeim dreng og
lét hann kalla sig Adda frænda.
Aðal æfistarf Valda var sjó-
mennska, lengst af á togurum, en
eftir að fætumir fóm að gefa sig
kom hann í land og vann í BÚR
Fædd 11. maí 1895
Dáin 21. febrúar 1987
„Fagna þú sál mín, allt er eitt í Drottni,
eilíft og fagurt - dauðinn sætur blundur."
(J.J. Smári)
Þetta er upphafið að einum sálm-
inum, sem Fríða frænka hafði valið
til að syngja við útför sína.
Það era mörg ár síðan hún af-
henti mér blaðið með sálmunum.
Við töluðum um þetta rétt eins og
hún ætlaði að fara frá Seyðisfriði
út á ísafjörð. Þetta var eðlilegt og
einfalt mál, trúin á guð bjargföst,
hún væri viðbúin að kveðja þennan
heim hvenær sem væri. Biðin var
orðin nokkuð löng, fannst henni,
en það var ekkert hægt að segja,
lífíð var svona, og hún átti alltaf
orð tit að lýsa því og öllu sem fyrir
hana bar, það vita þeir sem þekktu
hana. Loksins kom stundin, það
síðasta sem hún sagði við okkur
frænkumar, sem heimsóttum hana
lengst af, var: Guð blessi þig og
varðveiti, og þakka þér fyrir að þú
komst."
Á meðan hún hafði nokkra rænu
sagði hún þetta þó að inn á milli
slæi út í fyrir henni. Getur maður
annað en samglaðst öldraðu og
sjúku fólki, þegar það fær hvfldina
að loknu löngu og oft erfíðu dags-
verki?
Gunnfríður fæddist á Uppsölum
í Seyðisfirði við ísafjarðardjúp,
dóttir hjónana Kristínar Guðmunds-
dóttur og Rögnvaldar Guðmunds-
sonar. Hún var næstelst 9 systkina,
sem komust á legg, og ólst upp ó
föðurgarði í glaðværam hópi, sem
söng og spilaði og gladdist á ein-
faldan hátt eins og sveitafólk þeirra
síðustu árin sem hann stundaði
vinnu. Hann fór á Hrafnistu í Hafn-
arfírði 1983. Þar kunni hann vel
við sig og talaði oft um hvað starfs-
stúlkumar væra sér góðar og sér
í lagi „eldhúsdömumar", og fyrir
það viljum við þakka.
Hann andaðist í svefni að áliðn-
um degi. Ég þakka þessum góða
manni allt það sem hann gerði fyr-
ir mína fjölskyldu. Bömin mín,
Helga, Baddý og Kiddi, sakna góðs
frænda.
Blessuð sé minning hans.
Gréta
Hann Valdi frændi er dáinn.
Kallið er alltaf jafn óvænt þó vitað
væri að veralegur brestur var kom-
inn í heilsuna. Hinsvegar hafði
Valdi notið mjög góðrar heilsu
framan af ævi og varla orðið mis-
dægurt.
Þorvaldur Aðalsteinn Sigurgeirs-
son var fæddur á ísafirði 1914 og
var því sjötíu og tveggja ára er
hann lézt. Foreldrar hans vora Sig-
urgeir Kristjánsson verkamaður,
ættaður frá Gjörfudal í ísafírði, og
Bjamey Jóna Einarsdóttir frá
Skáiavík ytri við ísafjarðardjúp.
Segja má að hann hafí verið af
dugmiklum vestfirzkum sjómanna-
og bændaættum langt aftur í ættir.
Þorvaldur hafði mikinn áhuga á
ættfræði og taldi til skyldleika við
Magnús prúða Jónsson og Árna
Gíslason sýslumann á Hlíðarenda
og son hans, Sæmund Ámason
sýslumann á Hóli í Bolungarvík.
Þorvaldur var tíunda bam for-
eldra sinna, sem alls urðu þrettán,
en tíu komust á fullorðins ár. Af
þessum hópi era þrjú eftir á lífí en
þijár systur Þorvaldar hafa látist á
síðustu tveimur áram.
Tíu ára gamall missti Þorvaldur
föður sinn sem dó frá konu og tíu
bömum á aldrinum frá fjögurra ára
tíma. Á Uppsölum var hátt til lofts
og vítt til veggja með útsýni yfir
allan Seyðisfjörðinn og fram á dal.
Þar vora alltaf næg verkefni fyrir
allt heimilisfólið bæði á landi og
sjó. Afí kunni að stjóma og koma
ýmsu í verk, að mörgu leyti var
hann á undan sinni tíð. — En hann
kunni líka að láta fólki líða vel og
lofa því að lyfta sér upp að loknu
dagsverki — þá var sungið, spilað
á hljóðfæri, kveðnar rímur, sagðar
sögur — afi samdi líka margar sög-
ur sjálfur, og las fyrir heimilisfólkið.
Slíkur var andi heimilisins, þar sem
Friða frænka ólst upp. — Húslestr-
amir og passíusálmamir voru
öraggir og amma var alltaf kölluð
„amma blessunin" eða „mamma
blessunin" — með stóra lyklakippu
hangandi á sér.
Gunnfríður var ákaflega
skemmtileg kona, söngelsk, vel
hagmælt með skopskyn svo af bar
og kunni vel að segja frá. — Það
var oft hægt að skemmta sér vel
við að rifja upp það sem Fríða
frænka sagði, og hún gat leikið
allar mögulegar persónur, sem
maður sér svo fyrir sér lengi. Hún
gat líka siðað mann til, og vissi upp
á hár hvemig maður átti að haga
sér. Minningar um fólk eins og
Fríðu frænku ylja manni marga
stundina.
Hún var bamlaus og saknaði
þess mjög, en hún lét sér annt um
okkur yngri kynslóðina, sem þá var.
Að mörgu leyti varð það hennar
hlutskipti að annast aðra og hjúkra,
og það gerði hún með stakri ná-
kvæmni. Að öðra leyti mun ég ekki
fara út í æviatriði. — Við ættingjar
og vinir eigum glaðar og góðar
minningar, hún var svipmikill per-
til tvítugs. Snemma varð því að
bjarga sér. Lífsbaráttan var hörð á
þessum áram og allir þurftu að
vinna hörðum höndum fyrir lífsvið-
urværi. Valdi tók sinn þátt í að
hjálpa móður sinni og yngri systkin-
um strax og hann hafði aldur til
og var stoð og stytta móður sinnar
og Halldórs bróður síns sem var
heilsuveill og lézt langt um aldur
fram. Móður sinni vann Valdi allt
sem hann mátti af fómfysi og óeig-
ingimi, sem var næsta einstök og
verður aldrei fullþökkuð.
Eins og venja var hjá ungu al-
þýðufólki í vestfírzku sjávarplássi á
þessum tíma lá leið Þorvaldar á
sjóinn. Að loknu námi í bama- og
unglingaskóla réðst Valdi á ýmsa
báta frá ísafirði, bæði landróðrar-
báta sem komu að landi daglega
og þá er lengra sóttu. Mest var
hann á bátum Samvinnufélags ís-
fírðinga en gerðist háseti á togurum
eftir að hann flutti suður á áram
seinni heimsstyrjaldarinnar. Einnig
var hann á hvalveiðibátum í nokkur
sumur. Skipsfélagar Valda bára
honum gott orð fyrir ósérhlífni og
góðan félagsanda.
Þorvaldur kvæntist Sigríði Sum-
arliðadóttur, ættaðri úr Steingríms-
fírði, en þau slitu samvistir eftir
tóif ára sambúð. Þeim varð ekki
bama auðið.
sónuleiki, þó ekki væri stærðinni
fyrir að fara — hún gat bæði verið
gull og stál, þó það sé gullið sem
geymist lengst í vitundinni og varp-
ar birtu á minningamar. Hún var
Fríða frænka okkar allra. Guð blessi
minningu hennar.
Hrefna
Birting af-
mælis og
minningar-
greina
Morgunblaðið tekur af-
mælis- og minningargreinar
til birtingar endurgjaldslaust.
Tekið er við greinum á rit-
stjórn blaðsins á 2. hæð í
Aðalstræti 6, Reykjavík og á
skrifstofu blaðsins i Hafnar-
stræti 85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að
greinar verða að berast með
góðum fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði að berast síðdegis á
mánudegi og hliðstætt er með
greinar aðra daga.
Minning:
Gunnfríður Rögnvalds-
dóttirfrá Uppsölum
Frændrækni Valda var einstök
og hélt hann góðu sambandi við
systkinaböm sín eftir því sem tök
voru á. Nutu þau og þeirra börn
gjafmildi hans sem át.ti sér lítil tak-
mörk. Undir hrjúfu yfirborði var
Vaidi, einstáklSgS bamgóður og
hafði gaman af börnum og að gleðja
þau. Osjaldan var hann fyrstur til
að hringja í tilefni afmælisdags eða
annarra tímamóta hjá yngri kyn-
slóðinni. Þessi kynslóð sér nú á bak
góðum frænda sem lengi mun lifa
í endurminningunni.
Ræktarsemi Valda við ættar-
stöðvar og sveitunga fyrir vestan
var viðbragðið. Þannig stóð hann
að gjöf á hökli til ísajarðarkirkju
til minningar um foreldra sína og
Nauteyrarkirkju sendi hann meðal
annars ísaumað teppi til minningar
um ættingja úr inn-Djúpinu. Rétt
áður en kallið kom vann han að því
að koma á heimsókn fermingar-
systkina frá því fyrir 60 áram í
ísafjarðarkirkju á næsta ári.
Þegar Valdi kom í land vann
hann aðallega hjá Bæjarútgerð
Reykjavík áður en hann settist í
helgan stein. Er löngu og farsælu
lífsstarfi var lokið fékk Þorvaldur
inni á KráííiÍSÍU í SafewfirW °g
undi þar vel dvöl sinni, eins og
hann lýsir í viðtali sem birtist við
hann í þriðja bindi Hrafnistumanna
eftir Þorstein Matthíasson. Valdi
var ætíð áhugasamur um samtök
sjómanna og slysavamir og dvalar-
heimili þeirra var honum mjög kært.
Valda verður sárt saknað af ætt-
ingjum og vinum en við þökkum
samfylgdina og vitum að kærir for-
eldrar og systkini munu fagna
honum er skip hans rennur í vör
handan við móðuna miklu.
Blessuð sé minning Valda
frænda.
Systkinabörn
t
Eiginmaður minn, sonur, faðir, tengdafaðir og afi,
AÐALSTEINN ÞORGEIRSSON,
Markholti 15,
Mosfellssveit,
lést í Borgarspítalanum 26. febrúar.
Svanlaug Þorsteinsdóttir,
Hólmfríður Guðjónsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Eiginkona mín,
EYÞÓRA ÞÓRÐARDÓTTIR,
Aragerði 12, Vogum,
lést í Landspítalanum miðvikudaginn 25. febrúar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Halldór Ágústsson.
Eiginkona mín, t HELGA GÍSLADÓTTIR,
Vfðivöllum 2,
Selfossi,
lést á sjúkrahúsinu á Selfossi miövikudaginn 25. febrúar.
Erlendur Sigurjónsson.
t
Eiginkona mín,
SIGURBJÖRG ÓLAFSDÓTTIR,
Þórsgötu 15,
lést i Landspítalanum að morgni 23. þ. mán.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sigtryggur Jónatansson.
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
INGIGERÐUR GUÐMUNDSDÓTTIR,
Skagfirðingabraut 23,
Sauðárkróki,
veröur jarðsungin frá Sauðárkrókskirkju laugardaginn 28. febrúar
kl. 14.00.
Stefán Stefánsson, Eyrún Jónsdóttir,
Geirfinnur Stefánsson, Guðrún Gunnarsdóttir
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu hlýhug vegna andláts
og útfarar frænda okkar og vinar,
BJÖRGVINS JÓNSSONAR,
Breiðabólsstað, Fljótshlfö.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á hjúkrunarheimilinu Ljósheimum,
Selfossi.
Þórður Rafn Guðjónsson,
Guðbjörg Jóna Sigurðardóttir,
Sváfnir Sveinbjarnarson, Ingibjörg Halldórsdóttir.