Morgunblaðið - 25.04.1987, Side 30

30
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 25. APRÍL 1987
Páls GLEÐI Péturssonarog hinn
„léttgeggjaði ONKEL JOAKIM“
eftir Þorgeir Ibsen
Páll á Höllustöðum Pétursson,
alþingismaður fyrir Framsóknar-
flokk, skrifar í Dagblaðið þann 13.
apríl sl. grein, sem ber yfírskriftina
„Uppgjör hjá íhaldinu". — Fagnandi
og sjálfumglaður eins og pörupilt-
ur, sem kætist óumræðilega yfír
óförum annarra, hefur hann grein
sína á þessum orðum:
„Loksins er nú að því komið,
íhaldið er sprungið. Lengi hefur
mátt við því búast að þessi stjóm-
málasamtök liðuðust í sundur."
Ekki er víst að fögnuður Höllu-
staða-Páls vegna „ófara íhaldsins"
vari lengur en fram á aðfaranótt
þess 26. apríl, þegar lokið hefur
verið að telja upp úr kjörkössunum.
Þá kæmi ekki á óvart að bros hans
stirðnaði, jafnvel frysi, þennan
flórða morgun sumars, þegar í ljós
kæmi að íhaldið hefði spjarað sig
furðuvel miðað við aðstæður og
stæði mun betur en menn hefðu
átt von á, þrátt fyrir Albertsmál,
sem að óskhyggju Páls og annarra
hans nóta hefði átt að ríða því að
fullu.
í munni séra Áma Þórarinssonar
varð til orðið Þórðargleði sem
Þórbergur skráði og þýðir á dönsku,
sem Páll Pétursson er svo vel að
sér í, — „skadefrohed". — Ámi
var að lýsa fyrir Þórbergi illkvittnis-
legri gleði manns, sem Þórður hét,
sem gladdist svo af hjarta yfír óför-
um annars manns að andlit hans
var sem uppljómað af sælu og fögn-
uði. Orðin meinfysi og illgimi fannst
Áma sem dygðu ekki nægjanlega
vel til að lýsa hinum illkvittnislegu
hughrifum mannsins, fannst
danska orðið „skadefro" taka þeim
fram, en orðið Þórðargleði fannst
honum eiga bezt við hina sérkenni-
legu og sérstæðu gleði mannsins. —
Þannig færi líklega bezt á því að
kalla hina pólitízku gleði yfír
pólitízkum skakkaföllum andstæð-
inga á stjómmálasviði: Pálsgleði —
stutt og laggott — eitt orð — auð-
skilið eftir að hafa lesið grein Páls
í DV 13. apríl sl., sem hefst með
þessum fagnaðarhrópum _ Páls:
„Loksins er að því komið. íhaldið
er sprungið." — Hvílík dýrð, hvflík
dásemd, hvflík sæla, hvflíkur fögn-
uður: — Pálsgleði.
Páll hinn forvitri
Pétursson
Páli Péturssyni er margt vel gef-
ið. M.a. sá mikli innsæishæfíleiki
að vera forvitri. Því er fátt sem
kemur þessum forvitra manni á
óvart, svo sem marka má á hans
eigin orðum. Hann segir á einum
stað í grein sinni: „Viðbrögð Al-
berts komu mér ekki á óvart.
Það er alveg sama hvað Albert
hefði hent, honum mun alltaf
finnast hann sjálfur vera sak-
laus.“ (Leturbr. Þ.I.) — Á öðmm
stað, nokkm seinna í grein sinni,
segir hann: „Þorsteinn missti út úr
sér í viðtali við Stöð 2 að hann vildi
ekki Albert í næstu ríkisstjóm.
Þetta kom mér ekki á óvart.“
(Leturbr. Þ.I.) — Þetta kallar hinn
forvitri í millifyrirsögn: „Ofboðsleg
ögrun“ og segir síðan m.a. orðrétt:
„Þessi yfirlýsing Þorsteins fór
fyrir bijóstið á Albert og hirð-
inni hans.“ (Leturbr. Þ.I.) — Ekki
fer á milli mála að hinn forvitri
bóndi á Höllustöðum er að leitast
við svona á lævísan hátt að gera
lítið úr formanni Sjálfstæðisflokks-
ins og er eins og hann sé að burðast
við að koma á hann höggi undir
beltisstað. Að minnsta kosti er sú
íþróttamennska ekki burðug, þegar
hann segir gegn betri vitund: „Þor-
steinn missti úr sér í viðtali við
Stöð 2, að hann vildi ekki Albert í
næstu ríkisstjóm ...“. Hinn for-
vitri, sem fátt kemur á óvart,
veit að Þorsteinn Pálsson missti
ekki eitt eða neitt út úr sér á Stöð
2, sagði ekkert eins og af tilviljun
eða óhugsuðu máli. Hann sagði
blátt áfram og af fullri einurð og
hreinskilni, að hann teldi ekki rétt
að Albert Guðmundsson sæti eða
færi í ríkisstjóm, eins og sakir
stæðu. Hann var ekki að segja eitt
Þórir S. Gröndal skrifar frá Flórída:
Peningar og trúboð
Um daginn fóram við í kirkju,
aldrei þessu vant. Þetta var lúth-
ersk kirkja og höfðum við verið þar
a.m.k. tvívegis áður. í eitt skipti
við giftingu en í hitt sinnið við jarð-
arför. Ég minntist þá þess að ungu
hjónin höfðu skilið, eftir eitt ár eða
tvö. Þessi kirkjugifting hafði því
ekki dugað vel. Jarðarfararathöfnin
hafði aftur á móti verið haldgóð.
Ifyrst við emm farin að ræða um
kirkjuleg málefni væri ekki úr vegi
að ég skýrði ykkur frá hneyksli
því, sem upp kom varðandi sjón-
varpssöfnuð einn I Suður-Karólínu-
ríki um daginn. Trúarlegt sjónvarp
eða trúboðssjónvarps hefír vaxið ört
í þessu landi á undanfömum ámm
og em það nú milljónir manna, sem
horfa á þessar sjónvarpstrúar-
athafnir og senda peninga til
„styrktar" þessum söfnuðum.
Söfnuðurinn í Suður-Karólínu er
orðinn stórfyrirtæki upp á margar
milljónir dollara. Ifyrir utan að eiga
öfluga sjónvarpsstöð með meðfylgj-
andi skrifstofum til þess að útbreiða
guðspjallið og innheimta peningana
standa þessir kristilegu viðskipta-
jöfrar í því að byggja hótel og setja
á stofn stóran skemmtigarð fyrir
sannkristna. Allt lék í Iyndi fyrir
forsprakkanum og stofnandanum
James Bakker (líklega af norskum
ættum) og konu hans. Hjónin vom
afburða glæsileg og rfk, en hann
næstum helgur maður þar að auki.
En svo komst upp að hann hafði
verið að lúlla hjá einum kirkjueinka-
ritaranum. Þetta hafði reyndar
gerst fyrir nokkmm árum, en samt
varð af feiknahvellur og Bakker
varð að segja af sér og tók annar
prédikari við. Ekki var hann samt
sviptur laununum eða allra nauð-
synlegustu þurftum, eins og t.d.
einum Rolls Royce, höllinni sinni
og sumarhúsinu í Palm Springs í
Kalifomíu. Um svipað leyti kom
einnig í ljós að frú Bakker hafði
ánetjast einhverjum ly^um. Einka-
ritaratetrið lét hafa það eftir sér
að hún væri strangtrúuð og sagði
stúlkan að sér hefði skilist að hún
væri að gera það fyrir guð að lofa
Jimmy litla að lúlla hjá sér.
Annar trúarsjónvarpssnillingur,
Oral Roberts, sem á sl. 20 ámm
hefur rakað inn milljörðum dollara
með því að sameina góða prédikun-
arhæfíleika og sjónvarpstæknina,
var Iíka í fréttunum hér nýlega.
Hefir hann byggt háskóla, sjúkra-
hús og trúboðsstöð fyrir aurana,
en eitthvað hefír líka dropið á djákn-
ann, því hann er talinn margfaldur
milli sjálfur.
Undanfarið hefír hann samt ekki
verið ánægður með heimtumar, því
hann tilkynnti fyrir þremur mánuð-
um að guði hefði sagt sér að hann
yrði að safna 8 milljónum dollara
fyrir lok marzmánaðar, ella yrði
hann sjálfur, þ.e. Oral Roberts,
kallaður heim. Á leikmannsmáli
heitir það deyja.
Þótti mörgum sem Roberts hefði
gengið hér einum of langt í fláröfl-
unarstarfsemi sinni, að hann skyldi
þannig hræða áhangendur til þess
að láta meira af hendi rakna, en
hafa ella dauða hans á samvizk-
unni. Ekki er laust við að margir
hafí óskað þess, að upp á 8 milljón-
imar myndi vanta 31. marz og vildu
þeir sjá hvort Oral Roberts yrði þá
kallaður til himna eða hvemig hann
myndi koma sér úr klípunni.
Því miður fengu menn það aldrei
að vita og Roberts þurfti ekki að
standa við stóm orðin. Mannkerti
nokkurt hér í Flórída, sem orðið
hafði milljónamæringur á hunda-
veðhlaupum, gaf þær 1,2 milljónir
sem uppá vantaði, á síðustu stundu
Roberts tók peningunum fegins
hendi, þótt hann hafí hina megn-
ustu skömm á íjárhættuspili og
banni áhangendum sínum að stunda
slíkt, hundaveðhlaup þar með talið.
Hann er nú kokhraustur og segist
líklega þurfa að nota þessa fjáröfl-
unarleið aftur í náinni framtíð til
þess að hala inn meira fé. Vonandi
fínnum við þá út hvort hann á í
fjármálaumræðum við guð eða
hvort hann er einfaldlega að hræða
stuðningsfólk sitt með sýndarhót-
unum.
Því skal skotið hér inn í að kirkj-
ur og allar trúarstofnanir hér í
Bandaríkjunum njóta algjörs skatt-
frelsis. Það fé sem fólk gefur
þessum stofnunum er einnig frá-
dráttarbært til skatts.
Ekki er hægt að skilja við þessar
alvarlegu trúarfréttir án þess að
minnast á ferðapáfann mikla frá
Róm. Hann var um daginn á ferð
um Suður-Ameríku til að kanna eða
hafa gætur á því hvort hinum fá-
vísu, fátæku, fáfróðu mörg hundmð
milljónir vonleysislegra sóknar-
bama hans í rómönsku Ameríku
væri strangt haldið við hina einu
og sönnu trú og þar með forðað frá
allri óanuðsjrnlegri menntun og
vitneskju um það, að hægt er að
koma í veg fyrir gegndarlausa nið-
urhleðslu á bamungum.
Það er annars stutt á milli ferð-
anna hjá blessuðum páfanum. Hann
flýgur hér um bil eins ótt og títt
og ríkisbubbar og viðskiptajöfrar
íslands, sem eiga heimsmetið eins
og kunnugt er. í haust ku hann
ætla að koma til Norður-Ameríku
og ætlar hann meira að segja að
heimsækja okkur, vesalingana, í
henni vondu Mæamí.
Prelátar hér um slóðir em sér
svo vel meðvitandi um kostnað við
slíka heimsókn og létu þau boð út
ganga að þeir myndu ætla að selja
aðgang að hans heilagleika. Meðal
annars átti að vera hægt að fá að
snerta pilsfald hans fyrir $200,00
og kyssa hringinn á hönd hans fyr-
ir $500,00. Var svo mikið hlegið
að þessari hugmynd að kirkjunnar
menn hættu við hana snarlega.
Ekki er mér kunnugt um hvemig
þeir ætla að greiða kostnaðinn af
heimsókninni.
Það má nú segja að ekki er öll
vitleysan eins hér í henni Ameríku.
Höfundur er ræðiamuður íalands
í Suður-Flórida ogframkvæmda-
stjóri týá fisksölufyrirtæki &
Miami.
eða neitt um það hvað hann sjálfur
vildi eða vildi ekki. Að kvöldi 24.
marz sl., sama dag og Albert sagði
af sér ráðherraembætti, var Þor-
steinn Pálsson spurður á Stöð 2,
hvort til greina kæmi, að Albert
yrði aftur ráðherra. Þessu svaraði
Þorsteinn: „Það segir sig sjálft eft-
ir atburði dagsins í dag. Ég veit
ég þarf ekki að svara þessari spum-
ingu.“ Síðan var enn spurt: „Felst
neitun í þessu?" Þorsteinn svaraði:
„Það liggur í augum uppi að það
getur ekki orðið."
Svar hans er kórrétt, eins og
sæmir formanni stærsta stjóm-
málaflokks landsins. Slóttugir og
slægvitrir pólitíkusar (sem ég nefni
svo, en ekki stjómmálamenn) hefðu
svarað með öðmm hætti. Þeir hefðu
slegið úr og í með marklausu blaðri
og svaríð verið þokukennt — eins
og véfrétt — og að engu hafandi.
Sjálfstæðismenn mættu því vera
stoltir af sínum formanni því „tal
hans var hreint og hjartað hrein-
skilið" — véfréttar- og vafninga-
laust. — Þetta ætti að verða
Höllustaðabóndanum íhugunarefni,
strax að kosningum loknum, þegar
hann fer að velta vöngum yfír því,
hversu staða Sjálfstæðisflokksins
er nú styrk, þrátt fyrir allt, þrátt
fyrir ágjöfína og brotsjóana, sem
yfír hann hafa gengið þessa síðustu
daga og vikur.
Hínn „léttgeggjaði
Onkeí Joakim“
Nokkm undir lok greinar sinnar
segir Höllustaðabóndinn m.a. þetta:
„Albert Guðmundsson er að mörgu
Ieyti vænsti karl, greiðvikinn og
hlýlegur. Hann er talsvert upptek-
inn af sjálfum sér og þegar hann
gerir glappaskot eru þau fyrir-
gefin eins og hann væri einhver
léttgeggjaður „Onkel Joakim".
(Leturbr. Þ.I.) — í framhaldi af
þessu telur Höllustaðabóndinn eðli-
legt að slíkur maður (sem búið er
að líkja við „léttgeggjaðan Onkel
Joakim" (innskot Þ.I.)) eigi vina-
hóp, en telur tæplega ástæður til
þess að stofna utan um hann §ölda-
flokk (Sic!) — Síðan reiðir hann
fram ávirðingar mannsins í fjármál-
um, þegar hann var fjármálaráð-
herra og jafnframt stórkaupmaður,
og klikkir svo út með því að segja:
„Sjálfsagt setja stuðningsmenn
Borgaraflokksins þetta ekki fyr-
ir sig og líta á „sinn mann“ eins
og þann gamla léttgeggjaða
„Onkel Joakim" og fyrirgefa eins
og jafnan áður.“ (Leturbr. Þ.I.)
Já, þessir hversdagslegu pólitík-
usar, svo sem menn á borð við Pál
Pétursson alþingismann og reyndar
fleiri, því miður, kalla ekki allt
ömmu sína þegar um hið pólitíska
siðferði er að ræða. í grein sinni
kostar hann kapps um að þjarma
að Þorsteini Pálssyni en er greini-
lega á þeim buxunum að klappa
góðlátlega á koil hins „léttgeggjaða
Onkels Joakim", þrátt fyrir allar
hans ávirðingar. En kannski eiga
allir flokkar sinn léttgeggjaða Onk-
Þorgeir Ibsen
„Svar hans var kórrétt,
eins og sæmir formanni
stærsta stjórnmála-
flokks landsins. Slótt-
ugir og slægvitrir
pólitíkusar (sem ég
nefni svo, en ekki
stjórnmálamenn) hefðu
svarað með öðrum
hætti. Þeir hefðu slegið
úr og í með marklausu
blaðri og svarið verið
þokukennt — eins og
véfrétt — og að engu
hafandi. Sjálfstæðis-
menn mættu því vera
stoltir af sínum for-
manni.“
el Joakim, að Framsóknarflokknum
ekki undanskildum, svo reikul sem
stefna sumra manna hans er, t.d.
bóndans á Höllustöðum, því að
stundum virðist sem stefna hans í
hinum veigamestu málum sé oft
æði frábmgðin stefnu foiystu-
manna flokksins, svo sem í utanrík-
ismálum o.fl. Það sýnist t.d. að á
milli stefnu hans í þeim málum og
stefnu Steingríms Hermannssonar
og Halldórs Asgrímssonar séu heil
sólkerfí. En það skal líka játað og
verður að taka með í reikninginn,
að um margt em þeir vel fallnir til
forystu, báðir tveir, þeir Halldór og
Steingrímur, og engir hversdags-
legir pólitíkusar, og er þá meira
sagt af hálfu andstæðings í stjóm-
málum en Páll Pétursson gæti
nokkm sinni sagt um foiystumenn
Sjálfstæðisflokksins, jafnvel þótt sá
rómur væri á að þeir væm afburða-
menn á sínu sviði.
Höfundur er fyrrverandi skóla-
stjóri Lækjarskólans ÍHafnar-
firði.
Tekinn ölvaður
eftir ákeyrslu
LÖGREGLAN i Reykjavík hand-
tók ölvaðan ökumann á stolnum
bU eftir að hafa veitt honum eft-
irför um götur borgarinnar í
gærmorgun.
Eftirför lögreglunnar hófst eftir
að maðurinn hafði ekið á annan bfl
í Rjúpufelli og barst leikurinn þaðan
niður á Kleppsveg og endaði með
því að ökumaðurinn ók á húsvej
Islenska Verðlistans við Laugame
veg. Manninum tókst að koma
undan lögreglunni á hlaupum, ■
. fannst skömmu síðar í kjallara v
Hrísateig, þar sem hann var han
tekinn. Hann var mikið ölvaður i
talinn vera í annarlegri vímu
sögn lögreglunnar.