Morgunblaðið - 25.04.1987, Qupperneq 60

xa
60
V8(?I .Ilfl'íA 3S HTIDACIflAOUA I CIICIA Ifll/TTOflOM
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 25. APRÍL 1987
Plötudómar
aX- r iHaa^K7V,u!
Hlauptu
eftir’enni
★ ★ ★ ★ ★
Hún er hreint frábær,
drífðu þig að eignast eintak!
Svona mætti í stuttu máli
dæma nýútkomna hljómplötu
þeirra félaga í Level 42. Plat-
an heitir „Running in the
family“.
Öll lögin tel ég vera vel gerð,
bæði hvað varðar texta og fram-
setningu, og verður að telja slíkt
frekar sjaldgæft í plötuútgáfu
núorðið. Level 42 hefur sannað
okkur frónbúum ágæti sitt áður
og er þetta gullmoli sem ekki
má ganga úr greipum þeirra
sem unna góðri popptónlist.
BRY
V
Sveitarokk
★ ★ ★ ★
Eftir siðustu plötu Green
on Red gáfu flestir upp alla
von um að sveitin sú ætti sér
viðreisnar von eftir að hún
gekk á hönd stórum plötuút-
gefanda.
Með sinn nýjustu plötu sýnir
Green on Red hinsvegar að ekki
var rétt að afskrifa sveitina.
Platan er harðari og rokkaðri
en síðasta plata og að öllu leyti
betri. Lögin eru öll sveitarokkleg
allt frá Clarksville til Killer
Inside of Me, sem er reyndar
eitt besta lag sveitarinnar frá
upphafi.
Fáttnýtt
★ ★ ★ ★
Á meðal efnilegra hljóm-
sveita sem fram komu í
Bandaríkjunum uppúr 1970
var hljómsveitin Television.
Hún gaf aðeins út tvær plötur
og leystist síðan upp. Einn
stofnandi sveitarinnar og sá
sem einna mest markaði
stefnuna var Tom Verlane.
Tom Verlaine gaf nýlega út
sína Qórðu plötu síðan Televisi-
on lagði upp laupana. Enginn
skyldi örvænta þó torsótt sé að
grípa þessa plötu, hún gefur því
meira sem meira er hlustað.
Verlaine er glettilega góður
gítarleikari og söngvari sem
minnir mikið á Lloyd Cole (eða
Cole á hann). Textamir eru svo
í góðu samræmi við þá stórborg-
arfírringu sem Verlaine sjmgur
helst um.
rokksíðan
Umsjón: Árni Matthíasson
Hinn nýi saklausi Prince. Takið eftir krossinum um hálsinn.
Afríkutónlist
Tímanna tákn
Prince er einn dularfyllsti og
um leið metnaðarfyllsti popptón-
listarmaður seinni ára. Hann
hefur komið sér i sviðsljósið
rækilegar en flestir aðrir en fer
siðan allt að því huldu höfði utan
tónleikasalanna. Þessu til við-
bótar má segja að ekki sé nóg
með að hann sendir frá sér plöt-
ur sem verða að teljast meistara-
verk á mælikvarða poppsins,
aukinheldur stendur hann i
ströngu í að semja metsölulög
fyrir aðra svo að segja má að
nær því allt sem hann tekur sér
fyrir hendur verði að gulli.
Fyrir þremur árum sendi hann
frá sér plötuna Purple Rain sem á
var tónlist úr samnefndri kvikmynd.
Kvikmyndin fékk óskarsverðlaun
fyrir tónlistina og platan seldist í
milljónum eintaka. Þar í kjölfarið
fylgdi kvikmyndin Under the
Cherry Moon sem fengið hefur
slæma dóma og plötumar Around
the World in a Day og Parade.
Around the World in a Day kom
mönnum á óvart, segja má að tón-
listin hafi ekki verið langt frá
sýrutónlist sjöunda áratugarins og
Parade kom mönnum einnig á
óvart, Prince virtist vera að bakka
niður af tindinum, kannski hræddur
við frægðina?
Nýjustu plötunnar, Sign
O’ the Times, var því
beðið með óþreyju
og ekki
minnkaði
eftirvæntingin
Segja má að öll dægurtónlist Vesturlanda sé að meira eða minna leyti
upprunnin í afrískri tónlist. Þetta var fyrir löngu, en á seinni árum hafa
tónlistarmenn á Vesturlöndum iðulega leitað til Afríku að innblæstri og
áhrifum. Gott dæmi um slíkt er Graceland, plata Paul Simon, sem er unnin
upp úr suður-afriskri tónlist að mestu. En Afríkumenn skapa að sjálfsögðu
sjálfir tónlist sem oftast er ætluð Afríkumarkaði, en nær þó iðulega til
hlustenda á Vesturöndum. Þekktastir afrískra tónlistarmanna á vesturlöndum
verða að teljast King Sunny Adé, Fela Ransome Kuti og Prince Nico. Ekki ómerkari
eru Youssou N’Dour og Thomas Mapfumo þótt nýrri séu og ekki má gleyma Soweto.
Sowetotónlist. Graceland Paul Simon vakti athygli á tónlistarmönnum í Suður-Afriku
sem oft hafa átt í erfiðleikum vegna aðskilnaðarstefnu stjórnvalda. Sounds of Soweto
heitir tvöföld safnplata þar sem reynt er að gefa einhveija mynd af því sem markvert
gerist í tónlistinni þar syðra. Flytjendur eru 25 og spannar tónlistin allt f rá reggaeblendnu
rokki að diskófönki. Áhrif frá Vestur-Evrópu eru greinileg en þó heyrist alltaf að um afríska tónlist
er að ræða. Flytjendur eru upp og ofan eins og gengur en þessi tilraun til kynningar á suður-afrískrí
tónlist verður að teljast vel heppnuð.

Fól eða?
Það vakti ýmist óhug eða
hrifningu þegar fréttist að svol-
arnir í The Beastie Boys yrðu
viðstaddir kynningu Grammy-
verðlaunanna 1987.
Beastie Boys, sem eru frægir
fyrir flest annað en prúða fram-
komu, skipa þrír ungir menn, þeir
King Ad-Rock, MCA og
Mike D, og þeir gerðu
monthátíðina, sem ætíð
er í tengslum við
Grammy afhendinguna,
að bjórsvalli hinu mesta
Thomas Mapfumo. Thomas Mapfumo velur aðra
leið í tónlistarsköpun. Frá honum kom nýlega platan
Chimurenga For Justice (barátta fyrir réttlæti), sem
tekin er upp í Eþíópíu. Thomas er rastafaritrúar
og setur það sinn svip á tónlistina sem telja má
negTgae að mestu. Til dæmis eru lögin A
Tambazuma Nashe og Mugara Ndega Í&&
mjög reggaeleg og sem slík með því J&a
allra besta sem heyrist af þvisa tónlist. £■
Þó eru afrisku áhrifin alltaf áberandi.
Youssou N’Dour. Youssou N’Dour®
hefur vakið mikla hrifningu í Bandaríkjun- Vj
um í vetur en hann hefur verið þar á ferð V
með Peter Gabriel. Youssou, sem er frá
Dakar, spilar hraða afríkutónlist með
listilega nýttu slagverki. Hann hefur
gefið út eina stóra plötu með
hraðri danstónlist, sem ber rímjj
nafnið Nelson Mandela. Þar
í eru einnig afrísku áhrifin
fólgin, þetta er dans —
tónlist og sem slik
þegar í ljós kom að platan átti að
vera tvöföld, fyrsta tvöfalda platan
frá Prince síðan meistaraverkið
1999 kom út.
Ekki er enn hægt að festa hend-
ur á Prince þegar hlustað er á Sign
0’ the Times. A plötunni eru sextán
lög, helmingurinn með því besta
sem frá Prince hefur komið, restin
bara vel fyrir ofan meðallag, sé
miðað við það sem er að gerast í
bandaríska poppheiminum í dag.
Flestir kannast sennilega við titillag
plötunnar sem heyrst hefur í út-
varpi frá því áður en platan kom
til landsins. Vel fönkað lag með
góðum þjóðfélagsádeilutexta, sem
sýnir að Prince hugsar um margt
annað en bara frægðina. House-
quake, I Could Never Take the
Place of Your Man og Hot Thing
eru lög sem ekki eru síðri. It, Slow
Love og U Got the Look eru líka
góð, þó ekki séu þau eins góð. Þessi
lög eru svo ólík innbyrðis að ótrú-
legt má teljast, en fjölbreytnin, sem
er eitt það athyglisverðasta við plöt-
una, er einnig eitt það sem veikir
hana. Prince hefur sýnt það áður
að hann hefur meira vald en flestir
aðrir á svartri fönktónlist og einnig
hefur hann sýnt að hann hefur góð
tök á hvítu sýrurokki. Það er til
marks um hæfileika hans að hann
bregður þessu öllu fyrir sig á Sign
O’ the Times og meiru til. Kannski
er hann um of gefinn fyrir að sýna
hvað hann getur, ef hann hefði lagt
það á sig að reyna að ná einhveijum
heildarsvip á plötuna hefði hann
gert hana enn betri. Úr þessum
tveimur plötum hefði þá getað orð-
ið ein sem væri meistaraverk. Það
vantar herslumuninn.
Ný plata frá
Sverri Stormsker
Ný hljómplötuútgáfa,
Hljómplötuútgáfan Tony, tók
til starfa nýverið og hóf
ferilinn með því að gera
þriggja plötu samning
við Sverri Stormsker.
Fyrsta platan er væntanleg um miðjan maí
og herma fregnir að þar bryddi Sverrir upp
á ýmsum nýjungum. Sverrir hefur fengið sér
til aðstoðar um fimmtán manns, þeirra á
meðal þá Haukssyni Eirík og Hauk. Einnig
ætlar Tony að gefa út tólftommu með
hljómsveitinni Xplendid um sama leyti, en við
þá sveit gerði hann álíka samning. í sumar
ætla Sverrir og Xplendid síðan að þeysa um
landið og kynna plötumar.
af rap tónlist,
pönki og þunga-
rokki, ekki ósvipað
Run DMC. Textamir eru. klúrir og
fjalla gjaman um það sem ekki má
tala um. Gott dæmi um það er að
finna í laginu Fight For Your Right
(To Party), þar sem þeir gera lítið
úr menntun yfirleitt.
Fyrsta stóra plata þeirra félaga,
Licensed to 111, kom mjög á óvart,
MCA, Ad-Rock og Mike D ekki síst,
þegar hún skaust í fyrsta sæti
bandaríska breiðskífulistans og sit-
ur þar enn sjö vikum síðar. í
tónleikaferðum sem famar voru til
að fylgja plötunni eftir sýndu félag-
amir slíka framkomu í flugvélum
og. á hótelum að þeir era pesona
non grata í öllum flugvélum eins
stærsta innanlandsflugfélags
Bandaríkjanna og era einnig óvel-
komnir á hótelum einni stærstu
hótelkeðju þarlenskri. Ein saga
hermir að eitt sinn hafí þeir beitt
loftpressu til að rjúfa gat á gólf
hótelherbergis sem þeir gistu í til
að geta betur komið bjór til kunn-
ingja sinna á hæðinni fyrir neðan.
Önnur saga segir frá því að annað
sinn hafí þeir breytt einbýlishúsi
sem þeir leigðu í innisundlaug og
eyðilagt þar með alla innanstokks-
muni og gólf hússins sem gaf víst
eftir á stöku stað.
Hvað sem segja má um The Be-
astie Boy og þeirra framkomu,
tónlist og textagerð, mega þeir þó
eiga það að ekki eru þeir leiðinlegir.