Morgunblaðið - 25.04.1987, Qupperneq 77

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 25. APRÍL 1987
77
Minning:
Siguijón Sigurðsson
bóndi, Traðarkoti
Fæddur 2. ágúst 1902
Dáinn 15. aprU 1987
Lækkar lífdaga sól.
Lðng er orðin mín ferð.
Fauk í faranda skjól,
fegin hvfldinni verð.
Guð minn gefðu þinn frið,
gieddu og blessaðu þá,
sem að lögðu mér lið.
Ljósið kveiktu mér hjá.
(H. Andrésdóttir)
Já, löng var orðin ferðin hans
Siguijóns, nærri 85 ára, en ein-
hvem veginn fannst manni að hann
yrði alltaf í Traðarkoti, þau voru
svo fastir punktar í tilverunni,
Magga og hann, þegar farið var
suður á Strönd. Það var varla hægt
að tala um annað án þess að
minnast á hitt, enda búin að fylgj-
ast að í nærri 63 ár.
Siguijón var fæddur í Reykjavík,
en fluttist komungur suður á
Vatnsleysuströnd með foreldrum
sínum sem voru Þórdís Guðmunds-
dóttir og Sigurður Gíslason. Hann
var af hinni kunnu Skjaldarkots-
ætt, sem svo var nefnd. Þau fluttu
að Traðarkoti og þar átti Siguijón
Keima upp frá því. Föður sinn
missti hann 12 ára gamall. Hann
dó frá stóram hópi bama og var
Sigutjón þeirra elstur, en Þórdísi
tókst að halda heimilinu saman,
með hjálp bamanna og þá ekki síst
Siguijóns. Það var nú enginn leikur
á þessum áram, því ekki vora styrk-
ir eða bætur til að létta fólki
byrðamar. Svo urðu þau fyrir þung-
um áföllum, 3 systkinanna í
Traðarkoti dóu með stuttu millibili,
drengur sem Þórdís gekk með þeg-
ar hún missti manninn dó á fyrsta
ári, Þórunn dó 10 ára og Sveindís
16 ára. Þetta vora þung og mikil
áföll fyrir fjölskylduna, en þau stóðu
þetta af sér, allir hjálpuðust að.
Gunnar, foðurbróðir Siguijóns,
bjó í Skjaldarkoti, sem er næsti
bær, þar fór Siguijón að róa sem
unglingur í skiprúmi föður síns, því
Sigurður átti hlut í skipinu, fyrst
reri hann sem hálfdrættingur en
það var ekki lengi, fljótlega fékk
hann fullan hlut sakir dugnaðar og
samviskusemi. Þetta var mikil
vinna fyrir óharðnaðan ungling, en
hann var hraustur og vinnan veitti
honum gleði og uppörvun að hjálpa
móður sinni og systkinum. Ég man
vel eftir Þórdísi, hún var fyrirmann-
leg kona, með þetta siifurgráa
mikla hár, og marga fallega hluti
vann hún, því hún var snillingur í
höndunum.
Siguijón kvæntist 21. nóv. 1924
Margréti Ásgeirsdóttur og síðan
hafa þau búið í Traðarkoti í nærri
63 ár. Þau hafa búið notalegu búi,
með kýr og sauðfé lengst af, Sigur-
jón var bóndi í eðli sínu og mikill
ræktunarmaður. Hann hugsaði vel
um sínar skepnur og sína jörð, en
í seinni tíð hafði hann einungis
nokkrar kindur sér tii ánægju.
En lengst af með búskapnum
stundaði hann sjóróðra, fyrst með
Gunnari, föðurbróður sínum, eins
og fyrr er sagt, en þegar hann
hætti tók Siguijón við skipinu og
gerði út, ásamt þeim Kristjáni í
Suðurkoti, Gísla í Naustakoti og
Jónasi, syni Gísla, og Símoni, syni
Kristjáns, sem vora þama með feðr-
um sínum, ungir menn. Þessi útgerð
stóð í ein 10 ár. En 1939 fer hann
til Halakotsbræðra og er með þeim,
fyrst á sjónum síðan í landi við fisk-
verkunarstöð Valdemars hf. í
Vogum, í alls 42 ár.
Það var ekki tjaldað til einnar
nætur þar. Siguijón var mjög
heilsugóður alla tíð, alltaf glaður í
sinni og hafsjór af fróðleik um lið-
inn tíma á Ströndum, því hann var
skýr í hugsun og stálminnugur. Það
var unun að sitja hjá honum og
hlusta á hann segja frá, ég sé hann
fyrir mér svona glaðan á svipinn
og glettinn í augunum segja frá
gömlum tíma á Ströndinni. Honum
vora falin mörg trúnaðarstörf fyrir
sveitina sína, lengi sat hann í
hreppsnefnd, var umboðsmaður
Branabótafélags íslands í hreppn-
um, fulltrúi á þingum Stéttarsam-
bands bænda fyrir Gullbringusýslu,
sat lengi í kjömefnd og sjálfsagt
hefir það verið eitthvað fleira.
Hann hafði ánægju af að vera
innan um fólk og var mikill félags-
málamaður. Ég man vel eftir honum
í allavega hlutverkum á senunni í
gamla bamaskólanum, svona var
hann liðtækur á mörgum sviðum.
Það var eins og hann hefði alltaf
nógan tíma. Siguijón og Margrét
eignuðust 5 böm, sem era þessi:
Sigurður, hans kona Hera Gísla-
dóttir, eiga 3 böm. Hann fórst með
skipi sínu Suðurlandi á jólanótt
síðastliðinni. Ásgeir Þórir, hans
kona Una Hallgrímsdóttir, eiga 2
böm. Sveinn Þór, hans kona Ingi-
björg Jóhannesdóttir, eiga 4 böm.
Þórdís Aðalheiður, hennar maður
Kristján Einarsson, eiga 4 böm, þar
af er eitt látið. Guðný, hennar mað-
ur Guðmundur Benediktsson, eiga
3 böm. Hann lést á síðasta ári.
Hann bjó ekki einn í Traðarkoti
hann Siguijón, hún Magga stóð við
hliðina á honum í gegnum árin,
þessi smávaxna kona, svona létt
og skapgóð, alltaf glöð og veitandi
gestum beina. Það kom margur í
Traðarkot, alltaf var sjálfsagt að
koma inn og þiggja mat og kaffi.
Margar á ég minningamar frá
Traðarkotsheimilinu frá því ég man
eftir mér, fyrst sem bam, þá var
Siguijón oft að hjálpa móður minni
að slá og koma inn heyjum á sumr-
in, eftir að pabbi dó. Það komu
ábyggilega ekki margar krónur í
budduna hans fyrir það, en hann
var ekki að hugsa um það, það var
gleðin yfír því að aðstoða þá sem
í erfiðleikum áttu. Það var ánægju-
legt að þau skildu geta verið svona
lengi saman í Traðarkoti, þó heilsan
væri orðin léleg hjá Möggu, en þau
hjálpuðust að, en þetta hefði ekki
verið hægt nema með hjálp bam-
anna og þó aðallega Þórdísar og
Þóris, sem búa í Vogunum. En svo
brast heilsan hjá Siguijóni, hjartað
gaf sig. Þau hafa fengið þung áföll
á síðastliðnum tveim árum, fyrst
misstu þau dótturson sinn í hörmu-
legu bflslysi, síðan andaðist tengda-
sonur þeirra og nú síðast er
Sigurður, sonur þeirra, fórst á jóla-
nótt. Það bognar margur undan því
sem minna er. Löngu og farsælu
ævistarfi er lokið. Ég og systkinin
frá Naustakoti þökkum Siguijóni
fyrir alla tryggðina í gegnum árin,
allar götur frá því við vorum böm.
Við biðjum honum guðs blessunar
og sendum Möggu og öllu hennar
fólki innilegar samúðarkveðjur.
Helga Bjargmundsdóttir
Minning:
Sigurlaug Guðmunds
dóttirfrá Núpi
Fædd 6. nóvember 1911
Dáin 2. mars 1987
Að fálátt var handtakið fyrsta,
það fann ég, og spáði kulda,
en sá þó á sama kvöldi,
i svip hennar göfgi dulda. -
Að hér yrði að svipta burt hjúpnum
með hlýindum - þóttist ég sjá.
Mig langaði í fjársjóðu fólgna,
og fann mig í nánd við þá.
Ég las henni úr Ijóðum og sögum,
um lífsins gátur og drauma.
Hún brosti sem bam, ef fann hún
bærast þar nýja strauma.
Ef leyndist þar ljós og fegurð,
var lotningin djúp og hrein,
en væru þar syndir og sorgir,
þá samúð í tárum skein.
Og baðstofan fylltist af blessun,
varð bjartari, víðari og hærri,
er ijöiskyldan safnaðist saman
og sunnudagshelgin var nærri.
Þar sjálflgörið öndvegi átti'ún,
með ástríkan svip á brá.
- Þau muna það, blessuð bömin,
hve blíð hún amma var þá.
(Jóh. úr Kötlum)
Fyrir skömmu bárust mér þær
fréttir út til Lundar að hún amma
væri dáin. Um huga minn flugu
margar hugsanir. í fyrstu fann ég
fyrir létti. Létti sökum þess að nú
þyrfti hún ekki að þjást lengur.
Síðar fann ég fyrir söknuði er ljúfar
endurminningar komu fram í hug-
ann — minningar af henni ömmu á
sjoppunni færa lítilli sál það sem
best er hér í heimi, sælgæti; minn-
ingar frá sumarbústað ömmu og
afa vestur í Dölum; ég sá hana
fyrir mér í eldhúsinu á Vatnesvegin-
um þar sem hún undi sér best og
aldrei betur en með fullt hús af
fólki.
Sigurlaug Guðmundsdóttir fædd-
ist 6. nóvember 1911 að Núpi í
Haukadal, Dalasýslu. Hún var dótt-
ir Guðmundar Guðmundssonar og
Sólveigar Ólafsdóttur. Sigurlaug
var næstelst tíu systkina.
Sigurlaug ólst upp við kröpp kjör
að Núpi. Kjörin mótuðu persónu
hennar og viðhorf. Aldrei gerði hún
mannamun eftir efnahag. Hún taldi
góðan dreng vera að finna í koti
jafnt sem konungshöll. Allir
minnast samviskusemi hennar,
vinnusemi, óeigingimi og trygg-
lyndis. Og ekki var hún mikið fyrir
að mikla sjálfa sig. Hjarta hennar
sló með vinnandi alþýðu þó svo hún
hafi aldrei staðið í verkalýðsbar-
áttu. Gestkomandi fólki duldist þó
ekki viðhorf hennar til þjóðmála og
í þeim efnum sveik hún aldrei upp-
rana sinn.
Ævi hennar ömmu verður ekki
skilin frá ævi hans afa. Árið 1930
giftist hún Þórði Einarssyni, smið
frá Blönduhlíð í Hörðudal. Á Núpi
dvöldu þau hjónin í eitt ár í kaupa-
mennsku og síðan í Blönduhlíð.
Þaðan liggur leiðin að Hlíðartúni í
Miðdölum, þar sem þau reisa bú. Á
þeim áram er hjónin ungu hófu
búskap vora erfiðir tímar og það
var atvinnuþref. Kreppan hafði
þrengt sér með frekju inní kyrrð
og einangran sveitalffsins.
Árið 1935 bregða amma og afí
búi og halda suður í leit að betra
viðurværi. Keflavík varð fyrir valinu
og reisa þau sér hús á Hafnargöt-
unni. Á þessum áram er afí
dugmikill smíðameistari og byggir
mörg hús í Keflavík. Enn má sjá
traust handtök hans víða á Suður-
nesjum. Amma gætir heimilis og
bama.
Römm var sú taug sem rekkann
dró — hugurinn stóð alltaf vestur
í Dali. Vorið 1951 fluttu Þórður og
Sigurlaug að Leiðólfsstöðum í Lax-
árdal og bjuggu þar um tveggja ára
skeið. Þórður endurreisti bæinn og
útihús af miklum dugnaði. En þá
tók heilsu hans að hraka og árið
1953 flytja þau á ný til Keflavíkur.
+
Þökkum innilega samúð og hlýhug við andlát og útför
FREYJU GUÐMUNDSDÓTTUR,
Þinghólsbraut 43,
Kópavogi.
Reynír Elnarsson,
Dröfn Hjaltalfn, Örn Hjaltalfn,
Freyja Kjartansdóttir,
Marfa Hjaltalfn,
Dögg Hjaltalfn.
t
Hjartans þakkir fyrir sýnda samúð og vinarhug við andlát og útför
GUÐNA KRISTJÁNSSONAR,
Stóra-Sandfelli.
Sigurborg Guönadóttlr
og systkini hins látna
Aftursnúinn til Keflavíkur byggði
Þórður myndarlegt hús á Vatnsnes-
vegi 34 ásamt elsta syni sínum. Þar
bjuggu þau til dauðadags. Skömmu
eftir komuna til Keflavíkur lét Þórð-
ur af erfiðisvinnu og setti á fót
verslunina Blöndu ásamt Sigur-
laugu. Verslunina ráku þau í
sautján ár.
Af þessu má ráða að hún amma
fékkst við sitthvað um sína ævi.
Hún stundaði húsmóðurstörf, versl-
unarstörf og síðast starfaði hún í
fiskvinnslu þar til hún náði eftir-
launaaldri. Áldrei lét hún af pijóna-
skap og handbragð hennar bera
niðjar hennar á höndum, búk og
fótum.
Aldrei sögðu amma og afí fylli-
lega skilið við Dalina. Arið 1965
byggðu þau sér sumarbústað í
Miðdölum er þau gistu á hverju
sumri. Þaðan á ég margar ljúfar
minningar.
Þórður og Sigurlaug eignuðust
fimm börn, þar af eitt andvana
fætt. Elstur er Guðmundur Hauk-
ur, búsettur í Keflavík, þá Alda
búsett í Garðabæ, því næst kemur
Sólveig Sigurbjörg Jóna búsett í
Njarðvík og yngstur er Einar Hörð-
ur, einnig búsettur í Keflavík.
Við skyndilegt fráfall hans afa,
haustið 1979, slitnaði sú taug sem
tengdi saman ömmu og afa. Amma
gat aldrei á sér heilli tekið eftir
það. Mér fínnst sem þá hafí líf henn-
ar byijað að fjara út.
Þórður og Sigurlaug tóku að sér
uppeldi Óla Arilíusar, sonarsonar
síns. Sigurlaug hélt því verki áfram
eftir lát Þórðar og reyndi eftir bestu
getu að ala drenginn upp í guðsótta
og góðum siðum. Það reyndist
hennar hinsta verk.
Sigurlaug Guðmundsdóttir lést í
marsbyijun í Sjúkrahúsi Keflavíkur
eftir erfiða sjúkralegu. Lengi vel
var tvísýnt um hvor hefði betur,
dauðinn eða lífsvilji Sigurlaugar.
Er ég rita þessar línur sé ég
hana ömmu fyrir mér. Hún þótti
langrækin og seintekin. Við skulum
ekki gleyma því. En það era smá-
munir í samanburði við alla þá kosti
sem hana prýddu. Þar er mér efst
í huga hjálpsemi hennar og fóm-
fysi. Við fráfall ömmu er horfin góð
manneskja. Minning hennar lifir.
Við ættingjar hennar sjáum til þess.
Ingi Rúnar
Blómabúðin
Hótel Sögu
sími 12013
Blóm og
skreytingar
gjafavörur
heimsendingar-
þjónusta
Legsteinar
Við erum fluttir
'Asj/yiji A f Kársnesbraut 112, Kóp. S: 641072.
w/ruA, o.f. Qpið frá k) 1519
Lregsteinar
ýmsar gerðir
Marmorex
Steinefnaverksmiðjan
Helluhrauni 14, sími 54034,
222 Hafnarfjörður