Morgunblaðið - 25.04.1987, Síða 86

// E3ley&a.)"
,v
I
t
ást er...
i-v
. . að /eika Jtómeó ef
/itín vi// vera Jú//a.
TM Reg. U.S. Pat Off. — all rights reserved
® 1987 Los Angeles Times Syndtcate
Ég vona bara að það sé
ekki fiðla í fiðlukassanum
sem hann heldur sér uppi
á?
HÖGNI HREKKVlSI
Hverjir horfa ekki yfir öxl-
ina á mér í kjörklefanum?
Kjósandi skrifar:
Margt hefur nú verið sagt og
gert í þeirri baráttu, sem fram fer
varðandi komandi alþingiskosning-
ar. Auglýsingar og slagorð á fullri
ferð eins og vera ber. Nú nýtist
sjónvarpið einnig mun betur, eftir
að Stöð 2 varð að veruleika, því
Ríkissjónvarpið er njörvað niður í
starfsemi sinni, samkvæmt úreltum
reglum.
Flokkamir hafa höfðað til þeirra
verka, sem hafa verið unnið á
kjörtímabilinu — eða ekki unnin,
samkvæmt áliti sumra, og ekkert
nema eðlilegt að leitað sé fanga,
einmitt í málefnunum sjálfum, og
svo því sem fram gengur af munni
frambjóðenda. Baráttan virðist til
þessa hafa verið hörð en heiðarleg,
þótt óvægin hafí hún ekki verið.
Hún kom því eins og reiðarslag
yfír marga, auglýsing í blöðum frá
Borgaraflokknum nýja, nú tveimur
eða þremur dögum fýrir kosningar,
því auglýsingin var rætin og höfð-
aði til undirferlis fremur en hörku,
lýsti pukurslegum vinnubrögðum
og lúalegum. — „Þeir horfa ekki
yfir öxlina á þér i kjörldefan-
um“, hljóðaði textinn og yfír henni
birtust myndir af formönnum
stjómmálaflokkanna Qögurra.
Myndimar vom skyggðar og áttu
víst að tákna eins konar „Orwell-
stfl“ um árið 1984!!
Eða hvað átti auglýsingin að
tákna? Var hún að skírskota til
óákveðinna kjósenda? — Nei. Hún
var hvatning um það, að þeir sem
fylgdu stjómmálaflokkunum fjómm
og hefðu gert eða ætluðu að gera,
skyldu bara halda áfram að láta
sem svo, halda áfram að vinna fyr-
ir sinn flokk eins og ekkert væri —
en kjósa svo Borgaraflokkinn þegar
í kjörklefann kæmi!
Þetta er einhver sá lúalegasti
áróður sem beitt er í kosningabar-
áttu og tíðkast raunar hvergi í
siðmenntuðu landi. — „Talið dátt
en hyggið flátt", gæti texti auglýs-
ingarinnar rétt eins hafa verið, enda
sagði hann það milli línanna.
Bryndís Schram skrifar:
Sem sóknarbam í Dómkirkjunni
í Reykjavík get ég ekki orða
bundizt lengur. Báðir sálusorgarar
þessarar höfuðkirkju landsins hafa
látið hafa sig í það að gerast áróð-
urssendlar og pólitískar leikbrúður
Sjálfstæðisflokksins.
Ég held þessum mönnum væri
hollt að lesa frábæra grein dokt-
ors Benjamíns Eiríkssonar í Mbl.
þar sem hann veitti biskupnum og
ýmsum höfuðklerkum öðram
ádrepu fyrir að ljá nöfn sín undir
einskonar sýknuvottorð fyrir Al-
bert Guðmundsson. Benjamín
spurði þessa kirkjunnar þjóna,
Ef þetta er hið rétta andlit Borg-
araflokksins, sem hefur ekki enn
sem komið er af miklu að státa í
málefnum, og engum efndum enn,
þá er ekki sem vonlegt er mikil
ástæða til að slægjast eftir honum
til stjómarmyndunar eftir kosning-
ar. — En hveijir horfa ekki yfír
öxlina á mér í kjörklefanum? Borg-
araflokkurinn skyldi þó ekki þurfa
að svara ýmsum spumingum í þá
áttina eftir kosningar!
hvort þeir gerðu sér ekki grein
fyrir því, að þegar þeir ljá nöfn
sín til sálnaveiða í þágu einhverrar
flokksvélar em þeir að lýsa sig
andstæðinga annarra stjómmála-
manna og skoðana.
Ég vissi það ekki fyrr en nú,
að Dómkirkjan væri deild í Sjálf-
stæðisflokknum. Ég veit ekki
betur en ýmsir aðrir stjómmála-
leiðtogar tilheyri þessum söfnuði.
Eitt er víst. Ég sé mig tilknúna
eftir þetta framferði prestanna að
sniðganga þennan söfnuð Sjálf-
stæðisflokksins og leita annað
eftir ómenguðu guðsorði.
Sálnaveiðar í
þágu flokksvélar
Víkverji skrifar
að em margir sem halda því
fram að alþingiskosningamar
sem fram fara í dag sé hinar mest
spennandi sem fram hafa farið frá
lýðveldisstofnun. Margt kemur til.
I fyrsta lagi em kosið eftir nýjum
kosningalögum sem ætlað er að
jafna vægi atkvæða milli þéttbýlis-
svæðanna á suðvesturhomi lands-
ins og landsbyggðarinnar. Lögin
gera það hins vegar að verkum að
erfítt er að sjá fyrir hvemig þing-
mannaskipting milli flokka verður
í einstökum kjördæmum enda þótt
þingmannaskipting milli flokka eigi
að verða réttlátari en áður, þegar
litið er á landið í heild. Glöggir
menn hafa jafnvel getað sýnt fram
á það með dæmum hvemig það
getur kostað frambjóðanda í einu
kjördæmi þingsæti að bæta við sig
atkvæðum vegna þess að atkvæða-
skiptingin verður honum á þann
hátt óhagstæðari miðað við reikni-
reglur nýju laganna.
Hinn mikli fjöldi framboða í
mörgum kjördæmum gerir það
einnig að verkum að óvissan að
þessu leyti verður enn meiri vegna
þess að atkvæðin dreifast meira en
áður. Þá hefur kosningaaldurinn
nú verið færður niður og því geng-
ur nú að kjörborðinu í fyrsta sinn
miklu stærri hópur kjósenda en
áður hefur þekkst og svo virðist sem
þessi stóri hópur nýrra kjósenda sé
mun óráðnari en aðrir aldurshópar
sem nú ganga til kosninga. Það
getur því haft vemleg áhrif á niður-
stöður kosninganna hvaða flokkur
eða flokkar koma til með að eiga
mestan hljómgmnn hjá þessum
stóra hópi ungs fólk þegar á hólm-
inn er komið.
Aðeins eitt hinna nýju framboða
virðist eiga vemlegan hljómgmnn
meðal kjósenda nú, þ.e.a.s. Borg-
araflokkurinn. Reyndar hefur
styrkleiki þessa flokks í skoðana-
könnunum sett vemlegt mark á
kosningabaráttuna og hún ein-
kennst af deilum milli frambjóðenda
Borgaraflokksins og Sjálfstæðis-
flokksins, eins og vænta má þegar
horft er á tilurð Borgaraflokksins.
Á síðustu stigum baráttunnar hafa
átök einnig verið að magnast milli
Kvennaframboðs og Alþýðubanda-
lagsins þar sem skoðanakannanir
hafa sýnt að konumar hafa verið
að sækja verulega á að undanfömu
á kostnað Alþýðubandalags, sem
hefur þess vegna svarað með því
að beina spjótum.sínum einkum að
Kvennaframboðinu. Þetta hvort
tveggja hefur haft í för með sér
að bæði Framsóknarflokkur og Al-
þýðuflokkur hafa mátt hafa sig alla
við að hverfa ekki í skugga áta-
kanna milli þessara tveggja fylk-
inga.
Það er þess vegna mikil spenna
og óvissa í loftinu nú þegar kjördag-
ur er mnnin upp og ljóst að margir
flokksleiðtogara og frambjóðendur
eiga erfíðan sólarhring framundan.
Þetta er dagurinn þegar hin raun-
vemleg völd em í höndum fólksins
í landinu, hinna almennu kjósenda.
Nú ræðst hvers konar landsstjóm
þjóðin mun búa við fram til ársins
1991 og í lýðræðisþjóðfélagi verður
að telja það þegnskyldu hvers ein-
asta kosningabærs einstaklings að
reyna að hafa áhrif á framþróun
þjóðfélagsins með því að gera upp
hug sinn í kjörklefanum. Og vanda
valið.
XXX
að hefur verið athyglisvert að
fylgjast með því hvemig sjón-
varpsstöðvamar tvær hafa hagað
þátttöku sinni í kosningabarát-
tunni. Báðar sjónvarpsstöðvamar
hafa gefíð flokkunum kost á að
kynna sig með „heimaunnum"
flokkakynningum. Ríkissjónvarpið
hefur síðan efnt til framboðskynn-
inga þar sem frambjóðendur í öllum
kjördæmum hafa fengið að koma í
pontu í sjónvarpssal og láta ljós
sitt skína. Þetta form hefur virkað
fremur óaðlaðandi sem sjónvarps-
efni og ósennilegt að nema allra
áköfustu áhugamenn um stjómmál
hafí enst til að horfa á alla kosn-
ingaloforðarolluna sem þama hefur
verið fram borin. Mun betur heppn-
aður var framboðsfundur Stöðvar
tvö í Háskólabíói þar sem forystu-
menn flokkanna komu fram, fengu
að flytja stutt framsöguerindi og
sitja síðan fyrir svömm frá mót-
frambjóðendum. Stöð tvö virðist
hafa dottið þama niður á form sem
ætti að vera unnt að þróa enn frek-
ar. Auglýsa má þá þennan fund
betur en gert var í þessu tilfelli og
gefa síðan kost á fyrirspumum úr
sal til viðbótar. Ætti þá að vera
komin vísir að almennilegum kosn-
ingafundi á borð við þá er þekkjast
víða úti á landsbyggðinni en tilfinn-
anlega hefur skort hér á höfuð-
borgarsvæðinu til skamms tíma.