Morgunblaðið - 28.07.1987, Blaðsíða 44

Morgunblaðið - 28.07.1987, Blaðsíða 44
44 MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 28. JÚLÍ 1987 Minning: Skúli Ingvars- son húsvörður Fæddur 5. sept. 1926 Dáinn 22. júlí 1987 Í dag fylgjum við Skúla á Snæ- landi síðasta spölinn. í vor og sumar glímdi hann í hógværð sinni og æðruleysi við krabbameinið sem heltók hann. Hann vissi að sú glíma gat ekki endað nema á einn veg og var sannfærður um að hann myndi ekki sjá sól rísa 23. júlí. Slík vitneskja er ekki öllum gefín og það þarf sérstakt sálarþrek til að bera hana með æðruleysi. Flestum þykir nóg að vita að einhverntíma kemur kallið. Skúli var borinn og bamfæddur Hafnfirðingur, þriðji af fimm böm- um hjónanna Ingvars Bjömssonar, trésmiðs, sem nú er látinn og Val- gerðar Brynjólfsdóttur, sem nú dvelst í hárri elli á Hrafnistu í Hafn- arfírði. Tvítugur kynntist skúli bílfreyju í Hafnarfjarðarstrætó, Elísabetu Sveinsdóttuur frá Geitavík í Borg- arfírði eystra, dóttur Sveins og Guðnýjar er þar bjuggu, en fluttu að Snælandi í Kópavogi 1943 og búa þar enn. Skúli og Stella, en svo er Elísa- bet frænka mín jafnan nefnd meðal kunningja, vom í hópi þeirra Kópa- vogsbúa sem bösluðu við að koma þaki yfír höfuðið um 1950. Að sjálf- sögðu byggðu þau í landi Snælands, sem varð byggðarhverfí ættar Stellu, því þar bjuggu Halldór og Runólfur Péturssynir, móðurbræð- ur hennar, Pétur, bróðir hennar, og síðar tveir synir, Sigurður og Sveinn. Á þessum ámm var framvinda húsbygginga mjög komin undir hjálp og greiðasemi vina og ná- granna. Mannlífíð í Kópavogi var þá ekki ólíkt því sem við Stella ól- umst upp við austur á Borgarfírði, illvígar pólitískar deilur grassemðu, en hurfu eins og dögg fyrir sólu þá daga sem í nauðimar rak. Þá urðu menn undantekningarlítið vin- ir og vandamenn sem vom óðfúsir að hlaupa undir bagga hvors ann- ars. Sumarið 1951 lenti ég í flokki þeirra aflsleysingja sem vom að byggja í Kópavogi og þótt ég hefði nokkmm sinnnum hitt þennan spengilega mann hennar Stellu frænku hafði ég lítið kynnst honum. Þá leitaði ég til hans með viðvik og ekki stóð á góðum undirtektum — þetta var nú bara sjálfsagt. Það kom sem sé í ljós þá og síðar að tengdasonur Snælandshjónanna var enginn eftirbátur þeirra í greiðasemi og góðum siðum. Á þeim 40 ámm sem Skúli átti heimili í Kópavogi vann hann tæp 30 ár hjá Kópavogsbæ, fyrst sem vagnstjóri strætisvagna og síðar húsvörður í íþróttahúsi Kópavogs- skóla. Hann átti auðvelt með að sinna þessum störfum því bæði var hann hagleiksmaður og í erli slíkra starfa kom honum vel meðfædd snyrtimennska til orðs og æðis. Þeim Skúla og Stellu varð þriggja mannvænlegra sona auðið. Þeir em Sigurður, skógarvörður á Vöglum, hans kona er Margrét Guðmunds- dóttir og eiga þauu 3 böm; Sveinn yngri á Snælandi, verkstjóri, hans kona er Steinunn Pétursdóttir og eiga þau 3 böm og Skúli yngri, trésmiður á Gmndarfírði, hans kona er Bima Guðbjartsdóttir og eiga þau 2 dætur. Ég gat þess áður að Skúli Ingv- arsson var hagleiks- og snyrti- menni. Skal þeim orðum fundinn staður. Þeir sem koma til Bakkagerðis í Borgarfirði eystra komast ekki hjá því að taka eftir gömlum torfbæ neðan við Svínalækinn, einasta ein- takið austanlands af húsi tómthús- manns frá öndverðri þessari öld, byggt úr torfí, gijóti og timbri 1912 og ber sitt uppmnalega nafn, Lind- arbakki. Eins og áður sagði er Stella frá Borgarfírði eystra. Hún á það sam- eiginlegt með flestum sem þar hafa slitið bamsskónum að bíða þess aldrei bætur. Þótt flúið sé á heims- enda slitnar ógjaman einhver taug sem togar mann og teygir þangað aftur. Stella teygði Skúla sinn inn í borgfírskt samfélag og áður en nokkur vissi var hann orðinn einn af oss. 1979 keyptu þau tómthúsið Lind- arbakka, löguðu það sem lúið var og færðu húsið til eldra horfs. Er Lindarbakki nú að mínu mati ein merkasta bygging austanlands og mun lengi vitna um handbragð Skúla. Verður þeim Skúla og Stellu seint fullþökkuð björgun Lindar- bakka. Hvert sumar hafa þau dvalið þar og hefur mmarguur haft ánægju af að líta þar inn. Innan- húss er ekkert prjál, þar ríkir einfaldleiki hins liðna án keims af mannlausu varðveisluhúsi. í vor og sumar hefur Lindar- bakki staðið auður. Þegar kona mín heimsótti Skúla á spítalann fyrir 2 vikum gat hún ekki annað en dáðst að þeirri ró sem yfír honum var, þótt kvalinn væri og hann vissi að endalokin voru örskammt undan. Er þau kvöddust sagði hann að skilnaði: „Jæja, Gína mín, nú kem ég ekki aftur á Lindarbakka." Má vera að hann hafí séð fyrir sér grasið bærast á veggjunum og þaki Lindarbakka og minnst ljóðs- ins „Grasið mitt græna“ eftir fyrrum nágranna í Kópavogi, Þor- stein Valdimarsson. Grasið mitt græna, gott er að vera til og finna þig hjúfra hlýtt sér við il. Mjúkt muntu strjúka mér yfir höfuð brátt, sofnum frá öllu’ í sátt, grasið mitt mjúka. Stella frænka og þið öll. Nú er sú stund þegar orð stoða ekki mik- ið, en við Gína sendum ykkur kveðju með orðum Þorsteins Valdimars- sonar: Lát því verða’ að lind ástvin þinn, álfadrottning — gerðu hann að lind í garði þínum. Ánii Halldórsson Ágætur kunningi er látinn, að- eins rúmlega sextugur að aldri. Þar var sá sjúkdómur að verki, sem óviðráðanlegur er, takist ekki að uppgötva hann á byrjunarstigi. Það var magakrabbamein, sem varð Skúla vini mínum að aldurtitla, þessum létta og lífsglaða manni. Þannig man ég hann einungis. Létt- lyndi hans og ljúfmennska voru honum innvaxnar, ef svo má segja. Skúli var fæddur í Hafnarfirði. Voru foreldrar hans hjónin Ingvar Júlíus Bjömsson og Valgerður Brynjólfsdóttir. Hann sleit barns- skónum í bænum í hrauninu, og dvaldist þar allt til þess tíma, að hann stofnaði heimili í Kópavogi fyrir fjórum áratugum. Þá gekk hann að eiga konu austan af landi, nánar tiltekið frá Geitavík í Borgai - fírði eystra. Konan heitir Elísabe, Sveinsdóttir, kölluð Stella af öllun sem henni eru kunnugir. Faðii hennar, Sveinn, ólst upp í Geitavík hjá sómafólki og fóstraði listamann- inn fræga, Jóhannes Sveinsson Kjarval. Ekki ólust þeir þó upp samtímis á þessum fræga bæ, því að Sveinn var tólf árum yngri en Kjarval. Skal nú vikið að ævistarfi Skúla. Hann var starfandi hjá Kópavogs- bæ í þijá áratugi, fyrst sem strætis- vagnastjóri en þar til hann veiktist af sjúkdómi þeim er dró hann til dauða, var hann húsvörður íþrótta- hússins á Kársnesi. Man ég hann þar fyrst. Ég kenndi á neðri hæð þessa húss nemendum úr Þing- hólaskóla. Skúla sá ég þá svo að segja daglega. Röbbuðum við stundum um daginn og veginn. Alltaf var Skúli þægilegur og laus við önuglyndi, þó að hann ætti oft annríkt. Næst bar fundum okkar Skúla saman austur á landi allmörgum ámm eftir að við kynntumst í Kópa- vogi. Þau hjón keyptu gamlan bæ í Bakkgerðisþorpi og gerðu honum allmikið til góða. Bærinn heitir Lindarbakki. Þama dvöldu þau hjón oftast á sumrin og undu vel hag sínum. Stella er, eins og fyrr grein- ir, Borgfírðingur. En það var líkt og Skúli væri einnig innfæddur þama. í fyrrasumar vom þau hjón í þijá mánuði á Lindarbakka. Að lokinni dásamlegri sumardvöl, var haldið suður í Kópavog, eins og venja þeir var, en þá tók Skúli að kenna þessa sjúkdóms, sem venju- lega fer sínu fram. Eins og fyrr greinir heitir sumar- hús Skúla og Stellu Lindarbakki. Vekur það athygli allra sem til Bakkagerðis koma, svo stingur það í stúf við aðrar byggingar þar. Þeg- ar forseti íslands, Vigdís Finn- bogadóttir, heimsótti Borgaríjörð, leit hún inn í Lindarbakka og birt- ust myndir af heimsókn hennar þangað í blöðum. Eitt sinn sem oft- ar komum við hjónin í heimsókn að Lindarbakka. Færði ég þá Skúla og Stellu tvö erindi, er ég hafði ort um bæinn þeirra. Veit ég, að þeim þótti vænt um þessi erindi, sem ekki birtast hér, af augljósum ástæðum. Ég er ekki í neinum vafa um það, að sumarhúsið þeirra Skúla og Stellu hefur orðið þeim upp- spretta mikillar hamingju, eftir að þeim tókst að ná á því eignarhaldi. Og ekki spillir afsalsbréfið, sem hangir þar uppi á vegg innrammað. Er það í kímilegum anda, og höf- undur þess mun vera sá þjóðkunni ’ júristi Árni Halldórsson frá Bakka- gerði, nú á Egilsstöðum. Gat ég ekki annað en velst um af hlátri, er ég las plagg þetta. t Móðir okkar og tengdamóðir, GUÐBJÖRG PÉTURSDÓTTIR Ijósmóðir, frá Gjögri, lést á Hrafnistu sunnudaginn 26. júli 1987. Jarðarförin veröur auglýst síðar. Pétur Sörlason, Kristmundur Sörlason, Erla Sörladóttir, Elín Sörladóttir, Friðgeir Sörlason, Þorsteinn Sörlason, Lýður Sörlason, Lilja Sörladóttir, Sigrfður Vilhjálmsdóttir, Guðmundur Karlsson, Einar Gunnarsson, Sigurborg Þórðardóttir, Ebba Aspelund, Elisabet Matthíasdóttir, Sigurður Sigurðsson. t Eiginmaður minn, faöir, sonur, tengdafaðir, tengdasonur og afi, PÉTUR GEORGSSON netagerðarmaður, Grundartúni 1, Akranesi, lést föstudaginn 24. júlí sl. Jarðarförin ákveðin siðar. Emilía Jónsdóttir, Ragnheiður Jóh. Pétursdóttir, Gunnar Einarsson, Vilborg Pétursdóttir, Hafþór Harðarson, Margrét Pétursdóttir, Hörður Haröarson, Petrea Emilia Pétursdóttir og barnabörn, Vilborg Ólafsdóttir, Ragnheiður Þórðardóttir. t Innilegustu þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við fráfall og jarðarför eiginmanns mins, föður okkar, tengdaföður og afa, ÁSGRÍMS HÓLM KRISTJÁNSSONAR, Pálmholti 9, Þórshöfn. Helga Haraldsdóttir, Auður Ásgrimsdóttir, Angantýr Einarsson, Guðrún Ásgrimsdóttir, Kristján Ásgrímsson, Ingunn Árnadóttir, Henrý Ásgrímsson, Guðrún Helgadóttir, Sverrir Ásgrfmsson, Borghildur Stefánsdóttir, Erla Ásgrímsdóttir, Gísli Marinósson, Linda Ásgrfmsdóttir, Bessi Bjarnason, Kári Ásgrfmsson og barnabörn. t Þökkum innilega öllum þeim sem sýndu okkur samúð og vinarhug við andlát og útför ÞÓRÐARJÓNSSONAR frá Látrum. Sérstakar þakkir fœrum við Slysavarnafélagi Islands fyrir þann heiður sem það sýndi minningu hans. Haukur Þórðarson, Hrafnkell Þórðarson, Ragna Þórðardóttir, Sigrún Huld Jónsdóttir, Helga Stefánsdóttir, Kristján Þorkelsson og barnabörn. Skammt frá Lindarbakka rennur lækur, er Svínalækur heitir. Tún- blettur er allt í kringum þennan gamla bæ. Mikið höfðu þau Skúli og Stella gert litla bænum til góða. Þannig höfðu þau endumýjað hleðslur og byggt bílskúr. Þilið er hárautt. Ferðamannastraumur er allmikill til Borgarfjarðar eystri á sumrin og líta þá margir á litla bæinn hans Skúla og hennar Stellu. Skúli lætur eftir sig þijá syni, sem allir eru á lífi. Þeir eru: Siguð- ur, fæddur 1947, skógarvörður að Vöglum í Fnjóskadal. Sveinn, fædd- ur 1954, selur lyf hjá G. Ólafsson í Reykjavík. Skúli, fæddur 1957, smiður, búsettur í Grundarfírði. Eftir lifír minning mæt, þótt maðurinn deyi. Ég sendi aðstand- endum Skúla innilegar samúðar- kveðjur. Áuðunn Bragi Sveinsson Vinur okkar frá bemskuárum til dauðadags, Skúli Ingvarsson, var fæddur 5. september 1926. Foreldr- ar hans vom Ingvar Bjömsson, trésmiður, sem lést fyrir mörgum ámm, og Valgerður Brynjólfsdóttir, sem dvelur á Hrafnistu í Hafrtar- fírði, háöldmð. Við félagamir ólumst upp að segja má á sömu torfunni undir Hamrinum í Hafnar- fírði. Þegar við fluttumst þaðan var samt aldrei langt á milli okkar. Skúli kvæntist Elísabetu Sveins- dóttur, bónda á Snælandi í Kópa- vogi. Þar reistu þau sér af miklum dugnaði einbýlishús, sem þau bjuggu í þar til fyrir tveim ámm að þau fluttu á Nýbýlaveg 50 í Kópavogi. Marga gleðistundina átt- um við hjá þeim hjónum að Snælandi, þar sátu hlýjan og gleðin jafnan í fyrirrúmi. Fyrir nokkmm ámm eignuðust þau gamlan torfbæ í Bakkagerði í Borgarfírði eystra á æskuslóðum Stellu, en svo nefndum við Elísabetu jafnan. Torfbæinn byggðu þau upp af miklum myndar- skap og undu sér þar vel í sumar- leyfíim. Vinahópurinn var stór og gesta- komur tíðar á heimilum þeirra eystra og syðra. Böm þeirra em Sigurður, skógarvörður að Vöglum í Fnjóskadal, Sveinn, sölumaður í Kópavogi, og Skúli, trésmiður í Gmndarfirði. Skúli Ingvarsson var laghentur mjög. Gagnaðist heimil- inu það vel og starfí, en hann starfaði meðal annars við bíla- klæðningar á verkstæði Egils Vilhjájmssonar, var bifreiðarstjóri hjá SIS, ók strætisvögnum Kópa- vogs um árabil og var hin síðustu ár húsvörður í íþróttahúsi Kársnes- skóla í Kópavogi. Þegar við hugleiðum lífshlaup Skúla fyllumst við aðdáun yfír því, sem hann fékk áorkað. 10 ára að aldri slasaðist hann illa á fæti, þeg- ar fiskverkunarhús á íjömkambin- um í Hafnarfirði hmndi í miklu hafróti. Þá hófst fyrsta sjúkrahús- legan hans, sem tók 9 mánuði. En þær áttu eftir að verða yfír 20, flest- ar vegna slyssins og vom margar svo vikum eða mánuðum skipti. Um miðjan júní síðastliðinn fór Skúli í rannsókn á Borgarspítalanum og gekkst undir uppskurð skömmu síðar. Heilsu hans hrakaði uns hann andaðist snemma morguns 22. júll síðastliðinn. Skúli reyndist sannspár að hann næði sextugsaldri, hann reyndist einnig sannspár að hann lifði ekki að sjá sól rísa 23. sama mánaðar. Á hveiju sem gekk heyrðist aldrei æðmorð frá Skúla, hann hélt alltaf ró sinni og lífsgleðina missti hann aldrei. Undir það síðasta vissi Skúli að hveiju dró og hafði búið fjöl- skyldu og vini undir andlát sitt. Hann hafði reyndar löngu áður gert þær ráðstafanir, sem hann taldi nauðsynlegar áður en hann kveddi þennan heim. Á þessari stundu em okkur efst í huga þakk- ir fyrir allar samvemstundimar. Við biðjum Skúla guðs blessunar og brautargengis á leiðinni, sem nú er hafín. Eiginkonu, sonum, móður og tengdaforeldmm Skúla, sendum við innilegar samúðar- kveðjur. Minningin um góðan dreng lifír. Donni og Haddi
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.