Morgunblaðið - 31.07.1987, Side 46

46
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 31. JÚLÍ 1987
Magnús I. Sigurðs-
son viðskiptafræð-
ingur — Minning
Fæddur 5. september 1961
Dáinn 23. júlí 1987
Mig setti hljóðan er mér bárust
fregnir af sviplegu fráfalli vinar
míns, Magnúsar Inga Sigurðssonar.
Erfítt er að trúa því að þetta hafí
raunverulega gerst. Hver er til-
gangurinn með því, þegar ungur
maður í blóma lífsins er kvaddur á
brott?
Kynni okkar Magga, eins og
hann var oftast kallaður, hófust í
gagnfræðaskóla, en nokkrum árum
síðar skildu leiðir. Leiðir okkar lágu
aftur saman er við hófum nám við
viðskiptadeild háskólans haustið
1982. Allan námstímann áttum við
mjög gott samstarf og það var svo
í fyrravor sem við lukum námi þar
og útskrifuðumst. Maggi reyndist
mér vel allan námstímann, enda var
hann góður námsmaður og gæddur
miklum hæfíleikum. Eftir nám hóf
hann störf við endurskoðun og
stefndi hann að löggildingu á því
sviði.
Maggi var góður vinur sem gott
var að eiga og mun hans verða
sárt saknað. Eg sendi fjölskyldu
hans og vinum mínar innilegustu
samúðarkveðjur í þessari miklu
sorg.
Carl H. Erlingsson
Við viljum minnast góðs drengs
og vinar með nokkrum línum.
Maggi fæddist í Vestmannaeyjum
þ. 5. september 1961, en fluttist til
Reykjavíkur ásamt flölskyldu sinni
eftir gos. Þau fluttu upp í Breiðholt
og gekk Maggi í Fellaskóla. Þar voru
okkar fyrstu kynni sem urðu að vin-
áttu sem entist til hins síðasta dags.
í Vestmannaeyjum stundaði Maggi
hinar ýmsu íþróttir, en þegar til
Reykjavíkur kom varð knattspyman
ofan á. Leiðin lá fljótlega í knatt-
spymufélagið Fram. Ha,nn þótti
harður leikmaður og gaf aldrei eftir,
enda hraustur bæði á sál og líkama.
Maggi æfði og keppti með Fram þar
til kom að meistaraflokki, en þá
hætti hann eins og oft vill verða.
En þó hann hætti knattspymuiðkun
að mestu var áhuginn enn fyrir hendi
og var hann ætíð gallharður Framm-
ari.
Úr grunnskóla fór Maggi í Fjöl-
brautaskólann í Breiðholti og lauk
þaðan stúdentsprófí. Eftir eins árs
hvíld frá námi hóf hann nám við við-
skiptadeild Háskóla íslands og lauk
þaðan kandidatsprófí vorið 1986.
Samhliða háskólanámi kenndi hann
nokkrar annir í sínum gamla skóla,
Fjölbrautaskólanum í Breiðholti. Eft-
ir nám starfaði Maggi sem endur-
skoðandi og var ætlun hans að gera
það að ævistarfí sínu. Það voru
margar góðar stundir sem við áttum
með Magga og munu þær seint
gleymast. Við vinimir höfðum gaman
af að skemmta okkur eins og gengur
og yfírleitt var Maggi manna hress-
astur. Þá áttum við margar gleði-
stundir á vellinum þegar Fram var
að spila, en eins og áður var getið
um, þá var Maggi mikill Frammari.
Hann reyndi að sjá sem flesta leiki
með liðinu og til þess var ferðin far-
in sem reyndist vera hans síðasta.
Samskipti okkar við íjölskyldu
Magga hafa ætíð verið mjög góð og
stóð heimili hans okkur ávallt opið.
Það er einkennilegt til þess að vita
að við munum ekki sjá vin okkar
Magga oftar á lífí. Hans verður sárt
saknað af okkur, sem og mörgum
öðrum.
En sú trú styrkir okkur að nú
dvelji Maggi í góðu yfírlæti í öðrum
og betri heimi.
Móður hans, bræðrum og öðrum
skyidmennum vottum við okkar
dýpstu samúð.
Gísli, Dabbi, Einar, Kristján,
ÓIi og Bylgja.
„Þeir deyja ungir sem guðimir
elska," segir máltækið. Það er þó
erfítt að sætta sig við þessi orð þeg-
ar í hlut á vinur minn og frændi,
Magnús Ingi Sigurðsson. Það gætir
ekki nokkurrar sanngimi í því að
góður, glæsilegur og vel gefinn
drengur skuli þurfa að yfírgefa þenn-
an heim svo skyndilega.
Magnús Ingi Sigurðsson, eða
Maggi eins og hann var kallaður, á
meðal vina, var fæddur í Vestmanna-
eyjum 5. september 1961. Hann ólst
þar upp til 12 ára aldurs en í Heima-
eyjargosinu fluttist hann ásamt
móður sinni og bræðrum til
Reykjavíkur.
Fljótlega fór Maggi til liðs við
knattspymufélagið Fram og kom þá
í ljós hversu góður knattspymumað-
ur hann var. Hann var löngum
fyrirliði í yngri flokkum Fram enda
góður leikstjómandi og vinsæll með-
al félaganna. En skólanámið krafðist
sinna fóma og Maggi gaf alvöru
knattspymunnar eftir en til að hafa
áfram gaman af knattspymunni
stofnaði hann ásamt félögum sínum
knattspymudeild við Ungmennafé-
lagið Víkveija. En auðvitað var hann
alltaf Frammari og var einn af þeirra
hörðustu stuðningsmönnum.
Það er því grátlegt að hann skuli
hafa látið lífíð í flugslysi eftir að
hafa stutt liðið til sigurs á Ólafs-
fírði, ásamt félögum sínum, sem
fórust með honum. Blessuð sé minn-
ing þeirra. Það er ósk mín að stjóm
knattspymudeildar FVam haldi minn-
ingu Magga og félaga hans á lofti
með einhverjum hætti. íþróttir væru
ekki það sem þær eru án slíkra
manna.
Maggi var afburða námsmaður
alla sína skólatíð. Hann fékkst við
kennslu við Fjölbrautaskólann í
Breiðholti með námi í viðskiptadeild
Háskóla íslands. Þaðan lauk hann
svo mjög góðu prófí í fyrra og hóf
þegar störf á endurskoðunarskrif-
stofu hér í borg. Oft þurftum við
félagamir að leita til Magga með
óleysanleg dæmi úr skólanum og að
sjálfsögðu lá hann ekki á liði sínu.
Svo alvarlega tók Maggi námið að
stundum þurfti hann að fá frið frá
okkur. Þá hélt hann upp á Akranes
til afa síns og ömmu og naut þar
góðrar umönnunar og námsfriðar.
Þrátt fyrir góðan árangur í skóla
hafði Maggi tíma til að sinna ýmsum
hugðarefnum sínum. Hann var ávallt
hrókur alls fagnaðar hvar sem hann
kom. Mér er minnisstætt hvemig
hann lék á als oddi f fertugsafmæli
Helga frænda síns, en hann átti ekki
í vanda með að koma fólki í gott
skap. Kynslóðabil þekkti hann ekki
í samskiptum við fólk. Glæsilegri
mann var vart hægt að fínna.
Nei, það er engin sanngimi í því
að vinur minn, Maggi, skuli nú kall-
aður af sjónarsviðinu, svo fullur af
lífsþrótti og hugmyndum, enda nýút-
skrifaður og farinn að starfa á sínu
sviði. Fyrir framan mig er eintak af
lokaritgerð Magga sem hann gaf
mér. Hún fjallaði um fjármögnunar-
leigu og var mjög vel unnin en þvi
miður gat hann ekki uppfyllt áform
sín um frekari vinnu á þessu sviði.
Ég veit að margir vinir Magga
eiga erfítt með að hugsa sér þjóð-
hátíð í Eyjum án hans og er skarð
fyrir skildi í góðum vinahópi hans í
Éyjum. Maggi missti föður sinn ung-
ur að ámm og saknaði hans sárt í
uppvexti sínum. Hver veit nema leið-
ir þeirra liggi nú saman. Og hver
veit nema þrátt fyrir allt leynist ein-
hver birta í þessum hryggilega
atburði. Megi guð blessa minninguna
um þennan góða dreng og megi guð
styrkja Árnýju, Guðjón, Odd og önn-
ur skyldmenni í sorg þeirra og
söknuði.
Gylfi Sigfússon
Kveðja frá Knattspyrnu-
félaginu Fram
Magnús Ingi Sigurðsson við-
skiptafræðingur var einn þeirra, er
létust í hinu hörmulega flugslysi
fímmtudaginn í síðustu viku, aðeins
25 ára að aldri.
Magnús lék knattspyrnu í yngri
flokkum Fram um árabil í glaðvær-
um hópi skemmtilegra félaga, sem
hafa verið kunningjar og góðir vin-
ir allar götur síðan. Magnús fylgdist
vel með starfí félagsins og var það
sem kallað er traustur Frammari.
Hann var dómari í knattspymu um
skeið og vonir stóðu til, að hann
kæmi til frekari starfa á næstu
árum.
Magnúsi hafa önnur örlög verið
ætluð. Vinir hans í FVam og annars
staðar eiga ekki eftir að hitta hann
glaðan og reifan eins og venjulega.
Þeir sakna góðs félaga og eiga um
hann hugljúfar minningar.
Knattspyrnufélagið Fram flytur
móður hans og öðrum vandamönn-
um innilegar samúðarkveðjur á
erfíðri stundu.
Halldór B. Jónsson
Meðal nemenda í einum fyrsta
hópnum sem ég kenndi við Fjöl-
brautaskólann í Breiðholti, var
renglulegur sláni. Ég man enn er
ég fór yfír fyrstu úrlausn hans, að
mér þótti hann ekki líklegur til af-
reka í námi. En þar skjátlaðist mér
heldur betur. Hann var afbragðs-
nemandi og hefí ég fyrir satt, að
betri bókfærslunemandi hafí vart
komið í FB. Svo hagaði til, að ég
kenndi þessum hópi óvenju marga
tíma og kynntist hópnum því betur
en mörgum öðrum. Ekki sakaði það
heldur, að í hópnum voru nokkrir
mjög ötulir stuðningsmenn Knatt-
spymufélagsins Fram, og reyndar
leikmenn, eins og Magnús þá. Við
hittumst oft á leikjum Fram og vildu
synir mínir þá ætíð vera með „nem-
endunum", því þar var fjör og
gaman. Úr þessum hóp nemenda
fóm nokkrir í viðskiptafræði við
HÍ og fylgdist ég nokkuð með gengi
þeirra þar og var stoltur af þessum
fyrrverandi nemendum FB. Er líða
tók að námslokum hjá þeim, fékk
ég nokkra þeirra, og þar á meðal
Kveðjuorð:
HALLMAR FREYR
BJARNASON
Fæddur 21. nóvember 1931
Dáinn 21. júlí 1987
Seint gleymist sá dagur síðsumars
í fyrra þegar úrslit í knattspymuleik
sem leikinn var í Reykjavík milli
Víkinga og Siglfirðinga bárust til
Húsavíkur. Leiknum lauk með jafn-
tefli og þar með hafði áralangur
draumur knattspymuunnenda á
Húsavík orðið að veruleika. íþrótta-
félagið Völsungur var komið í hóp
hinna bestu, í fyrstu deild. Hvar-
vetna sem farið var um götur
bæjarins féllust menn í faðma,
bílflautur vom þeyttar og jafnvel
fólk sem ekki gerði það að venju
sinni að fylgjast með fótbolta tók
þátt í gleðinni. Og í henni miðri var
formaður félagsins, Hallmar Freyr
Bjamason. Þessi laugardagur verður
öllum knattspymuunnendum á
Húsavík minnisstæður. Þegar við
Hallmar Freyr hittumst í miðbænum
tókst þessi stóri maður nánast á loft
og í bamslegri gleði og hrifningu
sagði hann „þetta er stærsta stund-
in í lífi mínu“.
Hallmar Freyr Bjamason og
íþróttafélagið Völsungur verða ekki
skilin að, svo náin vom tengslin eft-
ir stjórnunarstörf í hálfan fjórða
áratug og þar af síðustu níu árin
sem formaður. íþróttamálin áttu hug
hans allan og þær vom ófáar stund-
imar sem hann varði í störf í þágu
félagsins. Eftir síðasta leik íslands-
mótsins í fyrra þegar Ijóst var að
Völsungur hafði ekki aðeins náð
þeim árangri að komast í fyrstu
deild heldur einnig að verða sigur-
vegari í annarri deild, sagðist
formaðurinn ætla að taka sér vikufrí
úr vinnu og opna hús sitt upp á
gátt fyrir stuðningsmenn félagsins.
Hallmar Freyr stóð við orð sín. A
hvetjum degi komu menn saman til
þess að ræða unninn áfanga og fót-
boltann í fyrstu deild að ári.
Formanninum bámst heillaóska-
skeyti og blómvendir frá stuðnings-
mönnum, gömlum Húsvíkingum
hvaðanæva af landinu. Sjálfsagt
hefur Húsavík aldrei fengið eins
góða kynningu eins og þessa dýrðar-
daga síðsumars í fyrra. Það var við
hæfi að Hallmar Freyr væri í hring-
iðunni miðri. Hann unni alla tíð
Húsavík og var kjörinn í bæjarstjóm
árið 1962 þá liðlega þrítugur að aldri
og þar átti hann sæti næstu tvo
áratugina. Hann hélt á lofti gildi
íþrótta og var ötull baráttumaður
félagsmála í bænum. Því verður
ekki á móti mælt að myndarlega
hefur verið staðið að íþróttamálum
á Húsavík en óvíst er hvort þannig
væri ástatt ef krafta Hallmars Freys
hefði ekki notið við. íþróttafélagið
Völsungur hélt fyrir skömmu upp á
60 ára afmæli sitt. Knattspymu-
mennimir höfðu gefið formanni
sínum glæsilega gjöf með frammi-
stöðu sinni í annarri deildinni eins
og fyrr er lýst. En það var fleira sem
gladdi. Landsmót Ungmennafélags
Islands var haldið á afmælisári Völs-
ungs og því hafði verið ráðist í
miklar framkvæmdir, m.a. byggingu
nýs íþróttahúss. Þegar það var vígt
fyrr í sumar bættist enn einn merkis-
atburðurinn við sögu bæjarfélagsins
við Skjálfandaflóa. Hallmar Freyr
veiktist í lar.dsmótsvikunni og gat
því ekki tekið þátt í sjálfu móts-
haldinu eftir að hafa unnið ötullega
við skipulagnmgu fram á síðasta dag
meðan kraftar hans voru óskiptir.
Þegar ég heimsótti hann í Fjórð-
ungssjúkrahúsið á Akureyri að loknu
landsmóti og sýndi honum myndir
frá mótinu varð honum að orði: „Ég
vissi alltaf að þetta myndi takast
vel.“ Þessi setning lýsir Hallmari
Frey betur en mörg orð. Hann var
ódeigur bjartsýnismaður og svo mik-
ill Völsungur að hann spáði liðinu
ætíð sigri og skipti þá engu hver
andstæðingurinn var.
Við vorum nágrannar í mörg ár
og það var hægt að sjá það á leið-
inni upp Reykjaheiðarveginn á
laugardagseftirmiðdögum þegar
Völsungar áttu leik á útivelli hvort
liðið hefði sigrað eða tapað. Ég held
að Hallmar Freyr hafi aldrei verið
eins duglegur að vökva og slá lóðina
en eftir sigurleiki á útivöllum. Alltaf
var hann reiðubúinn með þessa gull-
vægu setningu ef sigur vannst í
kappleik. „Ég vissi alltaf að við
myndum vinna." Hallmar Freyr var
mikill húmoristi og var gæddur mik-
illi frásagnargáfu. Alveg fram til
hinstu stundar var húmorinn til stað-
ar.
Hallmar Freyr Bjarnason fæddist
21. nóvember 1931 í Hallgrímsbæ á
Húsavík, fjórði í röð sjö sona hjón-
anna Bjama Asmundssonar og
Kristjönu Hólmfríðar Helgadóttur.
Ungur fór hann til sjós og stundaði
ýmis verkamannastörf og vann með-
al annars við byggingu Laxárvirkj-
unar. Upp úr 1960 lærði hann
múraraiðn og lauk sveinsprófí árið
1963. Ásamt fleirum stofnaði hann
byggingafyrirtækið Varða hf. og
vann þar við verkstjóm. Eftir það
réðst hann til Fiskiðjusamlags
Húsavíkur og starfaði fyrst við ný-
byggingar en síðustu árin sem
verkstjóri í fiskverkun Fiskiðjusam-
lagsins. Hallmar Freyr Bjamason
andaðist í Landspítalanum þriðju-
daginn 21. júlí eftir skamma sjúkra-
húslegu á 56. aldursári. Við andlát
hans er fallinn frá góður drengur
sem skilur eftir sig stórt skarð. Sár-
astur er söknuður eiginkonu hans,
Guðrúnar Ingólfsdóttur, og barn-
anna þeirra fimm og annarra ást-
vina. En við íþróttaáhugamennimir
höfum misst vin og félaga. Aldrei
eigum við eftir að sjá Hallmar Frey
í brekkunni á íþróttavellinum þar
sem hann arkaði um svæðið veifandi
hægri hendinni í þéttum takti og
hrópaði „áfram". Þá vorum við
stuðningsmennirnir vanir að taka
undir og hrópa „Völsungur". Ungír
og gamlir Völsungar munu standa
þétt saman og beijast fyrir því að
félagið haldi sæti sínu í fyrstu deild.
Barátta Hallmars Freys fyrir þeim
áfanga var löng og hörð. Megi minn-
ingin um góðan dreng lifa. Við Didda
sendum Rúnu, bömunum og öðmm
ástvinum kveðjur í þeirri von og trú
að vættir komi til hjálpar í sárri sorg.
Arnar Björnsson
Freyr Bjamason er látinn. Hann
lést í sjúkrahúsi í Reykjavík 21.
júlí sl.
Hann fæddist 21. nóvember,
1931 og var því aðeins á 56. aldurs-
ári þegar kallið kom. Það eru ekki
ýkja mörg æviár, en á þeim ámm
skapaði hann mjög iifandi sögu í
huga okkar sem þekktum hann.
Hann lét til sín taka og varð þekkt-
ur maður fyrir störf að félags- og
æskulýðsmálum.
Hann var fæddur og uppalinn á
Húsavík og á Húsavík átti hann
heima alla sína ævi. Hann unni sinni
heimabyggð og Húsavík og æsku
hennar vann hann það sem hann
vann. Hann var knúinn til starfa
sinna af mjög heitum huga og því
var hjarta hans mikið bæði í fögn-
uði og mótbyr. Hann gladdist
innilega þegar Völsungum vegnaði
vel og tók nærri sér þegar miður
gekk.
Hallmar Freyr varð félagsmaður
í íþróttafélaginu Völsungi árið 1947
og í félaginu vom honum snemma
falin trúnaðarstörf. Hann var kos-
inn í knattspymuráð félagsins 1952
og í aðalstjóm ÍF Völsungs var
hann kosinn á aðalfundi 6. október
1954 og var síðan stjómarmaður
samfellt allt til æviloka. Hann
gegndi þannig stjórnarstörfum í
félagi sínu í 35 ár og var formaður
þess frá árinu 1978.
I þann tíma, er Hallmar Freyr
var að alast upp á Húsavík, var
flest fólk á íslandi fátækt af ver-
aldarauði. Fólk á Húsavík fór ekki
varhluta af þeirri fátækt. Samt sem
áður kemur fram í nýlegu blaðavið-
tali við Frey, að honum var Húsavík
mjög fallegur heimur á æskuámn-
um. Þann fallega heim vildi Freyr
varðveita með æskufólki á Húsavík
og að því vann hann með starfi sínu
í Iþróttafélaginu Völsungi næstum
alla starfsævi sína.
Hallmar Freyr Bjarnason er horf-
inn af vettvangi, en íþróttafélagið
Völsungur hefur notið verka hans
og mun enn njóta þeirra um langa
framtíð.
ÍF Völsungur