Morgunblaðið - 25.08.1987, Page 35

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 25. ÁGÚST 1987
35
RÚMGÓÐUR & ÞÆGILEGUR
BIFREIOAR & LANDBÚNAÐARVÉLAR
Suðurlandsbraut 14 107 Reykjavík, sfmi 38600 10 línur
VERKSMIÐJU
ÚTSALA
Við rýmum til fyrir nýjum vörum.
Meiriháttar ÚTSALA á alls konar vörum úr
keramiki og steinleir.
30-60% afsláttur
Matarílát, drykkjarkönnur, diskar, skálar, krúsir, vas-
arog blómahlífar.
Einnig lítið gallaðar vörur með miklum afslætti.
PVC
skolprör
Eigum fyrirliggjandi PVC skolprör í stærð-
um 110 mm, 160 mm og 200 mm.
Hagstætt verð.
VATNSVIRKINN /f
Ármúlí 21, sími 686455.
Lynghálsf 3, síml 673415.
Blúsinn er meira
en þríhljómur
Hans Blues and Boogie í viðtali
Hans Blues and Boogie í Hótel Reynihlfð.
Morgunblaðið/Sverrir
Þýski tónlistarmaðurinn
Hans, sem kallar sig Hans Blues
and Boogie, er hér á landi í
stuttri heimsókn. Hans hefur
verið á flakki um Evrópu
síðastliðin fimmtán ár spilandi
blús á ótölulegum fjölda knæpa
og tónleikasala.
Hans er kominn hingað til land
fyrir atbeina Jassklúbbs Norður-
lands og hefur haldið fimm
tónleika nyrðra, en síðustu tón-
leikamir verða á Dalvík í kvöld.
Fyrstu tónleikar Hans hér á landi
vora á Hótel Reynihlíð sl. fimmtu-
dag. Þar lék hann framsamin lög
sem byggð era á eigin reynslu,
en einnig tók hann lög eftir aðra,
t.d. Trouble in Mind, og endur-
gerði með framúrskarandi
„slide“gítaleik með flöskuhálsi.
Blaðamaður náði tali af Hans að
loknum tónleikunum.
Hvað hefur þú verið lengi á
ferðinni að spila blús og hvað
varð til þess að þú tókst upp
þá iðju?
Síðan ég var 32 ára, eða í
fimmtán ár. Um það leyti gekk
ég í gegnum breytingar og varð
þá sá sem ég er í dag. Reyndar
er ég enn að breytast.
Ég spilaði dixieland-tónlist
fram til þess að ég gifti mig, þá
23 ára, en þá hætti ég að spila
tónlist. Síðan skildi ég er ég var
32 og fór þá að leika tónlist aft-
ur, en nú var það blús. Ég var
þá búinn að ganga í gegn um
tímabil sem gerði mér kleift að
lifa mig inn í blúsinn og spila
hann. Þá skildi ég blúsinn en hafði
þó haft áhuga á honum frá því
ég var 17 ára. Ég vissi þó þá að
ég var fær um að spila hann,
enda er blúsinn meira en þríhljóm-
ur.
Nú er það nær viðtekin sann-
indi að hvítir menn geti ekki
spilað blús og Leadbelly sagði
eitt sinn að hvítir menn gætu
ekki sungið blús þar eð þeir
hefðu ekkert til að hafa áhyggj-
ur af. Hvað f innst þér um það?
Blúsinn er að vísu fyrst og
fremst svört tónlist og hefðin er
fyrir hendi þar, en samt er þetta
þjóðsaga. Það hafa alltaf verið til
hvítir tónlistarmenn sem hafa
getað leikið blús og sem hafa
gert það vel. Ég er kannski ekki
einn af þeim fremstu, en ég veit
það þó að ég er fullfær um að
spila blús og semja blúslög. Þau
ár sem ég hef verið á ferðinni hef
ég kynnst öðram blústónlistar-
mönnum litum sem hvítum og við
höfum alltaf náð saman í tónlist-
inni.
Því má þó ekki gleyma að ég
get látið klippa mig og keypt mér
jakkaföt og þóst vera fínn maður,
en svertinginn getur ekki breytt
húðlit sínum. Það er aftur á móti
þegar ég vil vera ég sjálfur að
ég lendi í vandræðum og meðal
annars af því sprettur flakkið
enda kýs ég að lifa á annan hátt
en flestir aðrir. Því get ég sagt
að það er ekki nóg að vera hvítur
til að losna við áhyggjumar. Um
leið og maður reynir að Iifa utan
við lífsgæðakapphlaupið þá lendir
maður í vandræðum.
Langar þig til að segja eitt-
hvað um blúsinn að lokum?
Eina leiðin til að spila blús er
að lifa hann.
Viðtal: Arni Matthíasson
Morgunblaðið/Sverrir
Hans framan við „Bluesmoblie" sinn sem hann hefur ekið á um alla Evrópu.