Morgunblaðið - 28.06.1988, Blaðsíða 50

50
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 28. JÚNÍ 1988
t Ástkæri faöir okkar, afi og langafi, STEINGRÍMUR ÞORSTEINSSON, lést á gjörgæsludeild Borgarspítalans 25. júní. Jarðarförin veröur auglýst síöar. Ingibjörg Birna Steingrfmsdóttir, Helga Fanný Oisen, Amelfa Svava Graves, Svava Marfa Jónsdóttir.

t Systir okkar, LIUA BENDIXEN, fædd BJARNADÓTTIR, Askevæget 9, Vejle, Danmörku, lést 20. þ.m. Jaröarförin hefur farið fram. Fyrir hönd aöstandenda, Lára Bjarnadóttir, Elfnborg Bjarnadóttir.

t Eiginmaður minn, faöir okkar, tengdafaðir og afi, AÐALSTEINN GUNNARSSON frá Fossvöllum, sem lést 21. þ.m., verður jarösunginn frá Seljakirkju þriðjudaginn 28. júní kl. 13.30. Valgerður Stefánsdóttir, Silja Aðalsteinsdóttir, Gunnar Karlsson, Gunnar Aðalsteinsson, Sif Gunnarsdóttir, Sigþrúður Gunnarsdóttir.

t Maðurinn minn og faðir okkar, JÓN JAKOB JÓNSSON, Hjaltabakka 26, Reykjavfk, er lést 17. júnf sl. veröur jarðsunginn frá Fossvogskirkju miðviku- daginn 29. júní kl. 15.00. Málmfrfður Geirsdóttir Anna Guðný Jónsdóttir, Freydfs Huld Jónsdóttir, Elfn Hildur Jónsdóttir.
Leiðist þér
rigningin?
Næstu brottfarir til Spánar
eru 29. júní og 6. júlí.
Á Costa del Sol er brakandi þurrkur, 25° hiti
og glampandi sól. Ekkert 17. júní veður þar . . .
ÚTSÝN
Ferðaskrifstofan Utsýn hf
Álfabakka 16. 109 Reykjavik. simi 91-603060 Auslurstræli 17. 101 Reykjavík, slmi 91-26611
Minning’:
Aðalsteinn Gunnars
son frá Fossvöllum
Fæddur 20. október 1909
Dáinn 21. júní 1988
Móðurbróðir minn, Aðalsteinn
Gunnarsson frá Fossvöllum, lést í
Landakotsspítala 21. júní síðastlið-
inn.
Aðalsteinn var fæddur í Húsavík
við Borgarfjörð eystri, 20. október
árið 1909, áttunda bam hjónanna
Ragnheiðar Stefánsdóttur frá
Teigaseli og Gunnars Jónssonar frá
Háreksstöðum í Jökuldalsheiði. Þau
Ragnheiður og Gunnar bjuggu á
ýmsum stöðum austanlands, en
lengst á Fossvöllum í Jökulsárhlíð
og kenndi fjölskyldan sig jafnan við
þann bæ. Þeim hjónum varð fjórtán
bama auðið og komust 13 upp. Nú
em látin Ragnar, bóndi á Fossvöll-
um, Guðný, síðast húsfreyja í
Reykjavík, Karl, bóndi í Hofteigi,
Hermann, er var prestur á Skútu-
stöðum og Aðalsteinn, sem hér er
kvaddur.
Eftirlifandi em Jónína, er var
húsfreyja og ljósmóðir í Bakka-
gerði, Jökulsárhlíð, Stefán, áður
bóndi á Gmnd og vfðar, nú á Sel-
fossi, Þórdís, áður húsfreyja í Þing-
nesi, nú í Hafnarfirði, Helgi, áður
bóndi á Gmnd, nú á Borgarspítalan-
um, Þorvaldína, húsfreyja í Hafnar-
firði, Bergþóra, húsfreyja í
Reykjavík, Baldur, búsettur í
Reykjavík og Sigrún, húsfreyja á
Akureyri. Ein stúlka lést í frum-
bemsku.
Aðalsteinn var níu ára gamall
er fjölskyldan fluttist að Fossvöll-
um, og ólst þar upp í stómm systk-
inahópi.
Segja mátti að Fossvallaheimilið
„lægi um þjóðbraut þvera“. Þar var
mikill gestagangur. Þar var símstöð-
og áningarstaður ferðamanna og
þar þótti sjálfsagt að veita gestum
hinn besta beina. Ragnheiður var
bömum sínum góð móðir og þótti
fyrirmyndarhúsfreyja og Gunnar
var um sitt hvað á undan sinni
samtíð, hélt meðal annars þjóð-
málafundi á heimili sínu og sam-
komur, m.a. til þess að safna fé til
orgelkaupa fyrir sóknarkirkju sína,
svo að nokkuð sé nefnt.
Systkinin ólust upp við öll algeng
sveitastörf, vöndust iðni og trú-
mennsku, og einnig var lögð áhersla
á að afla þeim menntunar eftir
föngum, þótt ekki væri auður til
skipta handa svo stómm hópi.
Heimiliskennarar vom hafðir bæði
í Húsavík og á Fossvöllum og má
þar m.a. til nefna Sigfús Sigfússon,
þjóðsagnaritara.
Veturinn 1928—1929 stundaði
Aðalsteinn nám við Alþýðuskólann
á Eiðum og minntist þess tíma ein-
att með gleði og ánægju. Hugur
hans stóð til frekara náms og As-
mundur Guðmundsson, síðar bisk-
up, sem þá var skólastjóri á Eiðum,
var þess hvetjandi. Þess var þó
ekki kostur sökum ytri aðstæðna.
Aðalsteinn var bóndi á Fossvöll-
um í félagsbúskap við Ragnar bróð-
ur sinn á ámnum 1933—1935.
Sfðan var hann við sveitastörf á
Svalbarðsströnd og víðar og árið
1939—1940 var hann ársmaður í
Þingnesi í Borgarfirði hjá foreldmm
mínum, Þórdísi, systur sinni og
Sveinbimi Bjömssyni, manni henn-
ar.
Þann vetur sótti hann bænda-
námskeið við Hvanneyrarskóla og
hafði af gagn og ánægju.
Ekki man ég eftir Aðalsteini
þetta ár, en þeim mun meira heyrði
ég síðar sagt af vem hans heima
og allt var það á einn veg. Foreldr-
ar mínir minntust hans sem
skemmtilegs heimilismanns, ágæts
verkamanns og einstaks snyrti-
mennis. Móðir minni var hann
elskulegur á allan hátt, lék við mig,
bamið á bænum, og faðir minn og
hann áttu margt sameiginlegt, báð-
ir dæmigerðir sveitamenn í þess
orðs bestu merkingu. Þeir vom
báðir fjárglöggir og höfðu ómælda
ánægju af sauðfé og hrossum en
litu á nautpening sem illa nauðsyn.
Þeim þótti hrósyrði að vera góður
sláttumaður og sögðu sögur af
röskum heybandsmönnum og
glöggum og ratvísum smalamönn-
um. Þeir skildu söguna um góða
hirðinn til hlítar. Bjöm bróðir minn
og Aðalsteinn unnu saman að hey-
skap um sumarið, riðu út saman
og sóttu þær samkomur er ungt
fólk átti kost á í Borgarfirði á þess-
um tíma. Var jafnan hlýtt með þeim
sfðan.
Frá Þingnesi fluttist Aðalsteinn
norður að Krossum á Árskógs-
strönd og hóf þar búskap í tvíbýli
við Guðnýju systur sína og mann
hennar, Jóhann Ólafsson, er þar
bjuggu.
Þar gekk hann 27. nóvember
árið 1941 að eiga heitkonu sína,
Valgerði Stefánsdóttur, Tómasson-
ar bónda og konu hans, Oktavíu
Ólafsdóttur. Árið 1942 hófu þau
síðan búskap í Rauðuvík, en er eig-
endur þurftu sjálfir á þeirri jörð að
halda var sveitabúskap þeirra lokið,
þótt þeim væri það báðum þvert
um geð.
Þau fluttust þá til Akureyrar, þar
sem Aðalsteinn vann verkamanna-
vinnu, lengst af hjá Vélsmiðjunni
Sindra, en einnig vann hann um
tíma við byggingu Laxárvirkjunar.
Þess tíma minntist hann með mik-
illi gleði, útiveru, náttúrufegurðar
og urvals vinnufélaga.
Árið 1952 var atvinnuleysi orðið
alvarlegt á Akureyri. Þá fór Aðal-
steinn suður og hóf vinnu á Kefla-
víkurflugvelli og ári síðar fluttist
fjölskyldan búferlum til Reykjavík-
ur og átti þar heimili síðan. Sfðustu
20 ár starfsævi sinnar vann Aðal-
steinn hjá Mjólkursamsölunni í
Reykjavík.
Þau hjónin keyptu sér kjallara-
íbúð á Hraunteigi 20 er til
Reykjavíkur kom. Þar var hvorki
hátt til lofts né vítt til veggja, en
þá nýttist listfengt handbragð
þeirra beggja. Þau endumýjuðu
með eigin hendi að heita má hvem
hlut þar inni, viðarklæddu, máluðu
fagurlega og hannyrðir húsfreyj-
unnar prýddu umhverfíð.
Þama ólust upp bömin þeirra
tvö, Silja, fædd 3. október 1943,
bókmenntafræðingur, og Gunnar,
fæddur 1. júlí 1958, pípulagninga-
maður. Eiginmaður Silju er Gunnar
Karlsson, sagnfræðingur, og dætur
þeirra em Sif háskólanemi og Sig-
þrúður menntaskólanemi.
Á Hraunteignum lágu leiðir okk-
ar aftur saman og með okkur tókst
hin ágætasta vinátta og frænd-
semi, sem entist uns yfír lauk.
Meðan þau hjónin héldu heilsu var
þeim mikið yndi að bjóða heim gest-
um og hafa gleði í kringum sig.
Valgerður er frábær matreiðslu-
kona og söngelsk og var ógleyman-
legt að njóta gestrisni þeirra og
viðmóts alls.
Aðalsteinn hafði góða frásagn-
argáfu og með honum mátti ferðast
í huganum um austfirskt bænda-
félag á öndverðri öldinni eins og
maður hefði þar sjálfur verið.
Kappsmál var honum að böm hans
mættu njóta alls þess sem hann fór
á mis, enda eru þau honum verðug-
ir afkomendur.
Síðustu árin vom Aðalsteini
frænda mínum erfíð. Hann var þrot-
inn að heilsu og kröftum og fann
mjög til vanmáttar síns. Eflaust
hefur honum þá oft verið hugsað
til ýmislegs þess er hann hefði frek-
ar kosið á annan veg en raun varð
á. Þau hjónin bjuggu síðast í
Seljahlíð við gott atlæti.
Sé litið yfir æviferil frænda míns
er vegferð hans líf hins dæmigerða
alþýðumanns, eins þeirra „Bjarts í
Sumarhúsum", sem börðust tíðum
við ofurefli. En þess skal minnst
að hann átti líka .jurtir í sinni
krús", jurtir sem hann elskaði og
ræktaði með sóma.
Ég kveð hann með þakklæti fyr-
ir öll okkar kynni og mér er hlýtt
um hjartarætur er ég minnist hans.
Ástvinum hans sendi ég samúð-
arkveðjur.
Ragnheiður Sveinbjömsdóttir
Ætli við hugsum oft út í það að
nútíma ísland, borg þess og bæir,
skip, vegir og brýr, er að miklu
leyti byggt af mönnum sem hurfu
úr ofsetnum sveitum landsins í
kringum miðja öldina og tóku upp
launavinnu í þéttbýli? Þessir harð-
duglegu karlar, sem vissu að þeir
gátu alltaf fundið út hvemig ætti
að vinna verk, hvort sem þeir höfðu
lært til þess eða ekki, þeir bjuggu
mest af þessu til fyrir okkur og
hafa ekki alltaf fengið miklar þakk-
ir fyrir. Því minni ég á þetta í dag
að nú verður borinn til moldar einn
af þessum brautryðjendum nútím-
ans á íslandi, Aðalsteinn Gunnars-
son frá Fossvöllum í Jökulsárhlíð.
Aðalsteinn var í eðli sínu maður
tvennra tíma. Hann varðveitti heil-
mikið af sveitamanninum í sér og
las Sjálfstætt fólk Halldórs Laxness
MATREIÐSLUBÆKURNAR
fnb
IniVERUNA
Hver bók er 140 bls., skreytt 150 litmyndum,
prentuðum á úrvals myndapappír.
Verðiö er ótrúlega lágt, aðeins kr. 1150.* hver bók^
sími: 75444