Morgunblaðið - 26.07.1988, Síða 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 26. JÚLÍ 1988
„Tíu nektarmiir á tíkall“
Þegar við komum út úr flugr-
útunni koma þeir á harðastökki
eftir götunni, stórstígir og hlæj-
andi. Hárið er sítt og andlitið
hulið skeggi. Þeir eru tveir. Bux-
urnar eru alltof stórar og girtar
upp um þá með snæri. Kafloðnir
bjórmagarnir standa út úr frá-
hnepptum skyrtunum. Verndar-
gripirnir dingla um hálsinn. Sá
fyrri keyrir gamlan barnavagn
með búslóðinni. Hinn kemur á
eftir á hjóli. Fjöldinn allur af
plastpokum hangir á hjólinu.
Upp úr þeim standa bjórflöskur
fullar og tómar.
Góðan daginn, kæra frú. Má
bjóða þér bjór?
Þeir stoppa, draga upp bjórfl-
öskur og brosa breitt. Svo rétta
þeir flöskumar upp í nefið á
mér. Ég hrekk undan og dreng-
urinn rekur upp stór augu. Hann
stendur við hliðina á mér í nýju
gallabuxunum og myndabolnum,
hreinn og strokinn. Addidas-
skómir em ennþá eins og nýir.
Allt keypt í tilefni ferðarinnar. í
útlöndum verður maður að vera
fínn!
— Mamma, þekkirðu þá?
— Nei, vinur minn. Þeir em
bara svona kurteisir.
— Af hveiju em þeir svona
skrýtnir? Tja, af hveiju? Em
þeir skrýtnir? Ég veit ekki alveg
hveiju ég á að svara...
— Ætli þeir vilji ekki bara
hafa þetta svona.
— Hafa þetta svona! Sérðu
ekki hvað þeir em skitugir.
— Juuuúúú ...
— Og hvar eiga þeir heima?
Hann er bæði undrandi og
skelkaður í senn.
— Á þjóðveginum, vinur minn!
Flakkararnir drekka ölið. Það
freyðir um munnvikin. Þeir röpa,
þurrka sér um munninn með
handarbakinu, hlæja. Þeir rétta
flöskuna í áttina til okkar með
góðlátlegum athugasemdum. En
ég hristi höfuðið brosandi. Ég
finn að lítil hönd læðist inn í lófa
mér og togar í.
— Komdu mamma. Kannski
höfum við bara lent í vitlausu
útlandi...
En við höfum ekki lent í vit-
lausu útlandi og von bráðar emm
við stödd á Strikinu. Sólin bak-
ar. Mannfjöldinn er ægilegur.
Þama er fólk af öllum stærðum
og gerðum. Litlir krakkar á
stuttbuxum, hvítir, svartir og
brúnir. Frúr með hatta og perlu-
festar, ungar stúlkur í pínupils-
um og leðurfatagengi með bláar
og bleikar hárskrýfingar. Alls-
kyns trúbadúrar beija hljóðfæri
og kyija misjafnlega angurværa
söngva. Vegfarendur staldra við,
meta stöðuna og henda pening-
um í opna hljóðfærakassa snill-
inganna hafi þeir unnið til þess.
Sonurinn vill öllum gefa. Hann
eys tuttuguog fimmeyringum
með gati á báða bóga. Að lokum
gemm við með okkur samkomu-
lag um að gefa bara barnamúsík-
öntum. Og við höfum ekki lengi
gengið þegar við beinlínis dettum
um tvo unga harmóníkuleikara.
Það klingir í dönskum krónum.
Svo er brosað á tveimur tungu-
málum.
— Tíu nektarínur á tíkall!
æpir feitlaginn götusali með
skalla.
— Gerið bestu innkaup ársins.
Tíu yndislegar ferskjur á aðeins
tíkall! hrópar enn feitari kona
með strítt stutt hár. Hún þurrkar
svitann með handarbakinu.
— Tíu ferskjur á sjötíu kall
íslenskar!
Sá litli fyllist jötunmóði. Hann
veður á milli ávaxtastandanna
og reikar á eldihraða.
— Maður fær eina í mesta
lagi tvær ferskjur fyrir þetta
verð heima. Vá. . . kiwi og
avokado. Af hveiju er grænmeti
svona dýrt á íslandi?
—Tja, er það ekki þessi maka-
lausa sérstaða íslands enn einu
sinni...
— Þetta er svo hollt, eða —
þetta er svo ódýrt er viðkvæði
hans í hvert sinn sem ég ætla
ekki að kaupa meira. Á endanum
setjumst við utan í Kirkju heilags
anda með ótal bréfpoka og úðum
í okkur A-, B- og C-vítamíum.
Hann er farinn að hallast að því
að þetta sé ekki sem verst útland
þegar við sjáum konuna ...
Hún er lítil og samanrekin
með skýluklút bundinn fast und-
ir kverkinni. Þrátt fyrir steikj-
andi hita er hún í kuldaskóm og
úlpuræksni. Hún stendur álút
yfír rusladallinum og gramsar í
honum, finnur nokkrar hálftóm-
ar kókdollur og sýpur úr þeim.
Þegar hún er búin að svala þorst-
anum seilist hún í einn af mörg-
um plastpokum sem liggja við
fætur hennar, dregur upp stóra
flösku og hellir afgangnum úr
dollunum í flöskuna. Þannig fer
hún á milli rusladallanna, snuðr-
ar, gramsar og safnar í pokann.
Á samri stundu hefur græn-
metið misst allt aðdráttarafl. Við
sitjum og störum á þessa furðu-
legu konu og ég á engin svör
við öllum spurningunum sem
hellast yfír mig. Niðurstaðan er
sú að þrátt fyrir dýrtíð og rign-
ingar vikum saman sé best að
búa á Islandi því þar séu engar
konur sem eigi svona hræðilega
bágt, a.m.k. ekki á Akranesi...
Svo röltum við áfram í átt að
Nýhöfn.
Inni á Hvít er margt um mann-
inn eins og venjulega. Undir
myndinni af Jónasi sitja íslenskir
kennarar á sumarnámskeiði og
syngja Vorboðinn ljúfi, fuglinn
trúr sem fer ... ölið freyðir, aug-
un eru rök. Allir komast í beina
snertingu við listaskáldið góða á
þessu bjarta sumarkvöldi, verða
eins og hluti af honum, fara að
tala í ljóðum og kasta fram kvið-
lingum. Þegar upp er staðið er
ótrúlega stutt í Jónas hjá flest-
um...
Og nú líður hver dagur í dýrð-
legum fagnaði, sólin vermir,
jarðarberin bragðast sem aldrei
fyrr og bjórinn er alltaf að verða
betri og betri. En allir dagar eiga
kvöld og eins og hendi sé veifað
er komið að því að fara aftur
upp á klakann. Það er seinkun
á flugi vegna hrakninga vélar-
innar í roki við Grænland. Tíminn
sniglast áfram. Á Kastrup er
verið að loka öllu og kominn
nótt. Dönsk hlaðfreyja útdeilir
matarmiðum frá Flugleiðum.
— Hver er fyrstur að drekka
bjór fyrir 105 krónur danskar?
Hópur vaskra manna þyrpist inn
í kaffiteríuna. Og nóttin silast
áfram, börnin eru sofnuð, full-
orðnir móka.
— Flugleiðir tilkynna brottför
FI 213 til íslands, gengið út um
hlið númer 17.
Kaupmannahöfn liggur upp-
ljómuð fyrir neðan okkur, heill-
andi og ævintýraleg í senn. Svo
stingur vélin sér inn í þrumuský-
in og borgin er að baki.
— Við hefðum átt að borða
meiri jarðarber, mamma . . .
Það örlar á klökkva í röddinni
sem víkur þó fljótlega þegar
flugfreyjumar bera fram ómælt
gosið við það eitt að stutt er á
bjölluhnapp.
Það smábirtir og fyrr en varir
er véiin böðuð í miðnætursól.
Fyrir neðan velta hvítir skýja-
bólstrar eins og nýþvegin ull.
Þegar við fljúgum inn yfir Aust-
urland greiðist úr skýjum og fjöll
og fírðir blasa við.
Og þar sem ég sit og horfi
yfir landið þessa björtu júlínótt
grípur mig sama tilfinningin og
hjá Jónasi á Hvít. Þetta er hluti
af sjálfri mér í blíðu og stríðu
og öll jarðarber Danaveldis vega
skammt á móti íslenskri júlínótt.
Þokan gleypir okkur. Rödd
flugstjórans kveður við í hátalar-
anum. í Keflavík er súld og átta
stiga hiti. Útlendingamir hrylla
sig og renna úlpunum alveg upp
í háls en ég leiði lítinn svefn-
drukkinn mann inn í dýrastu
flugstöð í heimi!
Kristín Steinsdóttir
2ja, 3jaog4ra manna APOLLO nælontjöld.
Verð frá kr. 7.800stgr.
verð frá kr. 2500,-
Bakpokar frá kr. 2.500,8gerðir.
í tilefni 75 ára afmælis bjóðum við 10%
staðgreiðsluafslátt aföllum vörum. Mikið
úrvál af stólum og borðum í útileguna.
Hringdu og við sendum þér bækling.
Sendum í póstkröfu um land allt.
ÆGIR
EYJASLÓÐ 7 - SÍMl 621780
Verð29.995stgr.
SEGLAGERÐIN