Morgunblaðið - 15.09.1988, Qupperneq 54

54
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 15. SEPTEMBER 1988
Síðbúin afmæliskveðja:
Sr. Jón Kr. ísfeld
Síðasta mánudag, 5. september,
«. náði vinur minn og velgerðarmað-
ur, sr. Jón Kr. ísfeld, aldri deilanleg-
um með tíu tölum, en aldur minn
(og annarra ágætismanna eins og
Ronalds Reagans) deilist aðeins
fjórum tölum. En í mannjöfnuði við
séra Jón er mér hlutfallið fjórir á
móti tíu hagstæðara en sanngjamt
sé. Fjórir á móti einum hundraði
væri sanni nær og samt mér enn í
vil.
Við vorum nágrannar í sex ár,
þótt vík væri á milli vina. Reyndar
vorum við hvor í sínu prófasts-
dæmi. Með prófast minn ekki í
næsta heldur í næst-næsta fírði,
áttum við tveir „samfjarða“ prestar
margt saman að sælda. Þess vegna
tilnefndi ég séra Jón einkaprófast
minn. Einhveiju lítilmenni hefði
getað vaxið í augum tekjumissirinn,
þegar yngri prestur tekur að sér
hluta af fyrra starfí hins eldri. En
slíkt var víðs fjarri hugsunarhætti
séra Jóns. Hann tók mér opnum
örmum og studdi mig með ráðum
og dáð, enda þaulkunnugur presta-
kalli mínu eftir að hafa þjónað því
í tólf ár.
Þegar ég kom kaldur upp úr
opnum báti eftir ferð yfír þveran
Amaríjörð, fannst mér mikið um
hlýju í prestshúsinu á Bfldudal. Þar
með á ég ekki við, að ég varð að
fara úr klofstígvéíum, sokkum, vos-
klæðum, úlpu og peysu, og úr ullar-
bol og föðurlandinu líka. Nei, ég
hef í huga hlýjuna, sem geislar
ósjálfrátt úr góðu hjarta og lætur
gestinn ekki gruna, að hann kynni
að vera til trafala.
Það var freistandi að vilja taka
sér séra Jón til fyrirmyndar, hitt
var sýnu erfíðara að komast með
tæmar þar sem hann hafði hælana.
Hann var margra manna maki,
kenndi tvöfalda kennslu í bama-
skólanum á virkum dögum en á
sunnudögum tvífyllti hann kirkj-
una. Sunnudagaskóli hans þótti svo
skemmtilegur, að þeir fullorðnir,
sem gátu komið fyrir hádegi, fylgdu
bömunum, enda jafnspennt og þau
til að fylgjast með frumsömdum
framhaldssögum hans. Klukkan tvö
eftir hádegi var messa, og þá fjöl-
menntu bömin með foreldmm
sínum.
Safnaðarblaðið var enn einn
kapítuli út af fyrir sig. Séra Jón
samdi Geisla frá fyrsta upphafsstaf
til síðasta punkts, skreytti hann
teikningum, vélritaði allt á stensil
og fjölritaði í kjallaranum heima
hjá sér á handsnúinni vél, sem átti
það til að bila og prédika þar með
gömlu spekina, að mannanna verk
em ófullkomin. Ekki nóg með það.
Séra Jón var virkur stjómandi
Prestafélags Vestfjarða, ritstýrði
Arbók Barðstrendingafélagsins og
var byijaður að semja og búa undir
prentun hinar vinsælu bamabækur
sínar. Hann var liðtækur í hvaða
nefnd á vegum hreppsins sem var,
hafði bamastúkuna á sínum snær-
um, einhver tími hlýtur að hafa
farið í slysavamafélagið og jafnvel
vann hann í vömtalningu í kaup-
félaginu um áramótin.
Því má ekki gleyma, að séra Jón
vann verk sín ekki einn eða óstudd-
ur. Og hafí nokkur jafnazt á við
hann í ljúflyndi á beinni línu frá
hjartanu, þá var það konan hans,
Auður Halldórsdóttir, músíkölsk
myndlistarkona. Á henni hvfldi allt
umstang gestgjafans, en við vomm
ófá, sem erindi áttum á prestssetr-
ið. Hún átti sinn stóra hlut í því,
að við öll snemm þaðan endumærð
á sál og líkama.
Ég segi „við“, því að ég var einn
þeirra, sem áttu því láni að fagna
að vera tíður gestur á heimili þeirra
hjóna, boðinn jafnt sem óboðinn.
Meira að segja vann ég það afrek
að bijótast inn í kjallara prests-
hússins að næturþeli að þeim hjón-
um forspurðum. Og var mér tekið
með fögnuði.
Þegar Haukur sonur þeirra hjóna
hóf nám sitt í Kennaraskólanum,
og þau fluttust til höfuðborgarinn-
ar, elti ég þau, fór í Kennaraskól-
ann líka og leigði herbergi hjá þeim.
Þar á heimili sínu gifti séra Jón
mig góðri konu. Og þegar hann
frétti, að nýgiftu hjónin höfðu byij-
að búskap sinn á beru gólfí í kjall-
araholu vestur í bæ, léði hann okk-
ur rúm, eins lengi og við dvöldumst
í Reykjavík.
Fleiri ánægjuleg samskipti okkar
rek ég ekki, nema ég get heimsókn-
ar þeirra hjóna til einbúans í Hrísey
á þessu sumri. Við rifjuðum upp
gömul kynni og óðar en varði vomm
við svo niðursokknir í rökræðum
um kirkjunnar gagn og nauðsynjar,
að við tókum ekki eftir því, að frú
Auður hafði bmgðið sér frá. Og
meðan við karlarnir skeggræddum
notkun og ofnotkun trúaijátningar-
innar, játaði frúin kristna trú sína
án orða, og lét ekki bera á því. Það
kom í ljós eftir að þau vom farin,
að hún hafði hreinsað helstu hrein-
lætistæki á heimilinu.
Sé sannfæring mín rétt, að sið-
ræn fegurð sé sambærileg við
hveija aðra fegurð — ef ekki æðri,
þá hefur séra Jón lifað í fögmm
heimi.
Allir dagar eiga kvöld. Nú er
þegar sigið á síðdegi aldurdaga
okkar séra Jóns, og ekki er víst,
að margir verði fundir okkar héðan
af. Þess vegna sendi ég honum
kveðju mína með þeirri ósk, að þau
hjónin njóti sem lengst hins fagra
kvöldroða ævinnar, sem boðar
blíðviðri, þegar nýr starfsdagur
rennur í landi lifenda.
Kári Valsson
LITGREINING
MEÐ
CROSFIELD
ER
LYKILLINN
AÐ VANDAÐRI
LITPRENTUN
MYNDAMÓT HF
Sparisjóður vélstjóra innleysir spariskírteini ríkissjóðs viðskiptavinum að kostnaðarlausu. Ný spariskírteini
ríkissjóðs fast hjá okkur og að auki bjóðum við íjölþættar ávöxtunarleiðir fyrir sparifjáreigendur.
12 mánaða bundin bók með háum vöxtum er valkostur sem margir kjósa, en aðrir velja
Tromp-reikning, sem á 6 fyrstu mánuðum ársins bar 8% raunvexti.
Sparisjóður vélstjóra veitir alla fyrirgreiðslu og ráðgjöf um hentugar ávöxtunarleiðir.
Verið velkoinin í sparisjóðinn.
SPAR/SJÓÐUR VÉLSTJÓRA
BORGARTÚNI 18 SÍMI 28577 — SÍOUMÚLA 18 SÍMI 685244
—............- ..............
1 í .i t