Morgunblaðið - 26.10.1988, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 26. OKTÓBER 1988
37
Minning:
Ólafur Jónsson
Fæddur 24. júli 1924
Dáinn 15. október 1988
Nú legg ég augun aftur
og Guð þinn náðar kraftur
mín veri vöm í nótt.
Æ, virst mig að þér taka
mér yfir láttu vaka
þinn engij svo ég sofi rótt.
(Úr þýsku. Sveinbjöm Egilsson).
Nú er farinn yfir móðuna miklu
frændi minn, Ólafur Jónsson. Fáir
bjuggust við því svo fljótt, þó um
langt skeið hafi hann verið heilsulít-
ill. Mig langar í örfáum orðum að
minnast Ola. Fyrst koma upp í
hugann mild, kærleiksrík augu með
dulitlum glettnisglampa, og stór
hendi, sem tók hughreystandi í
lítinn lófa á sorgarstundu. Óli var
maður tilfinninganæmur og kunni
að hugga og hughreysta, án orða,
bara með því að vera nálægur. En
hann kunni líka að gleðjast með
glöðum, og oft var stutt í stríðni
og prakkaraskap, ekki særandi,
heldur meinlaust grín. Oft átti hann
erfiða tíma, en lét aldrei bugast,
þó & brattan væri að sækja.
Ég kveð Óla með þakklæti fyrir
það vegamesti, sem hann gaf mér,
og votta konu hans og bömum sam-
úð mína.
Maja
Laugardaginn 15. október sl.
fréttum við systumar skyndiiegt
andlát frænda okkar, Ólafs Jóns-
sonar. Hann var alltaf svo hress
og kátur í lund og því virðist næsta
ótrúlegt að hann sé allur, aðeins
64 ára að aldri.
Óli, eins og flestir kölluðu hann,
var hlýr og einlægur maður, sem
gaman hafði af að glettast. Þegar
honum datt í hug að koma í heim-
sókn eða hringja, kom hann því
einfaldlega í verk og spjallaði við
okkur um stund. Okkur þótti vænt
um Óla, því hann lét sér annt um
náungann. Fyrir honum var kyn-
slóðabilið ekki til; eftir að við flutt-
umst að heiman og byrjuðum að
búa í gamla bænum, þótti honum
jafn sjálfsagt að ræða við okkur
um daginn og veginn eins og hann
var vanur að rabba við móður okk-
ar fyrr og síðar.
Við tókum sérstaklega til þess
hve nákominn hann var sinni eigin
móður í orðum og athöfnum. Það
kom alveg einstakt blik f augun og
röddin varð enn hlýrri en annars
þegar hann talaði um ömmu. Eins
skipuðu æskuslóðimar stóran sess
í huga hans og Óli hafði löngum
gaman af að koma þangað á sumr-
in ásamt Fanneyju konu sinni.
Að leiðarlokum viljum við syst-
uraar þakka forsjóninni fyrir kynn-
in við Óla. Við kunnum að meta
hann fyrir þá alúð og frændsemi,
sem hann sýndi okkur.
Fanneyju, konu hans, bömum og
bamabömum vottum við samúð
okkar.
Pálína og Petrína Reynisdætur
og fjölskyldur.
Kom, huggari, mig hugga þú,
kom, hönd og bind um sárin,
kom, dögg, og svala sálu nú,
kom, só! og þerra tárin,
kom, hjartans heilsulind,
kom, heilög fyrirmynd,
kom, ljós, og lýstu mér,
kom, líf, er ævin þver,
kom, eilífð, bak við árin. (V.Briem).
Það var mikið áfall að frétta lát
elskulegs bróður míns, hann var
orðinn heilsulftill, en að svo snöggt
yrði um hann kom fáum til hugar.
Ólafur bróðir var góður drengur,
sem aldrei mátti neitt aumt sjá né
að. hann gæti neitað nokkmm um
neitt; ávallt var hann reiðubúinn
að hjálpa þeim, sem minna máttu
sín. Nú er hann horfínn héðan.
Hann var alltaf tilbúinn að hlusta
á áhyggjuefni og vandamál annarra
og leggja þeim lið. Hann fylgdist
vel með mér og mínum; oft hringdi
hann og spurðist frétta og ef veik-
indi voru á heimilinu bauð hann
mér hjálp sína.
Ólafur fæddist að Seljum í Helga-
fellssveit 24. júlí 1924, en fluttist
að Amarstöðum í sömu sveit tæp-
lega 2ja ára gamall með móður sinni
Petrínu G. Halldórsdóttur, er þang-
að fór sem ráðskona. Síðar varð
hún húsmóðir þar er hún giftist
Hauki Sigurðssymi og Ólafur ólst
upp á Amarstöðum hjá móður sinni
og fóstra.
Uppkominn fór Ólafur bróðir til
sjós og var á bátum, sem gerðir
vom út frá Stykkishólmi. Síðan
fluttist hann til Reykjavíkur og
vann þar ýmis störf, sfðast hjá
hreinsunardeild borgarinnar.
Hann var tvíkvæntur, með fyrri
konu sinni átti hann tvö böm, þau
Petrínu Kristjönu og Jón Steinar,
en síðar kvæntist hann Fanneyju
Bjömsdóttur, sem lifír mann sinn.
Fanney hefur átt í erfiðri baráttu
við langvarandi veikindi, en það er
hreint undur hve Ólafur hefur verið
henni mikill styrkur og reynst henni
á allan hátt vel og á hann margfald-
ar þakkir skilið.
Jón Jónsson var traustur vinur
þeirra hjóna og vil ég hér þakka
honum hjartanlega fyrir.
Að leiðarlokum er mér efst f
huga minning um góðan dreng, sem
aldrei verði fullþakkað allt sem
hann var mér og manni mínum.
Við biðjum Guð að gefa ástvinum
hans styrk.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð nú þér fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fyigjum þér, vinur. Far vel á braut
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
þér fylgja í friðarskaut (V. Briem.)
Sigríðnr Hauksdóttir
og Benedikt Óskarsson.
Guðrún Steinþórs-
dóttir — Minning
Guðrún Steinþórsdóttir lést hér
á sjúkrahúsi í Róm laugardagsnótt-
ina 15. október, langt frá landi sínu
og dóttur. Ég sakna hennar mjög
mikið, hún var eini íslendingurinn
sem ég hafði samband við hér á
Ítalíu. Við Gunna vorum frænkur í
móðurættina, en þekktumst ekki
fyrr en fyrir 2 árum þegar hún
frétti á ættarmóti að ég byggi héma
líka í Róm. Við urðum strax góðar
vinkonur, og ekki leið sá dagur að
við töluðum ekki saman f sfma og
höfðum við mikið um að ræða. Það
var eins og ég nálgaðist ísland þeg-
ar ég talaði við hana. Hún var mjög
hreykin yfir að vera íslendingur og
hjálpaði hún mér mikið að leiðrétta
fslenskuna mína og oft skammaði
hún mig fyrir að hafa ekki kennt
dóttur minni málið okkar.
Guðrún var alltaf tilbúin að
hjálpa öllum, alltaf voru gestir og
fólk búandi hjá henni. Margir ís-
lendingar sem komu til Rómar voru
næturgestir hjá henni og fór hún
um alla borg til að sýna þeim hana.
Heilsu hennar hrakaði snögglega
meðan fjölskyldan var á ferðalagi
frá íslandi til Ítalíu, og var hún
lögð inn á sjúkrahús í Danmörku í
nokkra daga. Hún fór í aðgerð
héma í Róm og allt gekk vel. Hún
var ánægð þegar hún kom heim frá
sjúkrahúsinu.
Viljinn var sterkur að verða frísk
aftur. Hún átti að vera í algjörri
hvíld, en það var alltaf svo mikið
að gera hjá henni, heimilið, eigin-
maður og sonur að hugsa um, og
hún hafði áhyggjur af dóttur sinni,
Gunella, sem varð eftir heima að
læra, _ af heilsu foreldranna sem
voru bæði á sjúkrahúsi, svo þetta
var ekki auðvelt fyrir hana. Hún
vissi að hún þurfti að gangast und-
ir aðra aðgerð, en hafði litlar
áhyggjur af því. Því miður veiktist
hún alvarlega og þó allt hafi verið
gert til að bjarga henni, skildi hún
við þennan heim laugardagsnóttina.
Hún skildi eftir stóra sorg í hjarta
okkar og allra vina hennar hér í
Róm.
Því miður get ég ekki komið
heim til að fylgja henni til grafar.
Ég og íjölskylda mín emm nálægt
manninum hennar, Þorgeiri, litla
Steina og Gunnellu. Ég vona að
Guð gefi þeim styrk.
Sigurbjörg Sigurðardótt-
ir-Rollini og Qölskylda.
HRESSIB UPP A TILVERUNl

Lagið ykkar eigið öl og vín
og sigrið kreppuna.
Verð á ölflösku frá 12 kr.
Verð á vfnflösku frá 50 kr.
HEIGAR það besta frá Danmörku
það besta frá Englandi Armúi.«o,.(mi 35320!
-"R-
KfflDELOfi)'
HURÐIR OG GLUGGAR H F
DB3-1211
DB3-1311
DB3-1122
DO m □□ □0 □□ □P

DB3-2321
□ID
□ □ □ □ ph
n n n n □D
□ □ ■ ■ ■■ □ □to
DB3-2322
□E □p
□P □lb □B
□b QD □p
m □p m
□□ □b np
DB3-11SP
m pq tm □pi □llq

DB2-1111 med bue
V2-11 med bue
Gluggar fyrir
gömulhús
Kársnesbraut 112
S 641644