Morgunblaðið - 19.01.1989, Qupperneq 39

________________________MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 19. JANÚAR 1989
Sigrún Sigurðar-
dóttir — Minning
Sælir þeir er sárt tál fínna
sinnar andans nektar hér
þeir fá bætur rauna sinna
þeirra himnaríkið er.
Amma okkar, Sigrún Sigurðar-
dóttir, lést í Landakotsspítala 10.
janúar síðastliðinn. Hún var fædd
á Fæti undir Folafæti 28. október
1915. Ung að aldri fór hún að
Ögri, Ögursveit. Amma giftist afa
okkar, Stefáni Vilhjálmssyni, 25.
desember 1942, bjuggu þau í Bol-
ungarvík til 1958 en þá fluttu þau
til Reyiqavíkur. Afi vann hjá Hval
hf. í 30 ár.
Amma og afí eignuðust 4 börn
saman. Þau eru: Vilhjálmur, sjó-
maður, búsettur í Breiðholti, Að-
alfríður, húsmóðir, búsett í Kópa-
vogi, Hjördís, verkakona, búsett í
Hafnarfírði, Egill, fyrrum sjómað-
ur, en hann slasaðist 1979, búsettur
í Breiðholti.
Amma vann utan heimilis eftir
að hún kom til Reykjavíkur, starf-
aði hún á matstofu Austurbæjar
og á Laugavegi 28. Amma bjó hjá
dóttur sinni og tengdasyni, Fríðu
og Hermanni, eftir að afí lést en
hann lést 15. nóvember 1979.
Amma var baráttukona enda
sýndi hún það best í veikindum
sínum.
Við þökkum öll ömmu fyrir
stundirnar sem við áttum með henni
og allt það sem hún veitti okkur,
því aldrei gleymdi hún afmælisdegi
okkar, þó voru bamabömin 17 og
bamabamabömin 7. Við þökkum
öllum þeim er studdu hana í veikind-
um hennar og biðjum guð að varð-
veita sálu hennar. Hvíli hún í fríði.
Fyrir hönd bamabama og bama-
bamabarna,
Laufey og Anna Magga
Hin langa þraut er liðin
nú loksins hlaustu friðinn
og allt er orðið rótt
nú sæll er sigur unninn
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt.
(V. Briem)
í dag kveðjum við tengdamóður
mína, Sigrúni Sigurðardóttur, hús-
móður. Hún lést í Landakotsspítala
10. janúar sl. eftir löng og ströng
veikindi, en nú er þeirri baráttu
lokið.
Tengdamóðir mín var fædd á
Fæti í Ögursveit, 28. nóvember
1915, hún var fímmta af níu systk-
inum. Þar ólst hún upp til átta ára
aldurs en eftir það vistaðist hún á
ýmsum bæjum, til að létta undir
hinu stóra heimili foreldra sinna,
en þau voru Steinunn Hjaltlína
Jónsdóttir og Sigurður Salómons-
son. Eftir tvítugt kynnist hún eigin-
manni sínum, Stefáni Vilhjálms-
syni, ættuðum frá Hafnarfírði,
fæddur 28. nóvember 1908. Hófu
þau búskap í Bolungarvík þar sem
Stefán stundaði sjó, en Sigrún sá
um heimilið. Þeim varð fjögurra
barna auðið: Vilhjálmur sjómaður,
Aðalfríður húsmóðir, Hjördís verka-
kona, og Egill fyrrum sjómaður.
Árið 1958 flytjast þau til
Reykjavíkur. Hóf Sigrún fljótlega
að vinna utan heimilis er suður
kom, á matstofu Austurbæjar og
Laugavegi 28, auk þess dvöldu for-
eldrar Sigrúnar hjá þeim fyrstu
fimm árin. Einnig ólu þau upp elsta
barnabam sitt, Lárus, til sex ára
aldurs, enda alltaf nóg rými hjá
þeim þó húsnæðið væri sjaldnast
stórt og nutum við þess öll í
skemmri eða lengri tíma, á fyrstu
bjúskaparárum okkar. Aldrei heyrð-
um við þau kvarta þó oft væri
þröngt og lætin mikil í bamaböm-
um þeirra, en þau urðu 17 talsins.
Seinast héldu þau heimili á Mel-
tröð 10, þar lést Stefán 20. nóvem-
ber 1979 og var það Sigrúnu sár
missir. Eftir lát Stefáns flytur Sig-
rún til dóttur sinnar og tengdason-
ar, Fríðu og Hermanns. Og veit ég
að þar leið henni best, því fyrir kom
að hún dvaldi hjá okkur hinum tíma
og tíma en vildi alltaf fara sem
fyrst heim, heim aftur, og verður
þeim hjónum seint þakkað sú mikla
umönnun sem þau veittu henni.
Samband okkar Sigrúnar var
gott, þó ekki værum við alltaf sam-
mála um landsins gagn og nauð-
synjar.
Margs er að minnast á stundum
sem þessum, og hugurinn reikar
yfir liðna tíð. Efst er mér í huga
ferðalög sem við fórum þrjár sam-
an, Sigrún, Fríða og ég, ásamt
bömum okkar tveimur, sumurin ’83
og ’84. Fyrri ferðin var farin á
heimaslóðir Sigrúnar og naut hún
þess að sýna okkur æskustöðvam-
ar. Seinni ferðin var farin um Eyja-
§örð og dvöldum við þar vikulangt
í sumarbústað og þar naut Sigrún
sín ekki síður en bamabörnin tvö,
þó var Sigrún orðin veik af þeim
sjúkdómi er leiddi hana til dauða.
Eg þakka Sigrúnu allt sem hún
hefur veitt mér og fjölskyldu minni,
megi góður Guð geyma hana. Svo
þökkum við öllum þeim er hjúkmðu
henni í veikindum hennar.
Far þú í friði
friður guðs þig blessi."
(V. Br.)
Lóa
Hinn 10. janúar síðastliðinn lést
í Landakotsspítala Sigrún Sigurðar-
dóttir, Sæbólsbraut 28, Kópavogi.
Sigrún var fædd á Fæti við ísafjarð-
ardjúp 28. nóvember 1915. Foreldr-
ar hennar vom Sigurður Salómons-
son og Steinunn Jónsdóttir, Vest-
firðingar bæði tvö.
Sigrún átti átta systkini, sem
ólust að mestu upp saman. Æsku-
heimilið var ekki stórt í sniðum eins
og oft vildi vera á þessum tímum.
Ef tvennt fór saman, að hægt var
að afla heyja fyrir 10—15 ær og
lenda bát, þá var nokkuð mikið
fengið til að geta framfleytt stómm
barnahóp með þrotlausri vinnu og
að allir tækju þátt í baráttunni.
Öll vom systkinin hamhleypur til
vinnu og vom þess vegna eftirsótt
á þá bæi í nágrenninu, þar sem
meiri umsvif vom og þannig hjálp-
uðu þau foreldrum sínum í lífsbar-
áttunni. Árið 1936 urðu þáttaskil í
lífí Sigrúnar og fjölskyldu hennar,
en þá brann Tjaldtangi, hús Jónu,
systur Sigrúnar og Ebbeneser
manns hennar, en skammt var á
milli húsa þeirra. Þá vom nokkm
áður hafnir flutningar fólks úr
sveitinni og út í sjávarþorpin og var
Bolungarvík þá vaxandi sjávarpláss
við Djúp og þangað fluttist þessi
fjölskylda. I Bolungarvík snerist að
sjálfsögðu allt um fisk og sjó og
þar var starfsvettvangur þessa
fólks næstu árin.
Til Bolungarvíkur hafði flutt
ungur maður frá Hafnarfírði sem
hét Stefán Vilhjálmsson og felldu
þau Sigrún hugi saman og giftust
25. desember 1942.
Sigrún og Stefán eignuðust fjög-
ur böm en þau em, Vilhjálmur,
39
sambýliskona hans er Björg Sigur-
geirsdóttir; Aðalfríður, gift Her-
manni Sölvasyni; Hjördís, hún er
ógift, og Egill, giftur Ólafíu Magn-
úsdóttur. Bamabörnin em 17 og
bamabamabörnin 5. Árið 1958
flytja þau Sigrún og Stefán tiiu.
Reykjavíkur og búa þá í litlu húsi
við Rauðarárstíg, sem nú hefur vik-
ið fyrir stærri byggingiim. í þetta
lítla húsnæði tók Sigrún foreldra
sína, sem fluttu þá frá Bolungarvík
og hafði hún þau hjá sér næstu
árin. Sigrún var þannig gerð að hún
hafði alltaf pláss og lag á að geta
látið öllum líða vel hjá sér. Aldrei
minnist ég þess að hafa hitt hana
öðm vísi en káta og glaða og alltaf
fann hún björtu hliðamar á málun-
um. Sigrúnu líkaði ekki deyfð og
dmngi þar sem hún var, hún var
orðheppin og gat reytt af sér brand-
arana svo að fólk gat hlegið af öllu
hjarta, spurði hún þá gjaman af
hvetju fólk væri að hlæja. Stefán,
maður Sigrúnar, andaðist haustið
1979 og skömmu síðar slasaðist
Egill sonur þeirra alvarlega, það
vom Sigrúnu erfiðir dagar, en með
sálarró og æðmleysi gat hún veitt
syni sínum og tengdadóttur andleg-
an styrk.
Eftir lát Stefáns flutti Sigrún til
Aðalfríðar dóttur sinnar og manns
hennar og önnuðust þau Sigrúnu
til dauðadags, þar uppskar Sigrún
eins og hún hafði sáð.
Að lokum þakka ég frænku minni
fyrir alla þá birtu og þann yl, sem,
hún hefur látið mér í té. Guð blessi
hana.
Þórarinn
-fienu-
GARÐURINN
Aðalstræti 9 - Kringlunni
Fróöleikur og
skemmtun
fyrirháa semlága!