Morgunblaðið - 29.06.1989, Blaðsíða 41

NON-TOXIC
GET
OFF
I my garden
l/ CAT and dog repellenj
r' DlStC°HRAC5ES CATS AND DOGS FRpM
t fOUUNG LAWNS AND GARDENSj
"IEALu WORKS - RAINORSW*
SÖLUFÉLAG GARÐYRKJUMANNA
SKÓGARHLÍÐ 6 - 101 REYKJAVÍK
® 24366
Kannt
þú ny,a jð?
síman«",er ■
TEIMTE
MORGUyBLAÐip FIMMTIJDAGU^ 29. JÚNÍ1989
BfLASTÆÐASJðÐUR
Stæðasjálfsali var settur upp á lóðinni Austur-
stræti 2, mánudaginn 25. júní 1989 og er fyrir
37 númeruð stæði á lóðunum Austurstræti 1
og 2. Gjaldið er 50 kr. á klst., en hámarkstími
er 2 klst.
Gatnamálastjóri.
Sigríður G. Kristins-
dóttir — Minning
Karlmannaföt
kr. 5.500,- til 9.990,-
Terylenebuxur kr. 1.195,- til 1.995,-
Gallabuxur kr. 1.195,-, 1.230,- og 1.420,-
Flauelsbuxur kr. 1.110,- og 1.900,-
Sumarblússur kr. 2.770,- og 2.390,-
Skyrtur, nærföt, sokkar o.fl. ódýrt.
Andrés, Skólavörðustíg 22, sími 18250.
Þekking Reynsla Þjónusta
Fædd 23. nóvember 1932
Dáin21.júní 1989
I dag verður föðursystir okkar,
Sigríður Guðbjörg Kristinsdóttir,
lögð til hinstu hvílu í Haukadal í
Biskupstungum.
Hún var dóttir hjónanna Krist-
rúnar Sæmundsdóttur og Kristins
Siguijónssonar á Brautarhóli og var
næstelst barna þeirra.
Hún var gift Alfreð Jónssyni og
bjuggu þau í Reykjavík, lengst af
á Grensásvegi. Eignuðust þau hjón-
in tvær dætur, Arnleifi, sem gift
er Jóni Þór Ásgrímssyni og eiga
þau einn son, og Aðalheiði, en henn-
ar maður er Halldór Borgþórsson
og eiga þau tvær dætur.
Sigga frænka var ættrækin kona
og gestrisin. Á heimili þeirra Alla
á Grensásvegi voru allir velkomnir,
jafn börn og unglingar sem full-
orðnir. Þar var miðstöð ijölskyld-
unnar í Reykjavík og höfum við
systkinin öll verið heimagangar
þar, þegar við höfum búið í bænum.
Myndar- og rausnarskapur Siggu
var umtalaður. Alltaf var til kaffi
á könnunni og með því. Ótaldar eru
næturnar, sem einhver fékk að
gista hjá þeim, hvor heldur um var
að ræða Íengri eða skemmri tma.
Enda er það svo, að þar sem er
hjartarúm, þar er líka húsrúm.
Þau hjónin voru ævinlega boðin
og búin til að gera fólki greiða og
leysa vanda þess, væri það í þeirra
valdi. Eru þeir fjöldamargir pakk-
arnir sem þau fluttu með sér til og
frá Tungunum. Við systkinin minn-
umst einnig fjölda ferða, þegar við
fengum far með þeim milli Reykja-
víkur og Biskupstungna. Var þá
glatt á hjalla og heilsað upp á flesta
þá ættingja sem bjuggu einhvers
staðar á leiðinni.
Sigga hafði gaman af ferðalög-
um og ferðuðust þau hjónin víða,
hérlendis og erlendis. Hafði hún oft
frá mörgu skemmtilegu að segja,
sem gerst hafði á ferðum þeirra.
þau héldu alltaf góðum tengslum
við Tungurnar og fyrir nokkrum
árum síðan komu þau sér upp að-
stöðu á Geysi. Þar dvöldu þau
margar frístundir sínar.
Sigga átti oft við heilsuleysi að
stríða, en þrátt fyrir það var hún
alltaf kát og vingjarnleg. Síðustu
tvö árin barðist hún við þann sjúk-
dóm sem að lokum dró hana til
dauða. En hún kvartaði ekki og
dáðumst við að kjarki hennar og
æðruleysi.
Þegar við kveðjum Siggu koma
ótal minningar upp í hugann. Minn-
Leiðrétting
Vegna mistaka við birtingu
minningarorða þriðjudaginn 27.
júní um Ingjald Jónsson húsa-
smíðameistara eftir Konráð
Bjarnason í Hafiiarfirði birtist
hér kafli sem brenglaðist. Þannig
átti hann að vera:
„Ingjaldur gerist nú skipstjóri á
síldveiðiskipi Ingvars Guðjónssonar
og aflaði vel. Ingjaldur er ekki sátt-
ur við þá stefnu er sjómennska
hans hafði tekið. Hann gengur því
í land alkominn af sjó og ræðst í
húsbyggingar. Þar fær hann mikla
útrás fyrir handverks- og fram-
kvæmdaþátt skapgerðar sinnar
samhliða mikilli verkþjálfun og
reynslu við húsbyggingar. Þetta
leiðir til þess að um 1933 skilar
hann fullgerðum pallstiga sem
sveinsstykki sínu. Bráðlega eftir
það verður hann húsasmíðameistari
og verktaki. Hann stundar síðan
vinnu sína af kappi og með vand-
virkni til starfsloka um áttrætt.“
í greininni misritaðist fæðingar-
staður Ingjalds, sem fæddist í Mels-
húsum í Leiru.
Eiginmaður Guðrúnar dóttur
Ingjalds hét Eiður Gíslason og var
húsvörður í Reykjavík.
Morgunblaðið biður greinarhöf-
und og aðra sem þetta snertir afsök-
unar á mistökunum.
HUNDA-
Ö’KATIAEÆLA
Loksins fæst skaðlaust efni sem hrekur hunda og
ketti úr garðinum í)ínum, fælir þá frá dyraþrepum
eða blómabeðum. Það hefur tilætluð áhrif við öll
veðurskilyrði og virkar í langan tíma.
VAGNHJÓL OG
HÚSGAGNAHJÓL
Úrvals ve’stur-þýsk hjól frá
fi'ngerðustu húsgagnahjólum og
til burðarmestu iðnaðarhjóla.
Það borgar sig að
nota það besta.
FALKINN
SUÐURLANDSBRAUT 8 SÍMI 84670
ingar frá heimsóknum á Grensás-
veginn og Geysi, um ferðalög og
margar samverustundir við ýmis
tækifæri.
við þökkum Siggu frænku sam-
fylgdina og sendum ástvinum henn-
ar okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Systkinin í Vegatungu
Fyrir löngu var sýnt hvert stefndi
með Siggu vinkonu okkar, en nú
þegar hún er farin í ferðina löngu,
sem bíður okkar allra að lokum.
Viljum við minnast hennar með
nokkrum orðum. Sigga Braut, eins
og hún var kölluð okkar í milli, var
ásamt Alla, manni sínum, ferðafé-
lagi okkar hjóna og sona í mörg
ár eða áratugi. Voru það ætíð eftir-
minnileg ferðalög, oftast um há-
lendi landsins og ákveðinn lands-
hluti skoðaður ár hvert. Avallt áður
en komið var aftur í bæinn var
búið að leggja drög að næstu ferð.
Á vetrum var farið yfir myndirn-
ar sem teknar voru á sumrin og
ferðalögin rifjuð upp og var þá oft
glatt á hjalla. Átti Sigga þá til að
draga upp dagbók sem hún hélt um
ferðalög sín og lesa upp lýsingarn-
ar.
Við munum alltaf minnast Siggu
úr þessum ferðum okkar með þakk-
læti fyrir þá glaðværð, skemmtun
og vináttu sem hún veitti okkur
gegnum árin.
Manni hennar, dætrum, tengda-
sonum og barnabörnum vottum við
okkar dýpstu hluttekningu.
Sirra og Beggi
í dag kveðjum við kæra skóla-
systur og vinkonu. Margs er að
minnast þegar kemur að kveðju-
stundinni stóru. Allt í einu er kallað
á eina okkar. Ský byrgir sólarsýn
um sinn. Minningar æskuvorsins
renna fram í hugann eins og lind
á sumardegi.
. Haustið 1951 mættumst um 30
ungar stúlkur að Löngumýri í
Skagafirði. Allar áttum við það tak-
mark að búa okkur undir lífið. Við
lærðum margt sem átti eftir að
koma sér vel síðar því þá var tækn-
in ekki komin til sögunnar, engin
þvottavél, ryksuga, né hrærivél.
Þetta skapaði meiri vináttu og sam-
vinnu sem oft vakti mikla kátínu
og ógleymanlegar stundir. Um vor-
ið skildum við með söknuði.
Stuttu eftir að við hættum í skól-
anum fónim við að hittast í sauma-
klúbb, síðan eru um þrjátíu ár. Þá
vorum við ungar og flestar nýbúnar
að stofna heimili, aðaláhugamálin
heimilishald og barnauppeldi. Sigga
var ein í okkar hópi, alltaf svo glöð
og hress, hvers manns hugljúfi. Hún
var mjög verklagin og vandvirk svo
af bar, eins var hún listræn í eðli
sínu og hafði næmt auga fyrir því
hvað betur mætti fara.
Við kveðjum hana með söknuði
og vottum öllum ástvinum hennar
okkar dýpstu samúð.
Þín náðin Drottinn, nóg mér er,
því nýja veröld gafstu mér;
i þinni birtu hún brosir 611,
í bláma sé ég lífsins §611.
(E.H. Kvaran.)
Saumaklúbburinn